ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - สังหารอัศวิน/ตอนที่ 4

 

(ณ เวทีจั๊จเมนท์)

อิซึมิ: นารุคุง ท่าทางเคร่งเครียดจังนะ ปกติเอาแต่ทำตัวสบายใจเฉิบแท้ๆ ♪

ไม่ต้องกดดันขนาดนั้นหรอกน่า ยังไงตัวเอกในครั้งนี้ก็ไม่ใช่พวกเราสักหน่อยนี่นา?

"ราชา" ของพวกเรา Knights ในครั้งนี้น่ะ... คือคาสะคุงนี่นา นี่เป็นการทะเลาะกันระหว่างคาสะคุงกับ "ราชา"

แค่เด็กทะเลาะกันแต่ต้องให้พ่อแม่ออกโรงเองแบบนี้ ก็งี่เง่าจะตายชักแล้ว

แค่ลดจำนวนศัตรูลงจนกว่าจะถึงตาคาสะคุง แค่เปิดทางในสนามรบให้ เท่านั้นก็เยี่ยมแล้วนี่

เพราะสิ่งที่รุ่นพี่ทำให้ได้ มีแค่นั้นนี่นา?

อาราชิ: อิซึมิจังนี่ล่ะก็ อะไรกันเนี่ย? เธอเองก็รู้จักเป็นห่วงคนอื่น ไม่สมเป็นตัวเองเหมือนกันนะ?

แต่ก็ แปลว่าเราสงบจิตสงบใจด้วยกันไม่ได้ทั้งคู่ล่ะเนอะ จริงๆเลย จะกี่ครั้งกี่หน... ก็เจองานหนักกันทุกรอบเลยนะ♪

เอย์จิ: อื้ม แข็งขันกันดีจังเลยนะ ได้คู่ต่อสู้แบบนี้ผมก็พอใจแล้วล่ะ♪

งั้นผมเองก็พยายาม ในระดับที่ยังคิดถึงเรื่องสุขภาพ... ให้ไม่กระทบกิจกรรมของ fine สักหน่อยดีไหมนะ?

คุโร่: ว่าไปแล้ว เทนโชอิน แกนี่ดูดี๊ด๊าแบบพยายามเก็บอาการที่สุดแล้วนะ

ทำเป็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่... ไอ้ชื่อเห่ยๆ อย่าง "ไนท์คิลเลอร์" เอง แกก็เป็นต้นคิดใช่ไหมล่ะ?

เอย์จิ: เห่ยเหรอ? เรื่องนั้นต่างคนต่างมุมมองนะ คิริวคุง

ฮุๆ ในเชิงอิมเมจแล้วมาจาก night cruise น่ะ... การที่ผู้เป็นราชาแอบลอบขึ้นเรือที่แม่น้ำกลางค่ำคืน

แล้วออกไปเที่ยวเล่นไงล่ะ ลึกซึ้งไปเลยเลยใช่ไหม?

คุโร่: จะว่าลึกซึ้ง มันก็แค่มุกเล่นคำไม่ใช่เหรอ... ถึงจะมีความหมายว่า จะฆ่า Knights ให้เหี้ยนอยู่ด้วยก็เหอะ

งี่เง่าชะมัด ทำตัวเหมือนเด็กที่ตื่นเต้นตาเป็นประกายเลยนะ?

อย่างที่นายท่านฮาสึมิว่าเอาไว้เลย ที่ว่ามีความเป็นเด็กอยู่เต็มเปี่ยมน่ะ มันก็ฟังดูดีอยู่หรอก

แกเอง ก็มีด้านที่เป็นเด็กซุกซนขัดกับฉายาที่ดูเข้มงวดอย่าง "จักรพรรดิ" อยู่เหมือนกันเหรอเนี่ย?

เอย์จิ: "จักรพรรดิ" ก็เป็นของแบบนั้นล่ะ คิริวคุง ก็แค่เด็กเอาแต่ใจ ที่มีอำนาจเฉยๆ เท่านั้นเอง...

ฮุๆๆ ถึงจะรู้สึกสนใจก็เถอะนะ ว่าเคย์โตะแสดงความเห็นเกี่ยวกับผมไว้ว่ายังไง♪

ส่วนตัวผมเองตั้งใจว่าที่มาเข้าร่วมศึก ก็เพื่อฉลองให้กับการกลับมาของสึกินากะคุงในครั้งนี้เฉยๆ

โรงเรียนยูเมะโนะซากิที่ไม่มีเธอมันเหงามากเลยนะ "ราชา" คุง?

เลโอ: ยังไงกันน้า~ ไม่นึกว่าท่าน "จักรพรรดิ" ผู้ยิ่งใหญ่ จะมาจดจำอะไรคนอย่างฉันหรอกนะ

ผิดคาดเลยนะที่ถูกใจกันขนาดนั้น~ ทั้งที่ทำกันไว้เจ็บแสบน่าดูแท้ๆ?

เอย์จิ: ความเจ็บปวดเองก็เป็นความรื่นรมณ์ชนิดหนึ่งนะ สึกินากะคุง พอดีว่าที่บัลลังค์มันออกจะน่าเบื่อไปหน่อย ทำให้แม้แต่ศัตรูที่ดาหน้าเข้ามาหลายครั้งหลายคราก็เลยดูน่ารักขึ้นมาไงล่ะ

เลโอ: งั้นเหรอ โทษทีนะที่ทำให้เบื่อน่ะ~ แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่...

สิ่งที่จะพังก่อนเป็นอันดับแรกก็คือของเล่นไม่ใช่หรือไง ถึงจะเจ็บใจก็จริง แต่ฉันเองก็เคยเป็นของเล่นของแกเหมือนกันสินะ?

แต่ว่า ถึงจะยังไม่ได้ฟังละเอียดๆ ก็เหอะ แต่เห็นว่านายตีกับเจ้าพวกที่ชื่อ Trickstar มาใช่ไหมล่ะ?

ถึงไม่มีฉันอยู่ ก็ไม่ได้เบื่ออะไรไม่ใช่หรือไง?

เอย์จิ: อืม~ ตั้งแต่ตอนที่เธอกับ "ห้าประหลาด" ไม่มาเล่นด้วย จนถึงตอนที่ Trickstar โผล่มาเนี่ย มันก็เว้นช่วงนานพอดูเลยนะ...

ผมล่ะเบื๊อเบื่อจนแทบจะตายอยู่แล้วล่ะ

เพราะงั้น ช่วงนี้ก็เลยมีความสุข หนำใจมากเลยล่ะ สึกินากะคุงเองก็กลับมาอีกครั้งแล้วด้วย...

ท่าทางจะไม่ต้องทนเบื่ออย่างเดียวจนเรียนจบแล้วสิ♪

คราวนี้ ก็ยังมาช่วยทำให้ผมสนุกได้แบบนี้อีก เธอนี่เป็นศัตรูคู่แค้นที่หาตัวจับยากจริงๆ เลย

"ไนท์คิลเลอร์" เหรอ... ไม่เคยจินตนาการถึงตัวเองแบบอื่นนอกจาก fine ก็จริง

แต่รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่เลยนะ ว่าชีวิตแบบนี้เองก็อาจจะมีอยู่ด้วยเหมือนกัน ชักจะเริ่มเข้าใจเหตุผลที่วาตารุรักการแสดงขึ้นมาเสี้ยวนึงแล้วล่ะ♪

เลโอ: เต็มอิ่มเชียวนะ~... จะว่าไป ถึงจะป่านนี้แล้วก็เถอะ

ฉันได้ยินเรื่องมาแค่ครึ่งเดียวก็จริง ว่าแต่นายแพ้ให้กับเจ้าพวกที่ชื่อ Trickstar จริงๆ น่ะเหรอ?

ดูท่าทางเจี๋ยมเจี้ยมขึ้นมาเลยนะ?

ว้ายๆ~ หมาขี้แพ้! พอจะสาวเท้าเหยียบบัลลังค์ ก็ลื่นล้มหน้าคะมำจูบพื้นเลยสินะ!

จะทุเรศกินไปแล้ว วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆

เอย์จิ: ที่ผมแพ้มันก็เรื่องจริงนี่นา แถมคิดว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีเสียด้วยซ้ำ แต่พอถูกพูดแบบนั้นเข้า ก็ทำเอาฉุนขึ้นมานิดๆ เหมือนกันนะเนี่ย

อิซึมิ: ประทานโทษนะ? เลิกคุยเจ๊าะแจ๊ะกันสักที ถ้าจะเริ่มก็รีบๆ เข้า ยังไงซะ พวกเรา Knights ก็ชนะอยู่ดีล่ะนะ?

ทางฝั่งนี้ฉันกับนารุคุงจะเป็นฝ่ายออกตัวก่อน ฝั่งนั้นจะลงสนามพร้อมกันทีหมดสี่คนแต่แรกนี่มันจะดีเร้อ?

แต่ถึงจะทุ่มด้วยกำลังทั้งหมดไป... แค่พวกเราก็บี้ให้เละได้ สบายบรื๋ออยู่แล้ว♪

เอย์จิ: ฮุๆ อย่าทำเป็นข่มไปเลยน่า น่าเอ็นดูจริง...

ทางฝั่งเราจะส่งนิโตะคุงกับคิริวคุงออกไปก่อน วางแผนกันแบบนั้นใช่ไหม สึกินากะคุง?

เลโอ: เฮ้ๆ คราวนี้ฉันเป็น "ราชา" นะ

อย่ามาแย่งอำนาจกันสิ~ นายชักจะชินกับการอยู่บนที่สูงเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง?

แต่ก็ ที่ช่วยพูดแทนให้ก็สะดวกดีเหมือนกันนะ☆

อย่างที่เจ้า "จักรพรรดิ" บ้องตื้นว่า ฝั่งเราจะส่งคุโระกับนาซึออกไปก่อน เป็นการตัดสินอย่างยุติธรรม สองต่อสองไงล่ะ

หวังพึ่งอยู่นะ พวกนาย♪

นาซึนะ: โอเค~ ถ้างั้น ไปสนุกกันเถอะคุโระจิน♪

คุโร่: โอ้ ถึงการร่วมทีมกับพวกขี้โอ่อย่าง "จักรพรรดิ" บ้างล่ะ "ราชา" บ้างล่ะ จะน่ารำคาญอยู่ก็เถอะ

แต่ถ้ามีนิโตะเป็นพวกล่ะก็ ทางนี้เองก็สบายแล้วล่ะ...♪

อิซึมิ: สองต่อสองสินะ จัดจำนวนให้เท่ากันแบบนี้ จะอวดเก่งเกินไปหน่อยแล้วมั้ง?

ถ้ามาแพ้ในประเพณีของ Knights ล่ะก็คงขายหน้าแย่ มาเอาจริงกันเถอะ... นารุคุง?

อาราชิ: จ้าๆ จะตามไปด้วยอยู่แล้วล่ะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ตามนะ

...คืนนี้เอง ก็มาร่ายรำอย่างสง่างามกันเถอะ♪