*ชื่อตอน "เรือของคนโง่" อ้างอิงมาจากบทกวีแนวเสียดสีของเยอรมันที่ชื่อ Das Narrenschiff
<ปัจจุบัน หลายวันหลังจากการหารือเรื่อง [COMP] ที่สำนักงานคอสโปรー หน้าประตูโรงเรียนเรย์เมย์>
ทัตสึมิ: ...หืม นี่ผม เคยพูดแบบนั้นด้วยเหรอครับ?
จุน: ก็พูดน่ะสิครับ~! ลืมซะแล้วเหรอครับ ทัตสึมิเซมไป!?
ช็อกอยู่นะครับเนี่ย! ทั้งที่ผมได้คำพูดและท่าทีของทัตสึมิเซมไปช่วยเหลือเอาไว้ตั้งมากแท้ๆ!
เรียกว่าเพิ่งถูกปฏิบัติด้วยอย่างมนุษย์เป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้าเรย์เมย์เลย... เพราะงั้นก็เลยรู้สึกตราตรึงใจ แล้วก็มีตัวตนของทัตสึมิเซมไปคอยค้ำจุนจิตใจของผมเอาไว้มาตลอด
ทัตสึมิ: ฮึฮึ ล้อเล่นน่ะครับ เพราะผมคิดทบทวนเรื่องสมัยอยู่เรย์เมย์ซ้ำไปซ้ำมาตลอด ก็เลยยังจำบทสนทนาแรกที่คุยกับเธอได้เป็นอย่างดีเลยล่ะ
ถึงจะรู้สึกอายตัวเองที่ทำท่าทางอวดเก่งอยู่บ้างก็เถอะ
จุน: ก็ทัตสึมิเซมไปเก่งจริงๆ นี่นา เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอกครับ~! แถมยังเป็นทั้งรุ่นพี่ แล้วก็ "ผู้ปฏิวัติโรงเรียนเรย์เมย์" เลยนี่นา!
ทัตสึมิ: ผู้ปฏิวัติ เหรอครับ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวไม่เป็นท่าด้วย ควรจะเรียกว่าก่อการร้ายมากกว่าปฏิวัตินะครับ
จุน: ถ่อมตัวเกินไปแล้ว! แล้วก็ ไม่ได้ถึงกับล้มเหลวนี่ครับ? ถึงระหว่างนั้นทัตสึมิเซมไปจะได้รับบาดเจ็บหนักจนต้องดรอปเรียนกลางคันก็เถอะー
แต่ผลสุดท้าย ก็เปลี่ยนแปลงโรงเรียนเรย์เมย์ได้
ทัตสึมิ: ที่สำเร็จไม่ใช่เพราะผมหรอกครับ น่าจะเป็นผลงานของอิบาระซังที่ถูกส่งมาประจำที่เรย์เมย์แทนผมมากกว่า
จุน: ไม่หรอก เจ้านั่นก็แค่กอบโกยผลประโยชน์ตัวเองเฉยๆ นั่นแหละ!
แล้วก็ ที่ตอนนี้เจ้านั่นทำหน้าตาอวดเบ่งอยู่ได้ ก็เป็นเพราะทัตสึมิเซมไปปูรากฐานการปฏิวัติเอาไว้ก่อนแล้วไม่ใช่หรือไงครับ?
ถ้าไม่มีทัตสึมิเซมไปล่ะก็ คงไม่มีอะไรได้เริ่มต้นขึ้นใหม่หรอกครับ~♪
ทัตสึมิ: อวยกันน่าดูเลยนะครับ แหม เขินจังเลย
HiMERU: ーซาซานามิ ถ้าชมคนของสำนักงานอื่น เดี๋ยวจะโดนครหาว่ายื่นเกลือให้ศัตรูเอานะครับ
จุน: อย่าพูดอะไรให้มันยุ่งยากได้ไหมครับ? แล้วก็ ไอ้ที่ชวนงงที่สุดก็คือนายนั่นแหละー จู่ๆ มาวันนึวคาแรกเตอร์ก็เปลี่ยนไปเฉยเลย?
เออ ต้องเรียกว่า HiMERU ใช่ไหมนะ
HiMERU: ーก็น่าจะยืนกรานไปหลายรอบแล้วนะครับ ว่า "อดีตอันน่าอับอาย" ของ HiMERU ก็ถูกฝังไปพร้อมๆ กับชื่อจริงแล้ว
ーคุณต่างหากครับที่แปลกกว่า ทั้งที่คุณต้องลงแรงพยายามเกินจำเป็นเพราะความผิดของพ่อแท้ๆ ทำไมถึงไม่ใช้ชื่อในวงการอย่าง HiMERU ล่ะครับ
จุน: อ๋อ... ไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อนเลยแฮะ~ ว่าไงดี อาจจะเป็นทิฐิก็ได้
เพราะถึงจะเปลี่ยนชื่อไป ผมก็ยังเป็นผมอยู่ดี ในยุคนี้ที่อินเตอเน็ทเข้าถึงอย่างเต็มรูปแบบ ถึงจะพยายามปกปิดพื้นเพของตัวเองขนาดไหนมันก็ทำไม่ได้หรอกครับ
ยังไงซะผมก็ไม่มีทางหนีไปจากชื่อซาซานามิได้ตลอดชีวิตด้วย เพราะงั้นผมก็เลยมีแต่ต้องพยายาม เพื่อยกคุณค่าของชื่อนั้นให้มากขึ้นไม่ใช่หรือไงครับ
เปลี่ยนชื่อตัวเองแล้วใช้ชีวิตเป็นคนอื่น มันก็คือการหนีนะครับ~ การหนีน่ะ
HiMERU: ー"แทงใจดำจังนะครับ" พูดแบบนี้แล้วพอใจหรือยัง
จุน: ...น่าหงุดหงิดไม่เปลี่ยนเลยนะนายเนี่ย ถึงที่ผ่านมาผมจะโดนจงใจหลบหน้าตลอด เลยไม่ได้คุยกันเป็นชิ้นเป็นอันแบบนี้นานแล้วก็เถอะ
แต่ความน่าหมั่นไส้นี่ ไม่เปลี่ยนไปจากตอนเจอกันครั้งแรกเลยนะครับ~?
HiMERU: ーงั้นเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยล่ะ
จุน: ...? ยิ่งไปกว่านั้น มัวแต่คุยเรื่องเมื่อก่อนกันซะเพลินเลยー ชักจะหนาวแล้วด้วย รีบเข้าไปในอาคารดีกว่าครับ
HiMERU: แล้วเห็น HiMERU อยากคุย "เรื่องนั้น" นักหรือไงครับ? พวกคุณมัวแต่ยืนคุยกันยืดยาดเองนั่นแหละー
จุน: จะทิ้งพวกเราไว้แล้วล่วงหน้าไปก่อนก็ได้แท้ๆ
HiMERU: ーHiMERU ถูกเรียกตัวมากระทันหัน ก็เลยไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวเท่าไหร่ไงครับ ทัตสึมิเองก็น่าจะเหมือนกันไม่ใช่เหรอ
ทัตสึมิ: ครับ ที่ว่าจะมาถ่ายทำการไลฟ์ในโรงเรียนเรย์เมย์นี้ เพราะเป็นส่วนหนึ่งของ [COMP] อะไรซักอย่างนี่แหละ
HiMERU: ーเหมือนจะอย่างนั้นนะครับ แต่ก็คงไม่ได้จะให้ถ่ายจริงโดยไม่มีการเตรียมตัวอยู่เลย เลยสันนิษฐานว่าเดี๋ยวคงมีการไปปรึกษาหารือกันก่อนที่ไหนซักที่
แล้วคุณ ก็เลยได้รับหน้าที่ให้มาช่วยนำทางไม่ใช่หรือไงครับ ซาซานามิ?
จุน: ใช่คร้าบๆ โทษที พอเห็นทัตสึมิเซมไปมาอยู่ที่เรย์เมย์แล้ว มันก็รู้สึกอู้หูอ้าหาจนความทรงจำมันพรั่งพรูน่ะสิ♪
ทัตสึมิ: ฮึฮึ จุนซังที่แจ่นมาหาพลางพูดนู่นพูดนี่ น่ารักราวลูกสุนัขเลยล่ะครับ
HiMERU: ーครับ น่ารำคาญเหมือนลูกสุนัขเลย
จุน: ฮะๆ เข้าขากันสุดๆ สนิทกันไม่เปลี่ยนเลยนะครับ~ พวกนายเนี่ย
HiMERU: ーน่ามหัศจรรย์จังเลยนะครับที่ต่อมการรับรู้มันบิดเบือดไปเป็นแบบนั้นได้เนี่ย
จุน: ก็ พวกนายตัวติดกันมาตั้งแต่สมัยอยู่เรย์เมย์แล้วไม่ใช่เหรอ
HiMERU: ーหึ อย่างมาก HiMERU ก็เป็นแค่หนึ่งใน "ผู้ศรัทธา" ที่มีอยู่มากมายของทัตสึมิเท่านั้นล่ะครับ
ーแน่นอนว่าทัตสึมิเองก็คงรักใน "ผู้ศรัทธา" เหล่านั้นทั้งหมดอย่างเท่าเทียมเหมือนกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น