(ณ ห้องเรียน 2-A)
สุบารุ: ยะโฮ่☆ เธอคือเท็นโคเซย์ที่เค้าลือกันสินะ!
ฉัน อาเคโฮชิ สุบารุ! ตัว "อาเคโฮชิ" เขียนด้วย "ดาวศุกร์" ของดาวประกายพรึก ส่วนสุบารุเขียนด้วยคาตาคานะ! จำง่ายดีใช่ม้า~ ♪
ได้เป็นเพื่อนร่วมห้องกันทั้งที มาสนิทกันเอาไว้ดีกว่า! มาเป็นเพื่อนกันเถอะ! ฝากตัวด้วยนะ~ ☆
เพราะงั้น! อาจจะกระทันหันไปก็เถอะ แต่ขอยืมเงินหน่อยคร้าบ.....!
โฮคุโตะ: กระทันหันไปแล้ว
จู่ๆอย่าไปขอเงินคนที่เพิ่งเจอแบบนั้นสิ มันเสียมารยาท เท็นโคเซย์เค้าทำตัวไม่ถูกเอานะ
ขอโทษทีนะเท็นโคเซย์ ช่วยเมินๆที่เจ้านี่พูดไปทีเถอะ อาเคโฮชิมันเป็นพวกงี่เง่าน่ะ
......ถึงโรงเรียนนี้จะมีพวกงี่เง่าเต็มไปหมดก็เถอะ แต่ก็ช่วยทำความเข้าใจทีนะว่าไม่ได้ "มีแต่พวกงี่เง่าล้วนๆ" น่ะ
สุบารุ: อย่าพูดจาโหดร้ายแบบนั้นสิฮกเก้! เดี๋ยวความประทับใจแรกพบกับฉันของเท็นโคเซย์จะกลายเป็น "พวกงี่เง่า" เอาพอดี!
โฮคุโตะ: อย่ามาเรียกกันว่า "ฮกเก้" น่า
สุบารุ: เอ๊~? ก็นายชื่อ "ฮิดากะ โฮคุโตะ" เพราะงั้น เรียกฮกเก้ ก็ OK แล้วนี่นา☆
ยังไงก็ขอแนะนำตัวก่อนแล้วกันนะ เจ้าหมอนี่คือฮิดากะ โฮคุโตะ! จะเรียกว่าฮกเก้ก็ได้นะ! เป็นเพื่อนฉันเองล่ะ!
แต่เป็นเพื่อนประเภทที่ไม่ยอมให้ยืมเงินน่ะนะ.....!
โฮคุโตะ: อย่าเสริมข้อมูลไร้สาระน่า
โทษทีนะเท็นโคเซย์ อย่าเข้าใจผิดไปเลย ถึงอาเคโฮชิจะเป็นพวกงี่เง่าแถมยังเทิดทูนเงินยิ่งกว่าอะไร แต่ก็เป็นคนดีทีเดียว
แล้วยังเป็นพวกไม่อ่านบรรยากาศ ชอบตั้งชื่อเล่นแปลกๆให้คนอื่นอีก
สุบารุ: นี่ทำเป็นแกล้งตามน้ำแล้วสวนกลับซะเต็มที่เลยเหรอเนี่ยฮกเก้!? ยอกันอีกหน่อยเถอะน่า! ไม่งั้นก็ขอยืมเงินที!
โฮคุโตะ: ไม่ให้ยืมเฟ้ย นายนี่นะ ทั้งที่ก็ไม่ได้จนอะไรแท้ๆ ทำไมถึงได้หิวเงินถึงขนาดนั้นกัน?
สุบารุ: ก็เงินหรืออัญมณี มันเปล่งประกายระยิบระยับนี่นา เลยชอบสุดๆ~☆
โฮคุโตะ: นี่นายเป็นนกหรือไง อ๋อ คงสมองนกงั้นสินะ....?
มาโคโตะ: คร้าบ พอแค่นั้นล่ะ~♪
พวกนายไม่ได้เรียกเท็นโคเซย์มาฟังเรื่องตลกใช่ไหมล่ะ? มีเรื่องอะไรอยากจะขอร้องเธออยู่ไม่ใช่หรือไง~?
สุบารุ: โอ๊ะ จริงด้วย! พูดได้ดีนี่นาอุ๊กกี้! สมกับเป็น "ผู้เชี่ยวชาญด้านการสนทนา" หัวไวดีจริงๆเลย!
เพราะแว่นงั้นเหรอ? พอใส่แว่นแล้ว "ค่าสนทนา + 50" หรืออะไรแบบนั้นหรือเปล่า?
มาโคโตะ: ช่ายช่าย ถ้าถอดแว่นแล้วผมจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ..... เอ? แล้วผม..... ชื่ออะไรกันหว่า? เท็นโคเซย์จังพอจะรู้หรือเปล่า?
สุบารุ: เท็นโคเซย์จะไปรู้ได้ไงเล่าอุ๊กกี้! เพิ่งเจอกันครั้งแรกนี่นา!
มาโคโตะ: ก็แหม อาเคโฮชิคุงชงมุขมาให้ซะขนาดนั้น เลยอดตบมุขกลับไม่ได้น่ะ♪
สุบารุ: ฉันล่ะชอบจุดนั้นของนายจริงๆเลยอุ๊กกี้~☆
มาโคโตะ: ผมเองก็ชอบอาเคโฮชิคุงเหมือนกันนะ~♪
โฮคุโตะ: พวกแกสนิทกันซะจนน่าคลื่นไส้เลยนะ---
ช่างเถอะ ถ้าปล่อยให้เป็นหน้าที่เจ้าพวกนี้เรื่องคงไปไม่ถึงไหนพอดี ฉันจะเป็นคนอธิบายอะไรๆให้เอง
สุบารุ: จริงจังไปแล้วฮกเก้! ขึ้นมาร่วมด้วยกันสิ บนคลื่นยักษ์แห่งการตบมุขนี้....☆
มาโคโตะ: ใช่แล้วล่ะ ถ้าจะขึ้นบิ๊กเวฟล่ะก็มีแต่ต้องตอนนี้เท่านั้นนะฮิดากะคุง!
โฮคุโตะ: หนวกหูน่าเจ้าคู่หูติ๊งต๊อง
ถ้างั้น ก็ขอแนะนำตัวเองก่อนแล้วกัน
โฮคุโตะ: ฉันฮิดากะ โฮคุโตะ เป็นหัวหน้าปี 2 ห้องA นี้
อาจารย์ฝากให้ฉันเป็นคนคอยดูแลเธออยู่ เพราะงั้นถ้ามีปัญหาอะไรก็มาปรึกษาฉันได้ ถ้าอยู่ในขอบเขตที่หัวหน้าห้องอย่างฉันทำได้ล่ะก็ จะช่วยเหลือเต็มที่
มาโคโตะ: งั้นก็ ขึ้นไปสู่ลูกคลื่นแห่งการแนะนำตัวล่ะนะ!
ผม ยูกิ มาโคโตะ ฝากตัวด้วยนะ! เรียกกันว่าอุ๊กกี้ก็ได้!
สุบารุ: เพราะชื่อ "ยูกิ" ก็เลยเป็น "อุ๊กกี้" ไงล่ะ! แถมยังเหมือนลิงดีด้วย!
มาโคโตะ: อ๊ะ ตะกี๊ชงมุขมาสินะ! แป๊ปนึงนะ เดี๋ยวขอตบมุขกลับก่อน!
โฮคุโตะ: แนะนำตัวต่อเถอะน่า ยูกิ
มาโคโตะ: คร้าบคร้าบ~ เอ ผมสังกัดอยู่ใน "คณะกรรมการกระจายเสียง" นะ เป็นที่ๆมีข้อมูลต่างๆอยู่มากมายเลยล่ะ ถ้าอยากรู้เรื่องอะไรล่ะก็ถามผมได้เลย!
ตั้งแต่ภูเขาข้อสอบยันความสัมพันธ์เชิงชู้สาวของอาจารย์ ถามอะไรตอบได้หมดเลย♪
สุบารุ: ฉันเองก็จะแนะนำตัวด้วย~☆ ถึงเมื่อกี๊จะทำไปแล้วก็เถอะ แต่จะทำอีกกี่รอบก็ได้ทั้งนั้น!
ฉันคือ อาเคโฮชิ สุบารุ! ถ้าฮกเก้เป็น "หัวหน้าห้อง" แล้วอุ๊กกี้เป็น "คณะกรรมการกระจายเสียง" แล้วล่ะก็ งั้นฉันเป็น "ตัวดูดเงิ----
โฮคุโตะ: หยุดพูดได้แล้วน่าอาเคโฮชิ เรื่องมันชักจะเกินไปแล้ว
เอาเถอะ ปกติแล้วพวกเราก็อยู่ด้วยกันสามคนแบบนี้ล่ะ ถึงจะไม่อยากคิดว่าตัวเองเป็นเพื่อนกับพวกงี่เง่านี่เท่าไหร่ก็เถอะ แต่มันก็มีสาเหตุอยู่น่ะ
ถึงที่จริงแล้วยังเหลืออีกคนนึงที่อยู่ด้วยกันก็เถอะ.... แต่ไว้ค่อยแนะนำหมอนั่นที่หลัง
ก็อยู่คนละห้องกันนี่นะ เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกัน
สุบารุ: เดี๋ยวเถอะ ซารี่โดนแยกจากกลุ่มคนเดียวแบบนี้น่าสงสารแย่สิ! พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไง! รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวไปพามาให้☆
โฮคุโตะ: ไม่ต้องไปพามาน่า ขอทีเถอะ อย่าทำให้มันยุ่งยากกว่านี้เลย
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ
ใกล้จะได้เวลาโฮมรูมแล้วล่ะ เอาไว้คุยต่อตอนพักกลางวันเถอะ
พยายามทำตัวให้ว่างหน่อยนะเท็นโคเซย์ ถึงจะรู้สึกผิดที่ต้องรบกวนเธอตั้งแต่วันแรกที่ย้ายมาก็เถอะ
แต่ว่าพวกเรามีเรื่องอยากจะขอร้องเธออยู่ เป็นเรื่องที่มีแต่เธอเท่านั้นที่พึ่งได้
ถึงเธออาจจะไม่จำเป็นต้องทำตาม แต่ยังไงก็ช่วยสละเวลาให้พวกเราหน่อยเถอะนะ
ขอร้องล่ะ เท็นโคเซย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น