<หลายวันต่อมา>
อิซึมิ: ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ อาจารย์ ล่าสุดก็ตั้งแต่ตอนออดิชั่นนู่นเลยสิ
[อันเดอร์แลนด์] เป็นยังไงบ้าง? พวกเราบรรลุบท "ช่างทำหมวก" ได้สมบูรณ์ดีหรือเปล่า?
งั้นเหรอ ถ้าคุณสนุกก็ดีแล้วล่ะ
ขอบคุณนะ ที่อาจารย์บอกว่าเห็นฉันเหมือนลูกเหมือนหลานー ไม่สิ เหมือนภาพสะท้อนของตัวอาจารย์เมื่อสมัยก่อน
เพราะแบบนั้น ถึงค่อยคุ้มค่าที่ฉันพยายามกับการออดิชั่นหน่อย
แล้ว เหตุผลที่เรียกมาที่นี่วันนี้ล่ะ...
...อยากให้รับชุดเอาไว้เหรอ?
จะดีเหรอ? ชุดนี้ เป็นผลงานที่ได้ออกคอลเล็กชั่นแรกนี่นา?
ถ้ารับของแบบนั้นไว้ล่ะก็ ไม่รู้เลยว่าตัวเองจะต้องตอบแทนยังไงดี
"อยากให้คนที่ใส่ชุดนี้ขึ้นที่สุดเป็นคนใส่มากกว่า"...? เพราะถูกสวม ชุดจึงจะแสดงคุณค่าที่แท้จริงของมันออกมาได้ งี้น่ะเหรอ?
"คิดซะว่าเป็นของเหลือจากการเก็บกวาดแล้วรับเอาไว้ทีนะ"...งั้นเหรอ
...เข้าใจแล้ว ฉันจะรักษาไว้ให้ดีนะ
ไว้ซักวันพอฉันได้เป็นไอดอลที่เหมาะสมกับชุดนี้เมื่อไหร่ล่ะก็ จะสวมชุดนี้มาหาคุณนะ เพราะงั้นขอให้สุขภาพแข็งแรงเข้าไว้ล่ะ
...? ยังตายไม่ได้?
พอได้ดูไลฟ์ "ช่างทำหมวก" คราวนี้แล้ว เลยรู้สึกว่าจะยังแพ้ให้กับคนหนุ่มสาวไม่ได้ขึ้นมา...? ก็เลยจะปล่อยวางจากผลงานสมัยอดีตเพื่อจะได้ไม่ยึดติดกับความสาว...?
อะฮะฮะ เห็นอาจารย์พูดซะจริงจังขนาดนี้ ไอ้ฉันก็นึกว่าจะวางมือจากวงการซะอีก♪
นั่นสินะ เดิมที "แมดแฮทเตอร์" ก็เป็นคนแบบนั้นนี่นะ
ที่ผ่านมาก็เอาแต่ต่อต้านสามัญสำนึกของสังคม แล้วเบิกเส้นทางของตัวเองมาตลอดนี่นา
ช่วยมุ่งมั่นท้าทายต่อไปเรื่อยๆ ทีนะ ตัวฉันในอนาคตเอง ถ้าได้เห็นภาพของอาจารย์ที่เป็นแบบนั้นก็คงได้รับการช่วยเหลือเหมือนกัน
เรื่องที่คุยกับอาจารย์ในวันออดิชั่น ฉันจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิตเลย
<หลายสัปดาห์ก่อนหน้า วันออดิชั่นของ [อันเดอร์แลนด์]>
อิซึมิ: "♪~♪~"
...เพลงออริจินอลของ [Knights] ครับ ขอบพระคุณที่รับฟัง
ครับ? มีคำถามจะเจาะจงถามผม? อาจารย์ "แมดแฮทเตอร์" น่ะเหรอ?
"สำหรับฉันที่เป็นนักสร้างสรรค์ผลงานแล้ว อะไรคือรูปลักษณ์ในอุดมคติ"...?
รูปแบบในอุดมคติของฉัน แต่เดิมแล้วก็คือคนอย่างอาจารย์เองนั่นล่ะ
ฉันอยากจะเป็นแบบคุณ ที่ถึงแม้จะชูนิ้วกลางใส่สังคมโลก แต่ก็ยังมีพรสวรรค์พอที่จะเป็นที่รักใคร่
แต่ว่า ฉันกลับมุ่งอยู่แต่กับเรื่องนั้นอย่างเดียว จนลืมแก่นสำคัญของมันไป
เมื่อก่อน... ฉันก็เคยถูกเลโอคุงถามเหมือนกัน ว่าจะเลือกพรสวรรค์ในการแต่งเพลงของเลโอคุง หรือจะเลือกตัวของเลโอคุงเอง
แต่ฉันกลับพยายามตะเกียดตะกายไล่ตามพรสวรรค์ของอาจารย์ ราวกับลืมตัวเองในสมัยก่อนเมื่อตอนนั้นไป
ผลสุดท้าย ก็กลายเป็นทำให้พวกพ้องรอบตัวต้องเดือดร้อน อะไรต่อมิอะไรก็แย่ลงไปทุกที
แต่ว่า ในตอนนั้น ฉันก็ได้พวกพ้องที่อยู่ที่นี่ปรามเอาไว้
ดังนั้น คำตอบของฉันในตอนนี้ก็คือー
อยากจะเป็นคนที่ไม่ต้องคอยประจบประแจงหรือไม่ต้องประนีประนอมได้ โดยที่ไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน
...อาจจะผิดไปจากอิมเมจของ "ช่างทำหมวก" ก็จริง แต่ฉันจะใช้วิธีการแบบนี้ ไล่ตามคุณจนทันในซักวันให้ได้
อิซึมิ: ...งั้นก็ วันนี้ต้องขอบพระคุณมากเลยนะครับ อาจารย์
แล้ววันที่ [Knights] จะแสดงภาพที่อาจารย์ปรารถนาจะต้องมาถึงอีกแน่ ไว้เวลานั้นเราー มาร่วมแสดงผลงานไปด้วยกันเถอะ
ในฐานะของนักสร้างสรรค์ผลงานที่ต่อสู้ในวงการบันเทิงเดียวกัน ไม่ใช่ตัวตนที่สูงส่งเหนือเมฆที่ต้องเป็นที่หลงใหลอยู่ฝ่ายเดียว
ถึงฉัน อาจจะยังไม่คู่ควรกับชุดที่คุณตัดก็จริง แต่จะกลายเป็นตัวตน เป็นไอดอล ที่คู่ควรกับมันให้ดูเอง
ลาก่อน "แมดแฮทเตอร์" ไว้ซักวันเรามาจัดปาร์ตี้อันผิดสามัญสำนึกไปด้วยกันอีกเถอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น