ทัตสึมิ: "ขอกล่าวอีกครั้ง ถึงนักเรียนใหม่ทุกคนー ยินดีต้อนรับสู่นรก"
จุน: ...?
ทัตสึมิ: "ผมมีเรื่องที่ควรจะบอกกับพวกคุณเอาไว้ก่อนครับ พวกคุณคงจะเข้ารั้วโรงเรียนเรย์เมย์นี้มา โดยโอบอุ้มความฝันและความหวังเอาไว้ก็จริง"
"แต่ความฝันของพวกคุณจะไม่มีวันเป็นจริง ความหวังของพวกคุณจะต้องพังทลาย ชีวิตม.ปลายของพวกคุณตลอดสามปีจากนี้ คงจะต้องถูกแต่งแต้มไปด้วยความทุกข์ทรมานและความเสียใจเพียงอย่างเดียวแน่"
จุน: พูดอะไรของคนๆ นั้นเนี่ย...? เออ คาเซฮายะ อะไรนะ?
คานาเมะ: คาเซฮายะ ทัตสึมิครับ อืม... นึกว่าจะมาชี้แนะอะไรในฐานะตัวแทนนักเรียนเสียอีก แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดูแปลกๆ อยู่นะครับ
ทัตสึมิ: "โดยจุดยืนแล้ว อาจจะทำแบบนั้นไม่ได้ก็จริงー"
"แต่หากเป็นไปได้ล่ะก็ รีบทำเรื่องอะไรต่างๆ ให้เสร็จแล้วกลับไปเถอะครับ ตอนนี้ยังไม่สายเกินแน่ ไปเข้าเรียนในโรงเรียนเสริมสร้างไอดอลแห่งอื่นเถอะ"
"เดี๋ยวผมจะช่วยเรื่องนั้นเอง จะช่วยเป็นตัวแทนทำธุรการให้เท่าที่ทำได้ หรือถ้าจำเป็นจะออกเงินจำนวนหนึ่งให้ด้วยก็ได้"
"ดังนั้นแล้ว กลับไปเถอะครับ"
"ที่นี่ โรงเรียนเรย์เมย์นี้ ไม่ใช่สถานที่ที่จะให้เกียรติคุณในฐานะมนุษย์หรอกครับ"
"และในเวลาเดียวกัน ถึงจะอยู่ที่นี่ไป พวกคุณก็ไม่อาจได้เป็นไอดอลไปตลอดกาลเหมือนกัน"
"แม้จะน่าเศร้า แต่นั่นคือความจริงครับ"
"และก่อนที่ความเป็นจริงอันน่าสมเพชนั้น จะเปลี่ยนจากสิ่งที่เกิดใน "อนาคต" มาเป็น "ปัจจุบัน" ในระหว่างที่ยังไม่ต้องสูญเสียอะไรไปนั้นー ได้โปรด ไปจากที่นี่เถอะครับ"
"แล้วก็ โปรดลืมเรื่องของโรงเรียนเรย์เมย์ไปด้วย"
"นั่นคือ หนทางช่วยเหลือเพียงหนึ่งเดียวสำหรับพวกคุณแล้วครับ"
"แม้จะทำได้เพียงภาวนาก็จริง แต่อย่างน้อยผม ก็ขอภาวนาให้พวกคุณตัดสินใจในเรื่องนี้อย่างชาญฉลาดด้วยนะครับ"
"Amen ขอให้พระเจ้าสถิตอยู่กับพวกคุณ"
"......♪"
จุน: ...นี่มันอะไรเนี่ย? ไม่เห็นเข้าใจความหมายเรื่องที่พูดเลย!
คานาเมะ: ทะ ที่สำคัญกว่านั้น คาเซฮายะ ทัตสึมิกำลังตกอยู่ในอันตรายครับ! ดูนั่น พวกผู้ชายท่าทางบึกบึนที่ท่าทางจะเป็นอาจารย์ กำลังเข้าไปหาคาเซฮายะ ทัตสึมิแล้ว!?
จุน: หา? แล้วนี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย ท่าทางจะไม่ใช่สถานการณ์ปกติสินะ...?
ทัตสึมิ: "...หมดเวลาแล้วสินะครับ น่าเสียดายจริงๆ"
"ทั้งที่ยังพูดไม่หมดเลยแท้ๆ"
"แต่ว่า นี่เองก็คงเป็นโชคชะตาที่พระเจ้าประทานให้เป็นแน่"
"ฮึฮึ ใครที่อยากฟังรายละเอียดให้มากกว่านี้ ตอนกลางคืน ก็มาที่ "คาตาคอมส์" คนเดียวสิครับ ส่วนเรื่องสถานที่ ถ้าลองถามจากพวกรุ่นพี่แถวหอพักนักเรียนดู ก็คงรู้ได้เองนั่นแหละ"
จุน: คาตา คอมบุ...?
คานาเมะ: หืม แล้วทำไมจู่ๆ ถึงพูดถึงเรื่องอาหารที่ดีต่อสุขภาพออกมาล่ะ...?
ทัตสึมิ: "ไม่ต้องเป็นวันนี้ก็ได้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผมก็ยินดีต้อนรับพวกคุณทุกเมื่อนะครับ"
"เพื่อชีวิตอันเป็นอิสระและอิ่มเอมใจ และเพื่ออนาคตอันส่องประกายของพวกคุณ ได้โปรดเชิญใช้เวลาของผมด้วยเถอะครับ"
"ーเช่นนั้นก็ ขอตัวก่อน♪"
จุน: (โห? คนที่ชื่อคาเซฮายะ ทัตสึมิคนนั้น วิ่งฝ่าพวกอาจารย์ที่ไล่ตามได้อย่างดงามเลย! สมรรถภาพทางร่างกายสุดยอดมาก! ทั้งที่ภายนอกดูเป็นคนเอื่อยๆ แท้ๆ!)
(อย่างกับสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่เลยแฮะ! เจ๋งโคตร, ไปเลย! ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่อย่าแพ้ล่ะ หนีให้ได้ก่อนที่จะโดนอาจารย์จับนะ!)
ทัตสึมิ: ~...♪
คานาเมะ: ...หืม ดูเหมือนว่าคาเซฮายะ ทัตสึมิ จะแอบลอบบุกรุกเข้ามาเองสินะครับ
ตอนนี้ มีประกาศแจ้งไปทั่วแล้วล่ะครับ ว่าคนที่ควรเป็นตัวแทนนักเรียนมากล่าวทักทายพวกเธอที่ "ไม่ใช่นักเรียนทุน" พอถึงเวลาแล้วกลับหายไปไหนไม่รู้ー
แล้วคาเซฮายะ ทัตสึมิ กลับกลายเป็นคนที่ไปอยู่บนเวทีแทนด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบ
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นะ?
จุน: นั่นน่ะสิ... ถึงตั้งแต่ก้าวเข้ามาในโรงเรียนเรย์เมย์จนถึงตอนนี้ จะเจอแต่เรื่องอะไรแปลกๆ ก็เถอะ
แต่ก็ยังไม่อยากลืมทุกอย่างแล้วหนีไปอย่างที่คาเซฮายะ ทัตสึมิ... เซมไปพูดเลยแฮะ ยังมีเรื่องที่ติดใจสงสัยอยู่เยอะเกินไปหน่อย
<ปัจจุบัน ตีกES คอสมิค โปรดักชั่น>
จุน: ーถ้าไม่มัวแต่คิดเรื่องแบบนั้นแล้วรีบๆ หนีไปซะก็คงจะดีแล้วเชียว~
ที่จริง ก็ควรรับรู้ได้ตั้งแต่ตอนที่โดนคนที่เพิ่งเคยเจอครั้งแรกต่อยแล้วแท้ๆ ว่าเรย์เมย์มันวายป่วงแค่ไหน
แต่เราก็ยังประมาทเพราะคิดว่าทุกอย่างคงเป็นแค่ฝัน แล้วก็ไหลไปเรื่อยโดยไม่คิดอะไรอย่างกับคนบ้าซะได้
เรื่องนั้น ทำให้ผมนึกเสียใจมาตลอด... ทั้งที่ทัตสึมิเซมไปไม่ได้ล้อเล่นอะไรเลย ทุกเรื่องที่พูดตั้งแต่ต้นจนจบเป็น "ความจริง" หมดทุกอย่างแท้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น