<วันถัดมา>
อาราชิ: ...ไปได้สวย เพอฟอร์แมนซ์ของทุกคนก็พร้อมเพรียงกันแล้ว
ความสามัคคีกลมเกลียวที่สึคาสะจังตั้งอุดมคติเอาไว้ แสดงผลออกมาได้ดูดีเลยนะจ๊ะ♪
สึคาสะ: ครับ เพราะว่าพวกเราเตรียมความพร้อมเป็นอย่างดี ทั้งหันหน้าเข้าหากันตรงๆ แล้วกลับมาทบทวนกันหลัง Live เสร็จทุกครั้ง เพื่อไม่ให้ใครต้องตกหล่นไงล่ะครับ
พวกเราจะมุ่งไปสู่ชัยชนะ ด้วยวิธีการอันแตกต่างจาก "Red Knights" ซึ่งเอาแต่เร่งรีบ โดยเชื่อว่ามันจะกลายเป็นบททดสอบของ [Knights] ในภายหลังจากนี้
...มีอะไรหรือเปล่าครับ เหมือนว่าพวกคุณจะไปเข้าร่วมกับฝั่ง "Red Knights" นี่นา?
หืม? อยากเข้าร่วมกับ "White Knights" เหรอครับ เพราะอะไร...
หืม... เพราะว่าทนการกดขี่ของเซนะเซมไปไม่ไหว เลยมี Member แยกตัวออกมาเป็นจำนวนมาก งั้นเหรอครับ
เป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วยสินะ เรื่องที่กังวลไว้มันเกิดขึ้นซะแล้วสิ
นิสัยเข้มงวดของเซนะเซมไปน่ะ ถ้าเป็น [Knights] เมื่อก่อนก็ยังพอทำเนา แต่พอเป็น [Knights] ในตอนนี้ที่กลายเป็นครอบครัวใหญ่แล้วก็เลยยิ่งวุ่นวาย
วิธีการในการเผชิญต่อ Idol อย่างที่เซนะเซมไปใช้นั้น จำเป็นเพื่อให้พวกเราปีนขึ้นไปยังจุดสูงกว่าก็จริง
แต่จะกลายเป็นการสร้าง Pressure สำหรับ "เด็กใหม่" ที่ความสามารถยังไม่เข้าที่แทนー
ผลสุดท้าย ก็คือการที่มีผู้แยกตัวออกมาจาก "Red Knights" เป็นจำนวนมากนั่นล่ะครับ
อาราชิ: จะว่ายังไงดีล่ะ เป็นบทสรุปที่น่าเศร้าจังเลยนะ
ถ้าพวกเราไม่เป็นฝ่ายออกตัวแทนรุ่นน้องให้ล่ะก็จะกลายเป็นยังไงกันนะ น่าปวดหัวกับการวางตัวของอิซึมิจังจริงๆ เลย
ริทสึ: อืม ไม่นึกเลยนะว่าเรื่องมันจะมาถึงขีดสุดเอาเร็วขนาดนี้ แต่ว่าฝั่ง "เรดไนท์" เองจะต้องโดนเอาคืนอย่างสาสมแน่ๆ...
ถ้าจำนวนคนต่างกันถึงขนาดนี้ ถึงจะเป็นสึกิปี้หรือเซ็จจังก็ไม่มีโอกาสชนะหรอก แถมมีสายตาของสภานักเรียนสอดส่องอยู่อีก คงจะเปิดไลฟ์แบบเป็นชิ้นเป็นอันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
เท่านี้ก็เชคเมท เซ็จจังจะเป็นฝ่ายแพ้แล้วก็ต้องยอมแพ้เรื่องการไปคัดตัวใช่ไหมล่ะ?
จากนั้น เซ็จจังก็จะได้ตื่นจากโลกแห่งความฝันแล้วกลับมายังโลกเดิมไงล่ะ แฮปปี้เอนดิ้งๆ♪
...ว่าไปนั่น ถ้าปล่อยผ่านไปเฉยๆ ก็คงน่าสงสารแย่ แถมยังติดใจเรื่อง "เรดไนท์" อยู่ด้วย เดี๋ยวจะลองไปสอดแนมดูแล้วกัน
ระหว่างนั้น ซูจังกับนัจจังก็ช่วยชี้แนะให้พวกรุ่นน้องทีได้ไหม? ถ้าเกิดไปกันหลายๆ คนเข้าเดี๋ยวจะโดนระวังตัวแจเอา
อาราชิ: โดนระวังตัวแจเหรอ... ไม่ใช่สัตว์ป่าซักหน่อยนะจ๊ะ
สึคาสะ: แต่ว่า เซนะเซมไปในตอนนี้ก็เหมือนกับสัตว์ประหลาดนั่นล่ะครับ
เรื่องนี้ขอฝากให้ริทสึเซมไปทำก็แล้วกันครับ ถ้าดูมีทีท่าว่าจะเกิดเรื่องล่ะก็ รบกวนติดต่อมาหาพวกเราด้วยนะครับ
ริทสึ: อื้ม ได้เลย งั้นก็ฝากทางนั้นด้วยนะ พวกซูจัง♪
อิซึมิ: โถ่เว้ย! ไอ้พวกใช้การไม่ได้!
ไม่ทันไรก็ร้องโอดโอย พากันหนีไปแล้ว... ผิดพลาดใหญ่หลวงจริงๆ ที่ให้คนแบบนั้นเป็นหนึ่งในสมาชิกของ [Knights] !
พวกคนที่ยังเหลืออยู่ที่นี่เอง ถ้ารู้สึกว่าตัวเองไม่เข้ากับแนวทางของ "เรดไนท์" ก็รีบๆ บอกมาซะตั้งแต่ตอนนี้ล่ะ
เพราะถ้ามาบอกกันที่หลังว่า "ไม่เหมือนกับที่คิดไว้" ล่ะก็ มันจะน่าหงุดหงิดที่สุด!
...อืม จะตอนหลังเลิกไลฟ์หรือตอนซ้อมรายบุคคลเองก็ยังดูมีสมาธิดี สมาชิกที่เหลืออยู่ที่นี่น่าจะพอไหวสินะ
กลับกันแล้ว พอเหลือจำนวนน้อยแต่เน้นคุณภาพก็จะยิ่งฝึกได้ดีขึ้นด้วย จะต้องได้เพอฟอร์แมนซ์ดีๆ แน่♪
เลโอ: ...มันจะใช่หรือเปล่าน้า~? ส่วนตัวฉันว่ากลัวกันหัวหดแล้วมากกว่า
อิซึมิ: เลโอคุง?
พูดอะไรเนี่ย ตอนนี้เจ้าพวกนี้มีใบหน้าแบบอัศวินที่ยอดเยี่ยมแล้วนะ มันจะดู "หัวหด" ตรงไหน?
เลโอ: ดูไม่ออกเหรอ? ว่าเจ้าพวกนี้กำลังทำหน้าเตรียมใจยอมรับความตายก่อนไปสนามรบอยู่ต่างหากล่ะ ให้คนเป็นไอดอลทำหน้าแบบนี้ได้ที่ไหนกัน
อิซึมิ: หา? อะไรนะ? คราวนี้เลโอคุงจะมาบ่นฉันบ้างว่างั้นสิ?
เลโอ: ไม่ได้บ่น มีพวกรุ่นนี้มาปรึกษาฉันตอนที่นายไม่อยู่ต่างหากล่ะ
ทำท่าทางเสียใจแล้วบอกว่า "เซนะเซมไปน่ากลัวจัง! ไม่น่ามาเข้ากับ "เรดไนท์" เลย!"
ฉันเศร้านะที่เห็นนายกำลังสูญเสียความน่าเชื่อถือ แล้วค่อยๆ จบสิ้นลงน่ะ
ไหนๆ แล้วจะตัดหางพวกรุ่นน้องทิ้งให้หมด แล้วเรายืนอยู่บนเวทีกันแค่สองคนเลยไหมล่ะ?
ไอ้ฉันน่ะไม่เกี่ยงอะไรหรอก! แต่ว่า ทำแบบนั้นแล้วเซนะจะยังพอใจได้เหรอ?
เป้าหมายที่แท้จริงของเรา คือการกลายเป็นยูนิตที่แข็งแกร่งจนคุม [Mad Party] และคุมการออดิชั่นของ [อันเดอร์แลนด์] ได้นะ
คงยังไม่ได้ สูญเสียความฝันนั้นไปใช่ไหม?
อิซึมิ: เรื่องนั้น...
งั้น ฉันควรจะต้องทำยังไงล่ะ
จะให้ไปก้มหัวขอร้องพวกคนที่ออกไปจาก "เรดไนท์" เหรอ? แค่นั้นพอใช่ไหม?
เรื่องแบบนั้น ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยซักนิด เพราะวงการบันเทิงน่ะー มีกฎว่าปลาใหญ่กินปลาเล็กไม่ใช่เหรอ
ทั้งอย่างนั้น ถึงมาบอกให้คอยเห็นใจรุ่นน้องเอาป่านนี้ฉันก็ไม่เข้าใจหรอก!
เลโอ: ............
เซนะ มาเล่นเปียโนสี่มือกับฉันดีกว่า
อิซึมิ: เปียโนสี่มือ? ทำไมล่ะ?
เลโอ: ก็เพราะว่านายมันห่วยแตกไง! เรื่องแบบนี้ แค่ลองเรียนดูทีแรกก็รู้สึกได้แล้วใช่ไหมล่ะ?
ก่อนหน้านี้ ประธานนักเรียนบอกกับฉันมาว่า "ถ้า [Knights] แตกแยกจากภายในล่ะก็จะเป็นการดีมากเลย คู่แข่งจะได้ลดลงไปอีก"
แล้วก็ บอกด้วยว่า "ถ้าเป็นเรื่องของความแปลกใหม่ไม่เหมือนใคร ดูยังไง [Trickstar] ก็ชนะเห็นๆ ทำเอาอยากไปสมัคร [อันเดอร์แลนด์] ซะตอนนี้เลย" งี้!
เพราะสิ่งที่เซนะหลงใหลนั้นสำคัญมาก ฉันถึงยอมเงียบมาถึงตอนนี้
แต่ว่านะ พอมาตอนนี้ที่เริ่มมีคนแยกตัวออกจาก "เรดไนท์" ก็ควรจะเปลี่ยนมุมมองใหม่ได้แล้วหรือเปล่า?
อิซึมิ: .............
ก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะที่ฉันสอนคนอื่นได้ห่วยแตก
แต่ว่า ฉันเองก็ไม่ได้โง่ ไม่ต้องถึงกับเทียบกับเปียโนก็รู้
เด็กใหม่ของ [Knights] ก็เหมือนกับเด็กทารกที่ยังเดินเตาะแตก เป็นแค่ไอดอลที่ยังมือไม่ถึง
เพราะงั้น ฉันจะยอมสอนแบบให้เข้าใจง่ายๆ หน่อยก็ได้ แค่นี้พอใจยัง?
เลโอ: เซน้า~ ในที่สุดก็เข้าใจซักทีนะ! ถึงวิธีการพูดจะยังถือตัวมั่วตั้วอยู่ก็เหอะ แต่สำหรับเซนะแล้วก็ถือว่าเก่งมาก!
ไม่ต้องห่วง ถ้าเป็นนายล่ะก็ทำได้แน่ เพราะงั้นต้องสอนพวกเขาแบบดีๆ นะ
ฟูมฟักรุ่นน้องพลางต่อสู้ในศึกสำคัญไปด้วยー แม้แต่ "แมดแฮทเตอร์" เอง ก็ต้องเคยทำแบบนั้นแน่ นั่นแหละคือพลังของคนๆ นั้น
แต่ว่า ในเมื่อเป็นนายที่เป็นแฟนคลับตัวยงแล้ว ถึงไม่ต้องบอกก็คงรู้ใช่ม้า?
อิซึมิ: ...ก็รู้มาตั้งแต่แรกแล้ว แค่ไม่อยากยอมรับเท่านั้นเอง
จะมองพลาดไม่ได้ว่าใครที่เป็นศัตรูกันแน่ แม้แต่ [แมดแฮทเตอร์] ที่ผ่านการเดบิ้วท์มาอย่างโดดเด่นเอง ก็เคยอยู่ในสถาการณ์แบบนี้แล้วเอาชนะผ่านมาได้ครั้งหนึ่ง จากนั้นเธอก็คอยฟูกฟักรุ่นน้อง แล้วปกครองเรื่อยมาดั่งจักรพรรดินี
ถ้าเอาแต่ทำตามแนวทางเดิมๆ ที่มีอยู่อย่างเดียวล่ะก็ เอาชนะต่อเนื่องมาเรื่อยๆ ไม่ได้หรอก การจับตาดูทิศทางและไหลไปตามกระแสเองก็เป็นหนึ่งในกลยุทธ์เหมือนกัน
ทั้งที่รู้ แต่ฉันก็ยังคงเอาแต่ไล่ตามเงาของ "แมดแฮทเตอร์" ในสมัยเดบิ้วท์อยู่ และอยากกลายเป็นอย่างคนๆ นั้น
...แล้วก่อนอื่นควรจะเริ่มจากทำอะไรก่อนล่ะ? ช่วยบอกทีสิ ฉันไม่ค่อยมีหัวด้านนี้ซะด้วย
เลโอ: เซนะ...!
ขอบใจมากนะ แล้วก็โทษที ฉันเองก็ปั้นคนไม่เป็นเหมือนกัน!
อิซึมิ: อ้าว เลโอคุง...! หัดรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพ่นออกมามั่ง! จะเล่นเปียโนสี่มือไม่ใช่เหรอ!?
เฮ้อ ช่วยไม่ได้ พวกเราเองก็ยังเป็นมือใหม่หัดสอนด้วย ลองหลับหูหลับตาทำๆ ดูไหม?
เลโอ: นั่นสินะ! จากนี้ต่างหากล่ะคือช่วงเวลาสำคัญของ "เรดไนท์"...☆
ฉันกับเซนะจะพยายามช่วยสอนให้นะ! เอ้า พวกเด็กใหม่ทั้งหลาย หยุดซ้อมส่วนตัวก่อนแล้วมารวมตัวกันโล้ด!
อิซึมิ: ...เลโอคุงนี่ล่ะก็ กลับมาร่าเริงซะเต็มที่เลย
(แต่ก็ ห่วยแตกจริงๆ นั่นล่ะ)
(ฉันพูดเองจะกระไรอยู่ก็จริง แต่ทั้งเลโอคุงทั้งอิซาระ จะโกหกกันห่วยเกินไปหน่อยแล้วนะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น