<อดีต/ฤดูใบไม้ผลิ>
<ฤดูใบไม้ผลิสามปีก่อน โรงเรียนเรย์เมย์ หน้าประตู>
จุน: แม่งเอ้ย! ไอ้โรงเรียนม.ปลายพรรค์นี้ ต้องลาออก...!
"นักเรียนทุน" บ้าบออะไร! มันจะเก่งเจ๋งซักแค่ไหนกันเชียววะ ห๊า!? แค่เข้าไปใกล้ก็มารุมทำร้ายกันแล้ว...!
เรื่องแบบนี้ ยอมให้ได้ที่ไหน! แล้วจะต้องร้องเรียนกับใครล่ะเนี่ย? อาจารย์? ตำรวจ? หรือว่าพระเจ้า!?
โอ๊ย เจ็บๆ... ฮึ้ย~ ปากแตกอีก พูดแล้วเจ็บชะมัด
...เออ แล้ว "นาย" เป็นอะไรหรือเปล่า ครับ? น่าจะโดนเล่นงานมาหนักกว่าผมอีกไม่ใช่เหรอ?
ถึงจะขอบคุณที่ช่วยทำแผลให้ก็เถอะ~ แต่ต้องทำแผลให้ตัวเองก่อนจะมาทำแผลให้ผมนะ
เอ๋? ไม่จำเป็น? เพราะเป็นการลงโทษที่สมควรได้รับแล้ว แถมชินกับการโดนเตะต่อยแล้วด้วย...?
ไม่เห็นเข้าใจเลย! จะชินหรือไม่ชิน แต่เจ็บก็คือเจ็บไม่ใช่หรือไง! ได้แผลก็คือได้แผลไม่ใช่เหรอ!
นี่ผม พูดอะไรผิดไปตรงไหนหรือไง... หรือไงวะครับ!?
เอ้ย โทษทีๆ ถึงต่อว่านายไปก็ไม่ได้อะไรสินะครับ นายเองก็เป็นผู้เสียหายเหมือนกันนี่นา... ครับ
เอ๋? "วิธีการพูดดูไม่เป็นธรรมชาติเลย เจ็บปากขนาดนั้นเลยเหรอ" น่ะเหรอ?
แบบว่า~ พอดีไม่ถนัดพูดจาสุภาพน่ะสิ... น่ะสิครับ!
ไม่อยากใช้คำสุภาพ กับคนที่ไม่น่าเคารพเลยเว้ย!
อ๊ะ เปล่า ไม่ใช่ว่าไม่เคารพนายหรอกนะ... ก็ผม ยังไม่รู้จักนายดีเลยนี่นา
แต่ว่า นายก็คงจะอยู่ชั้นปีสูงว่าด้วย คงต้องพูดด้วยภาษาสุภาพไว้ก่อน สินะครับ?
หืม? แบบนั้นดีแล้ว? เพราะเรย์เมย์เคร่งเรื่องความสัมพันธ์รุ่นพี่รุ่นน้อง?
ก็นั่นสินะครับ~ ได้ยินมาว่าเป็นโรงเรียนระดับหัวกะทิที่มีจิตสำนึกสูงแท้ๆ?
เห็นมีคำขวัญว่าไม่เหมือนกับยูเมะโนะซากิที่เฉื่อยแฉะ มีดีแค่ชื่อโรงเรียนเสริมสร้างไอดอลอะไรเนี่ยแหละ
ผมอยากเป็นไอดอลอย่างจริงจัง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้ทุนการศึกษาหรือเปล่าด้วย ก็เลยเลือกเรียนต่อที่เรย์เมย์นี่เพราะค่าเทอมมันถูกเนี่ยแหละครับ
แต่เหมือนจะผิดพลาดซะแล้วสิ... ไม่นึกเลยว่าจะโดนพวกรุ่นพี่จากไหนไม่รู้รุ่มกระทืบตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน
ยังไงกันล่ะเนี่ย นี่ผมเผลอมาเข้าโรงเรียนแบบที่ชอบโผล่ในมังงะแยงกี้หรือเปล่าครับ?
...หืม? ช่วงนี้มีเคสแบบนี้เยอะขึ้น? โดยเฉพาะ "นักเรียนทุน" ที่มักจะเครียดสะสมด้วย?
เรื่องพรรค์นั้นใครมันจะไปตรัสรู้กัน! เครียดสะสมแล้วมันทำไมวะครับ!?
จะด้วยเหตุผลอะไร แต่จะมาต่อยนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเรียนพร้อมโอบอุ้มความฝันได้ยังไง!
อ้าว แล้วไหงต้องก้มหัวปลกๆ ด้วยล่ะครับ? ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้ตั้งใจจะตำหนินายー
กลับกันแล้ว อยากจะช่วยมากกว่าด้วยซ้ำครับ~...
เพราะผมเห็นนายกำลังโดนพวกท่าทางอวดเบ่งรุมกระทืบอยู่ ก็เลยเข้าไปต่อว่านี่นา
เพราะงั้นเลยโดนเจ้าพวกนั้นที่กำลังฉุนขาดต่อยไปด้วยกันกับนายซะได้ น่าอนาถสุดๆ เลยสินะครับ~ คงเป็นเหมือนอย่างใน TV หรือมังงะไม่ได้ง่ายๆ สินะ...
เรียนก็เรียนแต่การร้องการเต้นมาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้วิธีทะเลาะต่อยตีเลยด้วยซ้ำ ทำอะไรไม่ดูกำลังตัวเองเลยจริงๆ
แต่ว่า ยังไงก็ปล่อยไว้ไม่ได้อยู่ดีครับ โหดร้ายเกินไปแล้ว มาล้อมวงรุมทำร้ายคนๆ เดียวเนี่ย
ตำรวจมัวทำอะไรอยู่กัน? ที่นี่ยังมีขื่อมีแปหรือเปล่า?
หืม? มันช่วยไม่ได้ งั้นเหรอ? เพราะเรย์เมย์เป็นสถานที่แบบนั้น...?
เพราะงั้นถึงได้ไม่เข้าใจไงวะครับ! โรงเรียนเรย์เมย์เป็นต่างโลกที่กฎหมายญี่ปุ่นเข้าไม่ถึงหรือไงครับ!?
เออ~ อืม~... ก็บอกว่าอย่าก้มหัวปลกๆ ไงครับ ผมไม่ใช่มนุษย์ที่ดีเลิศถึงขนาดที่คนอื่นต้องมีมารยาทด้วยขนาดนั้นหรอก
เอ๋? ดีเลิศแล้ว? เป็นคนกล้าหาญ ที่กล้ายืนหยัดแต่พวกคนน่ากลัวเพื่อช่วยคนที่ไม่รู้จัก?
อะ ฮะฮะ... นั่นก็ขอบใจนะ ขนาดพ่อแม่ยังไม่เคยพูดแบบนั้นกับผมเลยล่ะครับ
อะฮะฮะ เออ จะว่าไป ถ้าไม่รีบล่ะก็เดี๋ยวจะเข้าพิธีปฐมนิเทศสายเอาน่ะครับ อย่ามัวแต่คุยกันยืดยาดแล้วไปเข้าพิธีกันดีกว่า อยู่ที่หอประชุมหรือเปล่านะ
ว่าแต่ ไอ้ผมก็เป็นนักเรียนใหม่เลยไม่รู้ที่ตั้งของหอประชุมซะด้วย... โรงเรียนนี้มันจะกว้างโดยเปล่าประโยชน์เกินไปแล้ว
หืม? อ๋อ นายจะนำทางให้เหรอ? ตอบแทนบุญคุณที่พยายามจะช่วย?
เป็นคนซื่อตรงจังเลยนะครับ~ ผมแค่คิดจะช่วยเฉยๆ ยังไม่ทันได้ช่วยแถมโดนเล่นกลับด้วยซ้ำ ไม่ต้องตอบแทนบุญคุณกันก็ได้นะ
แต่ว่า เป็นเพราะนายความประทับใจแรกพบต่อเรย์เมย์ก็เลยกระเตื้องขึ้นมาจากระดับต่ำตมอยู่นิดนึงล่ะมั้ง
ถึงจะไม่มีวันอภัยให้พวกที่มาต่อยพวกเราก็จริง แต่ก็แปลว่าเรย์เมย์ไม่ได้มีแต่พวกคนแบบนั้นสินะครับ
เพราะยังมีคนอย่างนายที่ถึงโดนต่อยก็ไม่ถือโทษโกรธใคร แล้วยังใจดีกับคนอย่างผมที่เพิ่งพบกันครั้งแรกอยู่ด้วย
ถึงจะจั่วได้ไพ่ซวยที่สุดตั้งแต่เริ่มก็จริง แต่ไหนๆ ก็จ่ายค่าเทอมมาแล้วー ลองอยู่ต่ออีกซักหน่อยก็คงไม่เสียหาย สินะครับ
ฮึ้บ... งั้นก็ไปกันเลยไหมครับ ช่วยนำทางไปหอประชุมอะไรนั่นให้ทีสิ เออ...
...นาย ชื่อว่าอะไรนะ?
หืม โทโจ? ตัวอักษรเลขสิบ (十) กับโจ ของโจเคน (条) รวมกันเป็นโทโจ? โทโจเซมไปสินะครับ รับทราบ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น