ริทสึ: ♪~
อาราชิ: มาช้าจังนะ ริทสึจัง นึกว่าโดนสภานักเรียนจับไปแล้วซะอีก?
สึคาสะ: ไม่ได้โดนโทริคุงทำอะไรใช่ไหมครับ? ถ้าโดยปล่อยตัวมาโดยสวัสดิภาพก็ดีแล้วล่ะ...
ริทสึ: อื้ม ถ้าเรื่องนั้นก็ไม่ต้องห่วง
ตรงกันข้าม ฉันไปสวมปลอกคอให้กับ "เรดไนท์" ที่กำลังบ้าระห่ำแล้วมาล่ะ จากนี้น่าจะทำอะไรๆ ได้ง่ายขึ้นนะ
สึคาสะ: ปลอกคอ...? หมายถึงอะไรน่ะครับ?
ริทสึ: เรียกว่าเป็นกลยุทธ์นอกกระดานล่ะมั้ง แค่ไปสร้างความปั่นป่วนนอกเหนือจากส่วนของไลฟ์มานิดหน่อยน่ะ
ไว้รอดูเถอะ เดี๋ยวจากนี้ "เรดไนท์" ก็จะค่อยๆ อ่อนแอลงเองแหละ♪
สึคาสะ: เฮ้อ ไม่เข้าใจเลยครับว่าริทสึเซมไปไปยัดเยียดงานอะไรสภานักเรียนมา
แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ทำเพื่อคว่ำ "Red Knights" ให้ได้ก็ควรทำไว้ล่ะนะครับ OB สองคนกับพวกรุ่นน้องที่พยายามแสดง Performance ให้ทัดเทียมกับพวกเขานั้น เป็นคู่ต่อสู้ที่จะประมาทไม่ได้เลย
จะใช้เหตุผลที่ว่าริทสึเซมไปมีกลยุทธ์อยู่แล้ว ลด Performance ของพวกเราลงไม่ได้หรอกครับ
อาราชิ: นั่นสินะ พวกเรามาเอาชนะ "เรดไนท์" โดยเน้นรักษาความสามัคคีกันเอาไว้ดีกว่านะ
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผู้ชนะก็จะเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์ ถ้างั้นพวกเราเองก็ต้องเป็นฝ่ายต่อต้านทรราช เพื่อจะได้มุ่งไปในทางที่ดีขึ้นกันดีกว่าเนอะ?
<ขณะเดียวกันในอีกด้านหนึ่ง ฝั่งไลฟ์ของ "เรดไนท์">
อิซึมิ&เลโอ: "♪~♪~"
โทริ: เจอตัวแล้ว! คราวนี้แหละจะต้องจับมาดัดนิสัยให้ได้!
จะให้ลงโทษ "เรดไนท์" เป็นสองเท่า... ไม่สิ ร้อยเท่า! แทนส่วนของ "ไวท์ไนท์" ที่หนีรอดไปได้เลย~!
อิซึมิ: เดี๋ยว โผล่มาอีกแล้วเหรอ โมโมะคุง!
มาเกะกะพวกเราให้ได้อะไรเนี่ย!?
โทริ: ได้อะไร~? ผมก็แค่มอบบทลงโทษอันเที่ยงธรรมให้กับพวกผิดกฎที่ริอ่านเป็นปรปักษ์กับสภานักเรียนแค่นั้นเอง~?
กลับกัน อยากให้ทางนั้นเป็นฝ่ายบอกมามากกว่านะเซนะเซมไป ตั้งตัวเป็นศัตรูกับพวกเราสภานักเรียนไปแล้ว [Knights] จะได้อะไรกันล่ะ?
มาโอะ: เฮ้ยๆ... อย่าของขึ้นจนไปยั่วโมโหอีกฝ่ายเค้าอย่างนั้นสิ~?
ว่าไงดี~ ขอโทษด้วยนะครับ แต่ว่ายังไงที่นี่ก็เป็นภายในโรงเรียน ช่วยยื่นเอกสารจัดงาน [S3] ทีจะได้หรือเปล่าครับ
ถ้าได้รับการอนุญาตจากทางโรงเรียน ก็น่าจะเป็นผลดีต่อทั้งสองฝ่ายมากกว่าด้วย ไม่น่าจะเป็นข้อเสนอที่แย่อะไรสำหรับทางรุ่นพี่เหมือนกันนี่ครับ~?
อิซึมิ: ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก!
ฉันจะต้องจัดไลฟ์ที่ผิดแปลกจากปกติให้มากขึ้นไปกว่านี้อีก นั่นแหละคือ [แมดปาร์ตี้] ...!
เลโอ: ก็เพราะแบบนั้นแหละ โทษทีน้า~? ดูเหมือนว่าพวกเรา จะต้องทำเรื่องแปลกๆ เพื่อให้ไปเตะตะต้องใจ "ช่างทำหมวก" อะไรงี้น่ะสิ!
โทริ: อ๊ะ หนีไปอีกแล้ว!
ช้าก่อน ช้าก่อน ช้าก่อน~!
ยูซึรุ: อืม ลำบากใจแล้วสิครับ ไม่ยอมให้ความร่วมมือแบบนี้
ขนาดพวกเราไม่ได้จ้องจะกินเลือดกินเนื้อเหมือนอย่างนายน้อยแท้ๆ ยังไม่ยอมฟังกันเลย มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะครับ?
มาโอะ: อืม~ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เมื่อกี๊พูดว่า "ช่างทำหมวก" ใช่ไหมนะ
หรือว่า [Knights] เองจะเข้าร่วม [อันเดอร์แลนด์] ด้วยเหมือนกัน? รู้สึกมันจะอิงธีม "อลิซในแดนมหัศจรรย์" ใช่ไหมล่ะ
ยูซึรุ: อืม ลืมเรื่องนั้นไปเลยนะครับ แต่ก็เข้าเค้าอยู่
ก็คือ พยายามเลียนแบบ "งานเลี้ยงน้ำชาอันบ้าคลั่ง" เพื่อจะได้ผ่านการออดิชั่นของ [อันเดอร์แลนด์] สินะครับ
มาโอะ: ก็ไม่รู้สินะ... ถ้าแค่เพื่อสวมบทบาทเฉยๆ ก็ดูจะวุ่นวายเกินเหตุ แถมไม่น่าจะสงผลดีเท่าไหร่ด้วยสิ~?
แต่ยังไง พวกเราก็มีแต่ต้องคอยเฝ้าดู "เรดไนท์" ไม่ให้ทำอะไรอันตรายๆ นั่นแหละ ไปกันเถอะยูซึรุ
ยูซึรุ: ครับ พวกเราเองก็ต้องรีบระงับสถานการณ์ และทวงคืนความเป็นระเบียบของยูเมะโนะซากิกลับคืนมาโดยเร็วแล้ว
เราต้องคอยดูแลความปลอดภัยของ "เรดไนท์" แล้วยอมรับว่าเป็นไลฟ์อย่างเป็นทางการแล้วล่ะครับ
อิซึมิ: แฮ่ก แฮ่ก... มาถึงนี่คงไม่เป็นไรแล้ว
แต่ว่า ทำไมเจ้าพวกสภานักเรียนถึงต้องเอาแต่มาขัดขวางพวกเราตลอดด้วยเนี่ย...!
แล้วพวกคนอื่นー คงวิ่งตามฉันกับเลโอคุงมาไม่ทันสินะ นึกว่าเป็นพวกที่เลเวลสูงกว่านี้หน่อยซะอีก ผิดหวังชะมัด!
น่าเสียดายจริงๆ นึกว่า "เรดไนท์" จะเป็นกลุ่มที่มีปณิธานแรงกว่ากว่านี้ซะอีก
เลโอ: นี่เซนะ พอซักทีได้หรือเปล่า?
อิซึมิ: พอ...? หมายถึงอะไร?
เลโอ: หมายถึงอะไรเนี่ยนะ...
เซนะ ตัวนายเองก็น่าจะรู้สึกตัวอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ว่านายในตอนนี้เอาแต่พูดจาไร้เหตุผล จนกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ทำลายความสงบสุขของยูนิตไปแล้วน่ะ
ฉันเองก็หาจังหวะบอกอยู่หรอก ว่าช่วงนี้เซนะแปลกไปมากเลยนะ
จะหลงใหลใน "แมดแฮทเตอร์" มันก็ได้อยู่หรอก แต่ไม่ใช่ว่าการที่ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองไปเพราะเรื่องแบบนั้นคือข้อดีของนายหรอกเหรอ?
เมื่อก่อนน่ะ... สมัยที่โรงเรียนยูเมะโนะซากิปั่นป่วนยิ่งกว่านี้ ฉันชอบที่นายเป็นคนที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงไปมากเลย
นิสัยที่หลุดจากกรอบมันก็ไม่เลวหรอก ถึงจะชอบบีบบังคับกันนิดหน่อยก็เถอะ
แต่ว่า นายในตอนนี้ไม่อยู่กับร่องกับรอยไปแล้ว ไม่ใช่ว่ามองข้ามสิ่งสำคัญอะไรไปเหรอ?
อิซึมิ: ...เพราะว่าตัวตนของ "แมดแฮทเตอร์" พิเศษกับฉันถึงขนาดนั้นเลยไงล่ะ
ถ้าไม่อยากตามมาก็ไม่ต้องทำก็ได้ ใช่ว่าฉันฝืนบังคับซะที่ไหน
แต่ว่าถ้าจะมาด้วยกันล่ะก็ ฉันจะทำให้เราได้มีเวทีจริงอันแสนวิเศษให้เอง เพราะว่าชุดของ "แมดแฮทเตอร์" มีพลังแบบนั้นอยู่
เอ้า อย่ามัวแต่พูดแล้วไปสถานที่จัดต่อไปกันได้แล้ว การแข่งขันมันเพิ่งจะเริ่มเองนะ
เลโอ: อืม~ ไม่ไหวจริงๆ ด้วยแฮะ เป็นปัญหาจริงๆ สินะ~ไอ้พลังที่ว่านั่น
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแรงบรรดาลใจจากคนอื่นที่ต้องให้ความสลักสำคัญอะไร เหมือนอย่างคำพูดติดปากว่า "อุ๊จจูว~☆" ของฉันเลยนะ
ต้องทำยังไงเซนะถึงจะยอมใจเย็นลงได้ล่ะเนี่ย~?
หรือต้องทำแบบว่า แค่ให้เรากอดเซนะไว้แล้วบอกว่า "เซนะเป็นเซนะอย่างเดิมก็ดีอยู่แล้วนะ" งี้ก็พอแล้ว?
แบบนั้นได้ผลกลับกันแหงๆ! ตอนนี้เจ้านั้นเพี้ยนอย่างกับโดนมนุษย์ต่างดาวจับล้างสมองไปแล้วด้วย?
นี่ พวกรุ่นน้อง ช่วยบอกวิธีดีๆ ให้ฉันบ้างสิ หรือเราจะหยุดความเอาแต่ใจเจ้านั่นไม่ได้จริงๆ?
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ฉันก็ทำได้แค่การเขียนเพลง แล้วก็เอามาร้องกับเต้นเท่านั้นเอง ฟังแล้วคงอึ้งเลยล่ะสิ ที่คนแบบนี้เคยเป็น "ราชา" คนก่อน
แต่ว่าฉัน จนปัญญาซะแล้วล่ะ... ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือข้อโต้เถียงเจ้านั่น ฉันก็ไม่มีเลยซักอย่าง
มาโอะ: ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ สึกินากะเซมไป
เลโอ: นาย... นี่จะมาขัดขวางพวกเราอีกแล้วเหรอ?
โทษทีนะแต่ช่วยกลับไปเถอะ ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์พอจะมารับมือกับทั้งเซนะทั้งสภานักเรียนพร้อมๆ กันหรอกนะ
มาโอะ: ฮะๆ อย่ามองกันเป็นศัตรูแบบนั้นสิครับ
พอเห็นที่กระทบกระทั่งกันเมื่อกี๊นี้แล้ว ทำเอานึกถึงー ตอนที่สุบารุกับโฮคุโตะของทางพวกเราทะเลาะกันขึ้นมาเลย
เลยคิดว่า ให้ผมมาช่วยไกล่เกลี่ยน่าจะดีกว่าน่ะครับ
เพราะการปกป้อง [Knights] ที่ริทสึรักเอง ก็เป็นหน้าที่ของผมเหมือนกัน
เลโอ: ......?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น