<10 นาทีต่อมา>
จุน: (โฮ่~ ที่นี่คือ "หอประชุม" สินะ)
(ท่าทางจะลงเงินไปกับสิ่งอำนวยความสะดวกเยอะตามข่าวลือจริงๆ ด้วย... ใหญ่โตอย่างเปล่าประโยชน์จริงๆ แฮะ ได้ยินว่าเรย์เมย์เป็นโรงเรียนเพิ่งก่อตั้งใหม่ด้วย พื้นนี่เงาวับจนแทบสะท้อนหน้าอยู่แล้ว)
(แต่จะว่าไงดี คนน้อยชะมัด! เงียบเหงาโคตรๆ เลยเนี่ย...?)
(เออ~? สถานที่จัดพิธีปฐมนิเทศเนี่ย มันที่นี่แน่ใช่ไหม?)
(ก็น่าจะใช่นี่นา พวกนักเรียนที่ยืนเรียงกันอยู่ทุกคนก็ดูเป็นหน้าใหม่ ท่าทางจะเป็นนักเรียนใหม่เหมือนกับกับเราด้วย แต่ไม่เห็นพวกครูอาจารย์หรือรุ่นพี่เลยแฮะ?)
(นี่มันอะไรเนี่ย? ถึงจะไม่ได้ดูแปลกถึงขนาดต้องหนีออกไปก็เหอะ แต่รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ!)
นี่ โทโจเซมไป...? นี่มันแปลกไปหน่อยหรือเปล่าฮะ? หรือว่าสำหรับในเรย์เมย์ นี่ถือเป็น "เรื่องปกติ" กันล่ะ?
อ้าว เอ๊ะ?
(โทโจเซมไปหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้! ไปไหนของเค้าเนี่ย?)
(ไงดี~ คนนั้นก็แปลกคนเหมือนกันนะเนี่ย... จะบอกว่าถึงอยู่ต่อหน้าก็ยังสัมผัสตัวตนไม่ค่อยได้ หรือจะบอกว่าเหมือนผีดี)
(ฮึ้ย~ อะไรเนี่ย? ทุกอย่างมันจะพิลึกเกินไปแล้ว! นี่หรือว่าเรากำลังหลับฝันอยู่กันแน่?)
(ถ้าเป็นฝันก็ดีไปหรอก! ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทำเหมือนไม่เคยโดนรุ่นพี่กระทืบตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนด้วย!)
คานาเมะ: เธอน่ะ เธอนั่นแหละ ทำท่าทางน่าสงสัยมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
จุน: อ๊ะ? เอ๊ะ ผม... น่ะเหรอฮะ?
คานาเมะ: ก็เธอนั่นแหละ มีอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าจะปวดท้อง
แต่ก็เอาเถอะ เรื่องของเธอจะยังไงก็ช่างอยู่แล้ว
จุน: เออ... เอ๊ะ อ้าว? โทโจเซมไป?
คานาเมะ: ? ก็จริงอยู่ที่ "ผม" ชื่อโทโจก็เถอะครับ...?
จุน: อ้อ คงเป็นญาติกันสินะฮะ ก็ว่าอยู่หน้าเหมือนกันจัง แบบว่า เมื่อกี๊ผมได้ครอบครัวของนายช่วยไว้น่ะฮะ
คานาเมะ: ...? ไม่เห็นเข้าใจเลยครับ?
ประหลาดคนจังนะครับ แถมมีแผลตรงโน้นตรงนี้ไปทั่วเลย... คิดผิดหรือเปล่านะที่เข้ามาทัก
แต่ก็ช่างเถอะครับ ที่สำคัญกว่านั้น ไหนๆ แล้วก็ขอถามหน่อยแล้วกัน ช่วยตอบมาด้วยล่ะ
จุน: อ๊ะ ครับ ทะ,,, ท่าทางอวดดีโดยใช่เหตุนะ นายเนี่ย
คานาเมะ: ก็มีดีให้อวดไงครับ ...ขอถามหน่อยก็แล้วกัน ที่นี่คือ "หอประชุม" ถูกต้องไหมครับ
จุน: เห? อ้อ ฮะ ก็น่าจะใช่ มั้งนะครับ เพราะผมก็ได้คนที่ดูเหมือนเป็นครอบครัวของนายนำทางมาให้เหมือนกัน เลยไม่รู้แน่ชัดน่ะ
คานาเมะ: ก็แล้วไอ้คนที่ดูเหมือนเป็นครอบครัวนั่นมันใครกันล่ะครับ...
เอาเป็นว่า ถึงรู้สึกว่าถามเธอไปก็เสียเวลาเปล่าก็จริง แต่ที่นี่คือ "หอประชุมที่หนึ่ง" สินะครับ?
จุน: เห๊ะ? มีที่หนึ่งหรือที่สองด้วยเหรอฮะ?
คานาเมะ: ก็มีน่ะสิ เพราะ "นักเรียนทุน" อย่างพวกผมมีกำหนดการเข้าร่วมพิธีปฐมนิเทศที่ "หอประชุมที่หนึ่ง" น่ะครับ
แล้วก็ พวกปลาซิวปลาสร้อยโง่เง่าที่ "ไม่ใช่นักเรียนทุน" อย่างพวกเธอ ก็จะต้องไปเข้าร่วมพิธีปฐมนิเทศที่ "หอประชุมที่สอง" ครับ
จุน: (เอ๊ะ? เมื่อกี๊ เหมือนโดนเหยียดอย่างกับเป็นเรื่องปกติโคตรๆ เลยแฮะ?)
เออ~... นายเนี่ย เป็นไอ้นั่นเหรอ "นักเรียนทุน" ที่ว่าน่ะ
คานาเมะ: เห็นชุดนักเรียนก็น่าจะรู้ไม่ใช่เหรอครับ? "นักเรียนทุน" อย่างพวกเราน่ะ แตกต่างกับพวกบ้านๆ อย่างพวกเธอตั้งแต่ชุดที่ใส่แล้ว
ไม่รู้กระทั่งเรื่องแบบนั้น นี่โง่หรือเปล่าครับ ก็คงโง่สินะ เพราะไม่ใช่ "นักเรียนทุน" แล้วยังเป็นพวกด้อยความสามารถด้วยนี่นา
จุน: เหอะๆ... นายเอง ก็ไม่มีสิทธิ์จะมาหาว่าผมโง่หรอกนะ
คานาเมะ: ? หมายความว่ายังไงครับ? อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลย
จุน: นายน่ะ คงจะมาผิดที่แล้วล่ะ~ ลองดูรอบๆ ให้ดีสิครับ เห็นไหมล่ะ ทุกคนใส่ชุดนักเรียนแบบเดียวกันกับผมหมดเลย
หรือก็คือ ที่นี่เป็น "หอประชุมที่สอง" ที่ใช้จัดพิธีปฐมนิเทศของพวก "ไม่ใช่นักเรียนทุน" ที่นายพูดถึงไงครับ~ มั้งนะ
คานาเมะ: ? อย่างนั้นหรอกเหรอครับ?
จุน: เอ๊ะ นี่ไม่เข้าใจที่อธิบายไปตะกี๊เหรอ?
คานาเมะ: ไม่เข้าใจแล้วผิดหรือไงครับ? ไม่สิ ผมน่ะไม่ผิดหรอก คนผิดคือเธอที่อธิบายให้มันเข้าใจยากเองไม่ใช่เหรอ?
จุน: อะไรของไอ้นี่วะ
คานาเมะ: "ไอ้นี่" อะไรกันครับ เป็นแค่พวกไร้ความสามารถแท้ๆ คงไม่รู้วิธีพูดจาให้มันดีๆ สินะครับ
จุน: ก็อยากจะตอบกลับไปด้วยประโยคเดียวกันอยู่หรอกนะー
แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะมาทะเลาะหรอก... นายน่ะ น่าจะมาผิดที่แล้วล่ะ รีบๆ ไป "หอประชุมที่หนึ่ง" อะไรนั่นน่าจะดีกว่านะ
คานาเมะ: ถ้าทำแบบนั้น มันจะกลายเป็นว่าผมผิดแล้วเธอเป็นฝ่ายถูกไป เพราะงั้นไม่เอาครับ
จุน: อะไรของไอ้นี่วะ... ถามจริงเหอะ อะไรของไอ้นี่กันแน่เนี่ย...
คานาเมะ: ก็บอกว่าไม่ใช่ "ไอ้นี่"ー หืม?
จุน: คราวนี้อะไรอีกล่ะ?
คานาเมะ: ดูนั่นสิครับ ทำเอาผมสับสนไปหมดแล้วเนี่ย
จุน: เอ๊ะ...?
คานาเมะ: นั่นน่ะ ใช่มนุษย์ จริงๆ เหรอครับ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น