(ณ ทางเดิน)
คาโอรุ: (เฮ้อ~ ต้องรีบแล้ว ต้องรีบแล้ว)
(เป็นเพราะอาจารย์ปล่อยเกินเวลา ถึงได้ใกล้จะเลยเวลานัดแล้วเนี่ย)
(ถ้าวิ่งไปตอนนี้ล่ะก็น่าจะทันเวลาฉิวเฉียดเลย...)
...มีสายเรียกเข้าเหรอ? หืม? เบอร์นี้มัน...
อุตส่าห์โทรมา มีอะไรงั้นเหรอ?
เอ๊ะ วันนี้น่าจะไปเดตด้วยกันไม่ได้?
อืม... อืม..... งั้นเหรอ ถ้าคุณแม่อาการไม่ดีก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ถ้างั้นเอาไว้ไปเดตที่หลังแล้วกันนะ
อา ไม่ต้องใส่ใจไปหรอก ถ้าคุณแม่อาการดีขึ้นก็คงจะดีนะ ถ้างั้นก็ ไว้เจอกันคราวหน้า
...แล้ว จากนี้จะเอายังไงดีล่ะ ไม่มีอารมณ์จะไปชวนใครเดตด้วยสิ นานๆทีดิ่งตรงกลับบ้านเลยดีไหมนะ
ไม่ดีกว่า ถ้าจะต้องกลับบ้านล่ะก็ โผล่หน้าไปที่ชมรมบ้างซะยังดีกว่า~
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปเลยด้วย ไปส่องซักหน่อยก็แล้วกัน♪
(ณ ห้องชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล)
คาโอรุ: ยะโฮ่ ทุกคน สบายดีไหมเอ่ย~?
โซมะ: ...เจ้าตัวขายขี้หน้าประจำชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลเองเหรอ มีธุระอะไรล่ะ?
คาโอรุ: แหม ทักทายกันแบบนั้นเลยเหรอ~ อยู่ชมรมเดียวกันทั้งที มาเฟรนด์ลี่กันให้มากกว่านี้หน่อยสิ♪
โซมะ: ข้าไม่คิดจะสนิทสนมกับคนอย่างแกที่พอเปิดปากก็พูดแต่เรื่องผู้หญิงหรอกนะ ไสหัวไปซะ เจ้าตัวขายขี้หน้า
คาโอรุ: ฮะๆๆ โซมะคยุงเนี่ย เกลียดฉันน่าดูเลยนะ~ โดนเกลียดถึงขนาดนี้ ก็ทำเอาสดชื่นเหมือนกันแฮะ♪
คานาตะ: ปุก้า ปุก้า...♪
ใกล้จะถึง "งานกีฬาสี" แล้วสินะคร้าบ♪ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" เอง ก็จะเข้าร่วม "งานกีฬาสี" กันเยอะแยะเลยล่ะ...♪
แต่ว่า ปลาว่ายน้ำบน "พื้นดิน" ไม่ได้นี่นา ต้องคิดหาวิธี "พลิกแพลง" แล้วสิ?
คาโอรุ โซมะ มีความคิดอะไรดีๆไหมคร้าบ...?
คาโอรุ: เออ ขอถามอะไรซักหน่อยได้ไหม?
คานาตะ: เชิญเลยคร้าบ เชิญเลย♪
คาโอรุ: เหมือนจะพูดถึง "งานกีฬาสี" สินะ คาโอระคุงจะเข้าร่วมงานกีฬาสีเหรอ?
คานาตะ: คร้าบ เข้าร่วมอยู่แล้วล่ะ~ ที่จริงแล้ว ถูกเพื่อนๆทุกคนในห้องชวนน่ะคร้าบ~?
แต่พอถามว่า ให้ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" เข้าร่วมได้หรือเปล่า? ก็ถูกปฏิเสธเสียใหญ่เลย
ทั้งที่น่าจะสนุกแท้ๆเชียว ไม่มีใครเข้าใจแบบนี้ น่าเศร้าจังเลยนะคร้าบ...?
คาโอรุ: เดี๋ยวๆ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" ที่ว่านี่ หมายถึงจะเอาพวกปลาที่เลี้ยงไว้ในห้องนี้ไปปล่อยกลางงานกีฬาสีใช่ไหม? จะคิดยังไงก็ไม่ได้อยู่แล้ว
คานาตะ: ทำไมถึงไม่ได้ล่ะคร้าบ...? ผมอยากจะเข้าร่วม "งานกีฬาสี" กับ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" นะ
ทุกคน เป็น "ครอบครัว" คนสำคัญของผมเลย การต้องแยกจาก "ครอบครัว" ไปนั้น มันน่าเศร้านะคร้าบ...?
โซมะ: อึก... ทั้งที่ท่านประธานกำลังเศร้าอยู่แท้ๆ แต่ข้ากลับคิดอะไรดีๆไม่ออกเลย...!
ท่านประธานนั้น เป็นคนสำคัญที่ได้สอนสั่งถึงความล้ำค่าของท้องทะเลให้ข้าได้รับรู้ การจะตอบแทนบุญคุณนั้นคือมารยาทของผู้เป็นนักรบ!
ถึงกระนั้น ก็ยังคิดอะไรดีๆไม่ออกเลย มีแต่ต้องชดใช้ด้วยชีวิตนี้เท่านั้น! ข้าจะขอคว้านท้องเป็นการไถ่โทษ!
คาโอรุ: เอ้าๆ พอแค่นั้นล่ะ~ ความรู้สึกอันแรงกล้าของโซมะคลุงนี่น่าประทับใจจังนะ
แต่แน่นอนว่าไม่อยากจะเอาเป็นแบบอย่างหรอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น