สึคาสะ: คุณผู้ฟังทุกท่าน สวัสดีครับ ในครั้งนี้พวกเราได้มาเยือนยังบ้านของ "Mad Hatter" ผู้เป็น Fashion Designer ในตำนานกันนะครับ
อาราชิ: เป็นคฤหาสต์หลังโตที่มีเสื้อผ้าหลายแบบประดับไว้เต็มไปหมดเลย เป็นคอลเลกชั่นที่เคยเปิดตัวในโชว์เมื่อก่อนหรือเปล่านะ?
อิซึมิ: โห นี่มัน...
ริทสึ: มีอะไรเหรอ? เซ็จจัง?
อิซึมิ: ผลงานในคอลเลกชั่นเมื่อ 50 ปีก่อน ชุดที่โดดเด่นแปลกใหม่จนกลายเป็นที่โจษจันระดับโลกนี่นา...
การเซ็ตอัพเฉพาะตัวแบบนี้ ก็ได้กลายเป็นแนวทางของ "แมดแฮทเตอร์" สืบต่อมาสินะ
ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะมีวันได้เห็นของจริง
เลโอ: เห~ 50 ปีก่อนเลยเหรอ! ปรมาจารย์ในครั้งนี้เองก็เหมือนจะเป็นคนที่เจ๋งสุดๆ ไปเลยแฮะ!
ฉะนั้นเรา ครั้งนี้เองก็เชิญรับชมช่วง "เหล่าปรมาจารย์ด้านความงาม" โดย [Knights] ได้เลย!
เชิญเลยคร้าบ คุณ "แมดแฮทเตอร์" ~☆
สึคาสะ: ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณคือ "Mad Hatter" สินะครับ?
อาจจะฟังดูเสียมารยาทอยู่บ้าง... แต่ยังคงดูอ่อนเยาว์ไม่เหมือนอยู่ในวัย 78 ปีเลยนะครับ
เพราะจดจ่ออยู่กับการตัดชุด จึงยังคงความอ่อนเยาว์ไว้ได้ตลอด... อย่างนั้นสินะครับ บางทีการทำงานด้วยความกระตือรือร้น อาจจะเป็นเคล็ดลับของความอ่อนเยาว์ก็ได้สินะครับ
อาราชิ: ความงามชั่วนิรันดร์... ฉันเองก็อยากเอาเป็นแบบอย่างบ้างเหมือนกันนะ
ริทสึ: งั้นก็แปลว่า ตอนนี้เองก็ยังทำงานอยู่แนวหน้าในฐานะแฟชั่นดีไซเนอร์สินะครับ
ทำเอาอยากให้อานิจาของผมที่เพิ่งอายุแค่ 20 แต่มัวทำตัวเป็นคนแก่ หัดดูเป็นตัวอย่างบ้างเลยล่ะครับ
เลโอ: ผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ยังทำงานเดิมสินะเนี่ย ผมเองเองก็อยากเอาเป็นแบบอย่างบ้างจัง
ขอสอบถามเกี่ยวกับงานในช่วงนี้หน่อยจะได้หรือเปล่าครับ?
อาราชิ: อืมๆ... อยากทำงานอยู่ในแนวหน้าสุดก็จริง แต่มีผู้จัดการหรือดีไซน์เนอร์ลูกมือคอยกำกับดูแลอยู่ งานในฐานะดีไซเนอร์ก็เลยลดน้อยลงสินะ?
เพราะได้ลูกมือที่เป็นดีไซเนอร์ที่เก่งกาจคอยช่วย ช่วงนี้ก็เลยไม่ค่อยได้ทำชุดเข้าคอลเลกชั่นทุกๆ ซีซั่นแล้ว
ก็คือ เหมือนเกษียณจากการเป็นดีไซเนอร์ไปแล้วครึ่งนึง สินะ
อิซึมิ: อย่างนั้นเองสินะ ฉันเองถึงจะค่อนข้างมีชุดของ "แมดแฮทเตอร์" เป็นชุดโปรดก็จริง
แต่ก็รู้สึกว่าการใส่ชุดที่อาจารย์เป็นผู้ดีไซน์ในสมัยก่อนー มันให้ความรู้สึกดีกว่านี้น่ะ
ถึงแก่นแท้ของแฟนชั่นดีไซเนอร์ในตำนานจะตกทอดมายังผลงานยุคปัจจุบันด้วยก็จริง แต่แบบออริจินอลก็จะยิ่งให้บรรยากาศว่าเป็นเอกลักษณ์รายบุคคลมากกว่า
เอาสีดำที่ถูกคิดว่าดูเหมือนชุดไว้ทุกข์ มาผสมผสานเข้ากับแฟชั่นแนวคลาสสิกー นั่นล่ะคือเสน่ห์ในการดีไซน์ของอาจารย์
เลโอ: จู่ๆ ก็ช่างจ้อเชียวนะ~ สมแล้วที่เป็นแฟนคลับผู้เร่าร้อน!
คุณ "แมดแฮทเตอร์" ครับ ชายที่ชื่อว่าเซนะ อิซึมิคนนี้เป็นแฟนคลับแบรนด์ของคุณ
แล้วก็ถึงกับจงใจกลับฟีเรนเซ่ช้ากว่ากำหนดเพื่องานนี้โดยเฉพาะเลยนะครับ!
อิซึมิ: อ๊ากกกก! ช่างเรื่องฉันเหอะน่า! หุบปากไปเลย!
สึคาสะ: ฮุฮุ ถึงจะเป็นเซนะเซมไปที่ทำตัวชอบเอาชนะตอนอยู่ต่อหน้าพวกเราก็จริง แต่พออยู่ต่อหน้าคุณ "Mad Hatter" แล้วถึงกับอยู่ไม่สุขเลยสินะครับ น่าอมยิ้มจัง
เลโอ: หืม? "จะทำตัวอวดเก่งก็ได้นะ รู้สึกเหมือนกำลังมองตัวเองเมื่อสมัยก่อนอยู่เลย" ...?
ได้รับการยอมรับจากอาจารย์เค้าด้วย ดีจังเลยน้า~ เซนะ!
อิซึมิ: ยังไม่รู้เลยว่าแบบนั้นมันหมายถึงได้รับการยอมรับหรือเปล่า... แล้วก็ พวกเราเป็นคนสัมภาษณ์นะ ไปสัมภาษณ์อาจารย์เค้าเถอะน่า!
...เอ๋? อยากลองสวมชุดของ "แมดแฮทเตอร์" ที่อาจารย์เป็นคนตัดเองดูหรือเปล่า... งั้นเหรอครับ?
แน่นอนว่าถ้าหากมีโอกาสก็อยากจะลองสวมให้ได้อยู่หรอก...
"ช่วยดูหมวกนี้ทีสิ"...?
เป็นหมวกที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย... นี่มัน อะไรน่ะ?
เอออ๋!? อาจารย์เพิ่งตัดเสร็จกะจะมาเซอไพรส์พอดี? เพราะมีคนแอบวานมา...?
ริทสึ: ก็จะพอเอะใจอยู่หรอก หรือว่านั่นจะสำหรับ [อันเดอร์แลนด์]...
"เพราะว่าไม่อยากให้กรรมการถือหาง ก็เลยแอบส่งไปแข่งแบบไม่ประสงค์ออกนาม"...?
สึคาสะ: เป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วยสินะครับ ไม่นึกเลยว่าอาจารย์จะเป็นผู้ Design และ Produce ชุดแสดงของ [Underland] แบบลับๆ ด้วย
ตอนนี้รุ่นน้องของพวกเรา [Knights] เอง ก็เผอิญเข้ารับการ Audition อยู่พอดีเลยล่ะครับ
หากผ่านการคัดเลือกก็จะได้สวมผลงานของอาจารย์ด้วย ยิ่งทำให้มีกำลังใจเข้าไปใหญ่เลยนะครับ
อาราชิ: อุฮุฮุ ทีแรกพอได้ยินว่าจะได้มาพูดคุยกับผู้ก่อตั้ง "แมดแฮทเตอร์" ก็ทำเอารู้สึกว่าเรื่องบังเอิญแบบนี้ก็มีด้วยก็จริง...
แต่ไม่นึกเลยว่าอาจารย์จะเข้าร่วมกับเค้าด้วย...
ทำเอาอยากให้พวกเค้าได้รับบท "ช่างทำหมวก" มาให้ได้เลยเนอะ♪
เลโอ: นั่นสินะ! พวกเราติดตารางงานก็เลยเข้าร่วมไม่ได้ด้วย ให้พวก "เด็กใหม่" พยายามแทนแล้วกันนะ!
อาจารย์เองก็บอกว่า "อยากให้คนที่ได้ใส่ เป็นคนที่หลุดจากสามัญสำนึกถึงขนาดแหกกฎแต่ดั้งแต่เดิม เหมือนกับสมัยที่ตัวเองแข่งงานประชันเสื้อผ้าที่ต่างประเทศ" ด้วยนี่นา
ในจุดนั้น ถ้าเป็นรุ่งน้องของพวกเราล่ะก็ไม่มีอะไรให้ห่วงหรอก
ถึงจะพอมีมารยาทอยู่บ้าง แต่ก็มุ่งมั่นไฟแรงอยากจะก้าวข้ามแล้เขี่ยเราให้ร่วงอยู่ทุกเมื่อเลยนี่นา♪
อิซึมิ: ฉันเองก็...
ริทสึ: เซ็จจัง?
อิซึมิ: ...เปล่า ไม่มีอะไร
ฉันเองก็มีแต่ต้องทำในสิ่งที่ควรทำในฐานะมืออาชีพเท่านั้นล่ะ จะให้พูดว่าจะไปออดิชั่น [อันเดอร์แลนด์] เอาป่านนี้ได้ยังไงล่ะ
แต่ว่า ถ้ามีโอกาสที่จะได้สวมชุดที่อาจารย์เป็นคนตัดล่ะก็ ในตอนนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะคว้าตำแหน่งนั้นมาให้ได้อย่างแน่นอน
ริทสึ: ฮุฮุ เซ็จจังนี่ก็เป็นผู้ใหญ่แล้วนะเนี่ย? ถ้าเป็นเซ็จจังเมื่อก่อนล่ะก็ คงคิดว่าถึงต้องไล่ต้อนพวกรุ่นน้อง ตัวเองก็จะเอาเกียรติยศนั้นมาให้ได้แน่ๆ เลย
ยอมให้รุ่นน้องแบบนี้ เติบโตขึ้นมานิดหน่อยจากตอน [euthanasia] แล้วใช่ไหมล่ะ?
ว่าไปนั่น~... อะฮะฮะ ตอนนี้เราก็พูดออกนอกเรื่องกันแล้วด้วย คงเอาไปใช้เป็น VTR ของ [เหล่าปรมจารย์ด้านความงาม] ไม่ได้หรอก
ถ้างั้น เอาเป็นว่าจากนี้เราลองมาเดิมชมห้องของผู้ก่อตั้ง "แมดแฮทเตอร์" ทีละห้องๆ แล้วถามเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของแบรนด์หรือพวกแนวปรัชญาดูเป็นไง?
งั้นก็ เข้าช่วงพักเบรคซักครู่นะคร้าบ~☆
