(ณ ห้องโสต)
ยูซึรุ: ก่อนอื่นก็ วิธีทำมือแสดงความเคารพ...
จิอากิ: ถ้าอันนั้นฉันรู้นะ☆
ยกมือขวาขึ้นแล้วพับศอก หันฝ่ามือไปทางด้านซ้ายล่าง ให้นิ้วชี้ถูกศีรษะ... แบบนี้ไงล่ะ!
ยูซึรุ: ท่านโมริซาว่าอกผายไหล่พึ่งแบบนี้ ทำให้ท่าทำความเคารพดูดีมากเลยล่ะครับ
แถมเสียงยังดังอย่างไร้ประโยชน์อีก งั้นขอฝากหน้าที่กล่าวสุนทรพจน์ให้ท่านโมริซาว่าแล้วกันนะครับ♪
จิอากิ: อื้ม วางใจได้เลย! เปล่งเสียงออกจากช่องท้อง แล้วปล่อยออกทางปากอย่างร่าเริง...! จะใช้ริวเซย์แคนน่อนนี้กำจัดความชั่วร้ายไปให้หมดเอง...☆
อโดนิส: เพราะแบบนั้นเมื่อกี๊กระจกถึงสั่นงั้นเหรอ...? นี่คือพลังของริวเซย์แคนน่อนสินะ
ดูถูกโมริซาว่าเซมไปไม่ได้จริงๆ
สึคาสะ: รู้สึกว่าลมมันแค่บังเอิญพัดมาโดนเฉยๆ นะครับ...? แต่ก็ช่างมันเถอะ
โอเน่ซามะ ทราบหรือเปล่าครับว่าทำไมถึงต้องยกมือขวา?
ฮุฮุ ถือเป็นคำถามง่ายๆ สำหรับโอเน่ซามะสินะครับ อย่างที่โอเน่ซามะกล่าว มี Rule ว่าต้องยกมือข้างถนัดที่ต้องถืออาวุธ ซึ่งก็คือมือขวาครับ
ทั้งสื่อให้เห็นว่าไม่มีเจตนาร้ายต่ออีกฝ่าย และแสดงความเคารพในขณะเดียวกัน
เป็นอย่างไรล่ะครับ โอเน่ซามะ? ท่าทำความเคารพของผม สัมผัสได้ถึงความเคารพที่มีต่อโอเน่ซามะหรือเปล่าครับ?
ฮุฮุ ขอบพระคุณมากครับ♪ เพราะสำหรับผมแล้ว โอเน่ซามะคือองค์ราชินีที่คู่ควรแก่การรับใช้นี่นา
จากนี้ก็จะขอทุ่มเทเพื่อให้โอเน่ซามะได้ปกครองโรงเรียนยูเมะโนะซากิแห่งนี้ในฐานะองค์ราชินีนะครับ♪
ยูซึรุ: โอ๊ะ อันสึซังนี่ไม่ใช่เพียงแค่นายน้อย แต่ยังชิงมาได้กระทั่งหัวใจของท่านสึคาสะเลยสินะครับ
ขอบพระคุณจริงๆ ครับที่โปรดิวเซอร์ผู้เก่งกาจเช่นอันสึซัง มาที่โรงเรียนแห่งนี้
ไอดอลกับโปรดิวเซอร์นั้นเป็นความสัมพันธ์ที่ตัดอย่างไรก็ตัดกันไม่ขาด การที่ไอดอลจะทำให้พรสวรรค์ของตัวเองเปล่งประกายได้ถึงเพียงใดนั้น
ก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของโปรดิวเซอร์เลยล่ะครับ
ยูนิตที่อันสึซังฝูกฝักเลี้ยงดูนั้น จะต้องเติบโตไปสู่ไอดอลระดับประเทศ ไม่สิ ระดับโลกเป็นแน่ครับ
ส่วนนั่นจะเป็นยูนิตไหนนั้น จากนี้ก็น่าตั้งตาชมนะครับ♪
อโดนิส: ...อันสึ พาเรดต้อนรับนี่มันเป็นยังไงกันน่ะ?
หืม แค่นั่งรถแล้วส่งรอยยิ้มโบกมือทักทายให้กับผู้ชมก็พอสินะ
แต่ว่า ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่าการเข้าร่วมพาเรดกับงานผู้กำกับหนึ่งวันมันเกี่ยวข้องกันตรงไหน
...เป็นงานPR? เพราะผู้ที่จะเป็นผู้กำกับหนึ่งวันได้ มีแต่ไอดอล ศิลปิน หรือคนดังเท่านั้น?
แทนที่จะให้คนทั่วไปมา PR เรื่องความปลอดภัยในการใช้รถใช้ถนน ให้คนดังมา PR ก็จะรวมรวมผู้คนได้มากกว่าสินะ
ถ้าพาเรดต้อนรับจัดขึ้นเพื่อการนั้นล่ะก็ ก็ค่อยเข้าใจได้หน่อย
ยูซึรุ: ได้ยินมาว่ามีโอกาสที่จะได้เข้าร่วมงานมอบรางวัลผู้กำกับตำรวจด้วยนะครับ
สึคาสะ: เพราะเป็นผู้กำกับหนึ่งวัน การ PR ให้พลเมืองทุกท่านทราบถึงเรื่อง "การป้องกันอาชญากรรม" กับ "ความปลอดภัยในการใช้รถใช้ถนน" จึงเป็นเป้าหมายหลักสินะครับ
จิอากิ: อื้ม ช่างเป็นงานที่คุ้มค่าแก่การทำเสียจริง...!
ขอบใจมากๆ นะอันสึ ที่มอบหมายหน้าที่อันทรงเกียรตินั้นมาให้!
อโดนิส: โมริซาว่าเซมไป ทำไมจู่ๆ ถึงกระโจนเข้าหาอันสึแบบนั้นกัน
จิอากิ: เหวอ ไหงถึงยืนจังก้าเหมือนพยายามปกป้องอันสึจากฉันกันล่ะ!? แถมอันสึเองก็อย่าทำท่าทีระแวดระวังสิ!
ฮึ้ม นี้ฉันไม่ดีตรงไหนกันนะ...? ไม่เห็นเข้าใจเลยซักติ๊ก☆
ยูซึรุ: ท่านโมริซาว่า คราวหลังกรุณาอย่าโผกอดผู้อื่นโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตดีกว่านะครับ
อโดนิส: ...ฉันจะปกป้อง "สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ" เอง
จิอากิ: อย่าระวังตัวแจขนาดนั้นสิ! ฉันแค่จะกอดอันสึ ในฐานะการสกินชิพอย่างหนึ่งเฉยๆ เองนะ!
ยูซึรุ: ...ท่านอิซาระเคยเตือนไว้ว่าประธานชมรมตนเป็นพวกติดสกินชิพแจ ให้ระมัดระวังตัวเอาไว้ก็เถอะ แต่ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่ว่าสินะครับ
สึคาสะ: ทำเอานึกถึงนารุคามิเซมไปขึ้นมาเลยครับ ถึงจะไม่ได้เร่าร้อนขนาดนี้ก็เถอะ
จิอากิ: อึก ทั้งที่ไม่ได้ประสงค์ร้ายอะไรแม้แต่นิด แต่ชักจะเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองทำเรื่องไม่ดีลงไปซะแล้วสิ!
ขอโทษด้วย! ขอโทษแล้วก็ช่วยอภัยให้ทีเถอะ!
ยูซึรุ: ท่านโมริซาว่า ช่วยก้มหัวด้วยเถอะครับ
ถึงสำหรับท่านโมริซาว่าแล้ว นั่นจะเป็นการกระทำที่เหมือนการหายใจเข้าออกก็จริง แต่อีกฝ่ายก็เป็นผู้หญิงด้วย
พวกเราก็ไม่ได้ถือสาเอาความอะไรท่านโมริซาว่าหรอกนะครับ ได้โปรดอย่าคิดมากไปเลย
แต่ก็ ใช่ว่าจะไม่ได้คิดหรอกนะครับ ว่าควรจะลงโทษอย่างสาสมให้รู้สึกนึก อะไรแบบนี้
อโดนิส: พูดได้หน้าชื่นตาบานเลยนะ
ได้ยินมาว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้น คือมนุษย์ที่เข้าใกล้ผู้อื่นด้วยรอยยิ้ม แล้วโมริซาว่าเซมไป จะข้ามผ่านภัยอันตรายนี้ไปได้ยังไงกันนะ...?
ยูซึรุ: โถ่ ท่านโอโตการิ กระผมไม่ได้คิดจะจับท่านโมริซาว่ากินเสียหน่อยครับ
ถึงจะเป็นคนเช่นนี้แต่ท่านโมริซาว่าก็เป็นรุ่นพี่ สิ่งที่ผมกระทำต่อท่านโมริซาว่าได้ ก็มีเพียงการหักล้างความคิดอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มเท่านั้นล่ะครับ
อโดนิส: เสียใจด้วยนะ โมริซาว่าเซมไป... อย่างน้อยในฐานะคู่แข่ง ก็จะช่วยเก็บกระดูกให้ก็แล้วกัน
จิอากิ: เรื่องมันชักจะเหมือนรวมพลังกันขับไล่ความชั่วร้ายแล้วก็จริง แต่ยังไงฉันก็คือความยุติธรรมนะ! ริวเซย์เรด ฮีโร่แห่งความเที่ยงธรรมน่ะ!
ถ้าโดนเพื่อนพ้องตราหน้าว่าเป็นความชั่วร้ายทั้งที่จากนี้ต้องไปปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้กำกับหนึ่งวันที่ต้องไปสั่งสอนถึงจิตใจแห่งความเที่ยงธรรมให้พลเมืองล่ะก็ คงไม่มีหน้าไปเจอทุกคนใน [ริวเซย์ไต] แล้ว...!
อันสึ! ถ้าเป็นเธอคงเข้าใจใช่ไหม! ว่าฉันไม่ใช่ความชั่วร้ายแต่เป็นมิตรแห่งความเที่ยงธรรมน่ะ...!
งั้นเหรอ งั้นสินะ ขอบคุณมากเลยอันสึ...!
โยชิๆ ฉันจะกอดเธอให้เอง...☆
สึคาสะ: โอเน่ซาม้า...!?
อโดนิส: อึก... เหมือนเราจะช้าไปก้าวนึงนะ
ยูซึรุ: ไม่นึกเลยว่าจะฝ่าวงล้อมขนาดนี้ไปได้... สมรรถภาพทางร่างกายของท่านโมริซาว่านี่ประมาทไม่ได้จริงๆ นะครับ
จิอากิ: ไงล่ะ อุ้มซู้งสูงเลย! ฮะฮะฮ่า อันสึนี่ตัวเบาจังนะ...☆
สึคาสะ: โมริซาว่าเซมไป โอเน่ซามะตาลายไปหมดแล้วนะครับ... โอเน่ซามะ ไหวหรือเปล่าครับ?
จริงๆ เลย โมริซาว่าเซมไปไร้ Delicacy เกินไปแล้วครับ มีแค่ผู้กำกับหนึ่งวันของ [ริวเซย์ไต] คนเดียว ที่ชักจะทำเอากังวลเรื่องผลงานซะแล้วสิ
โมริซาว่าเซมไปเองก็ถูกเลือกเป็นตัวแทนทั้งที ช่วยระมัดระวังการกระทำอะไรวู่วามด้วยเถอะครับ
จิอากิ: อื้ม ขอบคุณที่เตือนนะ...!
เอาเป็นว่า เท่านี้สมาชิกก็ครบแล้วสิ งั้นวันจริงเราก็มาปฏิบัติหน้าที่ผู้กำกับหนึ่งวัน ตามแต่คาแรกเตอร์ของแต่ละคนเลยเป็นไงล่ะ
ฟุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น