(ณ ตัวเมือง)
โทโมยะ: ตัวเบาจังนะ ฮินาตะเนี่ย... อย่างกับในหนังกังฟูจริงๆ เลย
ฮินาตะ: เพราะโทโมะคุงเคลื่อนไหวไม่คล่อง เลยเป็นแค่คอสเพลย์ล่ะนะ~ นิฮิฮิ☆
โทโมยะ: โทษทีแล้วกันที่ไม่ค่อยมีประโยชน์น่ะ...?
ฮินาตะ: ไม่เป็นไรหรอก แค่มีใจจะทำ ทางนี้ก็ดีใจแล้วล่ะ เจ้าของร้านเองก็ต้องยินดีแน่
ฉันน่ะ รักแล้วก็เรียกเจ้าของร้านว่าเป็นซือฝุ (ปรมจารย์) เลยนะ! เป็นอาจารย์ในการใช้ชีวิตไง! ฉันเคารพนับถือเขามากเลยล่ะ♪
ทีนี้พอเจ้าของร้านร่างกายไม่ดีขยับตัวไม่ได้ แล้วเจอปัญหาเรื่องไม่มีลูกค้าเข้าร้านขึ้นมา ก็ต้องช่วยเป็นธรรมดา!
จะตั้งใจทำงานเรียกลูกค้าล่ะนะ~ เร่เข้ามา เร่เข้ามา☆
โทโมยะ: งี้นี่เอง งั้นก็ต้องตั้งใจเข้าแล้วสิ... ถึงฉันจะทำอะไรไม่ได้มากแต่ก็จะช่วยด้วยน่ะ ยังไงก็ได้ค่าจ้างมาแล้วนี่นา♪
ฮินาตะ: อื้มๆ ต้องมุ่งมั่นแบบนั้นสิ! มาเปล่งเสียงจากช่องท้องกันเลยดีกว่า! ลูกค้าไหลมาเทมาน้อ☆
โทโมยะ: เอ๊ะ นี่จำเป็นต้องลงท้ายว่า "น้อ" ด้วยเหรอ? เออ...
ยะ ยินดีต้อนรับน้อ! ร้านอาหารจีนเองน้อ~!
ฮือ การพูดการจาแปลกๆ อีกแล้ว! อุตส่าห์ใกล้จะหลุดพ้นจากเชื้อของเจ้าหน้ากากโรคจิตแล้วแท้ๆ เชียว~!
โฮคุโตะ: เกิดอะไรขึ้นโทโมยะ! เป็นอะไรหรือเปล่า โดนเจ้าหน้ากากโรคจิตทำอะไรเข้าอีกแล้วเหรอ...!?
โทโมยะ: เหวอ ตกใจหมดเลย!?
อ้าว ฮิดากะเซมไป...☆
กำลังกลับจากโรงเรียนเหรอครับ? วันหยุดแท้ๆ แต่ยังมีซ้อมกับไลฟ์อยู่สินะ เหนื่อยหน่อยนะครับ~♪
อ๊ะ รับซาลาเปาไหมครับ เดี๋ยวลดราคาให้นะ~?
โฮคุโตะ: โทโมยะ... นี่โดนจับแต่งตัวแบบนี้อีกแล้วเหรอ! น่าสงสารจริงๆ!
เจ้าหน้ากากโรคจิตไปไหนแล้ว จะจับไอ้ผมยาวๆ นั่นมัดให้แน่นจนคลายไม่ได้ไปชั่วชีวิตเลย!
โทโมยะ: อะฮะฮะ... เปล่าครับ คราวนี้ไม่ได้เกี่ยวกับคนๆ นั้นหรอก
พอดีว่าผม แบบว่า เห็นร้านที่อยู่ในซอยตรงนั้นหรือเปล่าล่ะครับ? ผมกำลังทำงานพิเศษให้ร้านอาหารจีนร้านนั้นอยู่น่ะครับ~♪
ชุดนี้เป็นยังไงบ้างครับ? เท่หรือเปล่า? เข้ากันหรือเปล่าล่ะครับ~ ดูเหมือนพนักงานร้านอาหารจีนเลยใช่ไหมล่ะ♪
โฮคุโตะ: ถามว่าเหมือนพนักงานร้านอาหารจีนไหมนี่มันก็น่าคิดอยู่หรอก... แต่ก็ดูจีนจริงๆ นั่นล่ะ
อื งั้นเหรอ ทำงานพิเศษอยู่สินะ? ลำบากหรือเปล่า?
โทโมยะ: มันก็... เพราะ [Ra*bits] ของเราขัดสนอยู่ตลอดเวลาด้วยล่ะครับ...
ถึงจะทำพวก [งานพิเศษในโรงเรียน] ด้วยก็จริง แต่เงินที่ได้มาก็เป็นสกุลเงินที่ใช้แค่ในโรงเรียนใช่ไหมล่ะครับ?
ยังต้องหาเงินจริงๆ ที่เป็นเงินทั่วไปอยู่น่ะครับ
แถมช่วงนี้ขอบเขตการทำงานกว้างจนต้องเดินทางไปไหนไกลๆ ด้วย จำเป็นต้องมีเงินค่ารถไฟน่ะครับ
แน่นอนว่าอยากได้เงินไปเที่ยวเล่นด้วยเหมือนกัน♪
โฮคุโตะ: งั้นเหรอ... นั่นสินะ เหนื่อยหน่อยล่ะ
โทโมยะนี่ขยันขันแข็งอยู่ตลอดเลยนะ เก่งมาก โยชิๆ♪
โทโมยะ: หวาย~☆
แล้วโฮคุโตะเซมไปมาซื้อของเหรอครับ ดูเป็นของชิ้นโตเชียว...?
โฮคุโตะ: อ๋อ ของขวัญวันเกิดให้คุณย่าน่ะ
พอดีว่าซื้อกิโมโนราคาแพงให้ท่าน ตอนนี้เงินในกระเป๋าก็เลย [บ๋อแบ๋] แล้วล่ะ
ฉันเองก็ควรไปทำงานพิเศษบ้างเหมือนกันก็จริง แต่ไม่ค่อยถนัดยิ้มแบบการค้าเท่าไหร่
โทโมยะ: อ๊ะ งั้นมาช่วยงานพวกเราไหมล่ะครับ? คนไม่พออยู่พอดี แค่เรียกลูกค้าอย่างเดียวก็ "เต็มหน้าที่" แล้ว!
เลยขาดคนทำความสะอาดร้านน่ะครับ~!
ผมน่ะ ถ้าอยู่กับฮิดากะเซมไปแล้ว รู้สึกว่าถึงจะเป็นอุปสรรคแบบไหนก็จะพ่านพ้นไปได้หมดเลยล่ะครับ...☆
ฮินาตะ: อย่าตัดสินเอาเองตามอำเภอใจสิ~ โทโมะคุง แต่คงไม่เป็นไรหรอก เจ้าของร้านเค้าใจกว้างด้วยคงยอมจ้างแหละมั้ง?
แต่ว่า เหมือนธุรกิจของร้านจะเริ่มฝืดเคืองด้วย... ไม่น่าจะมีเงินจ่ายค่าจ้างนักหรอกนะ?
โฮคุโตะ: อ้าว ฝาแฝด... ฝั่งพี่ที่ร่าเริงสินะ ฮินาตะใช่ไหม?
ฮินาตะ: อะฮะฮะ อย่าเรียกว่า "ฝั่งพี่" นักเลยครับ ไอ้ผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ยูตะคุงเค้าถือน่ะ
...โอ๊ะ?
มาโคโตะ: ฮิ... ฮิดากะคุง~!
อย่าวิ่งเร็วนักสิ~ ตกใจหมดเลยนะ มีอะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น?
โฮคุโตะ: อา ขอโทษน่ะยูกิ อันสึด้วย...
พอดีได้ยินเสียงกรีดร้องของรุ่นน้องชมรมการแสดงก็เลยรีบมาช่วยน่ะ แต่เหมือนฉันจะตื่นตูมไปหน่อย
มาโคโตะ: หืม หมายความว่าไงเนี่ย?
ว่าแต่ ใส่ชุดแปลกจังเลยนะ... ท่าทางจะไม่ใช่งานร่วมระหว่าง [2wink] กับ [Ra*bits] ด้วยสิ?
ฮินาตะ: ดีคร้าบ~
อ้าว อันสึซังก็อยู่ด้วยนี่นา! อะไรน่ะ เดทเหรอ? คงไม่ใช่สินะ ก็มากันสามคนนี่นา...?
หรือว่า [Trickstar] จะเป็นฮาเร็มของอันสึซัง?
แต่เอาเป็นว่า ถ้ามาช่วยกันล่ะก็จะเป็นพระคุณมากๆ เลย! จากนี้ก็ใกล้ได้เวลาข้าวเย็นแล้ว แถมยังเป็นช่วงไฮซีซั่นด้วย~?
เดี๋ยวจะยุ่งมากๆ เลยล่ะ ยิ่งมีคนช่วยเยอะก็ยิ่งดี♪
มาโคโตะ: เอ๊ะ อะไรน่ะ? หมายความว่าไง? ที่ให้ช่วยนี่ ต้องทำอะไรเหรอ?
แน่นอนว่าถ้ารุ่นน้องกำลังลำบากก็อยากช่วยอยู่หรอก... เอาไงดีอันสึจัง?
ฮินาตะ: เซี่ยเซี่ย! ถ้าเป็นอันตกลงแล้วก็มาทางนี้ได้เลย! กลับไปที่ร้านกันดีกว่า♪
จะได้ไปบอกให้เจ้าของร้านฟัง เพื่อจะได้วางแผนการรบเพื่อรับมือช่วงไฮซีซั่นได้ยังไงล่ะน้อ~☆
ยังมีชุดเหลืออยู่นะ ทั้งสองคนก็สวมด้วยสิ!
อันสึซังก็ลองคอสเพลย์ดูสิ มีชุดกระโปรงจีนเซ็กซี่ๆ ด้วยนะ~♪
โทโมยะ: อะฮะฮะ ครึกครื้นขึ้นมาในอึดใจเลย เป็นเพราะอันสึเซมไปหรือเปล่านะ?
ตัวอันสึเซมไปเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดแท้ๆ... แต่ทำไมถึงทำให้รอบข้างสดใสได้ตลอดก็ไม่รู้สิ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น