(ณ ห้องซ้อมเต้น)
ชิโนบุ: อันสึโดโนะ~!
ดูสิๆ! เพราะอันสึโดโนะช่วยแก้ไซส์ให้ เลยเอาแขนลอดผ่านแขนเสื้อชุดของยูตะคุงได้แล้วล่ะขอรับ~♪
ถึงข้าน้อยจะคิดง่ายไปว่าอยู่ปีหนึ่งเหมือนกัน ร่างกายคงไม่ต่างกันนักก็เถอะ
แต่ไม่นึกเลยว่ายูตะคุงจะสูงกว่าข้าน้อยถึงสิบเซนต์... ฮือ อิจฉาซะจนอยากเกาะยูตะคุงเป็นกาฝากแล้วขอรับ~
ยูตะ: เหวอ! ชิโนบุคุง ใจเย็นก่อนนะ!
ถึงอันสึซังจะแก้ชุดให้แล้วก็จริงแต่ก็เป็นการเย็บแบบหยาบๆ ด้วย ถ้าจู่ๆ กระโจนเข้ามาแบบนั้นกลัวมันจะขาดเอา
ถึงอย่างนั้น อันสึซังเนี่ยเก่งงานฝีมือจังเลยนะครับ ได้ยินมาว่าเป็นคนทำชุดของ [Trickstar] ด้วย
พอได้เห็นทักษะนั้นต่อหน้าตัวเองแล้วก็ทำเอาตกใจเลยครับ เร็วซะจนตามองไม่ทันเลย... อาจารย์ของอันซึซังจะต้องเป็นคนที่สุดยอดมากแน่ๆ~
คิริวเซมไปที่อยู่ปีสาม...? คิริวเซมไปนี่ คือคนที่ทำทั้งชุดของ [อาคัตสึกิ] แล้วก็ [ริวเซย์ไต] ด้วยใช่ไหมครับ?
อ๊ะ แต่ว่า ถ้าอันสึซังเป็นลูกศิษย์ของคิริวเซมไปล่ะก็ แปลว่าเราก็ขอให้อันสึซังช่วยทำชุดให้ได้ด้วยน่ะสิ
ชุดของ [Trickstar] เองก็เป็นที่เลื่องลือด้วย ฉันเองก็อยากให้อันสึซังช่วยทำให้บ้างจัง~♪
ชิโนบุ: ยูตะคุง ออกนอกหน้ามากเกินไปแบบนี้ไม่ได้นะขอรับ!
เพราะว่าอันสึโดโนะ เป็น [โปรดิวเซอร์] ของทุกคนนะ!
แล้วก็ ข้าน้อยเองก็อยากให้อันสึโดโนะทำชุดให้บ้างเหมือนกัน! ทำให้ยูตะคุงคนเดียวมันขี้โกงนะขอรับ~
ยูตะ: หวา อย่าร้องไห้สิ! เจ็บใจถึงขนาดร้องไห้แบบนี้ ชิโนบุคุงนี่เคารพรักอันสึซังจริงๆ นะเนี่ย~
ชิโนบุ: แน่นอน! ข้าน้อยเคารพอันสึโดโนะเท่าๆ กับอิซาระโดโนะเลยขอรับ~
ถึงบางครั้งจะเย็นชากับข้าน้อยบ้างจนน่าตกใจก็เถอะ แต่โดยพื้นฐานแล้วอันสึโดโนะก็ใจดีกับข้าน้อยนะขอรับ~?
แม้เวลาแสดงวิชานินจาให้เห็น จะมองด้วยสายตาแบบ "อะไรของเด็กนี่เนี่ย..." ก็ตาม แต่ก็คอยยอมอยู่กับข้าน้อยจนถึงท้ายที่สุด!
ผู้ที่ใจดีถึงขนาดนั้น นอกจากอิซาระโดโนะแล้วก็มีเพียงอันสึโดโนะแหละขอรับ...☆
ยูตะ: งะ งั้นเหรอเนี่ย จากที่ฟังมา ทำเอาอยากจี้จุดว่าที่จริงแล้วเค้ากำลังเอือมอยู่มากกว่าหรือเปล่าก็เถอะ
แต่จะช็อตฟีลชิโนบุคุงที่กำลังดีใจได้ยังไงล่ะเนอะ...?
อืม ปิดเรื่องนี้เอาไว้ดีกว่า
ชิโนบุ: ยูติคุง เป็นอะไรหรือขอรับ พยักหน้าอืมๆ แบบนั้น~?
ยูตะ: อะ อะฮะฮะ ไม่มีอะไรหรอก~? เอาเป็นว่าไหนๆ ก็แลกเสื้อกันแล้ว มาซ้อมกันเลยไหม?
ชิโนบุ: ซ้อมๆ! ซ้อมขอรับ~♪
เช่นนั้น อันสึโดโนะ ขอความกรุณาด้วยขอรับ!
อ๊ะ อันนี้ตารางซ้อมสินะขอรับ! หืมๆ ให้ยูตะคุงสอนวิธีการทรงตัวบนลูกบอลยักษ์ให้... งั้นหรือขอรับ?
แถมให้ทรงตัวพร้อมเล่นจักกลิ้งไปด้วยอีก ทักษะชั้นสูงที่ต้องใช้ประสาทสัมผัสด้านความบาลานซ์! ข้าน้อย ไม่ถนัดอะไรที่มันเวียนหัวด้วยสิขอรับ~
ยูตะ: หืม~ นึกว่าชิโนบุคุงจะชอบอะไรแบบนี้ซะอีก?
ชิโนบุ: ข้าน้อย ไม่ถูกกับความรู้สึกเวลาที่เท้าไม่แตะพื้นน่ะขอรับ!
แล้วก็ เซนส์ด้านกีฬาของข้าน้อยก็ไม่ค่อยจะดีด้วย~ ถ้าขึ้นไปทรงตัวล่ะก็ต้องลื่นตกลงมาแน่เลย!
ฮือ กลัวจังเลย~ บรื๋อ!
ยูตะ: อะฮะฮะ ฉันเองก็พอจะเข้าใจความรู้สึกนั้นนะ ตอนขึ้นไปทรงตัวครั้งแรกก็ตัวสั่นงกๆ เหมือนชิโนบุคุงนั่นแหละ
ชิโนบุ: ยูตะคุงด้วยเหรอ...?
ยูตะ: อืม ตอนนั้นยังเด็กอยู่ด้วยแหละ~ แต่ว่าพอลองขึ้นดูแล้วก็สนุกเกินคาดเลย
การเรียนรู้วิชาเองก็สนุกด้วย จนกลายเป็นงานอดิเรกไปโดยไม่รู้ตัวเลยล่ะ~
เพราะงั้น ชิโนบุคุงก็อย่าเพิ่งยอมแพ้ว่าตัวเองจะทำไม่ได้ แต่ต้องลองดูเท่าที่จะทำได้ก่อนนะ
บางที อาจจะมีพรสวรรค์ใหม่ๆ อะไรตื่นขึ้นมาก็ได้~?
ชิโนบุ: ยูตะคุงเนี่ยจูงใจคนเก่งจังเลยนะขอรับ♪
ข้าน้อย จะลองดูขอรับ! ถึงจะกลัวแต่ก็จะลองท้าทายการขึ้นทรงตัวบนลูกบนดูขอรับ~
ยูตะ: อื้มๆ เอาเลย~☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น