ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - สังหารอัศวิน/ตอนที่ 2

 

(ณ เวทีจั๊จด์เมนท์)

นาซึนะ: มาพูดเอาป่านนี้จะยังไงอยู่ก็เถอะ... แต่ขอบคุณที่มอบประสบการณ์อันน่าตื่นตาให้นะ เลโอจิน♪

จะว่าไป ปกตินายชอบฉายเดี่ยวตลอดเลยนี่นา ไม่นึกเลยว่าจะมาขอร้องให้พวกเราที่เป็นเพื่อนร่วมห้องช่วยด้วยแบบนี้ ดีใจจัง!

จากนี้ก็มาสนิทกันไว้นะ จับมือๆ~♪

ไม่ใช่แค่กับยูนิต ชมรม แล้วก็คณะกรรมการ แต่ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้องก็สำคัญเหมือนกันนะ~?

ก็เป็นเพื่อนที่นั่งเรียนด้วยกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนี่นา♪

จากนี้ถ้ามีปัญหาอะไรล่ะก็ มาพึ่งพาได้เสมอเลยนะ? มาพึ่งพานี่จังคนนี้ได้เลย...☆

เลโอ: ..............

คุโร่: (อ๊ะ เจ้าสึกินากะ เหมือนจะลืมชื่อกับหน้าของนิโตะอีกแล้วล่ะสิ?)

(เจ้าหมอนี่ ไม่คิดจะจำคนที่ตัวเองไม่สนใจจริงๆเหรอเนี่ย?)

เลโอ: อา~... อืม ขอบใจนะ เดี๋ยวจะพึ่งพาก็แล้วกัน?

คุโระแล้วก็... เออ... นาสึ? นาสึสินะ นายน่ะ?

นาซึนะ: ไหงทำท่าเหมือนเพิ่งนึกออกแบบนั้นล่ะ ใจร้ายชะมัด!?

เราเป็นเพื่อนที่ซ้อมด้วยกันมาทุกวันตลอดหนึ่งสัปดาห์ เพื่อ "จั๊จด์เมนท์" นี้ไม่ใช่เหรอ~?

ไม่สิ! เดิมทีก็เป็นเพื่อนย่วมห้องไม่ใช่หยือไง!?

เลโอ: อา~... โทษที พอดีว่าเมื่อก่อนนายไม่ค่อยโดดเด่นอะไรเท่าไหร่น่ะ?

แต่พอบรรยากาศเปลี่ยนไป ความเข้าใจเมื่อสมัยก่อนกับตอนปัจจุบันมันก็เลยตีกันจนประมวลผลไม่ได้น่ะ?

แต่เอาเถอะ การที่นายที่เคยเป็นแค่ตุ๊กตาประดับที่มีแค่ความน่ารักมาเป็นกำลังรบให้แบบนี้ได้เนี่ย...

คงจะพยายามเต็มที่จนแข็งแกร่งขึ้นมาแล้วใช่ไหมล่ะ?

สุดยอดไปเลยนะ ทำเอาฉันประทับใจเลยล่ะ!

มนุษย์นี่สุดยอดจริงๆเลย ดีจังๆ มนุษย์เนี่ย! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆

แค่เรื่องนั้นก็ทำเอาเขียนเพลงออกแล้ว อินสปิเรชั่นพุ่งพล่านขึ้นมาแล้ว!

หรือก็คือ ฉันดีใจที่ได้ขึ้นเวทีร่วมกันกับนายอยู่พอตัวไงล่ะ♪

ฉันรู้สึกขอบคุณที่นายช่วยมาร่วมรบด้วย มากกว่าที่นายคิดเอาไว้ซะอีกนะ!

วันนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ นาสึ~♪

นาสึนะ: ฮึ้ยยย~! ไม่ใช่นาสึ แต่เป็นนิโตะ นาสึนะต่างหากเล่า!

เจ้าชื่อบ้างสิ ถึงจะแค่ครั้งนี้ แต่เราก็จะเป็นเพื่อนร่วมรบกันนะ?

เลโอ: อื้ม สำหรับฉันแล้วเพื่อนจะเป็นใครก็ได้นั่นล่ะ ก็เลยลองชวนเพื่อนร่วมห้องดูเฉยๆ...

แต่แบบนี้ ถือว่าจับถูกรางวัลใหญ่เลยนะเนี่ย? ได้พรรคพวกที่เก่งกาจยิ่งกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก

จนต้องพูดว่า "ขอแสดงความเสียใจ" กับทุกคนใน Knights เลยล่ะ วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆

ก็เหมือนกับว่าพวกเราจะชนะใสๆกันอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ? โทษทีนะ~ แต่ไม่ยอมประมาทหรอก!

จะบดขยี้อย่างสง่างามเลย Knights ของฉัน...☆

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - สังหารอัศวิน/ตอนที่ 1

 

(ณ เวทีจั๊จด์เมนท์)

เลโอ: ผู้ชมทุกคนที่มารวมตัวกัน! ขอโทษที่ให้รอนาน~ ในที่สุดก็ถึงวันจริงของ "จั๊จด์เมนท์" แล้ว! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆

ถึงจะมีคนกว่าครึ่งที่ทำหน้าว่า "อะไรล่ะนั่น?" ก็จริง แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

"จั๊จด์เมนท์" นั้น ก็คือปัญหาภายในของ Knights! เป็นการจราจลไงล่ะ...☆

เวลาไม่กี่ชั่วโมงจากนี้ที่เราจะทำล้างบางความน่าอับอายภายในกลุ่ม ก็ช่วยสนุกสนานทีนะ! สนุกกับการร้อง การเต้น การห้ำหั่น การรักใคร่ของพวกเรา ในการทะเลาะวิวาทนี้...☆

บทละครส่วนใหญ่ของเชคสเปียร์เองก็มีแต่เรื่องแบบนั้นทั้งนั้นเลยนี่นา การได้เห็นความสัมพันธ์ของคนอื่นยุ่งเหยิงเนี่ย สนุกออกจะตายไป☆

ใช่ไหมล่ะ? ช่วยตอบกลับมา เป็นเสียงปรบมือดังสนั่นทีสิ...♪

เอาล่ะ! ฉันเองก็ตื่นเต้นจนแทบข่มตานอนไม่หลับเลยเหมือนกัน อยากเริ่มใจจะขาดอยู่แล้ว รีบไปขั้นตอนต่อไปกันเลยดีกว่า!

ขึ้นเวทีมาได้เลย เจ้าพวกโง่เง่าที่สรรหาการทะเลาะวิวาทเอ๋ยยย...☆

อาราชิ: อืม~... กระตือรือร้นไม่เปลี่ยนเลยนะ "ราชา" ?

อิซึมิ: ท่าทางผู้ชมกว่าครึ่งจะสงสัยว่า "ไอ้โง่ที่โหวกเหวกโวยวายอยู่ตรงนั้นเป็นใครหว่า" มากกว่าเนื้อหาเกี่ยวกับ "จั๊จด์เมนท์" อีกนะ?

เอ้า ทุกคนทำหน้าเป๋อเหลอกันหมดแล้วไม่ใช่หรือไง?

หายหัวไปซะตั้งนาน ยังคิดว่าตัวเองดังอยู่อีกเหรอ? น่าอายชะมัดเลยนะ จะตอนนี้หรือเมื่อก่อน ก็ยังเป็น "ราชาผู้เปลือยเปล่า" จริงๆนั่นล่ะ

แนะนำตัวเองซักหน่อยไหมล่ะ? เจ้าคนไร้มารยาทตรงนั้นน่ะ...?

เลโอ: โอ๊ะ นารุ! เซนะ! แล้วคนอื่นไปไหนล่ะ~?

คงจะไม่ได้กลัวจนหนีไปหรอกนะ แบบนั้นก็ไม่สนุกพอดี! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆

แล้วก็คงไม่คิดว่าฉันเป็นพวกพ้องเลยจะออมมือให้ใช่ไหม? Knights ของฉัน ไม่ใช่กลุ่มที่อ่อนปวกเปียกแบบนั้นนี่นา☆

อิซึมิ: ก็รู้ดีนี่นา นี่คือแผนการรบที่ทำให้ Knights เอาชนะใน "ดูเอล" ได้ทุกครั้งไปไงล่ะ

ก่อนอื่นก็ให้ฉันกับนารุคุงออกรบ เพื่อให้ศัตรูเผยไต๋ที่ตัวเองมีออกมาให้หมด

ถ้าพวกเราจัดการศัตรูจนเรียบทั้งๆแบบนั้นก็สบายไป แต่ถึงไม่เป็นแบบนั้นคุมะคุงกับคาสะคุงที่คอยท่าอยู่ก็จะจัดการศัตรูที่เหลือจนหมดอยู่ดี

ใช้แผนการรบนั่น เอาชนะมาตลอดไงล่ะ คราวนี้เองก็เหมือนกัน

ถ้าทำให้ศัตรูเผยไต๋ที่มีอยู่ทั้งหมดออกมาได้ล่ะก็ แม้แต่คุมะคุงที่ไร้ความกระตือรือร้นหรือคนอ่อนหัดอย่างคาสะคุงเองก็เอาชนะได้สบายๆ

ก็ทำแบบนั้น เหมือนอย่างเคยนั่นล่ะ

แต่ว่าคราวนี้ คงจะไม่ง่ายแบบนั้นก็เถอะ?

เลโอ: โอ๊ะ เป็นอะไรไปน่ะ? ไม่สมกับเป็นเซนะที่มั่นใจในตัวเองสูงลิ่วจนชวนหงุดหงิดเลยนะ~ ได้ใจให้มากกว่านี้หน่อยสิ!

นายน่ะ ถ้ายิ่งได้ใจเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเปล่งประกายนะ ใช่ไหมล่ะ?

แต่ว่าก็ช่วยไม่ได้สินะ นี่ไม่ใช่เซนะ... แล้วก็ Knights ที่ฉันรู้จักนี่นา

แบบนั้นใช่ไหมล่ะ โอเค โอเค! ชักจะน่าสนุกขึ้นมาแล้วสิ♪

วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ถ้าแบบนั้นก็มาเปิดม่านโรงละครนี้กันเลยเถอะ บทละครของมนุษย์น่ะ!

โอเปร่าอันเลอค่า ที่เป็นทั้งสุขและโศกนาฏกรรมอันแสนสุดยอดนี้...☆

ไม่ว่าใครต่างก็เขียนหนังสือออกมากันเล่มหนึ่งทั้งนั้น หนังสือที่มีชื่อว่าชีวิตน่ะ! ให้ฉันอ่านมากกว่านี้ทีสิ ถ้าเกิดว่าน่าเบื่อล่ะก็จะฉีกกระชากทิ้งไปด้วยความจองหองซะเลย! 

เลโอ: ก็ฉันเป็น "ราชา" ของ Knights นี่นา...☆ ฉันนี่ล่ะ คือ "ราชา" ของ Knights!

ท่านสึกินากะ เลโอไงล่ะ วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆

สำหรับคนที่รู้จักกันอยู่แล้ว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ! ส่วนคนที่เพิ่งรู้จักกันก็จำเอาไว้ซะ!

แต่จะลืมก็ได้นะ ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็จะสลักฝังลึกลงไปในความทรงจำเอง! ชื่อของฉัน! เรื่องราวของพวกเรา!

วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...☆

คุโร่: เฮ้ย สึกินากะ ขอโทษที่มาขัดตอนที่กำลังโหวกเหวกนะ

แต่ตอนนี้นายเป็น "ราชา" ของพวกเรา "ไนท์คิลเลอร์" ไม่ใช่หรือไง

"จั๊จด์เมนท์" มันก็คือการ "ดูเอล" ประเภทหนึ่งใช่ไหมล่ะ เป็นเพราะนายไม่อธิบายอะไรเลยจนฉันต้องไปหาข้อมูลเองเนี่ย

แล้ว "ดูเอล" ก็เป็นการแข่งแบบทัวร์นาเมนต์แบบที่เจอในงานแข่งศิลปะการต่อสู้บ่อยๆ... ที่ให้ยูนิต ส่งตัวแทนจำนวนหนึ่งมาต่อสู้กัน

ถ้าชนะก็จะได้อยู่บนเวทีต่อไป ถ้าแพ้ก็ต้องออกจากเวที

การตัดสินแพ้ชนะก็เหมือนกับดรีมเฟสปกติ ที่นับคะแนนจากแท่งไฟของผู้ชม ประมาณนั้นสินะ?

ทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนกว่าจะมีฝ่ายที่พ่ายแพ้หมด... หรือไม่ก็ถ้าบอสของยูนิตใดถูกโค่นได้ก็จะถือว่าแพ้ เหมือนหมาก "ราชา" นั่นล่ะ

"ราชา" ของพวกเราคือนายนะ ถึงจะแค่ครั้งนี้ก็เถอะ

ถ้านายแพ้ล่ะก็ จะถือว่าพวกเราแพ้ไปด้วยสิ

แล้ว การให้นายพลไปอยู่แนวหน้าน่ะ โง่เง่าออกจะตายไป กะอีแค่การบุกทะลวง ปล่อยให้ลูกกระจ๊อกอย่างพวกเราจัดการเถอะ

ให้ตายสิ... ไร้สาระจริงๆ ที่ต้องมาปวดหัวกับปัญหาภายในอย่างนี้

อย่างน้อยก็ช่วยให้รางวัลเป็นชัยชนะของพวกเราหน่อยเถอะ ไม่งั้นความพยายามของพวกเราก็สูญเปล่าพอดี บ้าบอชะมัด...

แต่ว่า การตัดชุดของ "ไนท์คิลเลอร์" เองก็สนุกไม่หยอกเหมือนกัน♪

นาซึนะ: ชอบการตัดชุดจริงๆเลยนะ~ คุโร่จิน

ฮาจิเมะจินจาก Ra*bits ของฉันเองก็ชอบเหมือนกัน ชอบไปขอให้ช่วยแก้ส่วนที่ลุ่ยให้บ่อยๆน่ะ~♪

คุโร่: งั้นเหรอ อ๋อ หมอนั่นเก่งเรื่องการจัดการเสื้อผ้านี่นะ... เวลาจะซักพวกชุดในโรงเรียน ก็ฝากให้หมอนั่นทำอยู่บ่อยๆเหมือนกัน

ถ้าชอบการตัดเย็บขนาดนั้นล่ะก็ อยากไปช่วยฝึกให้จริงๆจังๆเหมือนกันนะ ไว้แนะนำให้รู้จักที่หลังด้วยล่ะ ฉันเองก็อยากสนิทสนมกับ Ra*bits ด้วย

แต่ว่านะ นิโตะ ที่พูดว่า "Ra*bits ของฉัน" เนี่ย มันออกจะยังไงๆอยู่นะ

ตอนนี้พวกเราคือ "ไนท์คิลเลอร์" นะ อย่าลืมแล้วเผลอทำตัวหน่อมแน้มล่ะ

นาซึนะ: นั่นสินะ~ วันนี้ฉันรับบทตัวร้ายนี่นา♪

อา สภาพแบบนี้ ให้พวกเด็กดีของ Ra*bits มาเห็นไม่ได้หรอก...นิชิชิ☆

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - บากบั่นเพื่ออนาคต/ตอนที่ 4

 

(ณ ห้องซ้อมกันเสียง)

อิซึมิ: เดี๋ยวสิ? นารุคุง คุมะคุง คาสะคุง... นี่ฉันโดนทิ้งอยู่คนเดียวเหรอเนี่ย?

อาราชิ: แหม? กลับมาเร็วกว่าที่คาดไว้อีกนะจ๊ะ อิซึมิจัง?

อิซึมิ: อื้ม ก็ยูคุงน่ะนะ... พยายามหนีจากฉันท่าเดียว แล้วก็ร้องไห้ไปหานาสึเนี๊ยวน่ะสิ

นาซึเนี๊ยวเองก็ใจอ่อน ยอมบอกทุกอย่างที่เราอยากรู้ให้หมดเลย♪

เอาเป็นว่า เจ้า "ราชา" นั่น ท่าทางจะเอาจริงยิ่งกว่าที่คิด ฉันไปเจอเรื่องบ้าบอเข้าก็เลยต้องรีบร้อนมาบอกให้ทุกคนรู้อย่างงี้ไงล่ะ~?

โถ่เอ้ย รีบวิ่งมาซะจนเหงื่อออกเลย

ท่าทางว่า "ราชา" น่ะ ไม่เหมือนกับพวกตัวร้ายดาษๆในการ์ตูนโชเน็น...

ที่จะใจดี ให้บททดสอบง่ายๆเพื่อที่พวกเราจะได้ข้ามผ่านไปได้หรอกนะ

อาราชิ: มะ... หมายความว่าไงน่ะ? "เรื่องบ้าบอ" ที่ว่านี่ หมายถึงอะไรเหรอ...?

อิซึมิ: อืม "ราชา" น่ะ เผยสมาชิกของ "ยูนิตชั่วคราว" ที่ก่อตั้งขึ้นมาเพื่อสู้กับพวกเราแล้วไงล่ะ

แถมยังมีกำลังรบแบบล้นเหลือเลยด้วย

สึคาสะ: ขอโทษที่ขัดจังหวะตอนกำลังพูดนะครับ แต่ว่า "Unit ชั่วคราว" ที่ว่านั่น คืออะไรเหรอครับ?

รู้แค่ว่าน่าจะเป็น Unit ที่จะมาสู้กับพวกเรา Knights น่ะครับ...?

อิซึมิ: อา ไม่รู้งั้นสินะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นด้วยสิ คงเพราะสภานักเรียนก็เลยทำให้กฎเข้มงวดมากขึ้นล่ะมั้ง

แต่ช่วงนี้ รู้สึกว่าจะหละหลวมขึ้นมาบ้างนะ?

"ยูนิตชั่วคราว" ก็คือ กลุ่มที่ถูกก่อตั้งขึ้นเพื่อเฉพาะในช่วงเวลาพิเศษเท่านั้น... เป็นยูนิตที่ถูกจัดตั้งชั่วคราวตามชื่อไงล่ะ

เป็นยูนิตที่ถูกตั้งขึ้นเป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อทำงานพิเศษ หรืออะไรเทือกนั้นได้โดยไม่ต้องสนใจขอบเขตกฎเกณฑ์

นอกจากการจัดตั้งชั่วคราวและเลือกคนเข้ายูนิตได้อย่างอิสระแล้ว อย่างอื่นก็เหมือนกับยูนิตปกตินั่นล่ะ

ในโรงเรียนยูเมะโนะซากิเอง บางทีก็จะมีการตั้งยูนิต แล้วเลือกสมาชิกที่ร้องเพลงเก่งๆ...

เวลาไปแข่งร้องเพลงนอกโรงเรียนอะไรแบบนี้บ่อยๆเหมือนกัน

เปรียบเป็นเบสบอล น่าจะเข้าใจง่ายกว่าล่ะมั้ง

อย่างการตั้งทีมที่รวบรวมแต่นักกีฬาเก่งๆ เพื่อเอาไปแข่งโอลิมปิกน่ะ ก็ประมาณนั้นล่ะ

สึคาสะ: ผมไม่ค่อยสันทัดเรื่อง Baseball ก็จริง... แต่เข้าใจแล้วล่ะครับ เป็น Unit ที่ถูกตั้งขึ้นชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพื่อทำเป้าหมายพิเศษสินะ

หากพวกเรา Knights เป็นกองอัศวินล่ะก็ พวกเขาคงเหมือนเป็นกองทหารรับจ้างหรือเปล่าครับ?

นั่นคือ Unit ที่เป็นศัตรูของเราในครั้งนี้เหรอครับ... สมาชิกของ "Unitชั่วคราว" นั้น อันตรายถึงขนาดที่เราต้องระวังเลยสินะครับ?

อิซึมิ: ก็แบบนั้นล่ะ แล้วเหมือนว่า "ยูนิตชั่วคราว" ที่ "ราชา" ตั้งขึ้น จะมีชื่อว่า "ไนท์คิลเลอร์" ด้วยนะ?

สึคาสะ: Knight Killers... ผู้สังหาร Knights งั้นเหรอ?

อิซึมิ: แค่ชื่อก็มีจิตสังหารอยู่เต็มเปี่ยมแล้วใช่ไหมล่ะ นี่เรากำลังโดนหาเรื่องอยู่ชัดๆ

ถ้าคิดว่าจะฆ่าพวกเราได้ง่ายๆล่ะก็ ถือว่าดูถูกกันเกินไปแล้วล่ะ

เล่นมันให้น่วมไปเลย เป็นแค่กองทหารรับจ้างสั่วๆ อย่ามาทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลย

แต่ก็ ใช่ว่าเราจะประมาทได้หรอกนะ? แค่เพลงที่เจ้า "ราชา" แต่ง ก็อันตรายสุดๆแล้วล่ะ...

เห็นว่าในไนท์คิลเลอร์ มีลีดเดอร์ของยูนิตที่แข็งแกร่งมาเข้าด้วย

ถ้าประมาทล่ะก็ เราไม่รอดแน่

สึคาสะ: ........

พะ... พวกเราจะชนะ ศัตรูที่แข็งแกร่งขนาดนั้นได้เหรอครับ?

ผม เป็นตัวถ่วงของทุกคนอีกแล้วสินะ... เป็นเพราะผมไปหาเรื่อง Leader เข้า ถะ... ถึงได้กลายเป็นแบบนี้สินะ?

ถ้าเกิดแพ้เพราะผมขึ้นมา จะทำยังไงดีล่ะ? ถ้าเกิด Knights ต้องโดนยุบล่ะ?

ผม ไม่อาจสู้หน้าท่านบรรพบุรุษ ไม่สิ ไม่อาจสู้หน้าทุกคนได้แน่ครับ!

อิซึมิ: อา อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ... ที่ต้องเป็นแบบนี้ไม่ใช่ความผิดของคาสะคุงหรอกนะ

ทั้งหมด เป็นความผิดของเจ้า "ราชา" งั่งคนเดียวนั่นล่ะ?

ถ้าหมอนั่นไม่พูดอะไรบ้าๆบอๆล่ะก็ คงไม่กลายเป็นเรื่องน่ารำคาญแบบนี้แล้วล่ะ เป็นคนที่สร้างความลำบากให้คนรอบข้างจริงๆเลย

ไม่เป็นไรหรอกน่า ไนท์คิลเลอร์มันก็แค่ฝูงนกที่มารวมกลุ่มกันเท่านั้นเอง ไม่ใช่ศัตรูของพวกเรา Knights หรอก หึหึหึ♪

ไปแสดงให้โลกรู้กันเลยว่าปลาเล็กที่กินปลาใหญ่น่ะ ไม่ได้เป็นจุดขายเฉพาะของ Trickstar กลุ่มเดียวหรอกนะ

ไม่เป็นไร พวกเราชนะได้แน่ แค่มีคาสะคุงถ่วงขา ไม่ทำให้พวกเราสั่นคลอนได้หรอก

ทำตัวสบายๆไว้ เดี๋ยวก็ชนะได้เองล่ะ พวกเราน่ะ.... ก็เป็นแบบนั้นมาตลอดใช่ไหมล่ะ

เพราะงั้นอย่าเป็นห่วงไปเลย ไม่ต้องแบกรับเอาไว้คนเดียวหรอก

...นานๆที มาอ้อน "พวกโอนี่จัง" บ้างก็ได้นะ เจ้าเด็กเปรต

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - บากบั่นเพื่ออนาคต/ตอนที่ 3

 

(ณ ห้องซ้อมกันเสียง)

ริทสึ: หาววว ฟู่ว♪

นี่ สุ~จัง... ให้ฉันช่วยซ้อมอบอุ่นร่างกายไหม

พอดีว่าสะลึมสะลือแล้วได้ยินน่ะ เหมือนว่าจะอยากได้คนช่วยชี้แนะใช่ไหมล่ะ~?

สึคาสะ: ครับ? ถ้าช่วยได้ล่ะก็จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยครับ แต่จะดีเหรอ?

ริทสึ: อื้ม เหมือนว่าอานิจาจะสนุสนานกับบทอาจารย์ของ Trickstar น่าดู ฉันเลยอยากลองเลียนแบบมั่งน่ะ~ ถ้าพรรคพวกแข็งแกร่งขึ้น ฉันเองก็จะได้สบายขึ้นด้วย...♪

การสั่งสอนของฉันเข้มงวดมากเลยนะ พ่อน้องเล็ก...♪

สึคาสะ: หวา หวา... เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยล่ะครับ ประทับใจเหลือเกิน☆

ริทสึเซ็มไปที่ปกติไม่เอาการเอางาน พูดจาดูดีเช่นนั้นออกมาเลยเหรอเนี่ย! เอาจริงสินะครับ ไม่ได้เป็นอาการโลเลเหมือนอย่างเคยใช่ไหม?

ริทสึ: อื้ม แต่รีบๆเข้าก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจแล้วกันนะ เพราะชักจะเริ่มขี้เกียจขึ้นมาแล้วสิ

ลองแสดงเพอฟอร์แมนซ์ให้ดูซักรอบนึงสิ เดี๋ยวจะช่วยบอกเองว่าขาดเกินจุดไหนไปบ้าง...♪

ดูท่าทางอันสึ จะเป็นห่วงที่สุ~จังเอาแต่ตามติดตัวเองแจอยู่หน่อยๆน่ะนะ

คุ้นๆเหมือนว่าเธอจะพูดอะไรแบบนั้นให้ฟัง เป็นนิทานก่อนนอนน่ะ...?

ฉันเองก็รู้สึกแบบเดียวกันนั่นล่ะ สุ~จัง ถึง Knights จะเป็นแหล่งรวมของพวกยึดหลักปัจเจกนิยมก็เถอะ แต่ใช่ว่าจะต้องโดดเดี่ยวเพราะแบบนั้นซักหน่อย

ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ไม่ต้องทำเองด้วยตัวคนเดียวก็ได้นะ ฉันว่าแบบนั้นล่ะ พวกงานน่ารำคาญเนี่ย โยนให้คนอื่นทำจะฉลาดกว่านะ...

ชนะแบบสบายๆ ย่อมดีที่สุด♪

ถ้าเอาแต่จริงจังเกินเหตุล่ะก็ ถึงจะเป็นที่ๆสว่างขนาดนี้ก็อาจจะสะดุดขาตัวเองล้มกลิ้งก็ได้นะ?

แค่พอประมาณก็พอแล้วล่ะ พอประมาณน่ะ ยังไงชีวิตคนเราก็ยาวนานด้วย ถ้ารีบร้อนจนเกิดอุบัติเหตุล่ะก็ งี่เง่าออกจะตายไป~...♪

แต่ว่า การเฝ้ามองคนหนุ่มสาวทำอะไรเกินตัว ก็เป็นความรื่นเริงเพียงอย่างเดียวของคนแก่ๆด้วย จะอยู่ช่วยจนกว่าจะร้องว่าไม่เอาแล้วก็แล้วกันนะ

เตรียมใจเอาไว้ได้เลย สุ~จัง♪

ริทสึ: รถไฟด่วนที่เริ่มออกวิ่งไปแล้ว ไม่หยุดลงง่ายๆหรอกนะ จะพาไปสู่วิวทิวทัศน์ที่ไม่เคยเห็น ทั้งที่ยังคงหลับฝันอยู่ให้เอง

จะช่วยฝึกปรือให้เองนะ~ ก็สัญญากับอันสึเอาไว้แล้วด้วย

ว่าถ้าชนะจะให้ดื่มเลือดน่ะ เกี่ยวก้อยสัญญากันแล้ว...♪

สึคาสะ: โอเน่ซามะ... ไปสัญญาเรื่องแบบนั้นง่ายๆไม่ได้นะครับ

ถึงริทสึเซ็มไป อาจจะลืมไปได้ภายในสามวันก็เถอะ?

ริทสึ: อา~ ทำเหมือนคนอื่นเป็นคนแก่เลอะเลือนเลยนะ... ช่างเถอะน่า รีบๆเต้นเร็วเข้า

ต้องทำให้ดูเป็นตัวอย่างไหมล่ะ เจ้าเด็กน้อยเจ้าปัญหา♪

สึคาสะ: งั้นก็ พร้อมกันนะครับ One Two Three...♪

อาราชิ: แหมๆ! สนิทกันเกินคาดเลยนะจ๊ะ♪

สึคาสะ: โอ๊ะ นารุคามิเซ็มไป! กำลังเป็นห่วงเพราะไม่เจอตัวอยู่เลยครับ ไปอยู่ไหนมาน่ะ?

อาราชิ: ฮุฮุ ไปตรวจสอบฝั่งศัตรูมานิดหน่อยน่ะ ไม่ได้ประมาทจนถึงกับคิดจะปล่อยให้ตัวตนของศัตรูเป็นปริศนาจนกว่าจะถึงวันแสดงจริงหรอกนะจ๊ะ...

เป็นยุทธวิธี ที่จะทำทุกสิ่งที่ทำได้ก่อนจะเริ่มการต่อสู้ไงล่ะ♪

ไปตรวจสอบเกี่ยวกับ "ยูนิตชั่วคราว" ที่ "ราชา" สร้างขึ้นสำหรับกำหนดการ "จั๊จด์เมนท์" ด้วยกันสองคนกับอิซึมิจังน่ะนะ

เหนื่อยสุดๆไปเลยนะจ๊ะ

สึคาสะ: เซนะเซ็มไปก็ด้วยเหรอครับ? เขาน่าจะไม่ชอบงานอะไรที่ดูซื่อตรงแบบนั้นนี่นา...?

อาราชิ: อุฮุฮุ อิซึมิจังเก่งมากเชียวล่ะ เห็นแบบนั้นแต่ก็เป็นคนขยันขันแข็งกว่าที่คิดนะ

ถ้ามีดีแค่หน้าตาอย่างเดียวน่ะ เอาตัวรอดอยู่ในโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ไม่ได้ถึงปีสามหรอกนะจ๊ะ?

อิซึมิจังเป็นคนที่คบหากับ "ราชา" มานานที่สุดด้วย... เหมาะสมแล้วใช่ไหมล่ะ?

อิซึมิจังกำลังง่วนอยู่กับการตรวจสอบทางนั้น ก็เลยจะมารวมตัวกันสายนิดหน่อย

เหมือนว่า "ราชา" จะได้หัวหน้าของคณะกรรมการกระจายเสียงมาเป็นพวกแล้วด้วย เลยรวบรวมข้อมูลลำบากน่าดูเลยล่ะ?

สึคาสะ: ถ้าพูดถึงคณะกรรมการกระจายเสียง... ก็ต้องเป็นนิโตะ นาซึนะเซ็มไปคนนั้น จาก Ra*bits ใช่ไหมครับ?

อาราชิ: ใช่ๆ คณะกรรมการกระจายเสียงเชี่ยวชาญเรื่องการรวบรวมข้อมูลด้วย ถ้าขอให้ช่วยได้ก็คงจะดีอยู่หรอก

แต่ถ้ากลายมาเป็นศัตรูกันล่ะก็จะลำบากน่าดูเลยล่ะ ข้อมูลก็จะถูกเก็บซ่อนเอาไว้อย่างรัดกุมด้วย การค้นหาตัวจริงของศัตรูก็จะยากยิ่งขึ้นไปอีก

แต่ว่า เพราะไปขอร้องยูกิ มาโคโตะคุงที่อยู่คณะกรรมการกระจายเสียงเหมือนกัน ก็เลยได้ข้อมูลมาหลายอย่างเลย สิ่งที่จำเป็นต้องมีคือคอนเนคชั่นไงล่ะ♪

สึคาสะ: อ๋อ ยูกิเซ็มไปเหรอครับ ทั้งที่เซนะเซ็มไปสร้างปัญหาให้ตลอดแท้ๆ... ยังยอมมาช่วยกันอีกนะครับ?

อาราชิ: แหม ก็ใช้หลายๆวิธีเลยแหล่ะ เหมือนว่าจะสนิทกับอันสึจังด้วย เลยลองให้เธอเป็นฝ่ายขอร้องดูน่ะ

ก็ขู่ว่า ถ้าไม่คายข้อมูลออกมาจะไปเรียกอิซึมิจังมาบ้าง อะไรบ้างน่ะ♪

สึคาสะ: โหดร้ายเหลือเกินนะครับ... ถึงเรื่องแง่ลบของพวกเรา Knights ส่วนใหญ่จะลดน้อยลงมาบ้างแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ชอบใจวิธีการที่ขี้ขลาดขนาดนี้อยู่ดี

เดี๋ยวก็ถูกหาว่าเป็นตัวร้ายอีกหรอกครับ?

อาราชิ: ก็ระวังตัวไม่ให้เป็นแบบนั้นไว้แล้วล่ะ เดิมที ความเปิดเผย ตรงไปตรงมาก็เป็นจิตวิญญาณแห่งวิถีอัศวินอยู่แล้วด้วย...

ถ้าทำเรื่อขี้ขลาดอะไรล่ะก็ เดี๋ยวคงจะโดนสึคาสะจังโกรธเข้าอีกพอดี♪

เอาเป็นว่า เรื่องนั้นปล่อยให้อิซึมิจังทำน่าจะมีประสิทธิภาพมากกว่าล่ะนะ

รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครับ... พวกเราเอง ก็มาทำเรื่องที่ควรทำกันดีกว่านะจ๊ะ

อาราชิ: พวกเราเองก็ต้องตั้งใจซ้อม รออิซึมิจังกลับมาด้วยเหมือนกัน

"จั๊จด์เมนท์" จะจัดขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลัง ไม่ค่อยมีเวลาเหลือแล้ว

เพลงเอง ก็เป็นเพลงที่เพิ่งเคยใช้ครั้งแรกด้วย... กว่าจะคุ้นชิน คงต้องใช้เวลาซักหน่อย

มาตั้งใจซ้อม จนกว่าจะหมดแรงยืนกันเลย♪

สึคาสะ: ครับ ช่างน่าพึ่งพาได้จริงๆเลย! ขอฝากตัวด้วยนะครับ นารุคามิเซ็มไป...♪

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - บากบั่นเพื่ออนาคต/ตอนที่ 2

 

(ณ ห้องซ้อมกันเสียง)

สึคาสะ: One Two Three... ดีล่ะ สมบูรณ์แบบ! Marvelous...☆

หุหุ ชมตัวเองไปมันก็ออกจะยังไงๆอยู่ อยากจะขอถามความเห็นจากโอเน่ซามะ ผู้เป็น Producer ฝีมือดีหน่อยน่ะครับ

ผมเองก็ Training มาได้ซักพักแล้ว... หากมีสิ่งใดขาดตกบกพร่องไปล่ะก็ โปรดชี้นำได้เลยไม่ต้องยั้งนะครับ♪

One Two Three...♪

โอเน่ซามะ? เป็นอะไรไปเหรอครับ ผมคงจะขอให้อยู่ดู Lesson นานไปหน่อยสินะ...

คงเหนื่อยแล้วสินะครับ อย่าฝืนตัวเอง แล้วไปพักเถอะครับ♪

ให้เตรียมน้ำชาไว้ไหมครับ?

หืม ในสายตาของคนธรรมดา เห็นว่าสมบูรณ์แบบมาก เลยให้ Advice ไม่ได้... เหรอครับ? ไม่ต้องถ่อมตนว่าเป็น "คนธรรมดา" หรอกครับ♪

โอเน่ซามะนั้นคือผู้ที่คอยชี้นำ Unit มากมาย... เป็น Producer มือดี ที่ไม่ว่าใครในโรงเรียนยูเมะโนะซากิต่างก็ต้องรู้จักชื่อเสียงเรียงนามไม่ใช่เหรอครับ

เชื่อมั่นในตัวเองให้มากขึ้นหน่อยนะครับ♪

หืม... กลัวว่าจะ Advice พลาด จนทำให้ผมติดนิสัยแปลกๆเข้าอย่างนั้นเหรอครับ?

จะว่าไป โอเน่ซามะก็ไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่อง Lesson ด้วยนี่นะครับ?

จะไปขอร้องให้พวกอาจารย์ช่วยชี้แนะแทนก็ได้อยู่หรอกครับ

แต่ว่า Rank ของ "จั๊จด์เมนท์" นั้นอยู่ที่ B1 หรือก็คือเป็นการแข่งอย่างไม่เป็นทางการ จึงขอความช่วยเหลือจากทางโรงเรียนได้ยากอยู่

ขนาดเพลงเอง ยังต้องอ้างเหตุผลว่าจะนำไปใช้ในงานอื่น... ถึงจะได้มาอย่างยากลำบากเลยใช่ไหมล่ะครับ?

หากขอมากกว่านี้ เกรงว่าจะถูกสงสัยเอาได้

หืม โอเน่ซามะ ช่วงนี้เรียนเรื่องการแต่งเพลงกับ Leader อยู่งั้นเหรอครับ?

เหมือนว่าเรื่องการตัดชุดเอง ก็ได้คนที่ชื่อคิริวเซ็มไปจากอาคัตสึกิช่วยสอนอยู่ด้วยนี่นา...?

เพราะว่าเตรียมการตรงส่วนนั้นได้ด้วยตัวเองจะสะดวกกว่างั้นเหรอ? โอเน่ซามะเป็นผู้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความใฝ่เรียนรู้จริงๆ เคารพเลยล่ะครับ...♪

แต่ว่า Leader เนี่ย ท่าทางจะยอมอ่อนข้อให้โอเน่ซามะน่าดูเลยนะครับ

ทั้งที่ผมพูดจนปากเปียกปากแฉะก็ยังไม่ยอมฟังแท้ๆ แต่กลับสอนอะไรหลายๆอย่างให้โอเน่ซามะเช่นนี้

สมแล้วครับที่เป็นโอเน่ซามะ แม้แต่คนประหลาด... ไม่สิ คนแปลก เอ้ย คนที่มีเอกลักษณ์เช่นนั้นก็ยังให้ความสนใจเลยสินะครับ♪

แต่ว่า สอนเรื่องการแต่งเพลงงั้นเหรอ...

ถ้ามีเวลาว่างพอจะทำเรื่องแบบนั้นล่ะก็ อยากให้ Leader เข้าร่วมกิจกรรมของ Unit มากกว่านี้หน่อยนะครับ

อ๊ะ ไม่ได้จะว่าอะไรโอเน่ซามะหรอกนะครับ!

การที่โอเน่ซามะสั่งสมความสามารถหลายๆอย่างนั้น ถือเป็นสิ่งที่ Idol ทั่วโรงเรียนยูเมะโนะซากิปรารถนานั่นล่ะครับ...♪

โอเน่ซามะ จะแต่งเพลงแบบไหนงั้นเหรอครับ? ผมอยากลองฟังดูจังเลย!

ไม่สิ อยากจะร้อง อยากจะเต้นเพลงที่โอเน่ซามะเป็นคนแต่งครับ...♪

หืม ยังไม่อยู่ใน Level ที่จะเอาไปโชว์คนอื่นได้เหรอ? น่าเสียดายจังครับ แต่ว่าซักวันหนึ่งขอให้ผมได้ฟังเพลงของโอเน่ซามะด้วยนะ...♪

ผมจะคอยเฝ้าฝัน และพัฒนาตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันเลยครับ ไม่ยอมถูกคนต้อยต่ำเช่นนั้นมาขัดแข้งขัดขาเอาในที่แบบนี้หรอก

จะขอทุ่มเทบากบั่น เพื่ออนาคตอันรุ่งโรจน์นะครับ♪

แต่ว่า ถึงจะเพิ่งมาถามเอาป่านนี้ก็เถอะ เหล่าเซ็มไปใน Knights ไปอยู่ที่ไหนกันเหรอครับ?

ไม่อยากจะคิด ว่าพวกเขาย้ายข้างไปอยู่ฝั่ง Leader หรอกนะครับ...?

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นจริง ผมก็จะขอฟันฝ่าศึก "จั๊จด์เมนท์" ไปด้วยตัวคนเดียวเอง

ไม่สิ จะขอเชื่อมั่นครับ เชื่อมั่นในเหล่าเซ็มไปของ Knights ผู้มีปัญหาทางนิสัยและน่าเคารพนะครับ

พวกเรา Knights นั้น เคยเป็นกลุ่มคนที่เอาตนเองเป็นที่ตั้ง โดยไม่มีการสนิทชิดเชื้อกัน

แต่การได้ผ่านการต่อสู้ สั่งสมประสบการณ์มามากมายนั้น ผมอยากจะเชื่อว่าเรามีสายสัมพันธ์ที่งอกเงยขึ้นมา

เชื่อว่าเรา ได้กลายเป็นสหายที่มีอุดมการณ์เดียวกันแล้ว

ไม่สิ เชื่อว่าเราเป็นเหมือนดั่งครอบครับน่ะครับ โอเน่ซามะ...

บางครั้งเวลาผมกลับมาที่ Studio ก็เกือบจะเผลอพูดว่า "กลับมาแล้ว" บ้างเหมือนกันนะครับ

อย่างน้อยก็อยากจะอยู่ข้างกาย ...ในฐานะของน้องเล็กที่เชื่อฟังทุกท่านครับ

ต่อจากนี้เอง ผมก็จะยังคงเป็น Knights

เป็นเด็กใหม่ ผู้อ่อนหัดที่สุดของ Knights ครับ เพื่อที่จะไม่เป็นตัวถ่วงของทุกคน ตอนนี้มีแต่ต้องฝึกฝนตัวเองเท่านั้น

นั่นสินะครับ โอเน่ซามะ♪

ริทสึ: อื้มๆ สุ~จังเนี่ย เป็นคนช่างพยายามจังเลยนะ...♪

สึคาสะ: เหวอ!? ขะ... ขออภัยด้วย เออ ริทสึเซ็มไป? อยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ?

ฉันก็อยู่ทุกที่ ทุกเมื่อนั่นแหล่ะ~... ในที่มืดๆ ที่นอนหลับสบายน่ะนะ หุหุหุ~ ห้าว~♪

อันสึติดต่อมาว่าวันนี้จะซ้อมกันที่ห้องนี้น่ะ ฉันกะไว้ว่าตัวเองต้องลืมแน่ๆ ก็เลยมานอนอยู่ใต้เครื่องเรือนในห้องนี้ไว้ก่อน

มารอไงล่ะ เก่งใช่ม้า...♪

สึคาสะ: ทำไมต้องไปนอนใต้เครื่องเรือนด้วยล่ะครับ มันไม่ค่อยถูกสุขอนามัยเท่าไหร่เลยนะ?

ถ้าเทียบกับโลงศพของอานิจาแล้ว ไม่ว่าจะที่ไหนก็เป็นสุดยอดที่นอนทั้งนั้นล่ะ ถึงแสงไฟจะเปิดอยู่ก็เลยสว่างหน่อยๆก็เถอะ

แต่ใต้เครื่องเรือนเนี่ย มืดมิด สงบมากเลยนะ...♪

ถ้าสว่างแล้ว ฉันจะนอนไม่ค่อยหลับน่ะ...♪

สึคาสะ: มันก็ต้องเปิดไฟอยู่แล้วสิครับ เดี๋ยวจะล้มเอาพอดี

...เรื่องนี้จะยังไงก็ได้ล่ะครับ ช่วยอย่าเรียกว่า "สุ~จัง" ได้หรือเปล่า?

โถ่ ทุกคนใน Knights เนี่ย จะไร้มารยาทเกินไปแล้วนะครับ!

ริทสึ: พูดจาแข็งกระด้างจังเลยนะ สุ~จัง... ออกจะเหมาะแท้ๆ~ รีแล็กซ์ รีแล็กซ์♪

สึคาสะ: ริทสึเซ็มไป จะเอื่อยเฉื่อยเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ?

ถ้าไม่ยอมแพ้ในส่วนที่ควรจะยอมแพ้ล่ะก็แย่สิ ถึงคนที่อายุอ่อนกว่าแบบผมาว่าอะไรแบบนี้มันจะกระไรอยู่ก็เถอะ

ริทสึ: อย่าบ่นเลยน่า~ ชมกันหน่อยดีกว่านะ นี่ก็พยายามปรับเวลานอนกลางวันกลางคืน เพื่อให้ตื่นไหวตอนวันจริงของ "จั๊จด์เมนท์" นะเนี่ย?

เพราะงั้น... ก็เลยขอร้องอันสึน่ะ ให้ช่วยปลุกเร็วกว่าเดิมซักชั่วโมงนึงในทุกๆวัน

แบบนี้ พอถึงวันจริงอาจจะตื่นก็ได้นะ~?

อืม~ นอนหลับเต็มอิ่มแล้ว ไอ้แบบนี้ที่เรียกว่าเจ็ตแล็กใช่ไหมนะ พอฝืนบังคับปรับนาฬิการ่างกายตัวเองแล้ว ก็เลยเวียนหัวไปหมดเลย~...

อันสึ ขอดื่มให้ตื่นเต็มตาหน่อยสิ♪

หืม? ไม่ได้หมายถึงชา แต่เป็นเลือดต่างหากล่ะ...♪

สึคาสะ: ริทสึเซ็มไป! ถ้าหากจะทำอันตรายโอเน่ซามะล่ะก็ สุโอ สึคาสะผู้นี้ไม่อาจยอมได้หรอกนะครับ!

ริทสึ: ไม่ได้จะทำร้ายซักหน่อย♪... จะเรียกว่าเป็นการแสดงความรัก... ก็คงไม่ถึงขนาดนั้นล่ะมั้ง

อือ พอนอนในที่แคบๆแล้วก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย อานิจาก็ยังอุตส่าห์หลับในโลงได้อีกนะ~...?

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - บากบั่นเพื่ออนาคต/ตอนที่ 1

 

(ณ ห้องซ้อมเก็บเสียง)

สึคาสะ: โอเน่ซามะ ขออภัยด้วยนะครับ แต่ขอความกรุณาอีกรอบด้วย♪

One... Two...♪ One Two♪

แล้วก็ Turn♪

...อืม ก็พอจะจำได้บ้างแล้วล่ะครับ แต่กว่าจะทำให้ร่างกายจดจำได้นั้นยังต้องใช้เวลาอยู่อีก แต่ก็จะฝึกฝนไม่ให้มีอะไรขาดตกบกพร่องนั่นล่ะครับ♪

ให้ตายสิ Leader นี่เหลือเกินจริงๆเลย เป็นเพราะต้องมาต่อสู้กัน ก็เลยไม่ยอมให้ใช้เพลงหรือ Performance ที่ Leader เป็นผู้แต่งด้วย...

แถมเล่นประกาศเอาเองฝ่ายเดียวอีก

แต่ก็มีเหตุผลนั่นล่ะครับ Leader ย่อมต้องมีลิขสิทธิ์ในผลงานเพลงของตนเองอยู่แล้ว

หาก Leader ไม่อนุญาตให้ใช้ล่ะก็ ถ้าถือวิสาสะใช้ก็จะถือว่าเป็นการผิดกฎหมาย

แต่ว่า แย่เลยนะครับ เหมือนว่าเพลงที่ Knights มีอยู่ตอนนี้ จะเป็นเพลงที่ Leader แต่งเองทั้งหมดด้วย... พอได้ลองตรวจสอบดูแล้วก็ทำเอาตกใจมากเลย

เพลงของ Leader นั้น มีอยู่มากมายและยอดเยี่ยมทั้งนั้นเลย... พวกมันคอยช่วยเหลือ Knights มาได้อย่างมากจนถึงตอนนี้เลยครับ

บทเพลงเลื่องชื่อมากมายที่ใส่จิตวิญญาณลงไป... และถูกสร้างขึ้นเพื่อพวกเรา Knights

บทเพลงพวกนั้นได้กลายเป็น "อาวุธ" Leader ได้คอยช่วยเหลือพวกเราที่อยู่ในแนวหน้ามาตลอดเลย

จากที่ลองสืบค้นมา... เหมือนว่า Leader จะได้รับการยอมรับจากผู้คนในฐานะนักแต่งเพลงมากกว่า Idol อีกนะครับ

ตั้งแต่เพลงที่หรูหรามีระดับอย่างมืออาชีพ ไปยันเพลงที่เปิดเล่นทั่วไปที่ได้ยินบ่อยๆในเมืองเลย... เพลงที่ Leader แต่งนั้น เป็นที่เลื่องลือยิ่งกว่าที่ผมจินตนาการเอาไว้ซะอีก

ทำไมก็ไม่รู้ แต่เป็นเพราะ Leader ดันใช้ชื่อแปลกๆอย่าง "มารร้ายนักแต่งเพลง X" ผมก็เลยไม่ทันสังเกตเลย

ใช้ชื่อจริงตัวเองไปก็ได้แท้ๆ เป็นเกียรติออกจะตายไป

แค่ค่าลิขสิทธิ์เพลงพวกนั้น ก็คงกินดีอยู่ดีไปชั่วชีวิตแล้วใช่ไหมล่ะครับ?

ทั้งที่อายุห่างจากผมแค่ไม่เท่าไหร่เองแท้ๆ เป็นผู้ที่เก่งกาจจริงๆเลย

ถึงแม้ภายนอก คำพูดและการกระทำจะดูเหมือนคนจรจัดไปบ้าง... ขออภัยครับ เออ... ขอเรียกว่าเป็นผู้ที่มีอารมณ์ศิลปินก็แล้วกัน

แต่เหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนั้นเท่าไหร่เลย คงจะมีนิสัยไม่ปรารถนาในชื่อเสียงหรือเงินทองล่ะมั้งครับ

สิ่งเหล่านั้นสำหรับตระกูลของผมแล้วเป็นสิ่งที่อุตสาหะสั่งสมมายาวนาน การที่ทำเหมือนมันเป็นของไม่สลักสำคัญอะไรนัก... ทำให้รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยน่ะครับ

ดูเหมือนจะเป็นแค่คนประหลาดธรรมดาๆที่ไม่มีอะไรแท้ๆ แต่กลับมีทุกสิ่งที่ผมไม่มีเลย... ช่างเป็นคนที่ยากเกินจะทำความเข้าใจจริงๆครับ

ผม ไม่อาจเข้าใจ Leader ได้แม้แต่นิดเดียวครับ แต่ว่า

ก็อยากจะทำความเข้าใจ อย่างไรเขาก็เป็น Leader ของ Knigts... ส่วนผมก็เป็นเพียงแค่ "เด็กใหม่" จริงๆ

แต่ว่าผมเองก็เป็น Knights ครับ แม้จะยังอ่อนหัดและขาดๆเกินๆไปบ้างก็ตาม

ดังนั้นแล้วก็เลยอยากจะพยายามเข้าใจให้ได้ และเอาชนะเขาใน Judgment... เออ "จั๊จด์เมนท์" ครับ

ผมไม่อยากถูกตัดออกไป ในฐานะส่วนเกินที่ไม่จำเป็นของ Knights

ที่ผมเข้าร่วม Knights ก็เพราะว่าชื่นชมยังไงล่ะครับ เป็นเพราะชอบเพลงของ Leader และชอบใน Knights ที่ร้องเพลงเหล่านั้นออกมาอย่างใจนึก

นั่นเป็นความรู้สึกของผมที่นึกขึ้นมาได้ครับ ทำเอารู้สึกสดชื่นขึ้นมายังไงก็ไม่รู้เลยครับ โอเน่ซามะ

เป็นอะไรไปเหรอครับ โอเน่ซามะ ถึงได้หัวเราะแบบนั้น... ผม พูดอะไรแปลกๆออกไปหรือเปล่าครับ?

สมเป็นเด็กผู้ชายจังนะ งั้นเหรอ? ก็ใช่สิครับ ผมเป็นชายตระกูลสุโอตั้งแต่แรกที่เกิดมานะครับ

แม้จะถูกพ่อแม่ดุด่า ว่าให้ทำตัวสมเป็นลูกผู้ชายบ้างอย่างเดียวเลยก็เถอะ

โอ๊ะ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเหรอ? แล้วมันแบบไหนกันล่ะครับ อืมมม?

โอเน่ซามะพูดเข้าใจยากจังเลยครับ แต่เหมือนว่ากำลังถูกชมอยู่เลย ทำเอาเขินๆนิดหน่อยนะครับ♪

แต่ขอบอกเอาไว้ก่อนนะ ไม่ใช่ว่าผมมอง Leader ในแง่ดีขึ้น หรือยอมรับอะไรหรอกนะครับ

แต่โกรธเพราะเอาแต่สนการแต่งเพลง โดยไม่สนใจกิจกรรม Idol ต่างหาก

แต่ว่า จะตัดสินคนๆนั้นแต่เพียงด้านเดียวมันก็คงจะเร็วไป... คงจะไม่ใช่เรื่องฉลาดเท่าไหร่น่ะครับ

โอ๊ะ ขอโทษนะครับโอเน่ซามะ ต้องมุ่งสมาธิกับ Lesson สินะ♪

Hop Step... Jump♪

อืม สมกับเป็นเพลงที่ทางโรงเรียนเสนอให้ ฝึกง่ายไม่ยุ่งยากมาก

ในคาบเรียนเองก็ใช้เพลงนี้บ่อยๆเหมือนกัน คงจะเป็นเพลงสำหรับมือใหม่สินะ

หึหึ ก็นี่เป็นเพลงที่โอเน่ซามะอุตส่าห์ทำเรื่องยื่นขอกับทางโรงเรียนให้นี่ครับ จะไม่มีทางปล่อยให้เสียเปล่าแน่

การที่เป็นเพลงพื้นๆ ที่เล่นอยู่โดยทั่วไปในโรงเรียนนั้น

ก็แปลว่าเป็นเพลงที่คุ้นหูผู้ชมเกินครึ่ง ที่เป็นนักเรียนในโรงเรียนนี้นั่นล่ะครับ

เพราะ Simple จึงได้ล้ำลึกสินะ

เราเองก็ต้องทำการ Arrange ให้เป็นเอกลักษณ์ ขัดเกลา และทำให้กลายเป็น Performance ที่ไม่ว่าใครต่างก็ต้องหลงไหลเหมือนกัน♪

แต่ว่า... จะต้องใช้ "อาวุธ" พื้นๆเช่นนี้ ทำการต่อสู้สินะครับ

การที่ใช้เพลงของ Leader ไม่ได้นั้น ถือว่าโหดหินมากทีเดียว

แต่ว่า ผู้ใช้นั้นคือสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าอาวุธครับ

ไม่ว่า Leader จะมีอาวุธสุดร้ายแรงถึงขนาดไหน แต่พวกเรามีทักษะ ประสบการณ์ และเจตจำนงอยู่มากมาย

ในขณะที่ราชาของเรา ไปทำตัวเร่ร่อนไร้จุดหมายอยู่ที่ไหนซักแห่งนั่นล่ะ...

พวกเราสั่งสมการต่อสู้ สร้างสายสัมพันธ์ และแข็งแกร่งขึ้นแล้วครับ จะทำให้ความหยิ่งผยองพองขนนั้นได้รับรู้เอง

ไม่ยอมแพ้เด็ดขาดเลยครับ โอเน่ซามะ แม้อาจจะเป็นภาระไปบ้าง แต่ก็ได้โปรดตามพวกเรามาด้วยนะครับ...

แม้ "ราชา" จะเสด็จกลับมา แต่องค์ราชินีที่ผมจะรับใช้นั้นมีแค่คุณแต่เพียงผู้เดียว

จะแสดงสภาพน่าสังเวชต่อหน้าคุณไม่ได้หรอก เพราะคิดเช่นนั้น ผมจึงต่อสู้อย่างเด็ดเดี่ยวได้

ไม่ว่าจะเป็นศัตรูแบบใด ผมก็จะได้รับพลังที่จะกำจัดพวกมันให้สิ้น

จะคิดแบบนั้น คงได้ใช่ไหมครับ...?

อย่างน้อยก็จะไม่ทำให้ "อาวุธ" ที่โอเน่ซามะกรุณารวบรวมมาต้องสูญเปล่า... จะขอมอบชัยชนะอันงดงามให้ ในฐานะอัศวินผู้ภักดีของคุณนะครับ

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - ราชาผู้เปลือยเปล่า/ตอนที่ 5

 

(ณ สตูดิโอ)

อาราชิ: "ราชา" ~? อย่าเพิ่งแต่งเพลงในระหว่างที่คุยกันสิ นิสัยเสียจังนะ?

เลโอ: อืม อืมมม~ ...เอาเป็นว่า การเตรียมการสำหรับ "ดูเอล" ได้เริ่มขึ้นแล้วล่ะ

จะมาบอกว่า "ไม่เอาแล้วดีกว่า" เอาป่านนี้ก็คงไม่ได้ด้วย โทษทีนะ

อิซึมิ: เออ ถึงจะบอกว่า "ขอโทษ" ก็เหอะ...

ไม่เป็นไรหรอก ยังไงซะ "ดูเอล" ก็เป็นประเพณีของพวกเรา Knights ด้วย แล้วจะไปท้าสู้กับยูนิตไหนกันล่ะ?

ไม่สิ คราวนี้ จะไปบดขยี้ยูนิตไหนกันล่ะ?

เลโอ: ชอบหาเรื่องเกินคาดเลยนะเนี่ยเซนะ ก็ คราวนี้คิดเอาไว้ว่าให้เป็น "ดูเอล" ที่พิเศษหน่อยน่ะ

ก็ ตั้งแต่ที่ฉันมาเป็นไอดอล ก็เคยจัดขึ้นตั้งหลายรอบแล้วใช่ไหมล่ะ?

จะทำการเปิด "ดูเอล" สำหรับชำระล้างภายใน... "จั๊จด์เมนท์" ขึ้น

อิซึมิ: หยึย จะจัดไอ้นั่นน่ะเหรอ? ไม่ชอบใจเลยนะ "จั๊จด์เมนท์" เนี่ย จะมีแต่สร้างความคับแค้น แล้วก็เละตุ้มเป๊ะสุดๆไปเลย...

สึคาสะ: มะ... มันคืออะไรน่ะครับ? ชำระล้างภายใน? "Judgment" น่ะเหรอ...?

เลโอ: อื้ม พวกเรา Knights นั้น คือกองอัศวิน หน่วยต่อสู้แบบนั้น การจะชำระล้าง "ศัตรูภายใน" เองก็เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ

อย่างชินเซ็นกุมิไงล่ะ~ พอลองคนๆดูแล้ว มีแต่การต่อสู้กันเองภายในอยู่ตลอดเลยนะ?

ไม่ชอบใจฉันใช่ไหมล่ะ เจ้าเด็กใหม่ ก็เป็นเด็กผู้ชายนี่นะ จะมีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างมันก็ช่วยไม่ได้นี่นา

ใช้การต่อยตี เป็นตัวตัดสินว่าใครอยู่เหนือกว่าไงล่ะ

ส่วนฉันจะปฏิบัติตามกฎของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ ทำการจัดตั้งยูนิตขึ้นมาด้วยระบบที่เรียกว่า "ยูนิตชั่วคราว" 

และให้ยูนิตนั้น ต่อสู้กับ Knights

แต่ก็ยังไม่ได้หาคนมาเข้าร่วมด้วยหรอกนะ อย่างแย่ที่สุดฉันก็จะขึ้นแสดงเองคนเดียว

"จั๊จด์เมนท์" นั้น มีพื้นฐานเหมือนกับ "ดูเอล" เป็นศึกตัดสินที่เอาตัวหมากมาห้ำหั่นกันไงล่ะ

ถึงจะตัวคนเดียว แต่ถ้าจัดการศัตรูจนหมดได้... ก็ถือว่าฉันชนะนั่นล่ะ♪

อิซึมิ: เดี๋ยวสิ จะได้ใจเกินไปหน่อยหรือเปล่า? ไม่ได้ขึ้นเวทีมานานแล้วนี่ "ราชา" ตัวคนเดียว คิดว่าจะจัดการพวกเราทุกคนได้หมดงั้นเหรอ?

เลโอ: ไม่หรอก ถึงเป็นฉันก็ว่าจะหาพวกเพิ่มนั่นล่ะ อย่างพวกเพื่อนร่วมห้องงี้...

จะรวบรวมพวกแบบไหนมาได้นั้น เอาไว้ตั้งตารอตอนวันจริงแล้วกัน♪

สึคาสะ: ระ... เรื่องแบบนั้นมัน... จะต่อสู้กันเอง ในหมู่เพื่อนพ้องเหรอครับ? มีความหมายอะไรงั้นเหรอครับ Leader?

เลโอ: ก็บอกว่าเป็นการชำระล้างภายในไงล่ะ นี่ก็เพื่ออนาคตของ Knights...

ต่อสู้ห้ำหั่นกันจนเลือดตกยางออก... "จั๊จด์เมนท์" มันก็เป็นประเพณีแบบนั้นนั่นล่ะ

ถ้าพวกนายชนะล่ะก็ ฉันจะยอมรับฟังเรื่องที่พูดทุกอย่างเลยล่ะ

จะทำตัวให้สมเป็นลีดเดอร์ด้วย ถ้าไม่ชอบใจฉันจริงๆล่ะก็ จะไล่ฉันออกจาก Knights ไปเลยก็ยังได้

แต่ว่า ถ้าเกิดฉันชนะล่ะก็...

ถ้าหาก Knights อ่อนแอลงถึงขนาดที่แพ้ให้กระทั่ง "ยูนิตชั่วคราว" ล่ะก็ จะทำการยุบทิ้งซะ

ถ้าหาก Knights ที่เคยเป็นดั่งช่วงเวลาวัยรุ่นของฉัน ต้องกลายเป็นกลุ่มที่น่าสมเพชจนไม่อาจทนดูได้ล่ะก็...

ของที่ไร้ค่าแบบนั้นน่ะ โยนทิ้งถังขยะไปแบบไม่ให้เหลือเยื่อใยซะดีกว่า

ถ้ามีเรื่องอะไรไม่พอใจล่ะก็ ขึ้นมาที่เวทีสิ...

ใช้ดาบ ใช้หลักการที่ชื่อว่า "ดูเอล" ตัดสินกันอย่างสุภาพบุรุษ โค่นล้มศัตรู แล้วขับล้างพิษที่อยู่ภายในออกซะ

ยิ่งต่อสู้มากเท่าไหร่ก็จริงยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น จะกลายเป็นอัศวินที่ไม่พ่ายแพ้ให้กับใครหน้าไหน จะกลายเป็อัศวิน ที่จัดการได้ไม่ว่าจะเป็นทรราชผู้ชั่วร้ายหรือปีศาจแบบใดก็ตาม

Knights ในอดีต เคยเป็นกลุ่มแบบนั้นนี่นา?

นั่นล่ะคือวิถีของ Knights นายเองก็รู้ใช่ไหมล่ะ... เจ้าเด็กใหม่?

สึคาสะ: ยะ... อย่างคุณเนี่ยนะ! ทั้งที่เพิ่งโผล่มาที่หลังแท้ๆ คนอย่างคุณยังจะพูดถึง Knights ได้งั้นเหรอครับ?

เลโอ: ตอนนี้ Knights เป็นของฉัน

ถ้ามีปัญหาล่ะก็เข้ามาเลยสิ เจ้าลูกคุณหนู มาตัดสินกันเถอะ ใครจะเป็นฝ่ายถูกต้องนั้น ก็ปล่อยให้พระเจ้าเป็นผู้กำหนด

ไม่สิ อนาคตของพวกเรา Knights จะถูกตัดสิน ด้วย "จั๊จด์เมนท์"

ก่อกบฎ! การเสด็จกลับของราชา - ราชาผู้เปลือยเปล่า/ตอนที่ 4

 

(ณ สตูดิโอ)

เลโอ: อืม ก็กะไว้แล้วล่ะว่าน่าจะเริ่มไม่พอใจกันแล้ว

จะว่าไป ก็ได้รายงานเรื่องนั้นมาจากอันสึด้วยเหมือนกันนี่นะ! ที่ว่าทุกคนใน Knights เริ่มจะไม่พอใจขึ้นมาแล้วน่ะ วะฮ่าฮ่าฮ่า☆

โอ๊ะ อันสึก็อยู่ด้วยนี่นา! เธอนี่อยู่ไปซะทุกที่เลยนะ เป็นพระเจ้าเหรอ! หรือว่าเป็นสิ่งที่พบเจอได้ทั่วไปกัน!?

ถึงจะน่าสนใจ แต่ตอนนี้จะยังไงก็ช่างเถอะ ขอชาให้ฉันบ้างสิ~♪

สึคาสะ: นะ... หนอย! เจ้าคนไร้มารยาท ทำอย่างกับว่าโอเน่ซามะเป็นคนรับใช้เลยนะ! คิดว่าตัวเองเป็นใครกันน่ะ!?

เลโอ: ใจเย็นน่า ทำตัวว้าวุ่นแบบนั้นเดี๋ยวหน้าสวยๆจะเสียของเอานะ~ เจ้าเด็กใหม่♪

สึคาสะ: ระ... เรียกว่า "เด็กใหม่" อีกแล้วเหรอ! รีบๆจำชื่อผมซักทีเถอะครับ~!?

เลโอ: ก็ ฉันยังไม่ค่อยรู้จักนายเลยนี่นา

เพราะงั้นถึงได้ให้ไลฟ์อยู่ทุกวัน เพื่อที่จะได้ประเมินพลังของนาย หรือก็คือพลังในตอนนี้ของ Knights ไงล่ะ?

นี่เจ้าเด็กใหม่... มีความตั้งใจบ้างหรือเปล่าเนี่ย? โดยเฉพาะวันนี้ ห่วยแตกสุดๆไปเลยนะ ทำเอาทนดูไม่ได้เลยล่ะ

รู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงคนอื่นเค้าอยู่น่ะ?

ก่อนที่จะมาต่อว่าฉัน ลองคิดดูให้ดีๆก่อนสิ ว่าใครเป็นคนที่ทำให้ชื่อของ Knights แปดเปื้อนมากที่สุดน่ะ หืม?

ขอพูดใหม่ก็แล้วกัน หมายถึง ชื่อของ Knights ของฉันน่ะ

ในระหว่างที่ฉันห่างจากโรงเรียนยูเมะโนะซากิไปพักนึง ก็ตกอยู่ในสภาพน่าอดสูขนาดนี้เลยสินะ ชักจะเริ่มเสียใจที่กลับมาแล้วสิ

พวกนายเนี่ย ถ้าไม่มีฉันอยู่แล้วจะทำอะไรไม่ได้เลยหรือไง?

สึคาสะ: อึก... คะ... คิดว่าเป็นความผิดของใคร ถึงทำให้ผมเสียสมาธิกันล่ะครับ?

เลโอ: นี่ เจ้าเด็กใหม่... ถึงจะพูดจาวางท่าใหญ่โต แต่จากนี้จะแก้ตัวอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ ถึงจะไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องบอกก็เถอะ

ถ้าไม่สามารถแสดงเพอฟอร์แมนซ์อย่างถึงขีดสุด เวลาอยู่บนเวทีได้ล่ะก็...

จากนี้ไม่ว่านายจะพูดจาวางโตเท่าไหร่ก็ทำให้ฉันสะดุ้งสะเทือนไม่ได้หรอก โง่เง่าซะจนจะขำกลิ้งอยู่แล้ว วะฮ่าฮ่าฮ่า☆

สึคาสะ: อึก... ฮึ้ย...

อิซึมิ: ใจเย็นเอาไว้น่า คาสะคุง ถึงจะบ่นหมอนี่ไปก็มีแต่จะเปลืองแรงเปล่าๆ

หมอนี่ไม่คิดจะฟังคนอื่นพูดอยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวจะยิ่งเครียดเอานะ?

สึคาสะ: แต่ แต่ว่า! เซนะเซ็มไป ผมเจ็บใจเหลือเกินครับ! เจ็บใจที่พูดโต้อะไรกลับไปไม่ได้เลย ผมเป็นตัวถ่วงของ Knights จริงๆงั้นเหรอครับ...?

อาราชิ: ไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอกจ้ะ สึคาสะจัง เพิ่งจะอยู่ปีหนึ่งเองนี้นา จะยังอ่อนประสบการณ์บ้างก็ไม่แปลกอะไรหรอก

ชั้นรู้ดีอยู่แล้วล่ะ ว่าสึคาสะจังพยายามยิ่งกว่าใครเพื่อนเลยนะ...♪

เลโอ: อย่าไปตามใจนักสิ~ นารุ Knights เองก็หย่อนยานลงไปพอดูเลยนะเนี่ย?

ความสนิทสนมนั้นจะเป็นตัวขัดขวางการพัฒนาและการเติบโต! ขัดเกลาทักษะความสามารถของตัวเองที่เคยตกต่ำลงให้กลับมาเป็นเหมือนดาบคาตานะซะสิ!

อืม! แต่ถึงจะบ่นเรื่องในตอนนี้ไปก็คงทำอะไรไม่ได้ มาคิดเรื่องของอนาคตกันดีกว่า!

แบบนั้นสร้างสรรค์กว่ากันตั้งเยอะ จะช่วยสร้างอาณาจักรของฉันขึ้นมาใหม่อีกครั้งเอง♪

สึคาสะ: มะ... หมายความว่ายังไงกันครับ? Leader ช่วยอธิบายเป็นคำพูดที่เข้าใจได้หน่อยสิ!

เลโอ: ก็พยายามทำความเข้าใจซะสิ เจ้าเด็กใหม่

แล้วก็นะ ยังไม่ได้ตัดสินใจหรอกแต่ว่า... ประมาณสัปดาห์หน้า จะมีการ "ดูเอล" ขึ้น ฉันก็กำลังอยู่ในช่วงฝากอันสึให้ช่วยจัดการอยู่นั่นแหล่ะ

สึคาสะ: ดู... "ดูเอล" เหรอครับ? มาตัดสินใจอะไรตามอำเภอใจอีกแล้ว พวกเรายังเหนื่อยกับการ Live ติดต่อกันหลายวันอยู่เลยนะครับ? อะไรเนี่ย!

เลโอ: เรื่องนั้นก็อดทนเอาหน่อยก็แล้วกัน ยังเป็นเด็กเป็นเล็กอยู่เลยไม่ใช่หรือไง?

ตอนอยู่บนสนามรบ จะบอกกับศัตรูว่า "ตอนนี้เหนื่อยแล้ว มาพักรบกันเถอะครับ" ได้หรือไง?

จะบอกกับกระสุนปืนที่ยิงมาว่า "รอเดี๋ยวก่อนครับ" ได้หรือไง... นี่มันเรื่องตลกอะไรเนี่ย?

อ๋า น่าสนใจจังแฮะ! ใช้แนวคิดนั้นเขียนเพลงได้อีกเพลงแล้วเนี่ย มาแล้ว มาแล้ว อินสปิเรชั่นพุ่งพล่านขึ้นมาแล้ว!

ตะ... ตารางโน๊ตล่ะ! ไม่ทันแล้ว มีแต่ต้องใช้ปากกาเมจิกเขียนกับพื้นเท่านั้นแล้วล่ะ...!