(ณ การ์เด้น เทอแรนซ์)
เทโทระ: นายพล? นายพล~?
นายพล~? ไม่อยู่เหรอฮะ~?
(เวลานี้น่าจะมาทานข้าวที่โรงอาหารนี่นา แต่ไม่เจอตัวเลย...)
(หรือว่าจะไปที่ร้านค้ากันนะ? นายพลเคยพูดไว้ด้วยว่าชอบไปที่ร้านค้าบ่อยๆเหมือนกัน)
(ดีล่ะ รีบไปแบบด่วนจี๊ดีกว่า ไปที่ร้านค้าก่อนที่นายพลจะไปที่อื่นซะก่อน~♪)
(ณ ร้านค้า)
เทโทระ: นายพล! นายพล~?
เฮ้อ ที่นี่ก็ไม่อยู่เหรอเนี่ย ไปไหนของเค้ากันน่ะ~!?
อ๊ะ อันสึซัง ชีส!
คือว่า เห็นนายพลอยู่แถวนี้บ้างไหมฮะ? ผมหาตัวมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว แต่หาไม่เจอเลย...
ไม่เห็นเหรอ? งั้นเหรอฮะ... คนที่ยึดมั่นในการทานอาหารให้ครบสามมื้ออย่างนายพล ไม่มีทางที่จะอดข้าวกลางวันอยู่แล้วล่ะฮะ
อ๊ะ แต่ว่าบางทีวันนี้อาจจะพกข้าวกล่องมาแล้วนั่งกินในห้องเรียนก็ได้นี่นา? นายพลไม่ได้เก่งแค่เรื่องยับปัก แต่ทำอาหารก็เก่งเหมือนกันนะฮะ~
ข้าวกล่องของนายพลอร่อยสุดยอดไปเลยล่ะฮะ! เป็นข้าวกล่องที่จัดเป็นรูปตัวการ์ตูนน่ะ?
ใส่รูปหมีหรือกระต่ายลงไปในข้าวกล่องด้วย หน้าตาน่ารักมากเลยฮะ~♪
อ๊ะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมีพูดเรื่องนั้นสินะฮะ! ต้องรีบหาตัวนายพล แล้วคุย "เรื่องนั้น" กันแล้ว...!
เอ๊ะ? อันสึซังก็จะช่วยหาตัวนายพลด้วยเหรอ...?
จริงเหรอฮะ! ขอบคุณมากเลยนะฮะ~♪
แต่ว่า จะดีเหรอฮะ? อันสึซัง คงจะมีธุระที่ร้านค้านี่นา?
อืมๆ ชมรมบาสกับชมรมกรีฑากำลังง่วนฝึกพิเศษสำหรับงานกีฬาสีที่สนามกันอยู่ กะจะหาของว่างอะไรให้ก็เลยมาที่นี่... เหรอ
เทโทระ: ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกฮะ ถ้าอันสึซังกลับไปช้าล่ะก็ ทุกคนจะเป็นห่วงเอานะ
ไม่ต้องสนผม แล้วกลับไปหาทุกคน...
เดี๋ยวจะติดต่อไปบอกก่อน เพราะงั้นไม่เป็นไรงั้นเหรอ? อืม ถ้าอันสึซังพูดถึงขนาดนั้นล่ะก็ ขอให้คุณช่วยตามหานายพลให้หน่อยได้ใช่ไหมฮะ?
ถ้าอันสึซังอยู่ด้วยล่ะก็ มีกำลังรบเทียบเท่าร้อยคนเลย! เดี๋ยวไม่นานก็ต้องหานายพลเจอ....
คุโร่: เท็ตสึกับแม่หนูอันสึนี่นา ทั้งสองคนมาซื้อข้าวกลางวันกันเหรอ?
เทโทระ: นะ นะนะนะ นายพ๊ล!?
คุโร่: เป็นไรไป ทำหน้าอย่างกับนกพิราบที่โดนยิงด้วยกระสุนถั่วเลยนะ... หรือว่าฉันมาเกะกะงั้นเหรอ?
เทโทระ: ปะ... เปล่าฮะ! แค่ตกใจที่พอขอให้อันสึซังช่วยตามหานายพลปุ๊ป นายพลก็โผล่มาปั๊บเลยเท่านั้นล่ะ~!
คุโร่: งั้นเหรอ
แล้ว ที่ว่าตามหาฉันเนี่ย มีธุระอะไรล่ะ?
เทโทระ: นายพล! ช่วยเข้าร่วมงานกีฬาสีด้วยกันกับผมได้ไหมฮะ!
คุโร่: ...โทษทีนะเท็ตสี ดีใจที่นายชวนแต่ฉันเข้าร่วมงานกีฬาสีด้วยกันกับนายไม่ได้หรอก
เทโทระ: ทะ... ทำไมล่ะฮะ!? นายพล เอือมผมแล้วเหรอฮะ?
ผมจะพยายามให้เต็มที่เลยนะ อย่าทิ้งกันเลยนะฮะ~!!
คุโร่: ให้ตายสิ เป็นลูกผู้ชายไม่ใช่หรือไง อย่าร้องไห้ง่ายๆน่า แต่ว่า คราวนี้ฉันก็ผิดเองล่ะ
ไม่ใช่ว่าฉันเอือมระอานายหรอกนะ สบายใจเถอะ
เทโทระ: ฮึ... ฮึก... ถ้างั้น ทำไมถึงเข้าร่วมไม่ได้ล่ะฮะ...?
คุโร่: โดนเพื่อนในห้องชวนแล้วน่ะ แถมยังมีเข้าร่วมแบบยูนิตอีก มือเป็นระวิงไปหมดแล้วล่ะ
เทโทระ: แบบนั้นเองสินะฮะ... พอได้รู้ว่ายังไม่ถูกนายพลเอือม ก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะฮะ
ถึงจะเสียดายที่เข้าร่วมงานกีฬาสีด้วยกันกับนายพลไม่ได้ก็จริง แต่ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะฮะ
คุโร่: โทษทีล่ะเท็ตสึ
เทโทระ: นายพลไม่ต้องขอโทษหรอกฮะ~
อ๊ะ อันนี้ เป็นขนมปังที่ผมเพิ่งซื้อมาเมื่อกี๊น่ะฮะ มีอยู่เยอะแยะเต็มไปหมด เอาไปแบ่งทานกับเพื่อนในห้องเถอะนะฮะ♪
คุโร่: ขอบใจนะ เงินเท่านี้พอไหม...?
เทโทระ: เยอะขนาดนี้รับเอาไว้ไม่ได้หรอกฮะ!?
คุโร่: ถือเป็นรางวัลน่า รับไปเถอะ งั้นก็ไปก่อนนะ เท็ตสึ แม่หนูอันสึ
เทโทระ: ........
ขะ... ขอโทษฮะ ถอนหายใจแบบนี้ ไม่สมเป็นผมเลยสินะ
...ถึงจะบอกแบบนั้นกับนายพลไปก็เถอะ ยังไงก็ยังช็อกสุดๆอยู่ดีล่ะฮะ
แต่ว่า จะมัวแต่คิดมากไปตลอดไม่ได้สินะฮะ! เดี๋ยวจะลองไปพูดกับทุกๆคนในห้อง ว่าอยากจะเข้าร่วมงานกีฬาสีดู...
อันสึซังจะเข้าร่วมด้วยกันกับผมเหรอฮะ?
จะว่าไปแล้ว นักเรียนแผนกโปรดิ๊วซ์มีแค่อันสึซังคนเดียวนี่นะ อืมๆ อาจารย์ก็เลยจับให้อยู่ใน "ทีมขาว" สีนะฮะ
ผมเองก็อยู่ทีมขาวเหมือนกันฮะ~ ถ้างั้นก็อยู่กับอันสึซังได้ไม่มีปัญหาสินะ♪ ...รายการที่จะเข้าแข่ง...?
อ๊ะ ยังไม่ได้อธิบายเรื่องสำคัญเลยนี่นา ดันลืมไปซะได้ ขอโทษนะฮะ!!
ผมกะจะเข้าแข่งวิ่งสามขาน่ะฮะ~ ถึงจะมีรายกายอื่นอีกหลายอย่าง แต่ดูจากจำนวนคนแล้วท่าจะยากน่าดูเลย
ไม่มีปัญหาเหรอฮะ? ถ้างั้น แข่งวิ่งสามขานะ...
...........
มะ มะมะมะไม่มีอะไรฮะ!? ไม่ได้คิดว่า พอนึกดูดีๆแล้ว แข่งวิ่งสามขาเป็นคู่ชายหญิงเนี่ยมันน่าอายจังเลย หรืออะไรหรอกนะฮะ~!!
คือ แบบว่า... วันจริงต้องขอฝากตัวด้วยนะฮะ! ผมจะพยายาม ไม่ขัดแข้งขัดขาอันสึซังนะ!
อันสึซังจะซื้อของว่างสินะฮะ? เดี๋ยวผมช่วยเอง~♪
ผมฝึกฝนร่างกายตัวเองในชมรมคาราเต้อยู่แล้ว แค่นี้สบายบรื๋อฮะ
...ฮึ้บ หมดแล้วใช่ไหมฮะ? เอากว่าที่คิดเอาซะอีก~ ให้อุ้มอันสึซังด้วยอีกคนยังไหวเลยฮะ♪
ล่ะ... ล้อเล่นน่ะฮะ? ถ้าอุ้มอันสึซังล่ะก็ ได้เจอสายตาเคียดแค้นของหลายๆคนแน่...!
อะ... เอาเป็นว่ารีบไปกันเถอะฮะ~ ถ้าผมเอาแต่รั้งอันสึซังไว้กับตัว ก็รู้สึกผิดกับคนอื่นด้วย!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น