วันอังคารที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2564

เทศกาลวิวาทะ - Epilouge 2 (จบ)

 

(ณ โซนแผงลอยของเทศกาลวิวาทะ)

เคย์โตะ: พวกเราชนะ และปกป้องสิ่งสำคัญไว้ได้แล้ว

ภูมิเถอะ คิริว คราวนี้ก็ขอบคุณที่ช่วยตามฉันมานะ


คุโร่: ฮะฮะ ชมอะไรเนี่ย ไม่เข้ากับแกเลยนะ

คอยบ่น คอยสั่งพวกเราด้วยความฮึกเหิมเหมือนอย่างเคยก็พอแล้วน่า

ถ้าแกมีความยุติธรรมอยู่ ยังไงฉันก็คอยรับใช้แบบไม่ปริปากว่าอยู่แล้วล่ะ

จากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ นายท่าน


เคย์โตะ: อา ทางนี้ก็เช่นกัน คิริว


โซมะ: ฮาสึมิโดโนะ คิริวโดโนะ! อย่าเอาแต่สนิทสนมกันอยู่สองคนสิ มาเดินเที่ยวร้านแผงลอยให้มากกว่านี้กันเถอะ!

เอ้า ท่านประธานชมรมเปิดร้านช้อนปลาทองอยู่อีกฝั่งด้วยนะ♪

เหตุใดพอลูกค้าช้อนปลาทองได้ ถึงทำหน้าเศร้าเหมือนเป็นพ่อแม่ที่โดนพรากลูกไปอย่างไรอย่างนั้นด้วยก็ไม่รู้สิ!

หึหึ ท่านประธานคงจะรักเหล่าปลาจริงๆสินะ...☆

เดี๋ยวจะล่วงหน้าไปพร้อมกับอันสึโดโนะก่อนนะ! ท่านประธาน~ ขอข้าลองช้อนปลาทองเป็นรายต่อไปได้หรือไม่♪


คุโร่: คันซากิท่าทางสนุกน่าดู แม่หนูอันสึเองก็ทำหน้าตาน่ารักสมวัยด้วย

ที่จริงแล้ว เธอไม่ใช่โปรดิวเซอร์ผู้ยิ่งใหญ่อะไรแต่เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆนี่นา


เคย์โตะ: นั่นสินะ แต่ว่า ยังไงเธอก็ยังเป็นโปรดิวเซอร์อยู่ดี

เด็กสาวผู้บอบบางแบบนั้น จะทนกับกระแสคลื่นของวงการบันเทิงที่เต็มไปด้วยมารผจญได้หรือเปล่านะ?

พวกเราต้องคอยสนับสนุน ปกป้องเธอแล้วสิ ในที่สุดก็ละจากเพื่อนสมัยเด็กอย่างเอย์จิได้แล้วด้วย ฉันก็เลยว่างบ้างแล้วล่ะ

จากนี้มาช่วยอันสึให้มากขึ้นกันเถอะ

ให้ตายสิ จะหน้าไหนๆก็ต้องคอยให้ดูแลอยู่ตลอดเลย


คุโร่: นี่ฮาสึมิ พวกเราไม่ดูเหมือนเป็นพ่อแม่เจ้าพวกนั้นเกินไปหน่อยเหรอ?

ที่มาดูเจ้าพวกนั้นเล่นสนุกจากที่ห่างๆ แล้วเอาแต่หัวเราะคิกคักกันแบบนี้เนี่ย...?


เคย์โตะ: แล้วใครเป็นพ่อใครเป็นแม่ล่ะคิริว? เอาเถอะ ก็ไม่ได้แย่อะไรนะ


โซมะ: ฮาสึมิโดโนะ!


เคย์โตะ: คราวนี้อะไรล่ะคันซากิ เล่นมากเกินไปจนเงินหมดตูดหรือไง?

โทษทีนะแต่ไม่ให้ยืมเงินหรอก คราวนี้เรามุ่งเน้นไปที่ไลฟ์เลยไม่ได้เตรียมกู๊ดส์ไปขาย งบก็เลยติดตัวแดงแล้ว

เพราะอันสึขอให้หลายๆยูนิตมาช่วยด้วย ส่วนแบ่งก็เลยหักออกไปจนตกมาถึงพวกเรากระจิ๊ดเดียวเอง

แทนที่จะให้เรียนเรื่องการบริหาร ต้องให้อันสึเรียนเรื่องธุรกิจให้มากกว่านี้แล้วสิ


คุโร่: มีแค่อาคัตสึกิที่ติดตัวแดงเหรอเนี่ย ขำไม่ออกเลยแฮะ ฮะฮะฮะ♪


โซมะ: ไม่ใช่ขอรับ ดูนั่นสิ! ผู้ชมกำลังรวมตัวกันอยู่ที่หอประชุมด้วย ดูเหมือนว่า "ฟีเน่" จะร้องเพลงอยู่บนเวทีนะ...?


เคย์โตะ: หืม? จริงด้วย... ทำอะไรของเจ้าพวกนั้นกัน?

โอ๊ะ มีอะไรน่ะ? อย่ามาดันหลังนะ อันสึ! เพราะว่าซ้อมติดต่อกันหลายวันรวมกับไลฟ์เมื่อกี๊ เลยปวดกล้ามเนื้อไปทั่วทั้งตัวแล้ว!

โอ๊ยๆๆ อะไรเนี่ย? จู่ๆก็อย่ามาลากกันสิ ก่อนอื่นก็ช่วยอธิบายหน่อยเถอะ! จะรับฟังแทนในส่วนที่ปกติฉันชอบบ่นยาวยืดเลย!

หืม เข้าใจล่ะ ต่อจากนี้บทสองของ "เทศกาลวิวาทะ" "เทศกาลผ้าเตี่ยวแห่งหยาดเหงื่อและกล้ามเนื้อ" กำลังจะเริ่มขึ้น รีบไปเตรียมตัวเร็ว งั้นเหรอ?

งี้นี่เอง จะไม่โกรธหรอกนะ เพราะงั้นอธิบายให้มันละเอียดๆทีซิ♪

เพราะเรื่องคราวนี้ทำให้ฉันมองแกใหม่แล้วล่ะ ก็เลยว่าจะรับฟังอย่างตั้งใจโดยไม่รีบโกรธไปก่อนน่ะ

เป็นไรไป พูดออกมาชัดๆเลยสิ? ไม่โกรธหรอกน่า จริงๆนะ...♪

หืม มีเขียนเกี่ยวกับบทที่สองเอาไว้ในใบกำหนดการตั้งแต่แรกอยู่แล้วงั้นเหรอ? อยากจะบอกว่าฉันผิดสินะที่ไม่อ่านใบกำหนดการให้ดีน่ะ?

ก็ฉันยุ่งอยู่กับกันซ้อมนี่นา ไม่สิ ทั้งที่ฉันเชื่อใจแล้วก็ฝากทุกอย่างไว้ให้แกจัดการแท้ๆ...

บ้าเอ้ย เพราะต้องคอยแก้พวกชุดบางๆวับๆแวมๆที่เธอออกแบบนั่นล่ะ... ก็เลยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีเขียนเรื่องของบทที่สองเอาไว้ด้วย พลาดซะแล้วสิ

หืม หรือก็คือ ถ้าเราไม่ชนะในบทที่สองชื่อมันที่ฟังดูติ๊งต๊องปัญญาอ่อนนั้น อาคัตสึกิก็จะต้องถูกยุบงั้นเหรอ...?

ดีล่ะ เข้าใจแล้ว! ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ นั่งทับส้นอยู่ตรงนั้นไปซะ!

กล้าเอาชะตากรรมของอาคัตสึกิไปเดิมพันกับเรื่องงี่เง่าแบบนั้นงั้นเหรอ แกนี่มันเด็กมีปัญหาที่ชอบเอาแต่ทำให้ฉันปวดหัวเป็นอย่างเดียวจริงๆ!

เดี๋ยวเถอะ รอก่อน อย่าหนีนะ! คันซากิ คิริว จับตัวอันสึไว้ซะ!

อันสึ! ความอดทนของฉันหมดลงในวันนี้นี่ล่ะ จะจับเทศน์ให้ยับจนดัดนิสัยเลยคอยดู...!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...