(ณ โซนแผงลอยของเทศกาลวิวาทะ)
เคย์โตะ: พวกเราชนะ และปกป้องสิ่งสำคัญไว้ได้แล้ว
ภูมิเถอะ คิริว คราวนี้ก็ขอบคุณที่ช่วยตามฉันมานะ
คุโร่: ฮะฮะ ชมอะไรเนี่ย ไม่เข้ากับแกเลยนะ
คอยบ่น คอยสั่งพวกเราด้วยความฮึกเหิมเหมือนอย่างเคยก็พอแล้วน่า
ถ้าแกมีความยุติธรรมอยู่ ยังไงฉันก็คอยรับใช้แบบไม่ปริปากว่าอยู่แล้วล่ะ
จากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ นายท่าน
เคย์โตะ: อา ทางนี้ก็เช่นกัน คิริว
โซมะ: ฮาสึมิโดโนะ คิริวโดโนะ! อย่าเอาแต่สนิทสนมกันอยู่สองคนสิ มาเดินเที่ยวร้านแผงลอยให้มากกว่านี้กันเถอะ!
เอ้า ท่านประธานชมรมเปิดร้านช้อนปลาทองอยู่อีกฝั่งด้วยนะ♪
เหตุใดพอลูกค้าช้อนปลาทองได้ ถึงทำหน้าเศร้าเหมือนเป็นพ่อแม่ที่โดนพรากลูกไปอย่างไรอย่างนั้นด้วยก็ไม่รู้สิ!
หึหึ ท่านประธานคงจะรักเหล่าปลาจริงๆสินะ...☆
เดี๋ยวจะล่วงหน้าไปพร้อมกับอันสึโดโนะก่อนนะ! ท่านประธาน~ ขอข้าลองช้อนปลาทองเป็นรายต่อไปได้หรือไม่♪
คุโร่: คันซากิท่าทางสนุกน่าดู แม่หนูอันสึเองก็ทำหน้าตาน่ารักสมวัยด้วย
ที่จริงแล้ว เธอไม่ใช่โปรดิวเซอร์ผู้ยิ่งใหญ่อะไรแต่เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆนี่นา
เคย์โตะ: นั่นสินะ แต่ว่า ยังไงเธอก็ยังเป็นโปรดิวเซอร์อยู่ดี
เด็กสาวผู้บอบบางแบบนั้น จะทนกับกระแสคลื่นของวงการบันเทิงที่เต็มไปด้วยมารผจญได้หรือเปล่านะ?
พวกเราต้องคอยสนับสนุน ปกป้องเธอแล้วสิ ในที่สุดก็ละจากเพื่อนสมัยเด็กอย่างเอย์จิได้แล้วด้วย ฉันก็เลยว่างบ้างแล้วล่ะ
จากนี้มาช่วยอันสึให้มากขึ้นกันเถอะ
ให้ตายสิ จะหน้าไหนๆก็ต้องคอยให้ดูแลอยู่ตลอดเลย
คุโร่: นี่ฮาสึมิ พวกเราไม่ดูเหมือนเป็นพ่อแม่เจ้าพวกนั้นเกินไปหน่อยเหรอ?
ที่มาดูเจ้าพวกนั้นเล่นสนุกจากที่ห่างๆ แล้วเอาแต่หัวเราะคิกคักกันแบบนี้เนี่ย...?
เคย์โตะ: แล้วใครเป็นพ่อใครเป็นแม่ล่ะคิริว? เอาเถอะ ก็ไม่ได้แย่อะไรนะ
โซมะ: ฮาสึมิโดโนะ!
เคย์โตะ: คราวนี้อะไรล่ะคันซากิ เล่นมากเกินไปจนเงินหมดตูดหรือไง?
โทษทีนะแต่ไม่ให้ยืมเงินหรอก คราวนี้เรามุ่งเน้นไปที่ไลฟ์เลยไม่ได้เตรียมกู๊ดส์ไปขาย งบก็เลยติดตัวแดงแล้ว
เพราะอันสึขอให้หลายๆยูนิตมาช่วยด้วย ส่วนแบ่งก็เลยหักออกไปจนตกมาถึงพวกเรากระจิ๊ดเดียวเอง
แทนที่จะให้เรียนเรื่องการบริหาร ต้องให้อันสึเรียนเรื่องธุรกิจให้มากกว่านี้แล้วสิ
คุโร่: มีแค่อาคัตสึกิที่ติดตัวแดงเหรอเนี่ย ขำไม่ออกเลยแฮะ ฮะฮะฮะ♪
โซมะ: ไม่ใช่ขอรับ ดูนั่นสิ! ผู้ชมกำลังรวมตัวกันอยู่ที่หอประชุมด้วย ดูเหมือนว่า "ฟีเน่" จะร้องเพลงอยู่บนเวทีนะ...?
เคย์โตะ: หืม? จริงด้วย... ทำอะไรของเจ้าพวกนั้นกัน?
โอ๊ะ มีอะไรน่ะ? อย่ามาดันหลังนะ อันสึ! เพราะว่าซ้อมติดต่อกันหลายวันรวมกับไลฟ์เมื่อกี๊ เลยปวดกล้ามเนื้อไปทั่วทั้งตัวแล้ว!
โอ๊ยๆๆ อะไรเนี่ย? จู่ๆก็อย่ามาลากกันสิ ก่อนอื่นก็ช่วยอธิบายหน่อยเถอะ! จะรับฟังแทนในส่วนที่ปกติฉันชอบบ่นยาวยืดเลย!
หืม เข้าใจล่ะ ต่อจากนี้บทสองของ "เทศกาลวิวาทะ" "เทศกาลผ้าเตี่ยวแห่งหยาดเหงื่อและกล้ามเนื้อ" กำลังจะเริ่มขึ้น รีบไปเตรียมตัวเร็ว งั้นเหรอ?
งี้นี่เอง จะไม่โกรธหรอกนะ เพราะงั้นอธิบายให้มันละเอียดๆทีซิ♪
เพราะเรื่องคราวนี้ทำให้ฉันมองแกใหม่แล้วล่ะ ก็เลยว่าจะรับฟังอย่างตั้งใจโดยไม่รีบโกรธไปก่อนน่ะ
เป็นไรไป พูดออกมาชัดๆเลยสิ? ไม่โกรธหรอกน่า จริงๆนะ...♪
หืม มีเขียนเกี่ยวกับบทที่สองเอาไว้ในใบกำหนดการตั้งแต่แรกอยู่แล้วงั้นเหรอ? อยากจะบอกว่าฉันผิดสินะที่ไม่อ่านใบกำหนดการให้ดีน่ะ?
ก็ฉันยุ่งอยู่กับกันซ้อมนี่นา ไม่สิ ทั้งที่ฉันเชื่อใจแล้วก็ฝากทุกอย่างไว้ให้แกจัดการแท้ๆ...
บ้าเอ้ย เพราะต้องคอยแก้พวกชุดบางๆวับๆแวมๆที่เธอออกแบบนั่นล่ะ... ก็เลยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีเขียนเรื่องของบทที่สองเอาไว้ด้วย พลาดซะแล้วสิ
หืม หรือก็คือ ถ้าเราไม่ชนะในบทที่สองชื่อมันที่ฟังดูติ๊งต๊องปัญญาอ่อนนั้น อาคัตสึกิก็จะต้องถูกยุบงั้นเหรอ...?
ดีล่ะ เข้าใจแล้ว! ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ นั่งทับส้นอยู่ตรงนั้นไปซะ!
กล้าเอาชะตากรรมของอาคัตสึกิไปเดิมพันกับเรื่องงี่เง่าแบบนั้นงั้นเหรอ แกนี่มันเด็กมีปัญหาที่ชอบเอาแต่ทำให้ฉันปวดหัวเป็นอย่างเดียวจริงๆ!
เดี๋ยวเถอะ รอก่อน อย่าหนีนะ! คันซากิ คิริว จับตัวอันสึไว้ซะ!
อันสึ! ความอดทนของฉันหมดลงในวันนี้นี่ล่ะ จะจับเทศน์ให้ยับจนดัดนิสัยเลยคอยดู...!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น