(ณ ตัวเมือง)
เรย์: ...อืม?
นาซึนะ: เป็นอะไรไปน่ะเรย์จิน? รีบมาเร็วเข้าสิ บรรยากาศมันน่ารักสุดๆไปเลยนะ!
ดูสิๆ มีหูกระต่ายขายด้วย! นี่จะเข้ากับฉันหรือเปล่านะ~♪
เรย์: แบบว่า ดูนั่นสิ ท่าทางจะแย่แล้วกระมังเนี่ย...?
นาซึนะ: หืม? หวา พวกฮาจิเมะจิน ถูกพวกผู้ชายท่าทางจิ๊กโก๋ล้อมแล้ว!?
อะไรน่ะนั่น นักเลงเข้ามาจีบเหรอ? แถวโรงเรียนเรามีพวกแบบนั้นอยู่ด้วยเหรอเนี่ย?
เรย์: เพราะเป็นช่วงหยุดฤดูร้อนนั่นแล~ นักท่องเที่ยวจากที่อื่นก็คงเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน
การที่มีพวกที่ทำตัวชั่วช้าเพราะว่ามาท่องเที่ยวจึงได้ละทิ้งจิตสำนึกไปเนี่ย มันก็ไม่แปลกใช่ไหมเล่า?
ฮาจิเมะ: เออ คือว่า แบบนี้ก็แย่สิครับ!
(ทะทะทะ ทำยังไงดี? อะไรของคนพวกนี้กันเนี่ย?)
(จู่ๆก็มาห้อมล้อมกันแบบนี้ ดูไม่เหมือนจะเป็นแฟนคลับด้วย?)
(หน้าตาน่ากลัวสุดๆไปเลย~! พะ.. พวกนักท่องเที่ยวหัวรุนแรงเหรอ?)
(ข้างๆก็มีรถมอเตอไซค์จอดอยู่ด้วย ใช้มันเดินทางไกลมาจนถึงนี่เหรอ? เป็นพวกที่ท่าทางจะไม่ใช่คนแถวนี้ด้วยสิ)
(ทั้งที่แถวนี้ออกจะสงบสุขแท้ๆเลย)
คือว่า มีธุระอะไรเหรอครับ?
เอ๊ะ ให้ไปทานข้าวด้วยกัน? ไม่ได้หรอกครับ ผมไม่มีเงิน...
ไม่ใช่สิ! เออ คือว่า ไม่ได้หรอกครับ~! ถะ... ถ้าจะมาหลี? กันล่ะก็ ไปหาคนอื่นเถอะนะครับ~!
(ไม่ไหว คนพวกนี้เอาแต่คะยั้นคะยอเต็มที่เลย!)
(อ๊ะ โดนจับมือแล้ว! เหมือนว่าจะไม่เปิดช่องให้หนีเลย!)
(น่ากลัวจัง! แต่ว่า ผมต้องตั้งสติเอาไว้! ผู้ชายอย่างผม ต้องปกป้องอันสึซังนะ! แต่ว่า จะทำยังไงดีล่ะ~!?)
เอ๊ะ? ไม่ได้อยากทานข้าวกับอันสึซัง แต่ทานกับผมเหรอครับ? ทำไมล่ะ...?
คะ... คือว่า! ขอบอกเอาไว้ก่อนนะครับ ผมเป็นผู้ชายนะ...!
เรย์: อะฮะฮะ ไม่ได้จีบแม่หนูอันสึแต่เป็นฮาจิเมะคุงหรอกหรือเนี่ย? แบบนั้นแม่หนูอันสึเองก็คงจะสับสนน่าดูเชียว~?
นาซึนะ: งะงะ... ไหงถึงยังใจเย็นได้อยู่ล่ะ! ต้องรีบไปช่วยนะ! ท่าทางจะไม่ดีแล้ว ฮาจิเมะจินโดนจับมือไว้ด้วย!
ถะถะถะ... ถ้าโดนต่อยหน้าเข้าล่ะก็แย่แน่! ไม่สิ ฮาจิเมะจินขี้กลัวออกจะตาย แค่โดนข่มนิดหน่อยก็คงจะกลัวจนหัวใจหยุดเต้นแล้ว?
รอก่อนนะฮาจิเมะจิน อันสึ! นี่จังจะไปช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะ~!
พวกแก~ ถ้ามาแตะต้องเด็กๆของฉันล่ะก็ไม่ยอมแน่!
เรย์: ใจเย็นไว้ เจ้าเข้าไปแล้วจะทำอะไรได้ ฝั่งนักเลงมีกันอยู่ตั้ง หนึ่ง สอง สาม... ตั้งห้าคนเลยนะ
ด้วยกำลังของเจ้า ก็คงจะโดนสวนกลับทันทีนั่นล่ะ?
นาซึนะ: ตะ... แต่จะให้ปล่อยไว้ได้ไงล่ะ!
อย่างน้อยระหว่างที่ฉันล่อเจ้าพวกนักเลงนั่นอยู่ ก็ต้องให้พวกฮาจิเมะจินหนีไปให้ได้~!
เรย์: ก็บอกว่าให้ใจเย็นไงเล่า ถ้าไปยุ่มย่ามไม่เข้าท่าล่ะก็เรื่องมันจะบานปลายเอา พวกเราคือไอดอลนะ
ถ้าหากไปมีเรื่องทะเลาะวิวาทชกต่อยกับคนทั่วไปในเมืองล่ะก็จะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวเอาได้
เดี๋ยวข้าจะเข้าไปยื้อเวลาไว้ให้เอง ระหว่างนั้นนิโตะคุงช่วยไปเรียกตำรวจมาทีนะ แบบนั้นน่าจะละมุนละม่อมกว่าใช่ไหมเล่า?
นาซึนะ: อืม~ ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรขนาดนั้นด้วย ถ้าจะไปเรียกตำรวจรู้สึกจะเกินกว่าเหตุไปหน่อยยังไงไม่รู้สิ...
แต่ว่า จะมัวแต่พูดแบบนั้นไม่ได้แล้วล่ะมั้ง? เดี๋ยวจะสายไปก่อนจะเกิดเหตุอะไรขึ้นเอา
เข้าใจล่ะ เอาตามนั้นแล้วกัน! เดี๋ยวฉันจะรีบวิ่งแจ้นไปที่ป้อมตำรวจเลย!
อาราชิ: รอเดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ ทั้งสองคน?
นาซึนะ: เหวอ ตกใจหมดเลย! วันนี้มีแต่เรื่องให้ตกใจบ่อยซะจนไม่ให้ได้หยุดพักหายใจเลย~?
อาราชิ: ขอโทษนะจ๊ะ ทำให้ตกใจเหรอ?
อุฮุฮุ เป็นการจับคู่ที่แปลกประหลาดยังไงไม่รู้สิ? เหมือนเป็นการแอบพบกันลับๆของลีดเดอร์ของ Ra*bits กับ UNDEAD ประมาณนี้เลย?
นาซึนะ: อ้าว อาราชิจิน!
อาราชิ: จ้า นารุคามิ อาราชิ จาก Knights เองค่า
พวกรุ่นพี่ มาโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าร้านค้ากันแบบนั้น มันรบกวนการสัญจรนะ? แล้วเดี๋ยวคนในร้านก็โกรธที่มาเกะกะการทำมาหากินหรอก?
เรย์: จะว่าไปแล้ว เจ้านี่หอบถุงกระดาษเอาไว้เต็มสองมือเลยนะ...
เป็นผู้ชายแต่ว่ามาซื้อของในร้านแฟนซีที่แสนน่ารักน่าชังนี้ด้วยตัวคนเดียวโดยไม่เหนียมอายเนี่ย นับว่าใจถึงดีนี่นา?
อาราชิ: ตายจริง ชั้นเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้น่ะนะ...?
ดูสิๆ บัตรสะสมแต้มของชั้นมีตราประทับเต็มไปหมดเลยใช่ไหมล่ะ! เดี๋ยวก็จะได้รับสินค้าลิมิเต็ดด้วย น่ารักมากเลยนะ♪
ว่าไปนั่นล่ะ~ ไม่ใช่เวลาจะมาคุยเรื่องไร้สาระแล้ว ชั้นได้ยินเนื้อหาที่คุยกันหมดแล้วล่ะ พวกอันสึจังกำลังตกอยู่ในอันตรายสินะ?
วางใจชั้นได้เลย ชั้นชินกับการรับมือพวกคนแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ
ที่สำนักงานที่ฉันต้องทำงานโมเดลอยู่บ่อยๆเนี่ย มีคนแบบนั้นห้อมล้อมตลอดเลยล่ะ
มีสาวๆที่ถูกมุ่งร้ายหรือโดนตามติดเป็นสตอกเกอร์อยู่ให้เพียบเลยล่ะ...
ก็เลยมาขอให้ชั้นช่วยพาไปส่งบ้านบ่อยๆน่ะ? บอกว่า "ถ้าเป็นอาราชิซังล่ะก็ หมดห่วง" แน่ะ
ได้รับความเชื่อใจมากเลยล่ะ อุฮุฮุ แต่ยังไงซะชั้นก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนะ?
เอาเถอะ การช่วยเหลือและคุ้มกันองค์หญิงเองก็เป็นหน้าที่ของอัศวินเหมือนกัน ไม่ใช่หน้าที่ของคุณกระต่ายหรือคุณปีศาจหรอกนะ?
คอยดูนะ เดี๋ยวจะจัดการให้เรียบร้อยเอง♪
นาซึนะ: โห พึ่งพาได้จริงๆเลย! นึกว่านายเป็นคนประหลาดที่ชอบเอาแต่ทำตัวอ้อนแอ้นซะอีกแต่ก็มีด้านที่ดูสมชายอยู่เหมือนกันสินะ☆
อาราชิ: อุฮุฮุ อย่าเผลอตกหลุมรักชั้นก็แล้วกันนะ?
นี่~ พวกคุณพี่ชายทางนั้นน่ะ!
ไปทำให้เด็กๆลำบากใจแบบนั้นไม่ได้นะ ถ้าเบื่อล่ะก็ไปเที่ยวเล่นกับชั้นไหมล่ะจ๊ะ♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น