(ณ สนามงานกีฬาสี)
เทโทระ: เฮ้อ~......
อ๊ะ จะมาถอนหายใจไม่ได้สินะฮะ! จากนี้ต้องไปวิ่งสามขากับอันสึซังด้วย
อันสึซังไปปรึกษาอาจารย์ จนขอลงแข่งครั้งนี้เป็นกรณีพิเศษได้แล้วทั้งที
ไปทานข้าวกลางวัน เพื่อเสริมสร้างกำลังใจดีกว่า~♪
(...แต่ว่า การวิ่งสามขาเนี่ย ต้องวิ่งโดยที่เอาเชือกมามัดข้อเท้าของคนสองคนเอาไว้สินะ? แถมยัง้ตองเอามือพาดไหล่กันด้วย...!?)
(ทะทะทะ... ทำไงดีล่ะ!? ไม่มั่นใจเลยว่าเราจะรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้หรือเปล่า~!!)
เอ๊ะ อันสึซัง!? ทะ ทะทะทะทะทำไมมาอยู่ที่นี่!?
มาช่วยงานอาจารย์...?
เอ่ยปากขอช่วยด้วยตัวเองแบบนี้ เก่งจังเลยนะฮะ~ นับถือเลยล่ะ...! อ้าว เปล่าเหรอ?
แต่ก็ ถือว่าเป็นการช่วยอยู่ดีล่ะฮะ อ๊ะ ถ้าคนไม่พอล่ะก็ให้ผมช่วยไหมฮะ?
อืมๆ ก่อนหน้านี้ลีดเดอร์ช่วยงานอันสึซังให้แล้วสินะ พอเข้าช่วงพักเที่ยงแล้วก็เลยได้กลับมาสินะ...
ถ้างั้น จากนี้ก็เข้าช่วงกลางวันแล้วสินะฮะ ที่จริงผมกะจะไปทานข้าวกลางวันอยู่พอดีเลยฮะ~♪
...! มะ มะมะมะไม่ได้หรอกฮะ! ไม่สิ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้หรอก!
ขะ... ขอโทษฮะ ที่แตกตื่นไปหน่อย... ซู้ด... ฮ่า...
โอ๊ส! นากุโมะ เทโทระ ฟื้นสภาพแล้ว☆
คือว่า ก็ดีใจอยู่หรอกฮะที่จะได้ทานข้าวกลางวันกับอันสึซัง แต่ให้ทานข้าวกล่องทำมือด้วยเนี่ย ไม่ไหวหรอกฮะ!
มะ... ไม่ใช่ว่าอาหารที่อันสึซ๊งทำไม่อร่อยหรอกนะฮะ! ก็เพราะมันอร่อยเกินไปนั่นแหล่ะ!
ถ้าเกิดมีความสุขไปมากกว่านี้ล่ะก็ กลัวจะเจอโชคร้ายตีกลับเอาที่หลังน่ะสิฮะ~
มิตสึรุ: หืม? อ๊ะ อันสึเน่จัง อันสึเน่จังนี่นา☆
ที่ถืออยู่นั่นข้าวกล่องเหรอ? จากนี้จะพักกลางวันนี่นะ!
อาหารที่อันสึเน่จังเป็นคนทำ ต้องอร่อยอยู่แล้วล่ะ~ ฉันเองก็อยากลองกินอาหารของเน่จังดูจังเลย☆
ได้เหรอ? เย้~☆ กินข้าวกลางวันกับเน่จังล่ะ♪ จะทานให้อร่อยไปเลย~
เท็ตสึจังเองก็อย่ามัวแต่กังวลไปสิ มากินข้าวกลางวันด้วยกันเถอะ~☆
เทโทระ: ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องสนใจผมแล้วทานกันไปสองคนเถอะฮะ
มิตสึรุ: เท็ตสึจังนี่แปลกจังเลยนะ~? เอ้า มาทางนี้สิ~☆
เทโทระ: หวาๆ อยู่ๆมาดึงแขนกันแบบนี้มันตกใจนะฮะ~!
มิตสึรุ: แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้เท็ตสึจังก็จะไม่มาด้วยน่ะสิ
ถ้าไม่มาล่ะก็ บังคับให้มาซะก็สิ้นเรื่อง~ ฉันนี่ฉลาดจริงๆเลย☆
เทโทระ: เท็นมะคุงนี่เอาแต่ใจจังเลยนะฮะ!? แต่ก็ได้ความเอาแต่ใจนั่นช่วยไว้แล้วล่ะ♪
เพราะเท็นมะคุง ทำให้ผมได้ทานอาหารอร่อยๆของอันสึซังนี่นา จะทานให้เยอะๆ แล้วพยายามกับการแข่งช่วงบ่ายให้เต็มที่เลย~♪
.........
.........ซู้ด...... ฮ่า.......
(ฮือ เริ่มรู้สึกเกร็งขึ้นมายังไงไม่รู้สิ)
(ถึงจะเสียดายที่เข้าร่วมกับนายพลไม่ได้ก็จริง แต่เค้าต้องกำลังเฝ้ามองดูเราจากที่ไหนซักแห่งอยู่แน่ ต้องแสดงความกล้าหาญออกมาให้เห็นบ้างแล้ว!)
(อา... อืม....... ใช้เชือกผูกขาของสองคนไว้ แล้วออกตัววิ่งไปพร้อมกันตอนสัญญาณปืนดังก็พอแล้วสินะ?)
หวา มาแอบจ้องกันทำไมเหรอฮะ?
อ๊ะ จริงด้วยสินะ! เดี๋ยวผมจะมัดเชือกให้เอง รอเดี๋ยวนะฮะ
ดีล่ะ เท่านี้ก็ใช้ได้แล้วสินะ เจ็บนิดหน่อยเหรอฮะ? ถ้างั้นก็ คลายลงซักนิด ประมาณนี้...
(ฮือ เกร็งซะจนผูกไม่ได้เลย... น่าจะไปขอให้เพื่อนในห้องซักคนมาจับคู่ด้วยแทนจริงๆนั่นล่ะ)
(ไม่สิ อันสึซังอุตส่าห์เป็นคนออกปากว่าจะช่วยเองทั้งที ถ้าเมินเฉยความเมตตาที่มอบให้ล่ะก็ จะเสียมารยาทเกินไปแล้วฮะ!)
(จะ... ใจเย็นก่อนสิเรา! เวลาแบบนี้ต้องสงบสติแล้วนึกถึงคำพูดของนายพลเอาไว้!)
(อืม อืม~..... อืมมมม~........)
(มะ... ไม่ไหว นึกไม่ออกเลยซักกะนิด~! เดิมทีคำพูดของนายพล ก็มีแต่เรื่องที่เกี่ยวกับ "เปลวไฟ" ทั้งนั้นเลย!)
(ควันไฟมันจะไปติดเสื้อหรืออะไรซักอย่างนั้นแหล่ะ... อ้าว? ไม่ได้เกี่ยวกับเปลวไฟ แต่หมายถึงเสื้อนี่นา?)
(เดี๋ยวสิ ตอนนี้เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่างเถอะน่า! ก่อนอื่น ต้องทำอะไรซักอย่างกับบรรยากาศไม่สู้ดีแบบนี้แล้ว~!?)
(ถ้าเริ่มออกตัวไปทั้งๆอย่างนี้ล่ะก็ จับจังหวะลมหายใจให้เข้ากับอันสึซังไม่ได้แน่เลย! แย่แล้ว!)
(...? เมื่อกี๊ มีอะไรมาวางบนไหล่ด้วย... นี่มัน มือของอันสึซัง?)
(งั้นเหรอ ระหว่างที่เรากำลังคิดนู่นคิดนี่ สัญญาณออกตัวก็ดังขึ้นมาแล้วสินะ)
(แต่ทั้งแบบนั้น แปลกจังเลย ทั้งที่นึกว่าจะวิ่งให้เข้ากับอันสึซังไม่ได้จนถึงเมื่อกี๊แท้ๆ)
(พอได้เอามือพาดไหล่แล้วออกวิ่งไปกับอันสึซังแล้ว ความรู้สึกเกร็งก็หายไปเป็นปลิดทิ้งเลย... รู้สึกว่าตัวเองสามารถทำได้ทุกอย่างเลยล่ะ)
(...อันสึซังเนี่ยเป็นคนที่สุดยอดจริงๆนะฮะ ผมคิดจากใจจริงเลย ว่าดีจริงๆที่มีอันสึซังเป็นโปรดิวเซอร์)
(คนที่ทำให้เรารู้สึกว่าอยากจะติดตามคนๆนี้ให้ถึงที่สุดได้นั้น นอกจากนายพลแล้วก็มีอันสึซังคนเดียวนี่ล่ะ)
(เหมือนว่านายพลเอง ก็ถูกใจอันสึซังด้วยเหมือนกัน)
(เคยบอกด้วยนี่นาว่าอยากจะสอนวิธีเย็บผ้าหลากหลายรูปแบบให้อันสึซังมากกว่านี้น่ะ)
(อา เริ่มมองเห็นเส้นชัยแล้วสิ ถ้าวิ่งเข้าคู่กับอันสึซังไปแบบนี้ล่ะก็ จะต้องถึงเส้นชัยได้แน่)
........! สะ... สำเร็จแล้ว อันสึซัง สำเร็จแล้วล่ะฮะ...!
ถึงจะเสียดายที่ไม่ได้ที่หนึ่ง แต่ได้ที่สองก็สุดยอดแล้วล่ะ!
เทโทระ: ผม ดีใจจริงๆฮะที่ได้มาวิ่งสามขากับอันสึซัง... อันสึซังเองก็คิดเหมือนกันเหรอ? เฮะๆ เขินจังเลยฮะ
อันสึซัง ถ้าปีหน้ามาจับคู่กับผมอีกจะได้ไหมฮะ คราวหน้านี่ล่ะจะเข้าที่หนึ่งให้ดู ตั้งตารอชมได้เลยนะฮะ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น