(ณ สตูดิโอ)
อาราชิ: อุฮุฮุ สุดท้าย Knights ก็เหมือนเป็นบ้านไปโดยสมบูรณ์แบบซะแล้วสินะเนี่ย?
ครอบครัวนี่ดีจังเลยนะ ริทสึจังไม่คิดแบบนั้นบ้างเหรอจ๊ะ?
ริทสึ: ครอบครัวของฉันมีแค่มาคุงเท่านั้นล่ะ... ถ้าไม่ทำตัวน่ารำคาญ จะนับพวกนายเข้าไปด้วยก็ได้อยู่หรอก
จะว่าไปแล้ว อย่าพูดเสียงดังเอะอะกันสิ มันนอนไม่หลับนะ?
อิซึมิ: ก็บอกว่าอย่านอนไงเล่า อย่าทำให้ต้องเสียเวลานักสิ
ยังไงซะ พวกเราที่เคยถูกสบประมาทว่าเป็น "กลุ่มอัศวินที่ไร้ซึ่งราชา" ... "Knights" นั้น ต่อจากนี้ไปจะเป็นของจริงแล้วยังไงล่ะ
จะยึดครองใต้หล้าไปแบบนี้เลยล่ะ จะจัดการพวกน่ามคานทั้งหมดทิ้งไม่ให้เหลือเลย♪
สึคาสะ: Jesus Christ...!
อาราชิ: ว๊าย ตกใจหมดเลย!?
เป็นอะไรไปจ๊ะสึคาสะจัง ช่วงนี้อารมณ์บูดแปลกๆนะ?
สึคาสะ: ...ขออภัยครับ โอเน่ซามะ ขอโทษนะครับช่วยหยิบถุงขนมให้หน่อยสิ
จำเป็นต้องมีสิ่งรื่นเริงอัน Primitive เพื่อที่จะได้ปัดเป่า Stress ไปน่ะครับ ง่ำๆ♪
อาราชิ: ตายจริง เลิกกินจุบกินจิบเลยนะจ๊ะ เดี๋ยวก็อ้วนเพราะความเครียด น้ำมัน แล้วก็น้ำตาลเอาหรอก สัดส่วนจะเสีย แล้วก็เสียสุขภาพด้วยนะ?
สึคาสะ: ปล่อยผมไปเถอะครับ ง่ำๆ...
นี่ไม่ใช่ขนมที่ขายตามร้านทั่วไป แต่เป็นขนมใส่ใจสุขภาพ ที่โอเน่ซามะเตรียมเอาไว้ให้น่ะครับ ง่ำๆๆ♪
อาราชิ: จะแบบไหนแต่ถ้ากินมากไปก็เป็นผลเสียต่อร่างกายทั้งนั้นล่ะ อันสึจังเองก็อย่าส่งขนมให้สึคาสะจังตามที่เค้าของ่ายๆสิ
ต้องทำขนมด้วยแบบนี้ จะเพิ่มงานให้ตัวเองมากเกินไปแล้วนะ?
ขอโทษด้วยนะจ๊ะอันสึจัง เดิมทีเราก็ใช้งานเธอหนักอยู่แล้วแท้ๆ ยังต้องให้มาช่วยดูแลเด็กเอาแต่ใจอีก...
เป็นอะไรไปล่ะจ๊ะสึคาสะจัง ปกติเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายไม่ใช่เหรอ?
สึคาสะ: ทุกคนนั่นล่ะครับ ทำไมถึงยังใจเย็นกันได้อยู่?
เข้าใจยากเหลือเกินครับ! เป็นเพราะผมเพิ่งเข้า Knights มาใหม่ๆ ก็เลยยังไม่คุ้นเคยกับธรรมเนียมแบบนั้นงั้นเหรอ?
นั่นสินะครับ ก็ผมเป็น "เด็กใหม่" ที่สุดนี่นา! เพราะงั้น Leader ถึงได้ไม่จำแม้แต่ชื่อผมเลยเลยด้วยซ้ำ อ๋า หงุดหงิดจริงๆเลย! ง่ำๆ♪
เป็นงานของทหารใหม่ ที่ต้องทำงานยิบย่อยแล้วก็เป็นเกราะกันกระสุนในแนวหน้างั้นเหรอครับ? งั้นก็ได้ ถ้านั่นเป็นหน้าที่ล่ะก็ผมจะขอทำอย่างสุดความสามารถเลย!
แต่ที่ยอมรับไม่ได้ก็คือ! การที่ปล่อยให้พวกเราต่อสู้ โดยที่ Leader... ราชาของพวกเราแทบไม่โผล่หน้ามาเลยยังไงล่ะครับ!
พวกเราเป็นพวกพ้องกันไม่ใช่เหรอครับ ทุกคน?
แม้การบุกจู่โจมของ Knights นั้นจะน่ายินดีก็จริง... แต่เหมือนกับทุกอย่างถูกวางแผนอยู่บนฝ่ามือของ Leader แบบนี้ ไม่ชอบใจเอาซะเลยครับ!
อะไรกันนักกันหนาครับเนี่ย คนๆนั้นน่ะ!?
สัมผัสถึงความจริงใจไม่ได้เลย จิตวิญญาณแห่งอัศวินก็ด้วย! เอาแต่ลอยหน้าลอยตาไปมาอยู่ไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง แล้วก็ทำอวดเบ่งออกคำสั่งเท่านั้นเอง!
ผมไม่ยอมรับผู้ที่ Funky เช่นนั้นว่าเป็น Leader หรอกนะครับ...!
อิซึมิ: ถึงคาสะคุงจะไม่ยอมรับ แต่การที่หมอนั่นถูกบันถึงชื่อเอาไว้ในเอกสารทางการว่าเป็นลีดเดอร์ของ Knights ก็เป็นความจริงนะ?
ถ้าไม่ชอบใจล่ะก็ ออกจาก Knights ไปเลยไหมล่ะ?
พวกที่ลาออกไปหลังจากหมอนั่นขึ้นมาเป็นลีดเดอร์เนี่ย มีมากมายเท่าดาวบนท้องฟ้าเลยนะ
จำไม่ได้เหรอว่าสถานการณ์ของ Knights ก่อนที่พวกคาสะคุงจะเข้ามาน่ะ เป็นยังไง?
สึคาสะ: อึก ผมก็แค่... อยากแบ่งปันชัยชนะกับทุกคน... อย่างน้อยก็อยากทำกิจกรรมของ Unit ให้สมบูรณ์พร้อม โดยที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันเท่านั้นเองครับ!
คงจะเป็นการเอาแต่ใจที่เหมือนเด็กไปหน่อยสินะ? ถ้ามองดูแค่ผลลัพธ์อย่างเดียวล่ะก็ เราได้รับชัยชนะ และเพิ่มชื่อเสียงให้กับ Knights ได้จริงๆ
ไม่มีอะไรที่ปรารถนาไปมากกว่านี้ ในฐานะของ Idol แล้วล่ะครับ!
ถ้ายังบ่นอยู่ล่ะก็คงเป็นการดื้นรั้นมากไปหน่อย แล้วความปรารถนาของผม ก็เป็นเพียงแค่ความเอาแต่ใจแบบเด็กๆเท่านั้นเอง
ยังไงเราก็ไม่ใช่ Circle ที่รักใคร่กลมเกลียวอะไรกันด้วย แค่สร้างผลงานได้ เท่านั้นก็ดีแล้วล่ะครับ
ก็เข้าใจเรื่องนั้นดีอยู่หรอกครับ! แต่ว่าผมเศร้าจังเลย... โอเน่ซามะ~!
อาราชิ: อา เข้าไปกอดอันสึจังซะแล้ว... เดี๋ยวเศษขนมก็ไปติดหรอก เป็นเด็กขี้อ้อนจริงๆเลยนะ♪
ก็เข้าใจความรู้สึกอยู่นะ แต่ไม่ใช่ว่าพวกเราก็ทำงานกันมา 4 คนตลอด จนกระทั่ง "ราชา" กลับมาหรอกเหรอ
ถึงคนๆนั้นจะไม่โผล่มา ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดีนี่นา?
สึคาสะ: อือ... เรื่องนั้น มันก็ใช่อยู่หรอกครับ...?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น