(ณ ห้องสมุด) (ฤดูใบไม้ผลิ)
สึมุกิ: อืม.... อืมมม....?
(โถ่... ทำไมห้องสมุดของโรงเรียนนี้ถึงได้มือขนาดนี้กันนะ มองไม่ค่อยเห็นเลย)
(ช่วงนี้สายตาก็เริ่มจะแย่ลงอีกแล้วด้วยสิ~ ควรจะไปตัดแว่นให้ชัดขึ้นกว่านี้ดีไหมนะ?)
(แต่ว่าพอเปลี่ยนค่าแว่นสายตาแล้วรู้สึกพะอืดพะอมยังไงไม่รู้สิ~... เป็นของที่ต้องสวมตลอดเวลาด้วย ก็เลยไม่ค่อยอยากจะเปลี่ยนบ่อยๆนัก)
(เหมือนดวงตกจะตกซะแล้วสิ แค่ปกติก็โชคร้ายอยู่แล้วแท้ๆ)
(ไปปรึกษานัตสึเมะคุง แล้วให้เค้าเลือกให้ดีไหมนะ)
(ถ้าเป็นเด็กคนนั้นล่ะก็จะต้องเลือกแว่นดีๆ ที่เป็นสีนำโชคหรือดีไซน์ที่ช่วยเสริมดวงให้ได้แน่)
(เราเลือกอะไรด้วยตัวเองไม่เก่งด้วย ถึงจะเกรงใจที่ต้องคอยพึ่งนัตสึเมะคุงอยู่ตลอดก็เถอะ)
(แต่ถ้าเด็กคนนั้นเลือกให้ล่ะก็ สบายใจได้อยู่แล้ว)
(ยังไงซะจากนี้ก็จะไปที่ห้องชมรมวิจัยเกมด้วย... ไว้ชวนนัตสึเมะคุงกับโซระคุงไปซื้อของด้วยกันดีกว่า)
(วันนี้อากาศดี เหมาะแก่การช็อปปิ้งด้วย~♪)
(ทั้งสองคนชอบเอาแต่หมกตัวเล่นแต่เกมอย่างเดียวเลย...)
(ทั้งสองคนชอบเอาแต่หมกตัวเล่นแต่เกมอย่างเดียวเลย...)
(เสียสุขภาพแย่ นานๆทีต้องออกไปยืดเส้นยืดสายข้างนอกรับแสงอาทิตย์บ้างสิ)
(ใช่แล้ว ผมเป็นห่วงสุขภาพทุกคนอยู่นะ! ไม่ใช่ว่าเหงาที่จะต้องไปซื้อของคนเดียวซักหน่อย...!)
(ดังนั้น ต้องรีบทำงานที่นัตสึเมะคุงสั่ง... ไม่สิ ที่นัตสึเมะคุงขอร้องให้เสร็จแล้วสิ)
(เอ แค่จัดพวกสมุดภาพที่เขียนเอาไว้ในโน้ตนี้ก็พอสินะ?)
(อือ~... แต่ว่าอ่านลายมือไม่ออกเลย หนังสือที่หาอยู่ก็หาไม่เจอเหมือนกัน)
(แต่ว่า ถ้าไม่จัดให้หมดล่ะก็โดนนัตสึเมะคุงโกรธแน่เลย)
(อ๊ะ เจอสมุดภาพพืชแล้ว แต่อยู่สูงจังเลยแฮะ~ ถ้ายืดตัวล่ะก็จะเอื้อมถึงไหมนะ?)
(มีแท่นให้เหยียบเดียว แต่ถ้าทรงตัวไม่ดีล่ะก็ท่าทางจะล้มกลิ้งไม่เป็นท่าแน่...?)
เอ้า... ฮึ้บ อะ อ้าว? มะ... ไม่ถึงซะงั้น!
...เหวอ!?
ตะตะตะ ตกใจหมดเลย!? เอ๊ะ อะไรเหรอครับ? เมื่อกี๊คุณลูบหลังผมใช่หรือเปล่า?
ลวนลามทางเพศเหรอครับ เด็กสมัยนี้นี่มันจริงๆเลย...!
โถ่ ไม่เข้าใจความคิดของเด็กสมัยนี้เลยจริงๆ! เป็นเด็กผู้หญิงแท้ๆ มาแตะเนื้อต้องตัวเพศตรงข้ามง่ายๆได้ยังไงกัน!
ความเป็นกุลสตรีหดหายไปหมดแล้วสินะครับ น่ากลัวจริงๆ! เด็กสมัยนี้นี่ น่ากลัวเหลือเกิน...!
เอ๊ะ อะไรเหรอครับ? "อย่าเสียงดังในห้องสมุดสิ" เหรอ? จริงด้วยสิ? โดนเด็กอายุอ่อนกว่าดุซะแล้ว...!
อ๊ะ ช่วยหยิบมาแท่นเหยียบให้สินะครับ... "ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็ใช้ไหมล่ะคะ" เหรอ? เออ ขอบคุณสำหรับน้ำใจนะครับ?
วะ... วางแผนอะไรอยู่งั้นเหรอครับ?
ไม่มีทางที่หนอนแมลงอย่างผม จะมีเด็กผู้หญิงน่ารักอย่างเธอมาทำดีด้วยโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนแน่! มะ...มาหลอกต้มกันเหรอครับ?
นะ...น่ากลัว! เด็กสมัยนี้น่ากลัวจังเลย! ไม่เอาแล้ว เชื่อมั่นในอะไรไม่ได้อีกแล้ว...!
เอ๊ะ "ก็บอกว่าอย่าเสียงดังไง" ?
นั่นสินะครับ... ขอโทษที่กระโตกกระตากไปนะครับ พอดีว่าคนที่ผมไม่ถูกด้วยมักจะมาที่ห้องสมุดนี้บ่อยๆ ก็เลยเผลอติดประหม่าไป
ครับ... เคย์โตะคุงจากสภานักเรียนนั่นล่ะ ทำไมก็ไม่รู้แต่พอคนๆนั้นเห็นผม ก็จะเข้ามาเทศน์ทุกทีเลยล่ะครับ
ไม่เอาแล้ว~ ไม่อยากโดนจิกกัดในเรื่องเล็กๆน้อยแล้วถูกปฏิเสธความเป็นมนุษย์แล้ว...!
ฮึก! ฮือ~ ขอโทษที่สภาวะอารมณ์ผมไม่คงที่นะครับ พอดีว่าผมออกจะเป็นโรคประสาทอยู่นิดหน่อย...
แถมดวงชะตาราศีในวันนี้ผมอยู่อันดับโหล่ด้วย ก็เลยกังวลว่าจะเกิดเรื่องอะไรแย่ๆขึ้นน่ะครับ~!
เข้าใจหรือเปล่าล่ะครับ? เด็กผู้หญิงเนี่ย น่าจะชอบการดูดวงใช่ไหมล่ะ?
เปล่าเหรอ? ฮือ~ เพราะอยู่ในที่ๆเหมือนโรงเรียนชายล้วนมานาน ก็เลยไม่เข้าใจเด็กผู้หญิงเลย!
กังวลจังเลย! พอมีเรื่องที่ตัวเองไม่รู้ปุ๊ป ก็กลัวขึ้นมาเลย! ตะ... ต้องค้นคว้าแล้ว...! เอ หนังสือที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตของเด็กผู้หญิงนี่มันอยู่ไหนกันนะ?
ครับ อะไรเหรอ? อ๋อ... จริงด้วย ผมกำลังตามหาหนังสืออยู่น่ะครับ
ก่อนอื่นก็เก็บสมุดภาพพืชก่อนก็แล้วกัน เออ แท่นเหยียบอันนั้น ขอใช้หน่อยนะครับ?
เอ้าฮึ้บ~♪
อ๊ะ... ช่วยประคองแท่นเหยียบให้เหรอครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ เออ...?
คุณชื่อว่าอันสึจังสินะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ~♪
งี้นี่เอง ก็ว่าอยู่ว่าทำไมถึงมีเด็กผู้หญิงอยู่ในตึกนี้ด้วย... คุณคือ "เท็นโคเซย์จัง" ที่ล่ำลือกันสินะครับ
หุหุ ได้ยินมาจากนัตสึเมะคุง... เออ รุ่นน้องในยูนิตผมน่ะครับ ว่ามีนักเรียนใหม่ย้ายมาอยู่ในห้องเรียนเดียวกัน
ค่อยยังชั่ว~ นัตสึเมะคุงบอกว่าเป็น "เด็กที่น่าสนใจ" ก็เลยนึกว่าจะเป็นคนประหลาดๆซะอีก
เท่าที่เห็นก็ดูจะเป็นเด็กธรรมดาๆสินะครับ
แต่ว่าคนธรรมดาเนี่ย คงจะอยู่ในโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ลำบากหน่อยนะครับ...
ก็แต่ละคนคาแรกเตอร์จัดจ้านกันทั้งนั้นเลย แค่มองอย่างเดียวก็รู้สึกเหมือนตาลายแล้วล่ะครับ
โอ๊ะ ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะ ผมสังกัตอยู่ยูนิตเดียวกับนัตสึเมะคุง... อาโอบะ สึมุกิ จาก "Switch" น่ะครับ
อยู่ปี 3 ห้อง B ชมรมหัตถกรรม
เพราะงั้นก็เลยมีฝีมือด้านการเย็บปักพอใช้ได้น่ะครับ ผมชอบงานง่ายๆ ซ้ำๆซากๆแบบไม่ต้องใช้สมองคิดมากๆเลย...
ถึงจะไม่มีจินตนาการและเซนส์เท่าชูคุงที่อยู่ในชมรมหัตถกรรมเหมือนกันก็เถอะ
หืม อันสึจังกำลังหาหนังสือสอนเย็บผ้าอยู่งั้นเหรอครับ
เห จะเย็บชุดเหรอครับ? จะว่าไป เป็นโปรดิวเซอร์เนี่ยก็น่าจะมีงานแบบนั้นด้วยล่ะเนอะ~?
จริงสิ มีหนังสือที่แนะนำอยู่นะครับ... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เดี๋ยวผมจะเลือกให้ซักเล่มสองเล่มก็แล้วกัน รู้สึกว่าน่าจะมีหนังสือที่เข้าใจง่ายอยู่ทางนี้นะ~?
อ๊ะ เจอแล้ว นี่ครับ...♪
ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ เรื่องแค่นี้ไม่ว่าใครก็ทำได้ทั้งนั้นล่ะ
ถือซะว่าเป็นการตอบแทนที่ช่วยหยิบแท่นเหยียบมาให้ก็แล้วกันนะครับ
คือว่า เหมือนจะกำลังมีปัญหาอยู่ด้วย ให้ผมสอนเคล็ดลับในการเย็บผ้าให้ไหมครับ?
นักเรียนในโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ ทุกคนมีแต่คนที่มีพรสวรรค์ทั้งนั้นเลย...
แต่เพราะแบบนั้น ถึงได้ไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของมือใหม่ หรือคนธรรมดากันยังไงล่ะครับ
ผมไม่ค่อยมีพรสวรรค์เท่าไหร่ เป็นคนธรรมดาๆทั่วไป... เพราะงั้นถึงได้เข้าใจปัญหาของคนธรรมดาน่ะครับ
ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็ ให้ผมได้ช่วยแนะนำเถอะนะ
การคอยช่วยเหลือรุ่นน้องที่กำลังลำบากนั้น ก็เป็นหน้าที่ของรุ่นพี่อย่างพวกผมอยู่แล้วล่ะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น