(ณ สนามบาส)
สุบารุ: ดะ... เดี๋ยวก่อนสิ จู่ๆมาบอกว่าจะเข้าร่วมงานกีฬาสีแบบนี้ก็แย่น่ะสิ!
จิอากิ: ทำไมล่ะ?
งานกีฬาสีไม่ได้บังคับให้เข้าร่วมเป็นยูนิตซะหน่อย! จะเข้าร่วมเป็นห้องเรียนหรือชมรมก็เลือกได้ตามใจชอบเลยนะ?
ในกรณีที่ทางห้องเรียนเข้าร่วม "ทีมขาว" หรือ "ทีมแดง" ไปแล้วเนี่ย ก็คงยากที่จะให้สมาชิกชมรมบาสทุกคนอยู่ทีมเดียวกันน่ะนะ
แต่ถ้าเข้าร่วมในฐานะชมรมล่ะก็ หายห่วงเรื่องนั้นได้เลย☆
สุบารุ: เรื่องนั้นรู้อยู่แล้วน่า แต่การจะต้องเข้าร่วมกีฬาสีด้วยกันกับประธานจี้จังเนี่ยมันออกจะ... รู้สึกรังเกียจใช่ย่อยเลย
จิอากิ: ...!? ทำไมล่ะ!? อธิบายเหตุผลมาทีสิ อาเคโฮชิ!
สุบารุ: ก็ทั้งน่าอึดอัดแถมยังหนวกหูอีก
จิอากิ: อืม ถ้างั้นก็คงทำอะไรไม่ได้ล่ะนะ☆ ตัดใจซะเถอะ อาเคโฮชิ
ช่วยเข้าร่วมงานกีฬาสีด้วยกันกับฉันทีเถอะ! ถ้ามีความสามารถด้านร่างกายของนายอยู่ล่ะก็ ชมรมบาสของเราก็วางใจได้แล้วล่ะ!
สุบารุ: เอ๋~ น่ารำคาญจังแฮะ...?
มาโอะ: สุบารุ ยอมๆเค้าหน่อยเถอะ ยังไงประธานเค้าก็ไม่มีทางยอมแพ้จนกว่าสุบาระจะยอมตกลงอยู่แล้วล่ะ
เดี๋ยวต้องแวะไปหานายที่บ้านทุกวัน เพื่อขอร้องแหงเลย~?
สุบารุ: เหวอ แบบนั้นท่าทางจะน่ารำคาญกว่าเดิมอีก
เออ ประธานจี้จัง ช่วยไม่ได้ ถ้างั้นผมจะเข้าร่วมงานกีฬาสีด้วยก็ได้นะคร้าบ?
จิอากิ: พูดสุภาพอีกแล้วนะ อาเคโฮชิ!
เอาเถอะ เท่านี้แปลว่าฉัน อาเคโฮชิ อิซาระ ทาคามิเนะ ตัดสินใจจะเข้าร่วมแล้วสินะ!
มิโดริ: คือว่า... ผมยังไม่ได้พูดซักคำว่าจะเข้าร่วมเลยนะครับ...
แล้วงานกีฬาสีเนี่ย ต้องเข้าร่วมหมดทุกคนเลยเหรอ...? ถ้าโดดได้ก็อยากจะโดดจังเลย...
จิอากิ: งานกีฬาสีเนี่ย นักเรียนทั้งโรงเรียนต้องเข้าร่วมกันหมดทุกคนน่ะ!
จะเข้าร่วมเป็นห้องเรียน เป็นยูนิต หรือเป็นชมรมก็ได้ทั้งนั้น!
มิโดริ: โรงเรียนยูเมะโนะซากิเนี่ย เป็นโรงเรียนเฉพาะทางด้านการบ่มเพาะไอดอลชายไม่ใช่เหรอครับ...? ไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าทำไมต้องให้ความสำคัญกับงานกีฬาสีด้วย...
มาโอะ: เพราะว่าโรงเรียนนี้มีนโยบายว่าให้ความสำคัญกับการศึกษาด้วยเหมือนกันนั่นล่ะ~ ก็เลยสนับสนุนกิจกรรมที่สมกับเป็นนักเรียนด้วยเหมือนกัน
แล้วก็ นักเรียนแผนกไอดอลเนี่ย ไม่ค่อยได้มีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนแผนกปกติเท่าไหร่ด้วย
บางทีคงมีเป้าหมายเป็นการให้เราสร้างความสัมพันธ์กับนักเรียนแผนกอื่นบ้างนั่นล่ะ
มิโดริ: แถมยังบังคับเข้าชมรมด้วยนี่นะครับ...
ทั้งให้ทำงานไอดอล ทำกิจกรรมชมรม แถมยังละเลยการเรียนไม่ได้อีก ยักษ์มารชัดๆเลย...
มาโอะ: แต่ก็ดีออกจะตายไปนี่นา? ฉันเป็นพวกชอบฝืนตัวเองจนถึงที่สุดด้วย ก็เลยรู้สีกดีใช้ได้เลยล่ะ~♪
มิโดริ: อิซาระเซ็มไปเนี่ยพิลึกจังเลยนะครับ... ประธานเองก็แปลกคน ทำไมเราถึงมาเข้าชมรมนี้กันเนี่ย...
ทั้งที่ตอนโดนประธานชวน ก็รู้ตัวว่าอันตรายแหงแท้ๆ... แต่กลับปล่อยเลยตามเลยซะงั้น?
พอรู้สึกตัวอีกที ก็ถูกพาเข้ากระทั่งริวเซย์ไตไปแล้ว เศร้าชะมัดเลย... อยากให้เวลาย้อนกลับไปจัง...
จิอากิ: ฮะฮะฮ่า☆ ทำหน้าตาเศร้าซึมอีกแล้วนะ? นายเองก็เป็นหนึ่งในริวเซย์ไตเหมือนกัน
ฉันมองแว๊บแรกก็รู้แล้วว่านายน่ะคู่ควรกับริวเซย์ไต! จงภูมิใจซะเถอะ!
ถ้าเป็นนายล่ะก็จะต้องมอดไหม้ราวกับดวงตะวันได้แน่! เชื่อฉัน แล้วตามมาได้เลย!
โมริซาว่า จิอากิ ผู้เป็นหัวหน้าของชมรมบาสเก็ตบอลคนนี้ จะนำพาพวกนายไปสู่ชัยชนะให้ดูเอง...☆
ถ้างั้น ก็ต้องฝึกพิเศษแล้วสิ! นับแต่วันพรุ่งนี้ ในตอนเช้าตรู่ พักกลางวัน และหลังเลิกเรียน ถือว่าเป็นช่วยฝึกพิเศษสำหรับงานกีฬาสี ตั้งใจกันด้วยล่ะ!
มิโดริ: ตอนเช้าตรู่ผมมีช่วยงานที่บ้าน เพราะงั้นไม่ได้หรอกครับ...
จิอากิ: ถ้างั้นเดี๋ยวฉันช่วยเอง! ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก รุ่นพี่ย่อมต้องช่วยเหลือรุ่นน้องผู้น่ารักอยู่แล้ว...☆
มิโดริ: อย่ามาช่วยเลยครับ... ถ้าต้องอยู่ด้วยกันกับประธานตั้งแต่เช้าล่ะก็ ต้องได้เศร้าเกินพิกัดจนอยากตายแหงๆ...
สุบารุ: อื้มๆ เข้าใจเลยล่ะ~☆ ประธานจี้จัง สร้างความรำคาญให้รุ่นน้องแบบนี้ ไม่ดีเลยนะ~?
เดิมทีแล้วจำเป็นต้องซ้อมกันตั้งแต่เช้าตรู่เพื่องานกีฬาสีด้วยเหรอ?
จิอากิ: แน่อยู่แล้ว! ในชมรมบาสเองก็มีฝึกช่วงเช้าด้วยใช่ไหมล่ะ ก็เหมือนกันนั่นล่ะ☆
มาโอะ: เออ ประธาน ก็เข้าใจอยู่หรอกครับว่าเราจะฝึกพิเศษกันตั้งแต่เช้าจรดเย็นสำหรับงานกีฬาสีที่เราจะเข้าร่วมน่ะ
แต่เหมือนว่าจะยังไม่ได้บอกเนื้อหารายการที่จะแข่งเลยนะ...?
จิอากิ: โอ๊ะ สงสัยเหรอ? สงสัยสินะ? ช่วยไม่ได้ โมริซาว่า จิอากิคนนี้ จะบอกให้เองแล้วกัน...☆
ก่อนอื่นก็แข่งโยนบอล ต่อไปก็แข่งยืมของ แข่งกินขนมปัง ชักกะเย่อ... เอาเป็นว่าจะเข้าร่วมทุกรายการแข่งที่เข้าร่วมในระดับชมรมได้ให้หมดเลย!
มาโอะ: คือว่า ถึงจะอยู่ชมรมบาสแต่ก็ใช่ว่าเราจะมีเรี่ยวแรงไร้ขีดจำกัดหรอกนะครับ...
ถ้าเข้าร่วมมันซะทุกรายกายล่ะก็ มันจะไม่ไหวเอานะ?
จิอากิ: จะมาย่อมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มได้ไงเล่า...! ถ้าเป็นพวกเราล่ะก็ เปลี่ยน "ความเป็นไปไม่ได้" ให้เป็น "ความเป็นไปได้" ได้อยู่แล้ว หากเชื่อมั่นเช่นนั้นล่ะก็ ต้องได้รับชัยชนะแน่
ใช่ไหมล่ะ อิซาระ?
มาโอะ: ไม่อ่ะ น่าจะเดี้ยงก่อนได้ชนะนะครับ ถ้าอยากชนะให้ได้แน่นอนล่ะก็ เข้าร่วมรายการใหญ่ๆที่ทำให้ได้คะแนนเยอะๆดีกว่านะครับ
จิอากิ: อืม... อืมมม จริงด้วยสิ ที่อิซาระพูดมาก็มีเหตุผล!
สุบารุ: ถ้าพูดถึงรายการใหญ่ๆที่ให้คะแนนเยอะๆล่ะก็... "โยนบอล" "แข่งยืมของ" "แข่งกินขนมปัง" สามอันนี้ล่ะมั้ง?
ถ้างั้น เข้าร่วมแค่สามอันนี้พอสินะ?
จิอากิ: อา เท่านี้ก็เลือกรายกายที่จะเข้าร่วมได้แล้วล่ะ! ที่เหลือก็แค่ฝึกพิเศษสำหรับวันจริงเอาไว้เท่านั้น...☆
มิโดริ: ถึงจะบอกว่าให้ฝึกพิเศษก็เถอะ แต่นี่ไม่ใช่แข่งวิ่งผลัดนะ...? ไม่น่าจะจำเป็นต้องฝึกอะไรเป็นพิเศษนี่นา...
จิอากิ: อ่อนหัดเกินไปแล้วนะริวเซย์กรีน! ไม่สิ ทาคามิเนะ มิโดริ!
ชัยชนะที่ได้มาจากการที่ละเลยการฝึกพิเศษในแต่ละวันน่ะ ไม่เรียกว่าชัยชนะหรอก! เป็นเพราะสละหยาดเหงื่อจึงจะได้มา ชัยชนะถึงได้เลอค่าไงล่ะ...!
ถ้าไม่เข้าใจล่ะก็ ฉันคนนี้จะช่วยชี้แนะอย่างเร่าร้อนให้เอง!
ฉันคือลีดเดอร์ของริวเซย์ไต หัวหน้าชมรมบาส และดวงใจที่ลุกโชนโมริซาว่า จิอากิไงล่ะ...!
สุบารุ: ...ประธานจี้จังหลงตัวเองอีกแล้ว
ทั้งที่เข้าเดือนกันยา ความร้อนก็เลยเบาบางลงบ้างแล้วแท้ๆ แต่เพราะประธานจี้จังก็เลยทำให้รู้สึกว่าแถวนี้อุณหภูมิเพิ่มสูงแปลกๆยังไงไม่รู้สิ...
มาโอะ: เข้าอีกหรอบนี้คงไม่มีใครหยุดประธานได้แล้วล่ะ สิ่งที่เราทำได้ก็มีแต่การติดตามเค้าไปให้ถึงท้ายที่สุดเท่านั้นล่ะ
นับแต่วันพรุ่งนี้ ท่าทางจะยุ่งน่าดูเลยนะ~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น