(ณ ห้องเรียน 3-B)
นาซึนะ: อายุนหวัด~♪
เฮ้อ♪ มาทันแบบฉิวเฉียดเยย ค่อยยังจั้ว ถ้าฉายย่ะก็อาจานต้องบ่นยาวแน่?
คุโร่: พูดอะไรฟังไม่ออกเลย
พอสลึมสลือแล้วก็จะพูดลิ้นพันสินะ นายเนี่ย
เอาเถอะ อรุณสวัสดิ์ล่ะนิโตะ
ตานายบ่วมฉึ่งเพราะนอนไม่พอแล้วนะ ไปล้างหน้าซักหน่อยไหม คาบแรกเป็นวิชาร้องเพลงของคุนุกิด้วย ถ้าเผลอหลับล่ะก็ได้โดนเฉ่งแน่
นาซึนะ: อืม ไม่น่าจะมีเวลาแล้วล่ะ... ช่วยต่อยหน้าฉันให้ตื่นเต็มตาทีสิ~ คุโร่จิน~♪
คุโร่: ถ้าฉันต่อยล่ะก็นายได้กระเด็นออกไปนอกหน้าต่างแน่ เป็นอะไรไปล่ะนิโตะ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเหรอ?
นาซึนะ: อุนิว... พอดีว่าไม่ค่อยได้นอนเต็มอิ่มเท่าไหร่น่ะ~?
ขอบเขตงานของคณะกรรมการกระจายเสียงมันเริ่มกว้างขึ้นน่ะ เรื่องการรวบรวมข้อมูลหรือกระจายข่าวสารเอง ก็ทำได้มากกว่าเดิมด้วยเหมือนกัน
ทั้งเรื่องที่ fine... "จักรพรรดิ" เท็นโชอิน เอย์จิคนนั้น ถูกโค่นลงใน DDD...
ถูกล้มล้างระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เกิดการปฏิวัติขึ้น โรงเรียนยูเมะโนะซากิก็เป็นอิสระมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
พวกรายการที่เคยถูกจำกัดมาจนถึงตอนนี้...
อย่าง "การออกอากาศตอนเที่ยง" หรือ "รายการทีวีในโรงเรียน" เอง ก็ทำได้อิสระโดยที่ไม่ต้องให้กรรมการนักเรียนมาคอยควบคุมแล้วด้วย~?
ฉันก็เลยตื่นตัวสุดๆเลยล่ะ♪
ทั้งทำแบบสอบถามรวบรวมข้อมูล เขียนสคริปต์รายการออกกากาศ อัดเสียง แล้วก็ทำโฆษณาอีก...
มีเรื่องให้ทำกองเป็นภูเขาจนไม่มีเวลาว่างให้นอนเลยล่ะ หาว♪
คุโร่: กลางค่ำกลางคืนก็นอนบ้างน่า ถ้าร่างกายพังขึ้นมามันมีแต่เสียกับเสียนะ
ชีวิตนักเรียนปีสามอย่างพวกเราเหลืออีกแค่ครึ่งปี ก็เข้าใจความรู้สึกที่ว่าไม่อยากจะปล่อยให้เวลาต้องเสียไปแม้แต่วินาทีอยู่หรอก
แต่นี่มันใช่เวลามาสนใจแต่งานของคณะกรรมการหรือไง แล้ว Ra*bits ล่ะ?
นาซึนะ: อะฮะฮะ ทางนั้นเองก็เริ่มจะมั่นคงขึ้นแล้วด้วยล่ะ~♪
สู้เด็กหนุ่มๆไม่ได้เลยจริงๆ แบบที่เรียกกันว่า "แค่ละสายตาจากเด็กผู้ชายไปสามวัน ก็จะเติบโตขึ้นทันตาเห็น" น่ะ...
เด็กๆของฉันเองก็ค่อยๆเติบโตขึ้นจนเห็นได้ชัดในทุกๆวันเหมือนกัน
พวกรุ่นน้องที่อยู่ในคณะกรรมการกระจายเสียงด้วยกัน อย่างริวเซย์ไตของชิโนบุน หรือ Trickstar ของมาโคะจินเอง ก็เป็นยูนิตที่ยังไม่มั่นคงเหมือนกันก็จริง...
แต่เหมือนจะกำลังสั่งสมความสามารถ แล้วค่อยๆประสบผลสำเร็จออกมาแล้วล่ะ~♪
ไหนๆก็อยู่โรงเรียนทั้งที ทำแต่งานไอดอลมันน่าเสียดายออก
แน่นอนว่าต้องให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นเป็นหลักก็จริง แต่อย่างงานของคณะกรรมการ กิจกรรมชมรม หรือการใช้ชีวิตในโรงเรียนเอง ก็จะช่วยเพิ่มพูนความสามารถให้เราได้เหมือนกันนะ
คุโร่: อยากให้เจ้าพวกรุ่นน้อง ได้สั่งสมประสบการณ์หลากหลาย แล้วเติบใหญ่เป็นบุรุษที่เก่งกาจได้จังเลยนะ...
นาซึนะ: ขอบใจนะคุโร่จิน พอได้คุยความง่วงก็หายไปเป็นปลิดทิ้งแล้วล่ะ~♪
คุโร่: ฉันไม่ได้ทำอะไรมากมายถึงขั้นต้องมาขอบคุณหรอกน่า
ยิ่งไปกว่านั้น รีบๆไปนั่งที่แล้วเตรียมเรียนได้แล้ว ถ้ามัวแต่ยืนคุยกันล่ะก็ เจ้าคุนุกิจะถือว่า "มาสาย" เอานะ?
นาซึนะ: คนๆนั้นนี่เข้มงวดจังเลยนะ~ โอเคๆ จะว่าไปแล้ว วันนี้คนมาน้อยจัง~ ถึงจะน้อยเป็นปกติก็เถอะ
เจ้าพวก "สามประหลาด" โดดเรียนกันอีกแล้วล่ะสิ?
คุโร่: เจ้าพวกนั้นมันรักอิสระน่ะนะ จะตอนนี้หรือเมื่อก่อนก็เหมือนกัน ห้องของพวกเรามีแต่พวกแบบนั้นอยู่เต็มไปหมดเลย
คนที่มาเข้าเรียนอยู่ทุกวัน มีแค่ฉันกับนิโตะหรือไงเนี่ย?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น