(ณ ห้องชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล)
คานาตะ: ...อย่างที่คาโอรุคุงพูดเลยคร้าบ ผมผิดเองล่ะ... ถึงจะเสียใจที่ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" เข้าร่วมไม่ได้ก็เถอะ
มาใช้ความรู้สึกที่รักใน "ท้องทะเล" ของพวกเรา ทำให้ "งานกีฬาสี" ประสบความสำเร็จกันเถอะ...♪
ถ้า "ผลงาน" ของพวกเราเป็นที่น่าจับตามองล่ะก็ คงได้ "งบประมาณ" สำหรับ "ชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล" เยอะแน่เลย~♪
คาโอรุ: คานาตะคุงเองก็ใส่ใจชมรมในแบบของคานาตะคุงสินะ สมาชิกชมรมก็น้อย แถมกิจกรรมยังประหลาดอีก เจ้าชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลเนี่ย
โซมะ: ถ้าแกจริงจังกับชมรมบ้างล่ะก็ "ชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล" ก็คงจะถูกยอมรับว่าเป็นชมรมชั้นเลิศไปแล้วล่ะ อย่ามาทำเหมือนเป็นเรื่องของคนอื่นนะ...
จะทำการดัดนิสัยนั่น ที่นี่ตรงนี้เอง
คาโอรุ: จ้าๆ เก็บดาบไปก่อนนะ มันอันตรายออก
จะว่าไปแล้ว โซมะคยุงเนี่ย อย่ามาเกะกะฉันมากนักน่าจะดีกว่านะ~?
ถ้าเกิดฉันลาออกจากชมรมขึ้นมาล่ะก็ สมาชิกจะเหลืออยู่แค่สองคน จะโดนยุบเมื่อไหร่ก็ไม่แปลกหรอกนะ~?
โซมะ: อึก... ฮึ้ย.....!
คาโอรุ: อะฮะฮะ เจ็บใจน่าดูเลยสินะ~ ก็เพราะงั้นแหล่ะ มาสนิทสนมกันไว้เถอะ♪
ถึงฉันจะไม่มีรสนิยมชอบสนิทสนมกับผู้ชายก็จริง แต่โซมะคุงเองก็มาเข้าชมรมนี้เพราะรักในทะเลใช่ไหมล่ะ?
ฉันเองก็ชอบทะเลมากๆเหมือนกัน~♪ คนที่รักทะเลไม่มีทางเป็นคนไม่ดีหรอก เนอะ♪
คานาตะ: คนที่รัก "ทะเล" ทุกคนเป็นคน "อ่อนโยน" หมดเลยคร้าบ...♪
ผมเองก็อยากให้โซมะกับคาโอรุ สนิทกันเข้าไว้เหมือนกันนะ~?
โซมะ: ...ถือว่าเป็นคำขอร้องจากท่านประธานก็แล้วกัน แม้จะเจ็บใจ แต่ข้าจะพยายามสนิทกับฮาคาเสะโดโนะเท่าที่จะเท่าได้
แล้ว ท่านประธาน ที่ว่าจะเข้าร่วมงานกีฬาสีเนี่ย คิดจะเข้าร่วมการแข่งอะไรงั้นหรือ?
คานาตะ: ว่าจะเข้าร่วม "แข่งวิ่งผลัด" น่ะคร้าบ...♪
คาโอรุ: หวา มีตัวเลือกตั้งเยอะแต่ดันไปเลือกอันนั้นงั้นเหรอ? น่ารำคาญจังแฮะ....
โซมะ: .........
คาโอรุ: ถึงไม่ต้องเอาดาบมาจ่อฉันก็เข้าร่วมด้วยอยู่แล้วน่า แต่ว่า แข่งวิ่งผลัดสินะ? คานาตะคุง จะวิ่งไหวเหรอ?
คานาตะ: ไหวสิคร้าบ~♪ แต่เร็วเท่า "เต่าคลาน" นะ~?
คาโอรุ: ถ้าคานาตะคุงเกิดมีเซนส์ด้านกีฬาล่ะก็ฉันคงตกใจน่าดูเลยล่ะ แต่ก็เท่าเต่าคลานสินะ แล้วโซมะคุงล่ะ? วิ่งเก่งไหม?
โซมะ: ข้า "โจคิงกุ(จ๊อกกิ้ง)" อยู่ทุกเช้าไม่มีขาด แถมช่วงนี้อโดนิสุโดโนะก็มาวิ่งด้วยกันด้วย
แม้จะเทียบกับอโดนิสุโดโนะไม่ได้ แต่ก็คงถือว่าเก่งนั่นล่ะ
คานาโตะ: อืมๆ คานาตะคุงไม่เก่ง ส่วนโซมะคุงเก่ง... สินะ ส่วนฉันถือว่าระดับกลางๆล่ะมั้ง? แต่ว่า ถ้าจะแข่งล่ะก็อยากจะแข่งให้ได้ชนะเลิศล่ะนะ
โซมะ: เกรงว่าอโดนิสุโดโนะเองก็จะเข้าร่วมแข่งวิ่งผลัดด้วยเหมือนกันนะ
แม้ข้าจะมั่นใจในฝีเท้าของตนเอง แต่ก็สู้อโดนิสุโดโนะไม่ได้หรอก คงจะหวังชนะเลิศยากอยู่
คาโอรุ: ไม่ใช่แค่ชมรมกรีฑา แต่ชมรมอื่นเองก็เข้าร่วมด้วยเหมือนกันนี่นะ~ คงจะหวังชนะเลิศยากจริงๆนั่นล่ะ แต่ว่า ก็อยากจะได้รางวัลอะไรบ้างเหมือนกัน
โซมะ: .....สำหรับฮาคาเสะแล้วถือว่าพูดได้ดีมีเหตุผลทีเดียว แต่ว่า ก็ตามนั้นล่ะ อยากจะแสดงให้เห็นว่าชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลเอง ก็มีดีไม่แพ้พวกชมรมกีฬาเช่นกัน
คาโอรุ: อื้มๆ~♪ ถ้างั้น จำเป็นต้องมีโค้ชสินะ ไม่มีโค้ชที่จะช่วยชี้นำพวกเราอยู่ที่ไหนบ้างหรือไงน้า~?
โอ๊ะ อันสึจัง อย่าทำเป็นเหลียวหลังกลับสิ ได้ยินเรื่องที่พวกเราคุยกันแล้วใช่ไหมล่ะ~?
โซมะ: แก อันสึโดโนะเค้ากำลังกลัวอยู่นะ ปล่อยมือนั่นซะ
คาโอรุ: คร้าบๆ ขอโทษทีนะอันสึจัง... อภัยให้เหรอ?
อันสึจังเนี่ยใจดีจริงๆนะ~ ชักจะหลงรักแล้วสิ♪
โซมะ: ทำไมเจ้าถึงได้ปากพล่อยกับผู้หญิงขนาดนั้นกันเนี่ย อันสึโดโนะ มาหลบข้างหลังข้าเร็ว ข้าจะปกป้องอันสึโดโนะจากเงื้อมมือมารของฮาคาเสะโดโนะเอง
คาโอรุ: ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น ฉันก็ไม่ทำอะไรผู้หญิงที่ไม่ชอบฉันหรอกน่า จริงๆนะ♪
แล้ว กลับเข้าเรื่องดีกว่า... อันสึจัง ช่วยมาเป็นโค้ชให้พวกเราได้ไหม?
อันสึจังเป็นโปรดิวเซอร์ของทุกคนใช่ไหมล่ะ ถ้างั้นก็เป็นโค้ชให้ได้เหมือนกันนั่นล่ะ
ถ้าไม่มั่นใจในตัวเองล่ะก็ เดี๋ยวฉันจะช่วยสอนให้แบบถึงพริกถึงขิงเลยนะ~?
โซมะ: อันสึโดโนะ ไม่ต้องไปสนใจคำพูดนั่นหรอก อันสึโดโนะนั้นคือ "ปุโรดิวซ่า" นะ
เช่นนั้นแล้ว ก็ควรทำหน้าที่นั้นให้สำเร็จลุล่วงดีกว่า ไม่มีเวลาที่จะมายุ่งกับพวกเราหรอก
อยากจะลองฟังรายละเอียดดูงั้นหรือ...? แต่ว่า อันสึโดโนะน่าจะยุ่งมากเลย ถ้าจะต้องมาพัวพันกับเรื่องของพวกเราก็รู้สึกเกรงใจ...
คาโอรุ: อันสึจังอุตส่าห์สนใจแล้วทั้งที อย่าไปขวางได้หรือเปล่า?
คือว่านะ อันสึจัง เรื่องมันออกจะยาวหน่อยนะ... อ้อ พอจะได้ยินคร่าวๆบ้างแล้วสินะ
พอดีว่าเกิดอะไรขึ้นหลายๆอย่าง พวกเราก็เลยจะเข้าร่วมการแข่งวิ่งผลัดน่ะ
แล้ว ถึงจะหวังรางวัลชนะเลิศยาก แต่ก็อยากได้ตำแหน่งดีๆหน่อยน่ะนะ เพื่อการนั้นเลยก็เลยจำเป็นต้องมีโค้ชน่ะ
อยากจะขอร้องให้อันสึจังช่วยเป็นโค้ชให้หน่อย ได้หรือเปล่า? ก็ ประมาณนั้นล่ะ...!
เอ้า โซมะคุงกับคานาตะคุงก็ขอร้องด้วยสิ! ถ้าใช้ลูกตื๊อล่ะก็ อันสึจังอาจจะยอมตกลงก็ได้นะ~?
โซมะ: อะ... อืม..... ถึงจะเกรงใจที่ต้องขอร้องเรื่องที่ทำให้อันสึโดโนะลำบากก็จริง แต่นี่เองก็เพื่อชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล แล้วก็เพื่อท่านประธาน
อันสึโดโนะ เพื่อที่พวกเราจะได้ตำแหน่งดีๆใน "การแข่งวิ่งผลัด" ดังนั้นแล้วช่วยมาเป็น "โคจิ(โค้ช)" ให้หน่อยได้หรือไม่?
คานาตะ: ปุก้า ปุก้า♪ ผมก็ขอร้องเหมือนกันคร้าบ...♪
ถ้ายอมเป็น "โค้ช" ให้ล่ะก็ ผมจะมอบ "ตู้ปลาไซส์มินิ" ที่ผมทำเองให้เลยน้า~♪
ใช้ "เปลือกหอย" ทำขึ้นมาเลยนา~?
จะเอาเป็น "ตู้ปลา" อันใหญ่ๆก็ได้เหมือนกัน แต่ "ตู้ปลา" ขนาดเท่ามือเองก็น่ารักดีนะคร้าบ♪
ดีใจเหรอ? งั้นเหรอคร้าบ~ ผมเองก็ดีใจมากๆเหมือนกัน♪
ถ้าหากว่าอันสึซังได้รับรู้ถึงความวิเศษของ "ท้องทะเล" ล่ะก็ ผมจะยิ่งดีใจมากกว่านี้อีกคร้าบ...♪
(รับมือกับคานาตะคุงคนนั้นได้เลยเหรอเนี่ย~? เหมือนว่าโซมะคุงที่เอาใจยากเอง ก็เชื่องกับอันสึจังด้วยเหมือนกัน?)
(เหมือนว่าคู่แข่งที่เล็งอันสึจังเอาไว้ จะมีมากกว่าที่คิดแล้วสิ)
(แต่ว่า ฉันเป็นพวกที่ยิ่งมีคู่แข่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีไฟฮึดสู้ซะด้วยสิ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก~♪)
คานาตะ: อันสึซัง ขอบคุณที่มาเป็น "โค้ช" ให้นะคร้าบ♪
...เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเรียก "ตัวช่วย" มาให้รอจนกว่าจะตอนนั้น เหรอคร้าบ?
เข้าใจแล้วคร้าบ ถ้างั้น วันพรุ่งนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น