วันจันทร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2564

เทศกาลวิวาทะ - Epilouge 1

 

(ณ โซนแผงลอยของเทศกาลวิวาทะ)

โซมะ: อันสึโดโนะ! ซื้ออาหารของร้านแผงลอยมาให้อย่างนั้นหรือ ขอบพระคุณอย่างยิ่ง♪

ง่ำๆ อร่อย เป็นรสชาติที่ไม่รู้จักเลย ที่เรียกว่ารสชาติของซอสสึ สินะ หืม...?

เหวอ!? มาสัมผัสตัวกันง่ายๆไม่ได้นะ อันสึโดโนะ! มีคำกล่าวที่ว่าหากชายหญิงล่วงเลยเจ็ดขวบแล้วห้ามร่วมนั่งเก้าอี๊ตัวเดียวกันอยู่ ถ้าหากเข้ามาใกล้โดยไม่ทันได้ระวังล่ะก็...!?

หืม มี "ซอสสึ" ติดอยู่ที่ริมฝีปากงั้นหรือ? ก็เลยช่วยเช็ดออกให้หรือ ขอบพระคุณมาก!

อืมๆ อันสึโดโนะช่างเป็นสตรีผู้อ่อนโยนช่างดูแลเอาใจใส่จริงๆ...

เหวอ!?

อันสึโดโนะ!  ปะ... เปิดเผยเนื้อหนังแบบไม่คิดอะไรเช่นนั้นไม่ได้นะ!

เอ๊ะ "ร้อน" งั้นหรือ? จะว่าไปก็ใช่นะ ช่วงนี้เป็นฤดูที่อากาศร้อนอบอ้าวด้วย?

แต่ก็ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาดเลย! มาทำเช่นนี้ต่อหน้าผู้อื่นได้อย่างไร?

อันสึโดโนะ ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่มีแต่ผู้ชายขวักไขว่ ก็ได้สูญเสียความสมหญิงไปแล้วงั้นหรือ...?

โอ๊ยๆ อย่าเอาลูกโป่งน้ำฟาดสิ! มันเจ็บนะ!

ขออภัยด้วย ไม่นึกว่าจะเป็นกังวลถึงขนาดนั้น...? ท้องหรือ? ถ้าหากข้าคว้านท้องจะยอมให้อภัยสินะ?

ลองรวบผมดูเป็นอย่างไรล่ะอันสึโดโนะ เวลาร้อนข้าเองก็มักจะทำเช่นนั้นเหมือนกัน

เดี๋ยวเถิด ก็บอกว่าอย่าม้วนชายชุดยูกาตะไง! ไร้ยางอายนัก!

แต่ก็ ร้อนจริงๆนั่นล่ะ... ชุดนี้ก็ถูกตัดขึ้นมาเพื่อให้ใส่อยู่ภายในอาคารที่ติดเครื่องปรับอากาศด้วย จึงทนความร้อนไม่ค่อยได้

อันที่จริง แค่เปลี่ยนไปสวมเสื้อ "จาจิ(เชิ้ต)" ก็พอแล้วล่ะ

แต่ถ้าหากร้านรวงต่างพากันปิดระหว่างที่ไปเปลี่ยนเสื้อก็คงจะรู้สึกเสียใจแย่ เลือกยากจริงๆเลย อืมมม?

หืม ถ้าร้อนล่ะก็แค่ตัดผมก็พอแล้วนี่ งั้นหรือ? พูดน่ะมันง่ายอยู่หรอก แต่ถ้าตัดผมล่ะก็ เหมือนกับประสบการณ์ที่สั่งสมมาทั้งหมดหายวับไปเลยน่ะสิ?

อันสึโดโนะเองก็น่าจะเข้าใจนี่ ไม่เข้าใจหรือ? อืม...?

หึหึ พอถูกชมเรื่องผมแล้วรู้สึกดีใจน่ะ คอยใช้ "โทรีโตะเม้นโตะ(ครีมนวดผม)" ไม่ขาดเลยนะ!

หืม ใช้ "ชามพู(แชมพู)" ยี่ห้ออะไรน่ะหรือ? เป็นน้ำมันม้าที่สืบทอดต่กกันมาในตระกูลคันซากิน่ะ...♪


คุโร่: ...ทำไมเจ้าพวกนั้นถึงได้เมาท์มอยเป็นสาวๆเลยเนี่ย?


เคย์โตะ: อืม ท่าทางสนิทกันแปลกๆนะ จะว่าไปรู้สึกจะเป็นเพื่อนร่วมห้องกันด้วยนี่นา ถ้าอยากร่วมการเมาท์มอยแบบสาวๆล่ะก็ จะไปคุยด้วยก็ได้นะ คิริว?


คุโร่: พูดบ้าๆน่า ไม่ใช่คาแรกเตอร์ฉันซักหน่อย ถึงจะชอบการเย็บปักถักร้อยก็เถอะ แต่ฉันชินกับอะไรที่มันแมนๆมากกว่าอยู่แล้ว

เพราะงั้น "เทศกาลวิวาทะ" ในครั้งนี้ ก็เลยปล่อยของแบบที่ไม่ได้ทำซะนานเลย♪

แต่ว่า มาทำตัวสบายใจเฉิบอยู่แบบนี้มันจะดีเหรอ

จริงอยู่ที่คันซากิท่าทางอยากจะมาเดินเที่ยวร้านแผงลอยก็เถอะ ถือว่าเป็นรางวัลงั้นเหรอ?


เคย์โตะ: อา... ก็ศึกตัดสินของ "เทศกาลวิวาทะ" ที่จัดที่หอประชุมเนี่ย พวกเราอาคัตสึกิได้รับชัยชนะนี่นะ

ถ้าอาคัตสึกิยังคงอยู่ต่อไปได้ แค่นั้นฉันก็สบายใจแล้วล่ะ


คุโร่: ก็ตึงเครียดมานานเลยนี่นะ เหนื่อยหน่อยล่ะ ฉันเองก็นึกว่าจะไม่รอดแล้วเหมือนกัน

แถมดันทำให้น้องสาวเป็นห่วงด้วย เธอเข้ามากอดแล้วก็ลูบๆหัวฉันตั้งนานแน่ะ~♪


เคย์โตะ: งั้นเหรอ... สนิทกับครอบครัวก็ดีแล้วล่ะ

ยังไงซะ ชัยชนะใน "เทศกาลวิวาทะ" นี้ ในอีกแง่หนึ่งก็คือเป็นไปตามแผนที่หมอนั่นวางไว้ด้วย จะปล่อยตัวปล่อยใจมากไปไม่ได้หรอก เดี๋ยวคงต้องไปเตือนคันซากิหน่อยแล้ว

ตอนนี้ สนุกให้เต็มที่ก็พอแล้วล่ะมั้น นับแต่วันพรุ่งนี้ไปจะเข้มงวดกันแล้วนะ


เคย์โตะ: ที่จริง... เอย์จิก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์พร้อ แถม fine ก็เหนื่อยล้าสะสมจากการไลฟ์ติดต่อกันหลายวันด้วย

กลับกันแล้วฝั่งนั้นต้องเป็นฝ่ายที่เตรียมใจจะสูญสิ้นยูนิตไปเลยซะด้วยซ้ำ

ธีมของดรีมเฟสคือความเป็นญี่ปุ่น การแสดงพื้นฐานก็เป็นแนวประเพณีพื้นบ้าน... เป็นเวทีถนัดของพวกเราอยู่แล้ว ถ้าขนาดนี้ยังไม่ชนะล่ะก็จะน่าขำเกินไปแล้วล่ะ


คุโร่: แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสูสีคู่คี่เลยนะ fine นี่เก่งจริงๆเลย

ถึงพวกเราจะได้อยู่บนจุดสูงสุดของโรงเรียนยูเมะโนะซากิชั่วคราวก็เถอะ แต่เดี๋ยวก็คงจะโดนปัดตกในชั่วอึดใจอยู่ดีนั่นล่ะ?


เคย์โตะ: ไม่หรอก "เทศกาลวิวาทะ" เป็นการแข่งแบบไม่เป็นทางการ ผลลัพธ์จะไม่ถูกบันทึกเอาไว้ และไม่มีผลกระทบต่อการประเมินด้วย

เป็นชัยชนะที่มีแค่เกียรติยศเท่านั้นล่ะ สั่นคลอนตำแหน่งของ fine ไม่ได้หรอก


คุโร่: อา นั่นสินะ คราวหน้าอยากจะลองสู้ด้วยอีกครั้ง ในการแข่งแบบทางการดูจังเลย

ในตอนที่ fine สมบูรณ์พร้อมน่ะนะ ถึงคราวหน้าพวกเราอาคัตสึกิ ก็จะชนะให้ได้เหมือนเดิมก็เถอะ♪

ถ้าได้สวนหมัดกันซักครั้ง ก็ได้รู้ใจกันแล้วล่ะ ถ้าจากนี้ต่างฝ่ายต่างกลายเป็นคู่ต่อสู้ที่ช่วยขัดเกลากันและกันได้ก็คงจะดีนะ

นั่นล่ะคือพวกพ้อง หมายความว่าเราสนิทกันพอทีจะทะเลาะกันได้แล้วไงล่ะ


เคย์โตะ: อา ใช้ชัยชนะในครั้งนี้เป็นพลัง มุ่งไปสู่อนาคตกันเถอะ ทั้งฉันและเอย์จิ ทั้งอาคัตสึกิและ fine... ในที่สุด ก็มีใจที่จะมุ่งไปข้างหน้าต่อซักทีนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...