(ณ ห้องชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล)
โซมะ: แก...! อย่ามาใช้มือสกปรกจับดาบนะ! ถ้าดาบเกิดสึกกร่อนขึ้นมาล่ะก็ คิดจะชดใช้ยังไงหะ!
คาโอรุ: ...ดาบของโซมะคุงเนี่ย โทรมขนาดนั้นเลยเหรอ?
แต่ว่า พกดาบเดินไปเดินมาแบบนั้นเนี่ย ผิดยุคไปหน่อยหรือเปล่า เดิมทีแล้วมันผิดกฎห้ามพกพาอาวุธด้วยไม่ใช่เหรอ~?
โซมะ: แกทำให้ข้าโกรธได้ที่แล้วล่ะ ข้าไม่ให้อภัยที่มากล่าวหาดาบที่ตกทอดกันมาในตระกูลข้าจากรุ่นสู่รุ่นเป็น "ของโทรมๆ" หรอกนะ
จะทำการปลิดชีวิตนั่นเสียที่นี่ตรงนี้ล่ะ
คาโอรุ: เหวอ อันตรายนะ ถ้าเหวี่ยงดาบไปโดนตู้ปลาจะทำยังไงเล่า?
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับตู้ปลาแสนสำคัญของคานาตะคุงล่ะก็ เค้าต้องเสียใจมากแน่ๆเลยนา?
โซมะ: อึก...! แก เอาตู้ปลามาเป็นโล่กำบังเช่นนี้ ช่างเป็นการกระทำที่ไม่สมเกับเป็นนักรบเสียจริง...!
คาโอรุ: ก็ไม่ใช่นักรบซักหน่อย~
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เราควรจะคุยเรื่องงานกีฬาสีกันไม่ใช่เหรอ? คานาตะคุง เหมือนจะคิดเรื่องไม่เข้าท่าเพื่อที่จะเข้าร่วมงานกีฬาสีอยู่ด้วยนะ
โซมะ: ไม่นึกเลยนะว่าแกจะพูดจามีเหตุผลเป็นด้วย...
แต่ว่า ก็จริงอย่างที่แกพูดมา จะยอมเก็บดาบเข้าฝักชั่วคราวก็แล้วกัน
คาโอรุ: ไม่ต้องแค่ชั่วคราว แต่ช่วยเก็บไปตลอดชีวิตเลยก็ดีนะ
เอ แล้ว คานาตะคุง? ถึงเพื่อนในห้องจะชวน แต่ก็ปฏิเสธไปแล้วสินะ?
ก็แปลว่าจะเข้าร่วมแบบยูนิตเหรอ? หรือว่าแบบชมรม?
คานาตะ: แน่นอนว่าต้องแบบ "ชมรม" สิคร้าบ~♪ ก็ผมเป็น "ประธาน" ของ "ชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเล" นี่นา
กะว่าจะใช้อำนาจของ "ประธาน" เพื่อให้ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" เข้าร่วมได้น่ะคร้าบ
คาโอรุ: ถ้าเข้าร่วมแบบชมรมล่ะก็ แปลว่าฉันกับโซมะคุงก็ต้องเข้าด้วยสินะ... เฮ้อ น่ารำคาญจังเลย...
งานกีฬาสีเปิดให้นักเรียนแผนกปกติเข้าร่วมด้วย ถือว่าเป็นโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับเด็กสาวๆก็จริง แต่ว่า พอคิดถึงเรื่องการเตรียมการก็ทำเอาหมดแรงขึ้นมาแล้ว
โซมะ: นี่แก คิดจะขัดขืนคำสั่งของท่านประธานงั้นเหรอ?
ท่านประธานกำลังบอกว่าอยากจะสนุกสนานกับงานกีฬาสีร่วมกับพวกเราอยู่นะ ดังนั้นแล้ว การจะปฏิบัติตามคำสั่งนั้น ก็คือหน้าที่ของพวกเราซึ่งเป็นสมาชิกชมรมสิ...!
คาโอรุ: อืมมม โซมะคลุงเนี่ย พูดเหมือนมีคานาตะคุงเป็นนายเหนือหัวเลยนะ แต่ว่ามาบังคับแม้แต่ฉันด้วยแบบนี้ก็แย่น่ะสิ~?
แล้วก็ เหมือนว่าคานาตะคุงน่าจะอยากสนุกกับงานกีฬาสีพร้อมกับ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" มากกว่าสนุกด้วยกันกับพวกเรานะ
คานาตะ: ถึง "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" จะสำคัญก็จริง แต่คาโอรุกับโซมะก็เป็น "เพื่อนพ้อง" ที่แสนสำคัญเหมือนกันนะคร้าบ...♪
ก็ผมอยากเข้าร่วม "งานกีฬาสี" ด้วยกันกับ "เพื่อนพ้อง" ที่รัก "ท้องทะเล" นี่นา~
โซมะ: ท่านประธาน...!
รับทราบแล้วขอรับ
ถ้าหากท่านประธานกล่าวเช่นนั้นล่ะก็ คันซากิ โซมะ ผู้นี้ จะตั้งใจหาวิธีที่จะเข้าร่วมงานกีฬาสีร่วมกับเหล่า "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" ให้ได้เลย...!
คาโอรุ: เดี๋ยวสิ คิดยังไงก็ไม่ไหวหรอกน่า ถ้าแค่แบกตู้ปลาไปด้วยก็ยังพอว่า
โซมะ: ด้วยกำลังของข้า การจะแบกตู้ปลาไปด้วยนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ถึงอาจจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเจ้าก็เถอะ
คาโอรุ: เอ๊ะ ฉันแค่พูดเล่นเองนะ... เหวอ นี่เอาจริงเหรอเนี่ย
คานาตะคุงเองก็คงไม่ได้คิดเป็นจริงเป็นจังใช่ไหม?
คานาตะ: ผมเองก็คิดว่าการแบก "ตู้ปลา" ไปด้วยก็เป็น "วิธี" ที่ดีเหมือนกันน้า... น่าเสียดายจังเลยคร้าบ...
คาโอรุ: นี่ก็คิดจริงจังด้วยอีกคนเหรอเนี่ย
คือว่านะ แค่ทำให้เมมเบอร์กลุ่มนี้เข้าร่วมได้ก็ใกล้เคียงกับคำว่าปาฏิหาริย์แล้ว ยอมแพ้กับการที่จะให้ "เพื่อนพ้องในท้องทะเล" เข้าร่วมด้วยเถอะ
พวกเราเองก็รักในท้องทะเลเหมือนกัน แค่มีความรู้สึกงั้นอยู่ก็พอแล้วนี่นา? ไม่ใช่หรือไง? คานาตะคุง♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น