(ณ สตูดิโอ)
ริทสึ: หาว ฟู่ว...♪
กลับมาแล้ว... ราตรีสวัสดิ์...♪
อิซึมิ: อ๊ะ เดี๋ยวเถอะคุมะคุง อย่ากลับมาสตูดิโอแล้วก็หลับทันทีตลอดๆได้ไหม? ต้องมาประชุมกันก่อนสิ ตื่นเร็ว?
ริทสึ: งืมๆ ไม่ว่าใครหน้าไหน ก็ไม่อาจมาขัดขวางการนอนหลับของฉันได้หรอก...♪
อิซึมิ: โอ๊ย!? เจ้าหมอนี่ พอพยายามเขย่าปลุกก็มากัดนิ้วกันเฉยเลย เป็นสัตว์ป่าหรือไง? น่ามคาน!
อาราชิ: สนิทกันจังเลยนะ ร่าเริงกันดีจัง พอไลฟ์จบชั้นก็เหนื่อยเต็มที่แล้วล่ะ
อุฮุฮุ ไม่ได้อยากจะแก้ตัวให้ริทสึจังหรอกนะ แต่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนได้ "กลับมาบ้าน" จริงๆนั่นล่ะ...
ช่วงนี้ เหมือนว่าสตูดิโอนี้จะกลายเป็นฐานที่มั่นของพวกเรา Knights เลยนี่นา?
ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านอีกแล้ว...♪
อิซึมิ: อย่ามัวแต่เฉยอยู่สิ นารุคุงก็มาช่วยปลุกคุมะคุงที! อันสึก็ด้วย อย่าเอาแต่มองอย่างเดียวสิ?
จะหน้าไหนๆก็ทำตัวชวนหงุดหงิดกันทั้งนั้นเลย!
ริทสึ: งั่ม งั่ม...♪
อิซึมิ: ก็บอกว่าอย่ามางับนิ้วไงเล่า เป็นเด็กทารกหรือไง!?
อาราชิ: ฮุฮุ อันสึจังเองก็เหนื่อยหน่อยนะจ๊ะ~ เด็กดี เด็กดี♪
ช่วงนี้เราต้องไลฟ์ติดต่อกันหลายวันด้วย รู้สึกผิดจังเลยที่ต้องให้เธอมาคอยอยู่ด้วยกันตลอด
เธอตั้งใจทำงานก็ช่วยพวกเราได้เยอะเลยล่ะ ต้องให้รางวัลอะไรซักหน่อยแล้วสิ...♪
เธอต้องไปโปรดิ๊วซ์ให้ยูนิตอื่นด้วยนี่นา จะมีร่างแยกซักกี่ร่างก็คงไม่พอใช่ไหมล่ะ?
ทุกๆคนเองก็คงจะพยายามเพื่ออันสึจังกันน่าดูเลยล่ะ~♪
แหม ถึงจะตอบแทนให้ได้แค่น้ำชากับขนมก็เถอะ... นั่งพักตรงนี้ให้สบายๆเถอะนะจ๊ะ
ถ้ามีงานอื่นล่ะก็เดี๋ยวจะช่วยเองนะ ไว้ใจพี่สาวได้เลยนะจ๊ะ♪
อิซึมิ: นารุคุงงง! เดี๋ยว มาช่วยกันทีสิ! คราวนี้จะถูกลากเข้าไปอยู่ในฟูกแล้ว คุมะคุงละเมอได้ทุเรศเกินไปแล้วนะ!
อาราชิ: หนวกหูจังเลย... ริทสึจังเองก็คงจะเหนื่อยนั่นล่ะ ปล่อยให้เค้านอนพักไปเถอะนะ การพักผ่อนก็สำคัญสำหรับนักรบนะ อัศวินเองก็เหมือนกัน♪
อิซึมิ: ฮึ้ย เพราะยัยอันสึสร้างเตียงในสตูดิโอไว้ให้คุมะคุงนั่นล่ะ...
ถึงจะดีที่ทำให้ไม่ต้องวิ่งวุ่นออกตามหาคุมะคุงที่อื่นก็เถอะ?
แต่ก็ทำให้ไม่ขยับออกไปจากเตียงในสตูดิโอด้วยเหมือนกัน นอกจากเวลาไลฟ์แล้วก็ยังเอาแต่นอนเหมือนเดิม! คุงมะคุง เอาแต่ใจตัวเองเกินไปหน่อยแล้วมั้ง?
อาราชิ: เอ๋ อย่างอิซึมิจังพูดแบบนั้นได้ด้วยเหรอ? ก็คือๆกันทั้งคู่เลยไม่ใช่หรือไง คู่ซี้คู่นี้♪
แหม แต่ถ้าเทียบกับช่วงแรกแล้วล่ะก็ถือว่าดีขึ้นแล้วนี่นา เมื่อก่อนเหมือนเป็นศพที่มีชีวิตเลยล่ะ... ริทสึจังน่ะ
อิซึมิจังเอง ช่วงนี้ก็ดูมีไฟฮึดสู้ขึ้นมาเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?
เป็นเพราะอันสึจังหรือเปล่าน้า
หรือว่าจะเป็นเพราะ "ราชา" ที่ในที่สุดก็กลับมากันล่ะ?
อิซึมิ: หา? ไม่ได้มีไฟอะไรซักหน่อย อย่าเข้าใจผิดไปสิ? ก็ ถ้ามีโอกาสชนะแน่นอนแต่ไม่วางเดิมพันอะไรเอาไว้ มันก็ไอ้โง่ดีๆเองนี่นา♪
ถึงที่ผ่านมาเราจะเหมือนต่อสู้ด้วยมือเปล่าก็จริง แต่พอ "ราชา" โง่เง่านั่นกลับมา ก็ทำให้เราได้ "อาวุธ" มาไว้ในมือแล้ว...
หมายถึง เพลงใหม่ของพวกเราน่ะนะ
ถ้าหากมี "อาวุธ" อยู่ก็จะสามารถวางกลยุทธ์ได้ แปลว่าในที่สุดเราก็จะได้ต่อสู้ให้สมกับเป็น Knights แล้วไงล่ะ
จะไม่ยอมให้ Trickstar หรือพวกคนอื่นๆ มาอวดเบ่งได้อีกแล้วล่ะ~♪
เพราะไม่รู้ว่าไอ้เจ้าบ้านั่น จะหายหัวไปไหนอีกหรือเปล่าน่ะสิ...
ในระหว่างนี้ต้องพยายามทลายปราการแล้วขยายอาณาเขตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้พวกเราจะเคยโชคร้ายมาก่อน ก็จะกลับมาเบ่งบานอย่างงดงามได้อีกครั้ง
ชักจะน่าตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว การแข่งขันเนี่ย ถ้าไม่ชนะมันก็ไม่สนุกน่ะสิ...♪
อาราชิ: ทำตัวหน้าทำตาระยิบระยับอย่างกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะ
"ราชา" เนี่ยสุดยอดไปเลยนะ ถึงชั้นจะไม่ค่อยรู้จักคนๆนั้นเท่าไหร่ก็เถอะ เค้าเป็นคนยังไงกันเหรอ?
หลังจากที่ชั้นเข้ามาใน Knights ปุ๊ป คนๆนั้นก็หายตัวไปปั๊ปเลยนี่นา
ก็เลยไม่รู้เท่าไหร่ว่าเป็นคนยังไงแน่?
ถ้าเป็นคนสดใส เข้ากับคนง่ายก็ดีสิ แต่ท่าทางจะไม่ใช่คนไม่ดีสินะ?
อิซึมิ: หมอนั่นคงจะถูกใจนารุคุงน่าดูเลยล่ะ หมอนั่นชอบคนประหลาดซะด้วย
ปกติหมอนั่นไม่จำชื่อคนหรอก ขนาดคาสะคุงเอง ป่านนี้ก็ยังโดนเรียกว่า "เจ้าเด็กใหม่" อยู่เลย?
สึคาสะ: ..........
อาราชิ: แหม งั้นเหรอ? แต่ว่าชั้นไม่ใช่คนประหลาดนะ เสียมารยาทจริงเชียว!
เอาเป็นว่า ถึงจะมีปัญหาเรื่องนิสัยยังไง "ราชา" ก็ยังเป็นอัจฉริยะด้านการแต่งเพลงอยู่ดี
ด้วยเพลง... ด้วยอาวุธที่คนๆนั้นเตรียมเอาไว้ให้ พวกเราก็จะยังคงมุ่งหน้าบุกต่อไปได้
จะได้มีผลงานในดรีมเฟสทางการ แล้วใช้ "ดูเอล" อันเป็นประเพณีของ Knights กวาดล้างยูนิตอื่นไปซะ...
ชื่อเสียงก็คงจะพุ่งพรวดพราดเลยล่ะ
เหมือนโกหกเลยนะ♪ แค่มี "ราชา" แค่มีคนคอยชี้นำทาง ก็แตกต่างไปได้ถึงขนาดนี้เลย
ที่จริงตอนนี้เราอยู่ในช่วงฟื้นตัวหลักทำศึกด้วย... แล้วพวกเรา Knights ก็จะทวงคืนความรุ่งโรจน์ในอดีตกลับคืนมา
Knights ในสมัยก่อนที่ฉันเคยหลงไหล ทั้งเปล่งประกายและงดงาม จะฟื้นคืนมาอีกครั้ง♪
แน่นอนว่าอันสึจังเป็นคนจัดเตรียมงานให้พวกเรานะ... การไลฟ์ติดต่อกันหลายวันเนี่ย ถึงจะฝืนไปหน่อยแต่ก็ทำได้อยู่แล้วล่ะ
อิซึมิ: ก็ "ราชา" ทำงานเกี่ยวกับงานขั้นตอนพวกนั้นได้ห่วยแตกสุดๆไปเลยน่ะนะ ไม่มีสามัญสำนึกเอาซะเลย เจ้าคนปลีกวิเวกจากสังคมนั่น
เพราะแบบนั้นอันสึถึงทำตัวอวดเบ่ง สั่งงานเราไปเรื่อยจนเราขัดอะไรไม่ได้แล้วไงล่ะ
จะเรียกว่าเติมเชื้อไฟ หรือเห็นคนล้มแล้วกระทืบซ้ำดีล่ะ
อันสึเองก็คงจะวุ่นวายน่าดูเลยสินะ ขอโทษแทนเจ้าโง่ของทางเราด้วยล่ะ น่าสงสารจริงๆเลย... เดี๋ยวโอนี่จังจะช่วยปลอบประโลมให้เอง♪
อาราชิ: เดี๋ยวเถอะ ไปกลายเป็น "โอนี่จัง" ของอันสึจังตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย?
แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงชั้นก็ไม่ยอมยกตำแหน่ง "โอเน่จัง" ของอันสึจังให้หรอกนะ...♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น