วันพฤหัสบดีที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2564

Holiday - ไปซื้อของครั้งแรก/ตอนที่ 1

 

(ณ ตัวเมือง)

ฮาจิเมะ: ~♪

ไปซื้อของ ไปซื้อของ♪ ไปซื้อของกับอันสึซัง~♪

เอะเฮะเฮะ ขอโทษนะครับ วันหยุดหน้าร้อนแท้ๆแต่กลับขอให้มาซื้อของด้วยกันแบบนี้

แถมอันสึซังแค่เดินผ่านมาเฉยๆด้วย...?

ครับ ถึงจะเป็นหยุดหน้าร้อนแต่ผมก็ยังทำงานพิเศษในโรงเรียนอยู่เหมือนเดิมนั่นล่ะ แล้วงานในคราวนี้ก็คือการ "ออกมาซื้อของ" ครับ

ถูกใช้ให้ซื้อของใช้ประจำวันสำหรับระหว่างหยุดหน้าร้อน... อย่างชอล์ก กระดาษงาช้างแล้วก็สบู่ กระดาษชำระ

หรืออะไรแบบนั้นมาเผื่อเอาไว้น่ะครับ

ปกติเหมือนว่าจะสั่งซื้อจากผู้รับเหมารวดเดียวอยู่ทุกๆปีนะครับ แต่นับจากปีนี้ไปโรงเรียนยูเมะโนะซากิเปลี่ยนระบบใหม่นี่นา...

ตัวอย่างก็เช่นอันสึซังน่ะครับ มีการจัดตั้งแผนการเรียนใหม่ด้วยใช่ไหมล่ะ?

เพราะงั้นจะเรียกว่าไปซื้อของมาเผื่อไว้หรือยังไงดี เหมือนว่าของบางอย่างในสต๊อกจะไม่พอน่ะครับ

ดังนั้นแล้ว การออกมาซื้อของในครั้งนี้ ก็คืองานของผมไงล่ะครับ~♪

ต้องขอบคุณจริงๆนะครับ ที่อันสึซักเรียกทักแล้วมาช่วยกันแบบนี้...

ถึงผมจะทำงานพิเศษในโรงเรียนมาหลากหลายอย่างก็จริง แต่การออกมาซื้อของเนี่ยถือเป็นครั้งแรกเลยล่ะครับ

งานที่ต้องใช้เงินแบบนี้ กังวลจังเลยครับ... แล้วผมก็ไม่ใช่คนในพื้นที่ด้วย ก็เลยไม่ค่อยรู้จักร้านรวงอะไรเท่าไหร่นัก

อันสึซังเอง ก็คงไม่ได้อาศัยอยู่แถวนี้ด้วยใช่ไหมครับ

อ๊ะ ขอโทษนะครับ ไม่ได้ตั้งใจจะซักไซร้อะไรนะ!

แค่พยายามจะหาเรื่องคุยด้วยน่ะครับ งือ~? ขอโทษนะครับที่พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ผมพูดเสียงเบาเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ?

ถ้าไม่ได้ยินล่ะก็บอกได้นะครับอันสึซัง ผมเองก็ถูกเพื่อนในห้องหรือคนใน Ra*bits ดุเรื่องนั้นบ่อยๆด้วย...♪

จะว่าไปแล้ว การที่ผมเรียกคุณว่าอันสึซังเนี่ย ถือว่าเสียมารยาทหรือเปล่าครับ ก็คุณเป็นโปรดิวเซอร์ชั้นปีสูงกว่านี่นา ผมคงจะทำตัวสนิทสนมเกินไปหน่อยสินะครับ

แต่ว่าทุกคนก็เรียกกันแบบนั้นด้วย~?

เอ๊ะ? อ๊ะ ครับ อันสึซังชอบมาซื้อของหรือของว่างอะไรแถวนี้บ่อยๆสินะครับ

ก็เลยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับร้านต่างๆสินะครับ~ พึ่งพาได้จังเลย...♪ เอะเฮะเฮะ ช่วยตอบคำถามเมื่อซักครู่ให้สินะครับ

อันสึซังเนี่ยมีเอกลักษณ์จังเลยนะครับ ผมเองก็ชอบตอบสนองช้าจนตามเรื่องที่คนอื่นพูดไม่ทันเหมือนกัน ก็เลยเข้าใจดีเลยล่ะครับ

อา คงจะรู้สึกลำบากใจที่ถูกคนอย่างผมเห็นใจสินะครับ... ถึงจะบอกว่าตัวเองเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ที่จริงก็แค่พูดไม่เก่งเฉยๆเท่านั้นเอง

อันสึซังเนี่ย คือว่า รู้สึกคูลมากเลยล่ะครับ♪ เป็นผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่ที่เท่มากๆเลย...♪

ครับ? เรียกว่าอันสึซังได้เหรอครับ?

ตอบช้าจริงๆด้วยนะครับเนี่ย ที่จริงไม่ต้องตอบคำถามที่ผมถามทุกเรื่องก็ได้นะครับ...♪

แต่ก็ดีใจนะครับ เพราะผมเสียงเบา แถมยังไม่ค่อยกล้าแสดงออกด้วย...

พออยู่กับทุกคนแล้ว ก็ทำได้แค่พยักหน้าเห็นด้วยตลอดเลย

ทำแบบนั้นแล้วมันสบายใจมากกว่าน่ะครับ...

การที่อันสึซังไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่ มีแต่ผมที่คอยพูดแบบนี้ ทำเอารู้สึกแปลกๆเลยล่ะครับ~♪

เอะเฮะเฮะ พอพูดมากๆเข้าก็เริ่มเหนื่อยจนเหงื่อออกซะแล้วสิ

พออยู่กับอันสึซังแล้วจะรู้สึกเกร็ง กลัวว่าตัวเองจะเผลอทำตัวเสียมารยาทจนถูกโกรธไปน่ะครับ...♪

จะไม่โกรธ เหรอครับ?

เอะเฮะเฮะ อันสึซังใจดีจังเลยนะครับ...♪

เหมือนได้มีพี่สาวเลย ดีใจจังเลยครับ ผมมีแค่น้องชายกับน้องสาวด้วย ก็เลยอยากมีพี่น้องที่อายุมากกว่ามาตลอดเลย~♪

แต่จะเรียกว่าโอเน่จัง ก็คงไม่ได้สินะครับ คงจะดูปีนเกลียวเกินไปหน่อยสินะ ถึงนี่จังจะชอบที่ถูกเรียกว่านี่จังก็เถอะ

ขอโทษนะครับที่เอาแต่พูดจาเรื่อยเปื่อย อันสึซังเองก็เหงื่อออกแล้วสิ หาอะไรดื่มกันซักหน่อยดีกว่านะครับ

แถวนี้มีร้านคาเฟ่ดีๆอยู่หรือเปล่านะ...? นี่เป็นช่วงหยุดหน้าร้อนด้วย แดดแรงมากเลยล่ะครับ

หวา อะไรเหรอครับ? จู่ๆอย่ามาจับกันแบบนั้นสิ อะหวาหวา?

หืม? นั่นสินะครับ ผมของผมคงจะยาวเกินสำหรับผู้ชายไปนิดหน่อยล่ะครับ ยิ่งเป็นฤดูนี้แล้วก็ยิ่งทำให้ร้อนเข้าไปใหญ่เลย

แต่เพราะแนวทางของ Ra*bits ก็เลยทำให้ตัดผมไม่ได้น่ะครับ ที่จริงแล้วอยากจะโกนผมให้เกรียนไปเลยด้วยซ้ำ แถมยังประหยัดด้วย...

แต่ทำไมทุกคนถึงได้ห้ามกันอย่างเอาเป็นเอาตายก็ไม่รู้~?

ถึง Ra*bits กับความน่ารักจะเป็นของคู่กันก็เถอะ แต่พอถูกชมว่าน่ารักมากๆเข้าแล้ว...

ก็ดีใจที่ถูกชมอยู่หรอกนะครับ แต่ในฐานะผู้ชายแล้วรู้สึกสับสนยังไงไม่รู้สิ~♪

อย่างน้อยก็ต้องให้ยาวประมาณผมของมิตสึรุคุงหรือโทโมยะคุงล่ะครับ... แต่เดี๋ยวคาแรกเตอร์จะซ้ำกันเอา

คิดว่ายังไงบ้างล่ะครับ คุณโปรดิวเซอร์?

หืม? นี่มัน... เชือกรัดผม เหรอครับ? ถ้าใช้เจ้านี่มัดน่าจะสบายขึ้นงั้นเหรอ?

เอ๋ รับไว้ไม่ได้หรอกครับ! ก็นี่มันของเด็กผู้หญิงนี่นา!

เอ๊ะ? "เหมือนมีน้องสาวเลย" เหรอ?

ผมไม่ใช่น้องสาวซักหน่อยนะครับ~ อย่างน้อยก็ขอเป็นน้องชายแทนเถอะ~...? โถ่ บางครั้งอันสึซังก็ขี้แกล้งจังเลยนะครับ

อ๊ะ เห็นร้านที่เป็นเป้าหมายแล้วล่ะครับ เป็นร้านค้าขายส่งที่โรงเรียนทำธุรกิจด้วยน่ะครับ

ค่อยยังชั่ว ในที่สุดก็มีถึงซักที...♪

เพราะเป็นร้านขายส่งที่ไม่ขายให้คนทั่วไป หน้าร้านก็เลยดูไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่สินะครับ~ ถ้าผมมาคนเดียวคงหาไม่เจอแน่เลย...?

เอาล่ะ ไปกันเถอะครับ โอเน่จัง...♪

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...