(ณ ห้องเรียน 3-B)
คุโร่: ...จะว่าไปแล้ว ช่วงนี้มีข่าวลือว่ามีคนเห็นเจ้าสึกินากะอยู่ในโรงเรียนด้วย หมอนั่นกลับมาแล้วงั้นเหรอ?
แต่ก็ไม่เห็นโผล่หน้ามาที่ห้องเรียนเลยนี่นา?
นาซึนะ: อา~ ฉันเองก็ได้ข้อมูลแบบนั้นมาเหมือนกัน หมอนั่นหยุดเรียนไปเป็นเทอมแล้ว แต่ยังไม่กลับมาเรียนซักทีเลยนะ
ทำเอาฉันนึกว่าลาออกไปแล้วซะอีกนะเนี่ย~?
คุโร่: ถ้าเกิดโผล่มาล่ะก็ได้มีแต่เรื่องวุ่ยวายแหงๆ เจ้าหมอนั่น มันภัยพิบัติชัดๆ
ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมหมอนั่นถึงไม่โดนนับว่าเป็นหนึ่งใน "ห้าประหลาด" ด้วย
ทั้งที่โรงเรียนยูเมะโนะซากิ อุตส่าห์สงบสุขได้แล้วแท้ๆ...
ถ้าเกิดเจ้าสึกินากะก่อเรื่องขึ้นอีกล่ะก็ นายท่านฮาสึมิต้องเครียดจนเป็นโรคกระเพาะแน่ๆ
เลโอ: วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! สวัสดีทุกคน! กู๊ดเท่นมอร์แกน☆
นาซึนะ: ตกใจหมดเลย!? พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา~?
เลโอจิน กลับมาแล้วจริงๆด้วยสินะ! คิดถึงจังเลย~♪
เลโอ: นายเป็นใครน่ะ!
นาซึนะ: โดนลืมซะแล้ว!? ใจร้ายจังเลย เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันนะ~?
เลโอ: เดี๋ยวก่อน! อย่าเพิ่งพูดอะไรไปมากกว่านั้นนะ อย่ามาให้ข้อมูลกับฉัน!
ฉันจะสันนิษฐานเอง จะจินตนาการเอง! มันสมองของฉัน จะทำให้เรื่องราวไร้ขีดจำกัด และโอเปร่าร่ำร้องขึ้นมาเอง! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆
ที่บอกว่าเป็น "เพื่อนร่วมห้อง" แปลว่าที่นี่ห้องเรียน 3-B สินะ! ค่อยยังชั่ว!
พอดีว่าหลงทางนิดหน่อยน่ะ~ โรงเรียนนี้ทั้งกว้าง ซับซ้อน แถมยังพิศดารอีก ไม่เห็นเข้าใจเลย!
ที่นั่งของฉันอยู่ตรงไหนน่ะ? ตรงนี้เหรอ? ตรงนี้ก็ดีนะ โดนแดดส่องด้วยน่าจะรู้สึกดีเลยล่ะ! สมองจะได้สังเคราะห์แสง เหมาะแก่การนอนกลางวันด้วย♪
นาซึนะ: อ๋า นั่นมันที่ฉันนะ! อย่ามานั่งตามใจชอบสิ ถ้าไม่นั่งที่ก่อนคาบเรียนจะเริ่มล่ะก็ จะถูกตัดสินว่า "มาสาย" เอานะ~?
เลโอ: วะฮ่าฮ่า☆ อะไรของนายเนี่ย ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว น่ารักจังเลยนะ?
เป็นคุณภูติเหรอ! คิดอะไรถึงมาล่อลวงฉันกันล่ะ ถ้าเป็นคุณภูติล่ะก็ ขับขานบทกวีให้มันอิสระเสรีมากกว่านี้หน่อยสิ!
นาซึนะ: โดนดุในเรื่องที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แล้ว!? คุ... คุโร่จิน~...?
คุโร่: เอ้าๆ นี่ สึกินากะ นิโตะเค้าลำบากใจอยู่นะ จะว่าไปทำไมแกถึงได้ดี๊ด๊าขนาดนี้แต่เช้ากันล่ะ?
เลโอ: อ๊ะ คุโระนี่นา ไม่ได้เจอกันนานนะ! ตัวใหญ่ไม่เปลี่ยนเลยนะนายเนี่ย♪
เป็นยักษ์เหรอ! ที่นี่คือโลกแห่งเทพนิยายเหรอ! รอเดี๋ยวก่อนนะ!
ยังไม่ทันเข้าใจเนื้อเรื่องเลย ตัวละครอย่าเพิ่งโผล่มาเยอะแยะนักสิ แล้วบทฉันคืออะไรล่ะ? ผู้กล้าเหรอ? จอมมารเหรอ?
ไม่ใช่หรอก ฉันคือราชาไงล่ะ! ไม่ว่าเมื่อไหร่ ฉันก็คือราชาผู้เปลือยเปล่า! วะฮ่าฮ่าฮ่า☆
เลโอ: อา เขียนออกแล้ว ความกระหายในผลงานใหม่มันกำลังตีขึ้นมาแล้ว! ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็ต้องเขียนเพลงเลื่องชื่อได้แน่! เขียนโอเปร่าได้แน่! ฉันนี่มันอัจฉริยะจริงๆเลย วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆
จงอิจฉาอยู่ที่โลกฝั่งโน้นซะวากเนอร์! กัดฟันแค้นซะสิเช็คสเปียร์! ด้วยสองมือนี้ ด้วยชีวิตนี้! ฉันจะทักถอผลงานชิ้นเอกขึ้นมาเอง...☆
นาซึนะ: อ๋า ห้ามขีดเขียนกำแพงหรือพื้นห้องเรียนนะ! หยุดสิ เป็นเด็กเล็กหรือไงเนี่ย!
ถ้าจะเขียนล่ะก็ไปเขียนในบรรทัดห้าเส้นหรือกระดาษโน๊ตนู่น เดี๋ยวก็โดนอาจารย์โกรธเอาหรอก!
แค่นี้ห้อง B ก็ถูกมองว่าเป็นศูนย์รวมเด็กมีปัญหาเพราะ "สามประหลาด" อยู่แล้วแท้ๆ~?
เลโอ: "สามประหลาด" ? ไม่ใช่ "ห้าประหลาด" หรอกเหรอ
อ้าว? ก็ได้ยินมาอยู่หรอกว่าเกิดเรื่องอะไรหลายๆอย่างตอนที่ฉันไม่อยู่ แต่ทำไมจำนวนคนถึงลดลงล่ะเนี่ย? อืม~?
เดี๋ยวก่อน! อย่าเพิ่งบอกนะ! ฉันจะจินตนาการเอง มีใครหายไปกันนะ?
แล้วทำไมกันล่ะ? อ๋า ความหมายมันล้ำลึกเกินไปแล้ว เล่นตลกอะไรเนี่ยพระผู้เป็นเจ้า!?
จนกว่าจะยืนยันเรื่องนั้นได้! จนกว่าความเป็นจริงนี้จะแสดงคำตอบอันแสนน่าเบื่อหน่ายให้เห็น! ภายในหัวของฉัน ก็จะอัดแน่นไปด้วยเรื่องราวของปริศนานั้นอย่างไร้ขอบเขต!
เรื่องราวไร้ที่สิ้นสุด ที่มีฉันเป็นคนได้รับแต่เพียงผู้เดียว...☆
อ๋า ไม่พอแล้ว เวลาไม่พอแล้ว! ใครก็ได้ช่วยงอกแขนให้ฉันกลายเป็นเหมือนพระพันกรทีสิ วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...☆
นาซึนะ: อะ... อืม~.... ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ เลโอจินเนี่ย
คุโร่: นั่นสินะ แบบนี้ท่าจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากอีกแล้วสิเนี่ย...?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น