วันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2564

Holiday - ไปซื้อของครั้งแรก/Epilogue 2 (จบ)

 

(ณ ตัวเมือง)

นาซึนะ: เรื่องในคราวนี้ทำให้ต้องมาฉุกคิดเรื่องของเจ้า "แนวทางของตัวเองในฐานะไอดอล" นี่แล้วสิ

อันธพาลพวกนั้น พอลองเลียบๆเคียงๆถามดูแล้ว ท่าทางจะเป็นแฟนคลับของฮาจิเมะจินด้วยนี่นา...?


อาราชิ: เหมือนจะอย่างนั้นนะ เห็นว่ามีของที่เหมือนกับเว็บไซต์แฟนคลับด้วย

เหมือนว่าเด็กพวกนั้นจะรู้จักกันผ่านทางเว็บนั้น ก็เลยถือโอกาสมารวมตัวกันในช่วงหยุดฤดูร้อนน่ะ

พอได้เจอแล้วก็เที่ยวเล่นด้วยกันกับฮาจิเมะจังตัวจริง พวกเขาก็กลับบ้านได้อย่างอิ่มเอมแล้วล่ะ

ถ้าจะมาจีบหรือรีดไถ่กันจริงๆล่ะก็ คงไม่ยอมกลับไปง่ายๆแบบนั้นใช่ไหมล่ะ? โชคดีจริงๆเลยนะ♪


เรย์: ตัวเจ้าที่มองเรื่องนั้นออกได้โดยเร็ว และช่วยให้ความต้องการของคนพวกนั้นเป็นจริงได้นั้นก็นับว่าสายตาเฉียบคมดีเดียวนะ รับมือได้อย่างยอดเยี่ยมไปเลยล่ะ...♪


อาราชิ: ก็ ถึงภายนอกเด็กพวกนั้นจะดูเป็นอันธพาลก็จริง แต่ท่าทางและคำพูดเหมือนกับเป็นแฟนคลับเลยนี่นา?

ไม่รู้สิ รู้ได้สึกว่าแบบนั้นน่ะ? เป็นเพราะชั้นเห็นมาบ่อยแล้วล่ะมั้งนะ?

พวกเด็กสาวๆในสำนักงานโมเดลที่ฉันทำงานอยู่ด้วย... แฟนคลับ "ไอดอลหญิง" หรือก็คือแฟนคลับที่เป็นผู้ชายน่ะ ก็เป็นประมาณนั้นนั่นล่ะ?

แต่ในกรณีของพวกเราที่ส่วนใหญ่มีแต่แฟนคลับผู้หญิง ก็เลยจะมีบรรยากาศแตกต่างไปหน่อยน่ะ จะไม่เข้าใจก็ช่วยไม่ได้หรอกเนอะ?


ฮาจิเมะ: แล้วทำไมผมถึงได้มีแฟนคลับแบบไอดอลหญิงกันล่ะ...?


อาราชิ: ท่าทางเธอจะเป็นประเด็นในเน็ตน่าดูเลยนะ ไม่รู้หรอกเหรอ?

เหมือนว่าจะดังเปรี้ยงปร้างในหมู่แฟนคลับผู้ชายมากเลยล่ะ ว่า "น่ารักยิ่งกว่าเด็กผู้หญิง" น่ะ♪


ฮาจิเมะ: สะ... สับสนจังเลยครับ... ผมอยากจะดังในฐานะไอดอลชายมากกว่านะ

ไม่สิ ดีใจที่เป็นที่นิยมอยู่หรอก แต่ก็อยากถูกชมว่า "เท่" มากกว่า "น่ารัก" นะครับ~!


นาซึนะ: ก็จุดขายของ Ra*bits คือ "ความน่ารัก" นี่นะ~ เป็นความรับผิดชอบของฉันที่สร้างยูนิตแนวนั้นขึ้นมาด้วยเหมือนกัน

ร่าเริงเข้าไว้นะ ฮาจิเมะจิน เอ้า ทานเครปสิ~♪


ฮาจิเมะ: ง่ำๆ ไม่เกิดเรื่องอะไรก็ดีแล้วล่ะนะครับ

ต้องขอโทษที่รบกวนเวลาวันหยุดพักผ่อนของพวกนี่จังด้วยนะครับ!


นาซึนะ: ไม่ต้องขอโทษหรอกน่า~ ฮาจิเมะจินไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อยนี่นา?


ฮาจิเมะ: ฮือ แต่ก็ยังรู้สึกผิดที่ทำให้ทุกคนต้องวุ่นวายอยู่ดีครับ ผมเนี่ยชอบทำพลาดตลอดเลย

ทำได้แต่ลกอยู่อย่างเดียวเนี่ย น่าอับอายเกินไปแล้วครับ! ขอโทษด้วยนะครับอันสึซัง

...อ้าว ทำไมถึงหัวเราะล่ะครับ?

อะฮะฮะ ทั้งที่กลัวขนาดนั้นแต่สุดท้ายก็จบลงแบบบ้าๆบอๆเฉยเลย ก็เลยโล่งใจงั้นเหรอครับ?

ผมเองก็เหมือนกันครับ... น่าหัวเราะจริงๆด้วยเนอะ~?

ถ้าจบลงด้วยเสียงหัวเราะได้ล่ะก็ วันนี้ก็ถือว่าเป็น "หนึ่งวันอันแสนพิเศษ" นั่นล่ะครับ♪


อาราชิ: แหม พระอาทิตย์ยังไม่ตกเลย อย่าเพิ่งรีบหมดวันสิจ๊ะ จากนี้พวกเธอว่างหรือเปล่าล่ะ?

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปช็อปปิ้งกันเถอะนะจ๊ะ มีร้านอยากจะแนะนำอยู่เพียบเลยล่ะ!

ก็ติดใจมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วล่ะ แต่ชุดของอันสึจังเนี่ย เช๊ยเชยซะจนอยากจะบ่นเลย!

ต้องแต่งตัวให้ดูดีมีสไตล์กว่านี้หน่อยสิ? เดี๋ยวฉันช่วยเลือกให้เองนะ!

โถ่ แม้จะเป็นเพชรแต่ถ้าไม่เจียระไนล่ะก็จะกลายเป็นแค่ก้อนหินเอานะ?


เรย์: อืม ข้ามีไลฟ์ตอนช่วงกลางคืนเสียด้วย จะอยู่ด้วยจนกว่าจะถึงตอนนั้นก็แล้วกัน

พอได้อยู่กับพวกคนหนุ่มสาวแล้ว ก็รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นหนุ่มอีกครั้งเลย...


นาซึนะ: งั้นฉันก็เอาด้วยสิ แต่ว่าแทนที่จะไปซื้อของ ไปเกมเซนเตอร์ดีกว่าไหม?

ฮาจิเมะจินก็อย่ามัวแต่ทำงานอย่างเดียวสิ หัดเที่ยวเล่นให้มากกว่านี้หน่อย เป็นสีสันของชีวิตวัยรุ่นนะ~♪


ฮาจิเมะ: ครับ นี่จัง♪

อันสึซังเองก็ไปด้วยกันไหมครับ?

สุดท้ายแล้ววันนี้ก็ต้องขลุกอยู่ด้วยกันกับผมทั้งวันเลย... ซักวันจะต้องตอบแทนให้ได้ครับ♪

เอะเฮะเฮะ หยุดหน้าร้อนของปีนี้ ทั้งสดใสและมีความสุขมากๆเลยครับ...♪

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...