(ณ ตัวเมือง)
ฮาจิเมะ: ฮือ... ขอโทษนะครับ อันสึซัง!
ทั้งที่ตั้งใจจะตอบแทนที่มาซื้อของด้วยกันแท้ๆ แต่ผมกลับแทบไม่มีเงินติดตัวซะได้!
สุดท้ายแล้วก็ต้องหารกันแบบนี้... นะ... น่าอายจัง น่าอับอายที่สุดเลยล่ะครับ
ก็ไม่นึกว่ามันจะแพงขนาดนั้นนี่นา! มีแต่ใบชาชั้นดีอย่างเดียวเลย ถึงจะอร่อยสุดๆก็เถอะครับ!
ในเมนูไม่ได้เขียนราคาบอกเอาไว้ด้วยก็เลยประมาทไป เหมือนอย่างร้านซูชิหรูๆเลยครับ!
ไม่ทันรู้ตัวแล้วมัวแต่ลิ้มรสความอร่อยเพลิน จนเผลอดื่มไปซะเยอะเลย!
พอลองคิดดูมันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะนะครับ โรงเรียนเรามีแต่พวกลูกคุณหนูอยู่เต็มไปหมดเลยนี่นา...
การรับรู้ค่าของเงินๆทองๆก็เลยต่างจากยาจกอย่างผม
รู้จักประธานชมรมชาของผมหรือเปล่าครับ... เท็นโชอิน เอย์จิซัง ของ fine น่ะครับ
คนๆนั้น เค้าเป็นทายาทของกลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่เลยนี่นา
โลกที่อยู่ก็เลยต่างจากคนอย่างผมน่ะครับ... ฮือ รับรู้ถึงเรื่องนั้นได้ถึงทรวงในแล้ว
ถ้ามีรูอยู่ล่ะก็อยากจะมุดหนีเข้าไปเลย ขอโทษด้วยจริงๆนะครับ! ชักอยากจะร้องให้แล้วสิ!
ตอนที่เห็นบิลเนี่ย ทำเอาลมจับเลยล่ะครับ... ฮือ ค่าขนมของเดือนนี้บ๋อแบ๋แล้ว
ค่าจ้างจากงานพิเศษในโรงเรียนเอง ก็เอาไว้ใช้เป็นเงินทุนให้ทุกคนใน Ra*bits ด้วยสิ ผมไปทำงานพิเศษปกติให้มากกว่านี้หน่อยดีกว่าหรือเปล่านะ...?
ครับ พอดีว่าบ้านผมค่อนข้างจนน่ะครับ
เพราะงั้นก็เลยอยากจะเป็นไอดอลผู้โด่งดัง แล้วทำให้คุณพ่อกับคุณแม่... แล้วก็น้องชายน้องสาว ได้สบายน่ะครับ
แต่ว่าหนทางมันก็ยากลำบากเหลือเกินครับ
หวา? อะไรเหรอครับ จู่ๆก็มาลูบหัวแบบนั้น...?
ถะ... ถ้าจะตีล่ะก็ ทำแรงๆกว่านี้ก็ได้นะครับ! ถ้าจะทำให้อันสึซังพอใจขึ้นมาได้ล่ะก็!
หือ? ไม่ได้โกรธอยู่เหรอครับ? จริงๆเหรอครับ...?
แบบนั้นก็ค่อยยังชั่ว เอะเฮะเฮะ อันสึซังใจดีจังเลย...♪
ครับ? อันสึซังก็อยากจะไปซื้อของๆตัวเองด้วยเหมือนกันเหรอ?
เดี๋ยวผมจะถือของให้นะครับ! คือว่า เป็นการไถ่โทษที่ทำให้คุณต้องวุ่นวายหลายๆอย่างน่ะครับ...?
เอ๊ะ? เดี๋ยวจะซื้อเสื้อผ้าให้? ทะทะ... ทำไมล่ะครับ? ไม่ได้หรอกครับ ผมไม่สมควรหรอก!
คือว่า สภาพของผมคงจะดูยาจกน่าดูเลยสินะครับ...?
คะ... ควรจะแต่งตัวให้ดูดีมีสไตล์กว่านี้หน่อยสินะครับ! ฮือ ไม่นึกว่าจะได้มาซื้อของกับอันสึซังด้วย
เอ๊ะ อยากให้ผมใส่กระโปรง?
ไม่เอาชุดผู้หญิงหรอกครับ ก่อนหน้านี้โทโมยะคุงก็ถูกคนในชมรมการแสดงจับแต่งหญิงซะจนดวงตาเหม่อลอยเป็นปลาตายเลย!
ฮือ ผมเป็นผู้ชายนะครับ~ ไม่ใช่ "น้องสาว" ซักหน่อย...?
นาซึนะ: (อืม~...?)
(เท่าที่เห็นก็ดูกระหนุงกระหนิงกันอยู่นะ ไม่บรรยากาศไม่เหมือนเดตเลยแฮะ~ เหมือนเป็นพี่น้องที่สนิทสนมกันดีมากกว่า?)
(ฮาจิเมะจินเป็นคนขี้อายด้วย แปลกจังเลยนะที่แสดงความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมาแบบนั้น... เหมือนจะเริ่มเปิดใจให้อันสึแล้วสิ?)
(ทั้งที่ฮาจิเมะจินกังวลเกี่ยวกับสายตาของผู้ชมตอนขึ้นเวทีแท้ๆ แถมยังเขินซะจนไม่กล้าจับมือกับแฟนคลับอีก)
(ฝึกทำตัวให้คุ้นเคยกับคนต่างเพศซักหน่อยก็อาจจะดีเหมือนกันล่ะมั้ง? ถ้ากับอันสึล่ะก็ คงไม่มีอะไรเสียหายด้วย)
(ถึงจะเศร้าๆนิดหน่อย แต่จะคอยเฝ้าดูอยู่ห่างๆโดยไม่เข้าไปยุ่มย่ามก็แล้วกัน ขอฝากฮาจิเมะจินด้วยนะ... อันสึ)
เรย์: เฮ้~ นิโตะคุง มีกระต่ายที่คล้ายกับเจ้าอยู่ด้วย น้องกระต่ายล่ะ~♪
นาซึนะ: แล้วไหงนายถึงมาช็อปปิ้งหนุกหนานอยู่เนี่ย เรย์จิน?
เรย์: เจ้าต่างหากเล่าที่เครียดเกินไป มาหลบอยู่ใต้เงาเสาไฟฟ้าเช่นนี้ มันจะยิ่งเด่นสะดุดตาเสียอีกนะ
ทำตัวให้เป็นธรรมชาติกว่านี้หน่อยสิ?
นาซึนะ: มันก็ใช่นั่นล่ะ เอาเถอะ... แล้วก็อย่าแตะต้องกระต่ายในร้านขายสัตว์เลี้ยงมากนักล่ะ มันเครียดง่ายนะ
ฉันเองก็เลี้ยงกระต่ายเอาไว้ที่บ้านด้วย ถ้าอยากเล่นด้วยล่ะก็มาบ้านฉันไหมล่ะ?
เรย์: ขอบใจที่ชวนนะ ผีดูดเลือดเนี่ยหากไม่มีใครเชื้อเชิญล่ะก็จะเข้าบ้านไม่ได้น่ะ...
กระต่ายไม่ค่อยส่งเสียงร้องด้วย ก็เลยไม่หนวกหูจนน่ารำคาญน่ะ~♪
โอ้ ปอมเมอเรเนี่ยนเองก็มีเหมือนกัน น่ารักน่าชังเสียจริง อยากจะให้วังโกะดูไว้เป็นแบบอย่างบ้างเหลือเกิน...
เอ้า ขอมือ นั่งลง~♪
นาซึนะ: ชอบสัตว์เหรอ? ฉันเองก็ชอบเหมือนกัน~ ถึงจะไม่ถูกกับจำพวกแมลงก็เถอะ
เรย์: หึหึ ไม่มีค้างคาวขายบ้างหรือ ถ้าหากข้าจะเลี้ยงสัตว์ล่ะก็ ยังไงก็ต้องประมาณนั้นใช่ไหมเล่า?
นาซึนะ: นี่นาจะทำคาแรกเตอร์แปลกๆแบบนั้นไปเพื่ออะไรเนี่ย แล้วค้างคาวนี่มันเลี้ยงได้หรือเปล่านะ...
โอ๊ะ ขอไปดูร้านจิปาถะตรงนั้นหน่อยได้หรือเปล่า?
ถึงจะปล่อยพวกฮาจิเมะจินเอาไว้ก็คงไม่เป็นไรแล้วล่ะ ฉันเองก็จะซื้อของของตัวเองบ้างเหมือนกัน~♪
เรย์: ไม่ต้องมาขออนุญาตข้าแล้วทำตามใจชอบไปเลยก็ได้นะ มาตัวติดกันตลอดแบบนี้ เราไม่ได้เดตกันอยู่เสียหน่อย?
แต่ก็เอาเถอะ ถึงเราจะอยู่ห้องเดียวกันแต่ปกติก็ไม่ค่อยได้ยุ่งเกี่ยวกันด้วย... ใช้โอกาสนี้มาสนิทสนมกันเอาไว้เถิดนะ♪
แต่ว่า นี่มันน่าจะเป็นร้านแฟนซีมากกว่าร้านจิปาถะแล้วมั้ง
ถ้านิโตะคุงก็ว่าไปอย่าง แต่ชายทั้งแท่งเช่นข้าก็ลังเลที่จะเข้าไปเหมือนกันนะ...?
นาซึนะ: ฉันเองก็ชายทั้งแท่งเหมือนกันนั่นล่ะน่า เพราะอายไงถึงได้ขอให้เข้ามาด้วยกันน่ะ!
เวลาข้ามถนนเอง ถ้าข้ามด้วยกันกับทุกคนล่ะก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว~☆
เรย์: อ๋อ เช่นนั้นเองหรือ... ย่อมได้ จะเข้าไปด้วยก็แล้วกัน♪
นาซึนะ: ขอบใจนะ พอดีว่าอยากหาของกระจุกกระจิกน่ารักๆที่มันเข้ากับ Ra*bits หน่อยน่ะ
ถึงปกติจะซื้อตามเน็ตเอา แต่การได้เห็นของจริงก็ต้องดีกว่าใช่ไหมล่ะ~?
เรย์: ท่าทางจะคิดเอาไว้หลากหลายอย่างเลยสินะ การจะ "น่ารัก" เนี่ย ก็ลำบากน่าดูเลยนะ~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น