เทโทระ: "ทุกคน เตรียมพร้อมกันแล้วใช่ไหมฮะ?"
"ผู้ท้าชิงของ "ศึกราชันย์มังกร" ในครั้งนี้ มาเยือนแล้วฮะ!"
"เข้าประจำที่! ท่านผู้ชมโปรดปรบมือต้อนรับด้วยฮะ!"
"ผู้ท้าชิง! ส่วนสูง 174 ซม. น้ำหนัก 58 กก.! อสูรร้ายผู้กัดกินแห่งชมรมดนตรี! ปี2 ห้องB แผนกไอดอลโรงเรียนยูเมะโนะซากิ "หมาบ้า" โอกามิ โคงะ~!"
สุบารุ: โอ้โห ขนาดแนะนำตัวผู้แข่งขันก็อย่างกับแข่งกีฬากันจริงๆแน่ะ!
เจ๋งไปเลย ชักอยากจะวางเดิมพันแล้วสิ! น่าตื่นเต้นสุดๆ~☆
โฮคุโตะ: สำหรับเด็กผู้หญิงคงไม่ค่อยชอบอะไรประมาณนี้เท่าไหร่สินะ
เท็นโคเซย์ ถ้ารู้สึกไม่ดีล่ะก็บอกได้นะ คนแน่นขนัดขนาดนี้ เดี๋ยวจะเป็นลมเอา
สุบารุ: จะว่าไป ก็นึกอยู่ว่าใครที่ลงแข่ง กามิซังเองหรอกเหรอเนี่ย~?
ทั้งที่ B1 เป็นการแข่งขันแบบไม่เป็นทางการ ไม่ได้ผลประโยชน์อะไร มีแต่จะโดนสภานักเรียนหรืออาจารย์เพ่งเล็งเอาแท้ๆ!
สมกับเป็นชมรมดนตรี หัวขบถจริงๆ! สู้เข้าน้าา~ ฉันคอยเชียร์อยู่นะกามิซาง☆
โคงะ: "หนวกหูเฟ้ย!"
สุบารุ: อ๊ะ โผล่มาแล้ว! จริงจังกระทั่งชุดที่ใส่เลย~☆ ใจสู้เต็มเปี่ยมเลยนะกามิซัง!
โคงะ: "หนวกหูเฟ้ย หนวกหู! อย่ามาเสียงดังเอะอะอยู่นอกเวทีสิฟะ!"
"แล้วก็อย่ามาเรียกชื่อเล่นกันง่ายๆแบบนั้นนะเว้ย อาเคโฮชิ น่ารำคาญชะมัด! ข้าคนนี้(oresama) เป็นหมาป่าเดียวดายนะเฟ้ย....!"
"ช่างหัวทั้งเรื่องกฎโรงเรียนหรือสถานะในชมรมดนตรี! ไม่สนใจ ไม่ให้ค่าอะไรมันทั้งนั้น!"
"เพราะข้าคนนี้ คือที่หนึ่งยังไงล่ะ!"
"ข้าอยู่ที่นี่เพื่อพิสูจน์เรื่องนั้นเท่านั้น! ใครที่มีปัญหา จะซัดแม่งจมกองทะเลเลือดไปให้หมดทุกคนเลย....!"
โคงะ: "จะฝังกรงเล็บอันแหลมคมไว้ในจิตวิญญาณของไอ้พวกหน้าโง่ทั้งหลายเอง! กัดทึ้งฉีกกระชาก แล้วเอาเลือดสดๆของพวกมันมาดื่มกิน!"
"จงรู้สึกซาบซึ้งยินดีต่อความรื่นรมณ์ในขณะที่ถูกจับกินเสียเถอะ! ร็อค แอนด์ โรลลล!"
สุบารุ: โอ้โห เริ่มการแสดงแล้ว! กีต้าร์ไฟฟ้านี่เท่ชะมัดเลย☆
มาโคโตะ: อ้าว โอกามิคุงเค้าเล่นกีต้าร์หรอกเหรอ? เหมือนคุ้นๆว่าเคยตีกลองในดรีมเฟสไหนซักดรีมเฟสอยู่เลย?
สุบารุ: แต่ปกติกามิซังเค้าก็เล่นกีต้าร์ไฟฟ้าอยู่แล้วนา?
อะฮะฮะ ยังเล่นดนตรีแบบเอาแต่ใจ ไม่สนใจคนฟังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย! เสียงทุ้มต่ำราวกับจะฉีกกระชาก! ทำเอาขนลุกไปหมดเลย~☆
มาโคโตะ: อืม.... พอลองค้นดูแล้ว ชมรมดนตรีมีกันอยู่สี่คนแท้ๆ แต่เล่นกันแต่กีต้าร์กับเบสเอง คงเป็นพวกรักอิสระ ใครอยากเล่นอะไรก็เล่นสินะเนี่ย?
สุบารุ: ก็หัวหน้าชมรมเค้ายึดหลักไม่ก้าวก่ายกันนี่นะ
แล้วชมรมดนตรีก็ไม่ได้จับกลุ่ม "ยูนิต" กันด้วย ถึงเครื่องดนตรีที่เล่นจะซ้ำกันก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
มาโคโตะ: ประมาณว่าใช้เวลาทำกิจกรรมชมรม ฝึกฝนเครื่องดนตรีที่ตัวเองชอบแล้วค่อยนำไปใช้ในการแสดงของ "ยูนิต" ตัวเอง แบบนั้นสินะ?
โฮคุโตะ: พวกนายอย่าคุยกันด้วยศัพท์เฉพาะทางแบบนั้นน่า
อย่างน้อยก็อธิบายเรื่องของ "ยูนิต" ให้เท็นโคเซย์ฟังก่อนดีกว่า
นักเรียนแผนกไอดอลของโรงเรียนยูเมะโนะซากิของพวกเรานั้น สามารถรวบรวมสมาชิกตั้งแต่ 2-5 คน เพื่อสร้าง "ยูนิต" ขึ้นมาได้
เป็นยูนิตไอดอลตามความหมายปกตินั่นล่ะ ภายในดรีมเฟสนั้นจะเข้าร่วมตัวคนเดียวเดี่ยวๆ หรือเป็นยูนิตแบบนี้เองก็ได้เหมือนกัน
การจะสร้าง จะยุบ ถอนตัวหรือสมัครเข้ายูนิตนั้นต้องขออนุญาตและได้รับการยินยอมจากทางโรงเรียนเสียก่อน
ถึงขั้นตอนการขออนุญาตอาจจะยุ่งยากไปบ้าง แต่หลังจากนั้นก็อิสระแล้วล่ะ
ดรีมเฟสที่จำกัดให้เข้าร่วมเฉพาะยูนิตเองก็มีเหมือนกัน
ถึงจะมีคนที่มุ่งเน้นแต่การลุยเดี่ยวเต็มที่อยู่บ้างก็จริง แต่การมียูนิตเอาไว้มันก็จะสะดวกกว่าในหลายๆอย่าง
มาโคโตะ: ทั้งคะแนนสอบ เงินทุนค่ากิจกรรม หรือฐานที่โรงเรียนมีให้ยูนิตเองก็มากขึ้นด้วยเหมือนกัน
แล้วยังทำอะไรได้อิสระมากขึ้นอีกด้วยนะ มีแต่ได้กับได้~♪
แถมยังมีฐานแฟนคลับของยูนิตเหมือนกัน ถ้าเป็นยูนิตดังๆล่ะก็ จะมีกระทั่งโฟโต้บุ๊คขายตามร้านทั่วไปด้วยนะ
แต่แน่นอนว่ายูนิตที่กระทบกระทั่งกันภายในจนพังไม่เป็นท่าเองก็มีเหมือนกัน
โฮคุโตะ: ขอเสริมซักหน่อย ถึงในยูเมะโนะซากินี้จะมีชมรมหรือคณะสภานักเรียนอยู่ก็จริง แต่ไม่นับว่าเป็นยูนิตหรอกนะ
สภานักเรียนนั้นจะขึ้นตรงกับโรงเรียน คอยทำหน้าที่ช่วยเหลือพวกงานของอาจารย์
ส่วมชมรมคือศูนย์รวมงานอดิเรก เป็นกลุ่มที่คนรสนิยมเดียวกันมากระจุกอยู่ด้วยกัน
แต่ว่ายูนิตนั้น คือเพื่อนร่วมชะตาชีวิต
ความนิยมต่อยูนิตนั้น ก็ถือว่าเป็นความนิยมต่อตัวบุคคล.... ส่งผลต่อชื่อเสียงในฐานะไอดอล และเกรดในโรงเรียนด้วย
ต่างร่วมมือกันฝ่าฝันสมรภูมิของยูเมะโนะซากิ เป็นพวกพ้องที่ไม่อาจหาอะไรมาแทนที่ได้
พวกเราสามคนเอง ก็ก่อตั้งยูนิตที่ชื่อว่า "Trickstar" ขึ้นมาด้วยเหมือนกัน
แล้วถ้าหากเป็นไปได้ล่ะก็ อยากจะให้เธอช่วยมาเป็นเทพธิดาอำนวยชัยให้แก่ "Trickstar" ของพวกเราที
ขอร้องล่ะ เท็นโคเซย์
สุบารุ: ใน Trickstar ยังมีสมาชิกอยู่อีกคนนึงนะ "จอมเวท" ซารี่ไงล่ะ☆
อยากจะแนะนำหมอนั่นให้เท็นโคเซย์รู้จักเร็วๆจังเลยนะ พออยู่คนละห้องกันแล้วนี่ลำบากชะมัดเลยเนอะ?
โฮคุโตะ: ตอนนี้อิซาระก็อยู่ในจุดที่ลำบากอยู่พอควร จะมาคอยฝืนช่วยเรื่องที่พวกเรากำลังจะทำไม่ได้นักหรอก
คงต้องขอให้เท็นโคเซย์ช่วยเป็นคนอุดช่องว่าง ในระหว่างที่อิซาระไม่อยู่่นี่แล้วล่ะ
มาโคโตะ: ฮิดากะคุงนี่ก็ว่าไปเรื่อย.... บางที่ "เรื่องนั้น" มันอาจจะเป็นภาระที่หนักไปสำหรับบางคนก็ได้นะ
ยังไงก็ปล่อยตัวปล่อยใจทำความคุ้นเคยกับโรงเรียนยูเมะโนะซากินี่ก่อนแล้วกันนะ เท็นโคเซย์จัง♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น