(ณ เวทีกลางแจ้งที่คนแน่นขนัด)
โทริ: ฮุฮุฮุ♪
ถึงจะหนีไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะเจ้าพวกลูกหมู ได้เวลากลับเข้าคอกสัตว์แล้วล่ะ~☆
ฮุฮุ กะแล้วเชียวว่าถ้าปล่อยข้อมูลว่าพวกเราสภานักเรียนงานยุ่งมากในช่วงพักกลางวัน จะต้องโผล่หางออกมากันแบบนี้!
ติดกับกันง่ายๆเลยนะ~ คนโง่นี่มันน่าสงสารจริงๆเลย♪
พวกเราเตรียมพร้อมรอไว้อยู่แล้วล่ะ จะจับใส่ปลอกคอลากกลับเข้าคอกไปให้หมดไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียวเลย!
อ๊า สนุกจังเลยย การได้เหยียบย่ำพวกโง่ที่อาจหาญต่อกรกับผู้มีอำนาจนี่มันช่างรื่นรมณ์ดีจริงๆ~♪
จะจัดการลงโทษให้ไม่กล้ามาท้าทายพวกเราสภานักเรียนอีกเป็นหนที่สองซะเลย! หมอบคลานไปกับพื้นดิน ทำความเคารพเรา แล้วใช้ชีวิตอยู่ใต้โคลนตมไปซะเถอะ☆
เคย์โตะ: พูดแรงไปแล้ว ฮิเมะมิยะ
พวกเรามีอยู่เพื่อรักษากฎระเบียบ ไม่มีมากน้อยไปกว่านั้น อย่าเข้าใจผิดเป็นอื่นไปล่ะ
เจ้าพวกพวกโง่เง่าเอ๋ย ทั้งที่กฎก็มีไว้เพื่อปกป้องตัวพวกแกเองแท้ๆ กลับมาดื้อด้านต่อต้าน ทำให้ปั่นป่วน จนต้องเปลืองมือพวกเราไปอีก
จนปัญญาจริงๆ
ฉันไม่ได้ใจอ่อนเหมือนกับเอย์จิหรอกนะ จะหาว่าเป็นเผด็จการก็เชิญเถอะ แต่ต้องมีกฎระเบียบกันบ้าง
จนกว่าเอย์จิจะกลับมา ฉันจะเป็นปราการป้องกันปกป้องความสงบสุขของโรงเรียนนี้เอง
จับกุมทุกคนเอาไว้ซะ อย่าให้หนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว พาคนที่คุมตัวไว้ได้แล้วไปที่ห้องแนะแนวด้วย
เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจับเทศน์ให้พวกมันหลาบจำเอง
โทริ: อะฮะฮะ! ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ♪ การเทศน์ของรองประทานน่ะยาวสุดๆ เหมือนเป็นการลงทัณฑ์เลยล่ะ!
เทโทระ: บะ บ้าเอ๊ยย! ยังเผด็จการเหมือนเดิมเลยนะ พวกสภานักเรียน!
"ศึกราชันย์มังกร" น่ะ เป็นดรีมเฟสตามประเพณีนะฮะ! เป็นประวัติศาสตร์ของชมรมคาราเต้ ที่เหล่ารุ่นพี่ผู้ยิ่งใหญ่สืบทอดตำแหน่งมารุ่นต่อรุ่นเลยนะฮะ! เป็นศักดิ์ศรีของเรา!
จะมาล้มล้างกันเพราะการ "ละเมิดกฎ" เล็กๆน้อยๆไม่ได้นะฮะ! ขอประท้วงเลยฮะ!
โทริ: ประท้วงเหรอ กับใครล่ะ? งี่เง่าจังน้า~ ทั้งที่ในโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ พวกเราสภานักเรียนคือผู้คุมกฎที่มีอำนาจสูงสุดแท้ๆ!
ถึงจะไปร้องไห้อ้อนวอนกับอาจารย์ไปก็ไม่ได้อะไรหรอก พวกแกที่มาต่อต้านพวกเรานั่นล่ะที่เป็น "ความชั่วร้าย" ! อะฮะฮะฮะฮะ
คุโร่: เท็ตสึ ถอยก่อนดีกว่า
เทโทระ: ตะ แต่ว่านายพล! ผมแค้นใจเหลือเกินฮะ! ถ้าจะต้องยอมแพ้ทั้งๆแบบนี้น่ะ!
คุโร่: ไม่ได้คิดจะยอมแพ้หรอก แค้นนี้เดี๋ยวไว้ชำระที่หลัง แล้วถึงจะหงุดหงิดอยู่บ้าง.... แต่การที่พวกเราละเมิดกฎมันก็เป็นความจริง
แล้วการทำผิดกฎมันก็ไม่ดีด้วย ตอนนี้คงได้แต่ยอมให้เค้าจับไปเงียบๆนั่นล่ะ
โทริ: ไม่ปล่อยให้หนีได้หรอก~! เจ้าพวกตัวการก่อความไม่สงบ! เดี๋ยวผมจะเป็นคนคอยคุมตัวเจ้าคนจากชมรมคาราเต้ทั้งสองคนไว้เอง!
ถ้าจับกุมพวกแกได้ล่ะก็ คะแนนนิยมของผมจะต้องพุ่งพรวดแน่~♪ เพื่อความทะเยอทะยานของผมแล้ว จะไม่ปล่อยให้ตัวหัวหอกหนีไปได้เด็ดขาดเลย☆
ดูสิดูสิ นี่อะไรเอ่ย? แต่นแต๊น สตั๊นกันไงล่าา~♪
ถึงจะอึดถึกทนแค่ไหน โดนนี่จิ้มเข้าไปทีเดียวก็จอดแล้ว! จะจัดการให้ดิ้นไปชักแหงกๆเลย จงตายเพื่อความรุ่งโรจน์ของผมไปซ้า~!
คุโร่: อย่าถือของแบบนั้นไปมาน่า เจ้าหนู
โทริ: หวา หลบได้แล้วโดนแย่งสตั๊นกันไปแล้ว!?
อุแงงงงงงง! เอาคืนมา เอาคืนมาน้าาา!
คุโร่: ไอ้เจ้าลูกแกะห่มหนังเสือเอ๋ย เด็กน่ะกลับบ้านไปกินนมแม่ซะไป
ทางนี้ เท็ตสึ ฉันเปิดทางให้เลย..... จะตามมาหรือเปล่าล่ะ?
คุโร่: (อืม จะให้หนีไปทั้งๆที่ทิ้งพวกผู้ชมเอาไว้แบบนี้ รู้สึกผิดจังแฮะ)
(แต่ยังไงตัวการก็คือพวกเรานี่นะ พวกผู้ชมที่ดูอย่างเดียวคงโดนแค่เทศนานิดๆหน่อยๆล่ะมั้ง)
(นี่เป็นดรีมเฟสที่เท็ตสึพยายามทำหน้าที่พิธีกรอย่างสุดความสามารถแท้ๆ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะทำจนเสร็จลุล่วงอยู่หรอก.....)
(ช่วยไม่ได้ โชคไม่ดีเองนั่นล่ะ.... ไม่สิ ผิดที่ยุคสมัยสินะ)
(สภานักเรียน.... เป็นพวกน่ารำคาญซะจริง มาจับเราใส่กรอบที่ไม่รู้ว่าใครหน้าไหนมันเป็นคนสร้างขึ้นมาแบบนี้)
(แต่สภานักเรียน ก็คงมีวิถีทางของสภานักเรียนเองนั่นล่ะ)
(ไม่ถูกใจเอาซะเลย)
(.....อ๊ะ ลืมคืนผ้าเช็ดหน้าให้ยัยหนูคนนั้นไปเลยนี่นา)
(อยู่ห่างไปไกลซะแล้วสิ คนแน่นเอียดขนาดนี้คงฝ่าไปไม่ไหว เดี๋ยวไว้ซักไปคืนให้ก็แล้วกัน ก่อนอื่นก็ต้องเอาตัวรอดจากตรงนี้ไปให้ได้ก่อนล่ะนะ)
โอกามิ! มีตัวเกะกะมาขวางซะแล้ว เรื่องตัดสินแพ้ชนะเอาไว้เป็นคราวหน้าก็แล้วกัน ไปพาซาคุมะมาแทนซะด้วยล่ะ!
แล้วก็ฉันติดหนี้ยัยหนูคนนั้นอยู่ ฝากพาเธอออกไปจากตรงนี้ที!
คุโร่: (ยัยหนู เธอพลาดแล้วล่ะที่ย้ายมาโรงเรียนไม่ได้เรื่องแบบนี้.....)
(ขอคาดหวังเอาไว้ซักหน่อยก็แล้วกัน ช่วยนำพาสายลมบทใหม่ พัดผ่านมายังโรงเรียนที่เน่าเฟะแห่งนี้ทีเถอะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น