(ณ ห้องพักครู)
จิน: ฮะ~...... ฮัดชิ้ว!
เฮ้อ ใครนินทาอยู่หรือเปล่าเนี่ย สุขภาพแย่ทั้งๆที่เป็นหมอเหรอเนี่ย เลิกดื่มก่อนนอนดีกว่า สัญญากับพวกนักเรียนที่แสนน่ารักของตัวเองเอาไว้แล้วนี่นะ
หืม? เธอเองไอเหมือนกันเหรอ เท็นโคเซย์?
ถ้าในกรณีของเธอก็คงเป็นเพราะโดนนินทานั่นล่ะ ก็เธอเป็นเหมือนศูนย์รวมของเป้าสายตาเลยนี่นา ใช่ไหมล่ะ? โปรดิวเซอร์จัง?
สร้างปัญหาตั้งแต่วันแรกที่ย้ายมาเลยนะเนี่ย เธอน่ะ
กลายเป็นเรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย ฉันเองก็โดนเพื่อนร่วมงานบ่นซะน่วมเลยเหมือนกัน.....เฮ้อ ท้องก็ปวด สภาพร่างกายเองก็ไม่ค่อยดี อยากกลับไปนอนแล้วเนี่ย
เธอนี่น้า คิดถึงใจครูประจำชั้นขี้โรคอย่างฉันหน่อยสิ
อยากให้เธอมาคอยพยาบาลมากกว่าพวกเด็กผู้ชายตัวเหม็นซะอีก
เด็กผู้หญิงอย่างเธอคงจะไม่คุ้นชินกับที่นี่ง่ายนักหรอก ถึงพวกงี่เง่าของที่นี่จะเอาแต่ทำเรื่องบ้าๆบอๆก็จริง แต่ไม่ต้องไปฝืนทำตามเจ้าพวกนั้นทุกเรื่องก็ได้นา?
อา ไม่ได้จะสั่งสอนอะไรหรอกนะ ก็การทำตัวให้สมเป็นอาจารย์มันน่ารำคาญจะตาย....
ก็แค่บ่นเฉยๆเท่านั้นล่ะ ช่วยเมินๆไปทีก็แล้วกัน
โชคดีจริงๆเลยนะเท็นโคเซย์ที่มีฉันเป็นอาจารย์ประจำชั้น ถ้าเป็นอาจารย์คุนุกิล่ะก็เธอคงโดนเทศนาทั้งวันเลยล่ะ
ช่างเถอะ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรด้วย มีแค่สมองกระทบกระเทือนนิดหน่อย....
ถ้าไม่ไปตรวจร่างกายโดยละเอียดยังไม่แน่ชัดก็จริง แต่คงไม่มีอาการผิดปกติตรงไหนหรอก คนหนุ่มสาวนี่สุขภาพดีกันจริงๆนะ
อ๋อ ฉันเองก็เป็นอาจารย์ห้องพยาบาลเหมือนกัน ที่จริงมันก็เป็นงานหลักของฉันนั่นล่ะ ถ้ารู้สึกไม่สบายหรือเกิดอะไรขึ้นก็มาที่ห้องพยาบาลได้นะ?
แล้วส่วนใหญ่ฉันจะอยู่ที่ห้องพยาบาลด้วย เรื่องเรียนก็ไปถามฮิดากะคุงที่เป็นหัวหน้าห้องเอาแล้วกัน ฉันฝากฝังหมอนั่นเอาไว้หมดแล้วล่ะ
คงรู้จักฮิดากะใช่ไหมล่ะ? เจ้าคนที่ทำตัวจริงจังอยู่ตลอดเวลานั่นน่ะ~♪
.....พวกนั่นอาจจะเป่าหูเรื่องอะไรแปลกๆใส่เธอก็ได้ ส่วนจะเข้าไปยุ่งด้วยหรือเปล่านั้น เธอลองคิดแล้วตัดสินใจด้วยตัวเองแล้วกัน
ทางนี้ไม่คิดจะสอดปากเข้าไปยุ่งหรอก ทำตามที่ตัวเองต้องการเถอะ ฉันเคารพการตัดสินใจของนักเรียนอยู่แล้ว
เพราะมันก็น่ารำคาญด้วย
ถ้าทำกันแบบพอเหมาะพอควรล่ะก็ จะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นให้ก็ได้ จัดการอะไรให้เรียบร้อยซะด้วยล่ะ
ถึงฉันจะเป็นอาจารย์แต่ก็ไม่ได้มีอำนาจมากมายอะไรหรอก คงช่วยอะไรไม่ได้นักหรอกนะ~?
ตราบเท่าที่ไม่ทำให้ฉันวุ่นวายแล้ว ฉันก็เป็นพวกเดียวกับพวกเธอนั่นล่ะ ก็ฉันเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอนี่นา
พวกเธอเองก็ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่ด้วย....
แม้จะถึงทางตัน ก็จะยังพยายาม ร่วมแรงร่วมใจกัน แล้วลองทำอะไรหลายๆอย่างดูเพื่อจะข้ามกำแพงนั้นไปใช่ไหมล่ะ
เรื่องพวกนั้นอาจารย์อย่างเราช่วยสอนอะไรไม่ได้หรอก เพราะนั่นจะกลายเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับชีวิตของพวกเธอเอง
อย่าต้องมาเสียใจที่หลัง จนกลายเป็นตาลุงอิดโรยอย่างฉันซะล่ะ....
ลุยเต็มที่ในสิ่งที่ชอบในขณะที่ยังเป็นเด็กซะเถอะ อย่างน้อยในยามหมดแรงก็ยังย้อนกลับมามองสิ่งที่ตัวเองเคยทำมาได้
ก็ว่าไปนั่นล่ะนะ~....
เฮ้อ แต่รู้สึกอาการจะไม่ค่อยดีจริงๆแฮะ เริ่มจะตัวสั่นขึ้นมาแล้วสิ
ถ้ามีเรื่องวุ่นเกิดขึ้นเอาตอนนี้ ฉันอาจต้องซี้แหงแก๋เอาจริงๆก็ได้นะเนี่ย~?
ยังไงก็ สนุกกับชีวิตวัยรุ่นซะเถอะ เท็นโคเซย์ มุ่งหน้าเข้าไว้ แม้จะสับสนหลงทาง ก็ต้องทำให้เต็มที่
ถ้าเกิดพลาดพลั้งล้มลงขึ้นมาล่ะก็ ฉันจะช่วยค่อยๆประคองก้นให้เธอแบบนี้เอง.......
โอ๊ยย!? ล้อเล่นน่า ล้อเล่น! ใครมันจะไปเสน่หาเด็กตัวกะเปี๊ยกอย่างเธอกันเล่า!
โอ๊ย เจ็บชะมัดเลย..... เธอนี่โหดกว่าที่เห็นภายนอกอีกนะเนี่ย?
เฮ้อ ดูเหมือนจะมีแรงล้นเหลือเลยนี่นา แบบนี้ก็คงรับมือโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่มีแต่พวกผู้ชายงี่เง่าได้ ล่ะมั้งนะ ไม่รู้สิ
โอ๊ะ ใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้วล่ะ รีบกลับไปที่ห้องเรียนเถอะ ขอโทษที่เรียกให้มาหานะ
เพิ่งย้ายเข้ามาวันแรกแบบนี้ คงมีข้อมูลต้องรู้ซะเพียบเลยล่ะสิ?
เอ้านี่ ฉันให้พวกหนังสือเรียนไว้ก่อน มีบางเล่มขาดไปด้วย ไปขอยืมเพื่อนร่วมชั้นเอาแล้วกัน
สนิทสนมกับเพื่อนในห้องไว้ล่ะ อย่าหักโหมเรียนมากไปนัก ถ้าเหนื่อยหรือเป็นแผลอะไร ก็มาที่ห้องพยาบาลได้
.......เอ แล้วควรพูดอะไรอีกดีนะ?
ช่างเถอะ เอาเป็นว่าสนุกกับชีวิตวัยรุ่น แบบพอดีๆ ระดับที่ไม่ต้องเจ็บตัวซะล่ะ
ฉันจะคอยเฝ้าดูแลพวกเธอจากที่ไกลๆเอง โดยที่ดื่มเหล้าไปด้วยน่ะนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น