(ณ หอประชุม)
สุบารุ: ขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง
ไอ้ฉันเองก็แทบไม่เคยจิตตกแบบนี้ด้วย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกหงุดหงิดถึงขนาดนี้ ขอค่อยๆอธิบายไปตามลำดับก่อนแล้วกันนะ
ในดรีมเฟสแบบทางการนั้น จะเริ่มแสดงจากยูนิตที่อยู่อันดับสูงที่สุดก่อน
หลังจากการแสดงของอาคัตสึกิ ก็เป็นตาแสดงของ Ra*bits..... ยูนิตของชิโนะน่อน ที่ฉันมาเชียร์
น่าตกใจ.... ไม่สิ น่ากลัวมากเลยล่ะ
หลังจากการแสดงของอาคัตสึกิจบลง...... ผู้ชมแทบทั้งหมด ก็ออกไปจากหอประชุมแล้ว
ทั้งที่การแสดงของ Ra*bits ยังไม่เริ่มเลยแท้ๆ กลับไม่เหลือใครอยู่แล้ว ทั้งที่หอประชุมกว้างใหญ่ถึงขนาดนี้แท้ๆ แต่กลับเหลือแค่ฉันกับเท็นโคเซย์แค่สองคน
เหล่าผู้ชมจำนวนมาก กลับหายไปกันหมดราวกับน้ำลด
โฮคุโตะ: ก็คงต้องแบบนั้นล่ะนะ
ระบบของดรีมเฟสทางการที่ให้ยูนิตที่อยู่อันดับสูงสุดเริ่มแสดงก่อน มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ
ถ้าเป็นตามโรงละครทั่วไป จะมีสิ่งการแสดงที่เรียกว่า "ตัวเปิด" อยู่
เป็นการแสดงสั้นๆของมือใหม่ที่มีอนาคตไกล ให้คนทั่วไปได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขา
แต่ว่าในดรีมเฟสทางการน่ะ.... ไม่สิ ในโรงเรียนยูเมะโนะซากิน่ะ ไม่มีของแบบนั้นอยู่หรอก
ยูนิตที่ไร้ความนิยม ไม่เป็นที่รู้จัก ย่อมไม่มีใครรับรู้กระทั่งตัวตน หรืออยู่ชมการแสดงหรอก
เพราะงั้น จึงไม่มีใครพลิกสถานการณ์ของโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ได้
ผู้ชมที่มาชมดรีมเฟสทางการนั้น ย่อมโหวตให้สภานักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่แล้ว ที่มาชมก็เพื่อการนั้นเท่านั้น เพื่อที่จะเพิ่มเกรดให้กับตัวเองแค่นั้นล่ะ
ดังนั้น พอการแสดงของสภานักเรียนจบลงจึงได้ทยอยกลับไปกันหมด
ไม่จำเป็นต้องดูการแสดงอื่นนอกจากของสภานักเรียนอยู่แล้ว ยังไงก็ไม่มีใครเอาชนะสภานักเรียนได้หรอก ดูไปก็เสียเวลาเปล่าๆ
บรรยากาศเช่นนั้นมีอยู่ไปทั่วทุกที ผลลัพธ์มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ยังไงผู้ชมไม่ได้ต้องอยู่ดูจนถึงจบการแสดงด้วย
จึงเกิดการขัดขืนจากพวกที่รังเกียจระบบแบบนั้น และเริ่มมีการจัดดรีมเฟสแบบไม่เป็นทางการกันขึ้น
ถ้าเป็นดรีมเฟสแบบไม่ทางการล่ะก็ จะอันดับสูงหรือไม่ เป็นที่นิยมหรือเปล่าก็ไม่เกี่ยง..... ก็สามารถร่วมแสดงไปด้วยกัน และตัดสินแพ้ชนะอย่างเท่าเทียมได้
แต่ดรีมเฟสทางการนั้น กลายเป็น "การชมและโหวตลงคะแนนให้การแสดงของสภานักเรียนเท่านั้น" ไปแล้ว ระบบมันกลวงโบ๋ไปแล้ว ไม่เรียกว่าการแข็งขันด้วยซ้ำ
พอผู้ชมออกไปกันหมด ยูนิตที่แสดงหลังจากนั้นก็จะไม่ได้คะแนน
ไม่จำเป็นต้องมีการนับคะแนนเลย ยังไงสภานักเรียนก็ได้คะแนนล้นหลามทุกครั้งอยู่แล้ว
ไม่ว่าใคร ก็ไม่อาจเอาชนะสภานักเรียนได้
สุบารุ: รู้อยู่แล้วล่ะ
ไม่สิ ก็ได้ยินเรื่องแบบนั้นมาหลายต่อหลายรอบแล้วล่ะ แต่ฉันแค่ไม่เคยได้รับรู้ถึงมันด้วยตัวเองเท่านั้น
พอดูดรีมเฟสในวันนี้ ก็ได้รู้แล้วล่ะ
ว่าฉันมันไม่ได้เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของโรงเรียนนี้เลยซักนิด แต่ตอนนี้กลับรู้ซึ้งเสียจนใจเจ็บเลย
แม้แต่คนคอยชมการแสดงก็ไม่อาจมีได้แบบนี้ มันแปลกเกินไปแล้วนะ
สุบารุ: ชิโนะน่อนพยายามหนักมากเลยนะ ทั้งทำงานพิเศษในโรงเรียน ตั้งใจเก็บเงิน ฝึกซ้อมแทบเป็นแทบตาย....
สุบารุ: ทั้งที่สั่งสมความรู้สึกอันหลากหลาย ความฝันและความหวังไปกับพวกเพื่อนๆ แล้วพยายามเปล่งประกายอย่างสุดความสามารถแล้วแท้ๆ
สุบารุ: แต่กลับไม่มีใครดูดำดูดีความพยายามนั้นเลยซักนิด จะน่าสงสารเกินไปแล้วนะ แค่นึกถึงก็อึดอัดจนหายใจไม่ออกไปหมดแล้ว
สุบารุ: ผู้ชมเหลืออยู่แค่ฉันกับเท็นโคเซย์สองคน แต่ถึงอย่างนั้น Ra*bits ก็ยังแสดงเพอร์ฟอร์แมนซ์ออกมาอย่างเต็มกำลังเพื่อพวกเรา
แต่คนที่อยู่ดู มีแค่ฉันกับเท็นโคเซย์เท่านั้นเอง.....!
แบบนี้มันผิดเพี้ยน ชิโนะน่อนน่าสงสารเกินไปแล้ว เสียงเพลงของเด็กคนนั้นไพเราะมากเลยนะ ถ้าทุกคนได้ลองฟังล่ะก็ต้องหลงเสน่ห์เหมือนกับฉันแน่
แต่ถ้าเป็นโรงเรียนยูเมะโนะซากิในตอนนี้ล่ะก็ เสียงเพลงของเด็กคนนั้นไม่อาจส่งไปถึงใครได้เลย!
แบบนั้น มันโหดร้ายเกินไปแล้ว.....!
ตอนแรกฉันก็เอาแต่นึกสนุก คิดแค่ว่าเป็นเรื่องของคนอื่นอย่างเดียว แล้วก็เข้าเป็นพวกกับฮกเก้โดยที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลที่ต้องต่อต้านสภานักเรียนเลยด้วยซ้ำ
ขอแค่มีรอยยิ้มไว้ก็พอแล้ว สภานักเรียนเองก็เป็นไอดอลด้วยเหมือนกัน จะต้องทำให้ทุกคนมีรอยยิ้มได้แน่ ฉันเคยเชื่อแบบนั้น
เพราะงั้นก็เลยคิดจากใจว่าถึงไม่ต้องชนะสภานักเรียนก็ไม่เป็นไรก็ได้!
แต่ว่า มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว ดรีมเฟสในวันนี้นั้นไม่มีใครยิ้มเลยซักคน
มีแต่เสียงหัวเราะที่ปั้นแต่งขึ้นมา ราวกับเสียงร้องของหมูไม่มีผิด ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น เบื้องหลังเสียงหัวเราะอันเย็นชานั่นมีเพียงน้ำตามากมายที่เอ่อล้นออกมาเท่านั้นล่ะ!
ชิโนะน่อนร้องไห้ออกมาด้วย ถึงก่อนการแสดงจบยังไหวอยู่ก็จริง แต่พอแสดงจบแล้ว..... ใบหน้าน่ารักๆนั่นก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนเปียกปอนไปหมด!
ถ้าร้องไห้จากการพ่ายแพ้ในการต่อสู้อย่างเท่าเทียมล่ะก็ไม่เป็นไร ยังพอมีคุณค่าอยู่บ้าง เพราะยิ่งน้ำตาเอ่อล้นออกมามากเพียงใด ก็จะต้องแข็งแกร่งได้ยิ่งขึ้นเท่านั้น
แต่ Ra*bits น่ะ ชิโนะน่อนน่ะ ไม่ได้แม้แต่ต่อสู้ด้วยซ้ำ
หากนี่เป็น "เรื่องปกติ" ของโรงเรียนยูเมะโนะซากิล่ะก็ หากนี่เป็นภาพที่ต้องทนเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันล่ะก็....
ฉันไม่ยอมรับหรอก ไม่อยากจะเห็นน้ำตาแบบนั้นอีกแล้ว
ไม่ยอมให้เด็กที่อ่อนโยนคนนั้นต้องร้องไห้ เพราะสภานักเรียนหรือเพราะระบบของโรงเรียนหรอก
ฉันจะใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี บดขยี้มันให้แหลกไปเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น