(ณ ห้องซ้อมกันเสียง)
มาโอะ: ....เจ้ามาโคโตะ กลับมาช้าจังแฮะ
บอกว่าจะไปวิ่ง แล้วก็หายไปเลย คงไม่ได้ไปเป็นลมอยู่ตรงไหนซักที่ใช่ไหมเนี่ย?
น่าเป็นห่วงชะมัด เดี๋ยวฉันขอออกไปดูก่อนนะ
มาโคโตะ: ~♪
อ้าว ทั้งสองคนยังอยู่กันอีกเหรอ? นี่มันข้ามวันมาแล้วนะ?
มาโอะ: มาโคโตะ.... นั่นมันคำพูดของทางนี้ต่างหาก นายนั่นล่ะยังไม่กลับไปอีกเหรอ?
แล้วนี่ไปเดินทอดน่องอยู่ที่ไหนมาล่ะเนี่ย อย่าทำให้ต้องเป็นห่วงนักสิ กำลังจะออกไปตามหาแล้วเนี่ย
มาโคโตะ: แบบว่า ตอนออกไปวิ่ง ดันไปเจอะเจอกับ "คนน่ารำคาญ" เข้าน่ะ
ก็เลยรีบวิ่งหนีมาอย่างสุดชีวิตเลยล่ะ เฮ้อ นึกว่าจะไม่รอดซะแล้วสิ!
แต่เดิมผมก็กะจะมาค้างที่นี้อยู่แล้วด้วย ก็เลยกลับบ้านไปเอาฟูกกับเสบียงอาหารมาน่ะ
ตั้งใจว่าจะมาค้างที่ห้องซ้อมเก็บเสียงนี่ทุกคืนจนกว่าจะถึง S1 เลยน่ะ♪
มาโอะ: ค้างคืนเลยงั้นเหรอ..... มันก็ไม่ได้ผิดกฎอะไรหรอก ยังไง Trickstar ก็เช่าห้องเก็บเสียงนี่ไว้ตลอด 24 ชั่วโมงเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วด้วย
ฟิตจริงๆเลยนะมาโคโตะ เดี๋ยวก็ไม่เหลือแรงไว้ใช้ใน S1 หรอก ไม่ต้องฝืนมากนักก็ได้
แต่ฉันที่อยู่จนถึงดึกดื่นป่านนี้ก็คงว่าอะไรนายไม่ได้ล่ะนะ
มาโคโตะ: อะฮะฮะ ถ้าเรื่องแรงล่ะก็ไม่ต้องห่วง ผมพอจะพัฒนาจากการฝึกพิเศษกับโอกามิคุงแล้วล่ะ แล้วถ้าไม่ทำแบบนั้น เดี๋ยวก็โดนทุกคนทิ้งห่างกันพอดีสิ?
แล้วก็ การค้างคืนที่โรงเรียนเนี่ย ให้อารมณ์เหมือนเข้าค่ายดีนี่นา น่าสนุกจะตายไป อยากลองมานานแล้วล่ะ~ ฟังดูสมเป็นวัยรุ่นดีใช่ไหมล่ะ?
มาโอะ: งี้นี่เอง แต่อยู่คนเดียวนายคงจะเหงาใช่ไหมล่ะ ฉันอยู่ค้างด้วยดีกว่าไหมนะ ?
มาโคโตะ: ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ แล้วผมก็เข้ากับที่บ้านไม่ค่อยได้เท่าไหร่ด้วย.....
ถึงกลับบ้านไปก็มีแต่จะอึดอัด ค้างที่นี่สบายใจกว่าเยอะ
มาโอะ: อืม.... ยังไงฉันว่าค้างด้วยดีกว่า บางทีนายก็ชอบฝืนตัวเองด้วย ต้องมีใครคอยช่วยเฝ้าอยู่ข้างๆนี่นา
แถมยิ่งคนเยอะ ก็ยิ่งฝึกได้ดีขึ้นใช่ไหมล่ะ?
มาโคโตะ: ไม่ต้องก็ได้แท้ๆน้า...... อิซาระคุงเนี่ยจุ้นจ้านจริงๆเลยนะ แต่ว่านายไม่ได้เอาฟูกมานี่นา แล้วจะทำยังไงล่ะ?
มาโอะ: ฉันเองก็จะกลับบ้านไปเอาฟูกมาเหมือนกัน
แล้วตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย.... ไปส่งเท็นโคเซย์แล้วกลับไปเอาฟูกที่บ้านแล้วกัน ประมาณนี้โอเคใช่ไหม? ตกลงนะ!
มาโคโตะ: พูดจากมัดมือชกจริงๆเลยน้า
....เอ๊ะ เท็นโคเซย์จังก็อยากค้างด้วยเหมือนกัน? ไม่ได้หรอก เราเป็นเพศตรงข้ามกันนะ นอนห้องเดียวกันแบบนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไงเล่า?
มาโอะ: ใช่ๆ รีบกลับบ้านดีๆได้แล้ว ถ้านอนค้างกับเท็นโคเซย์ล่ะก็ ถ้าโฮคุโตะหรือสุบารุรู้เข้าจะโดนว่าอะไรบ้างก็ไม่รู้
เดี๋ยวพ่อกับแม่เธอจะเป็นห่วงเอานะ เอ้าๆ รีบกลับได้แล้ว
ไปก่อนนะมาโคโตะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะ ฝากเฝ้ายามด้วยล่ะ
มาโคโตะ: คร้าบคร้าบ ระวังถนนหนทางตอนกลางคืนด้วยล่ะทั้งสองคน .......หืม?
อิซึมิ: ยูคุง
หนีกันแบบนี้โหดร้ายชะมัดเลยนะ ฉันเสียใจนะเนี่ย?
มาโคโตะ: หยึย!? อิ.....อิซึมิซัง!
อิซึมิ: "หยึย" อะไรกัน ร้องอย่างกับเห็นผีเลยนะ? น่ามคานจริงๆ♪
มาโอะ: เหวอ นายเป็นใครเนี่ย ห้องซ้อมกันเสียงนี้ Trickstar เช่าเอาไว้แล้วนะ ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า!
อิซึมิ: หืม~? ไม่ได้คุยกับนายซักหน่อย อย่ามาขวางได้หรือเปล่า?
แล้วก็ช่วยพูดสุภาพๆหน่อยได้ไหม เจ้ารุ่นน้อง เด็กอวดดีน่ะเอาชีวิตรอดในโรงเรียนยูเมะโนะซากินี่ไม่ได้หรอกนะ?
อยากโดนฉันเหยียบขยี้จนเละหรือไง เจ้าหนอนแมลง♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น