(ณ โรงฝึกศิลปะการต่อสู้)
เทโทระ: โอ๊ส!
เออ... ขอบพระคุณอย่างยิ่งที่มาเยี่ยมชมนะฮะ เท็นโคเซย์ซัง!
เทโทระ: ยินดีต้อนรับ สู่โรงฝึกศิลปะการต่อสู้! แผ่นดินศักดิ์สิทธิ์แห่งชมรมคาราเต้~♪
เอาล่ะ! ถึงที่นี่อาจจะสกปรกไปนิดหน่อยก็จริง แต่เชิญเลยฮะ เชิญเลย....
อะ เหวอ!?
คุโร่: เป็นอะไรไป เท็ตสึ อย่ากระโตกกระตากอย่างนั้นสิ
เทโทระ: อ๊ะ นายพล! ขอโทษด้วยฮะ พอดีว่าผมไม่ค่อยคุ้นชินกับการคุยกับผู้หญิง ก็เลยตื่นเต้นมากไปหน่อย
โอ๊ย โดนดีดมะกอกแล้วว!
คุโร่: ใจเย็นเอาไว้น่า หัดนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวซะบ้าง
เทโทระ: นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว..... ไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไหร่ แต่เข้าใจแล้วฮะ! โอ๊ส☆
คุโร่: ให้ตายสิ โทษทีนะที่ส่งเสียงดังเอะอะกันเกินไปหน่อย แม่หนู แล้วก็ขอโทษด้วยที่เรียกตัวมาแบบนี้
จะมัวแต่ยืนคุยแบบนี้ก็ใช่ที่ เข้ามาข้างในได้เลยไม่ต้องเกรงใจ ......เท็ตสึ นายเองก็อย่าเอาแต่ล้มกลิ้งอยู่แบบนั้นน่า ไปต้อนรับแขกซะสิ
คุโร่: เจ้าโง่เอ้ย ในโรงฝึกเค้าห้ามนำอาหารและเครื่องดื่มมาทาน รักษากฎซะบ้างสิ..... เพราะงั้นคงเอาชามาต้อนรับไม่ได้แล้ว เอาเป็นว่าทำตัวให้สบายๆแล้วกัน
นั่งตรงแถวๆนั้นไปก็ได้
......ไม่ต้องระวังตัวขนาดนั้นก็ได้ ก็แค่จะคืนผ้าเช็ดหน้าที่ยืมไปก่อนหน้านี้เท่านั้นเอง
ทำตามหน้าที่น่ะ ก็ฉันได้แม่หนูช่วยเอาไว้เมื่อตอนการแข่งแบบขาจรเมื่อคราวที่แล้วใช่ไหมล่ะ
ฉันเป็นพวกต้องตอบแทนคุณคนอยู่แล้ว คราวหน้าถ้ามีเรื่องลำบากอะไรล่ะก็บอกฉันได้นะ จะช่วยเท่าที่ทำได้เอง
.......เท็ตสึ เล่าเรื่องตลกอะไรก็ได้ให้แม่หนูไม่เบื่อหน่อยซิ
เทโทระ: เอ๋!? ขออะไรเกินตัวไปแล้วฮะ นายพล~!
แต่ผมเชื่อนะฮะว่านี่เป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่งของนายพลน่ะ! เอ...... อืมมม......?
ชะ....เช้าฟาดผัดฟัก เย็นฟาดฟักผัด!
เฮ้อ จู่ๆก็บอกให้เล่า "เรื่องตลก" กระทันหันแบบนี้ ไม่ใช่ว่าจะเล่าได้ง่ายๆนะฮะนายพล!
คุโร่: งั้นเหรอ ฉันเองก็พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่เหมือนกัน แต่เท็ตสึเป็นคนสดใสร่าเริงผิดกันกับฉัน.... ถ้าชินแล้วล่ะก็ นายจะต้องต่อบทสนทนาได้อย่างลื่นไหลแน่นอน
ไม่ต้องประหม่าแล้วทำความคุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้เอาไว้ซะ นายเองก็เป็นไอดอลใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นจะต้องสานสัมพันธ์กับแฟนคลับอย่างเป็นปกติให้ได้
หากหลีกหนีจากสิ่งเหล่านั้นล่ะก็ ไม่มีวันก้าวหน้าในวงการไอดอลได้หรอก
เทโทระ: โอ๊ส! คำพูดของนายพลช่างแสนลึกซึ้งอยู่เสมอเลยนะฮะ ต้องจดเอาไว้ต้องจดเอาไว้♪
คุโร่: เท็ตสึ ความซื่อตรงนั้นของนายเป็นจุดเด่นก็จริง แต่ก็เป็นจุดอ่อนของนายด้วยเหมือนกันนะ........ อืม ว่าแต่ฉันเอาไปเก็บไว้ไหนแล้วล่ะเนี่ย?
เจอแล้ว เอ้านี่ แม่หนู ผ้าเช็ดหน้า
......หืม? ไม่ใช่อันที่ฉันยืมไปงั้นเหรอ?
อา เป็นอย่างที่แม่หนูว่านั่นล่ะ พลาดซะแล้วสิ เหมือนว่าฉันจะเผลอหยิบผิดอันตอนออกจากบ้านมาสินะ ดันทำพลาดในส่วนสำคัญไปซะได้
คุโร่: แต่ไหนๆแม่หนูก็มาที่โรงฝึกนี่ทั้งที จะปล่อยให้มาเสียเที่ยวไม่ได้หรอก
ไม่ใช่ของมีราคาอะไรด้วย รับผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ไปแทนก่อนก็แล้วกัน
ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า แต่มีลายปักอยู่บนผ้านิดหน่อยด้วย..... ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องรับก็ได้นะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น