โคงะ: "เหอะ ดันกลัวหัวหดขึ้นมาซะอย่างงั้นเหรอ?"
"แบบนี้ก็เหมือนกับการเป็นผู้ที่แข็งที่สุดในยูเมะโนะซากิไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยน่ะสิ น่าเบื่อชะมัด ไม่สนุกเอาซะเลย!"
"หรือจะเอายังไง? ศิลปะการต่อสู้คือ "วิชาหาข้อแก้ตัว" พูดเลี่ยงไปเลี่ยงมาเพื่อหนีการต่อสู้งั้นหรือไง!"
"ให้ข้าคนนี้ได้สนุกมากกว่านี้อีกหน่อยเซ่! ให้เลือดมันเดือดพลุ่งพล่านมากกว่านี้อีก ให้ข้าได้ปลดปล่อยความเครียดจากความอึดอัดที่เหมือนถูกใส่ปลอกคออยู่นี่ซักหน่อยเถอะน่า!"
"ขอล่ะ! ช่วยมอบการต่อสู้อันแสนดุเดือดที่จะช่วยปัดเป่าความมัวหมองของข้าให้ที!"
"ข้าคาดหวังในตัวแกอยู่นะ! ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในยูเมะโนะซากิ คิริว คุโร่!"
คุโร่: .......อย่าเรียกห้วนๆแบบนั้นกับคนเป็นรุ่นพี่สิ
ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมางั้นสินะ "หมาบ้า" แห่งชมรมดนตรีเนี่ย
โคงะ: "เหอะ ข้าไม่ใช่คนประเภทที่คิดจะก้มหัวให้คนอื่นผงกผงกเพื่อรักษาหน้าตัวเองหรอกนะเฟ้ย!"
"พวกขึ้ขลาดน่ะ ไม่ต้องพูดถึงคาราเต้หรือศิลปะการต่อสู้เลย! น่าผิดหวังชะมัด!"
คุโร่: อย่ามาเห่าแถวนี่น่า เจ้าลูกหมา
จะมาพูดจาว่าร้ายอะไรกับฉันก็ไม่เป็นไร
แต่ถ้าจะทำตัวไร้มารยาทแล้วดูถูกศิลปะการต่อสู้แบบนี้ ไม่ปล่อยให้มีชีวิตรอดกลับไปหรอกนะ
จะช่วยเล่นด้วยเป็นการออกกำลังหลังมื้ออาหารซักหน่อยแล้วกัน
เทโทระ: โอ้...☆ ในที่สุดนายพลก็เข้าสู่แนวหน้าแล้วสินะฮะ สั่งสอนให้หลาบจำไปเลย!
คุโร่: เท็ตสึ
เทโทระ: โอ๊ส!
คุโร่: พอจะมีผ้าเช็ดหน้าบ้างหรือเปล่า
พอดีนโปลิตันมันยังเลอะปากอยู่ จะให้ขึ้นเวทีด้วยสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอก
เทโทระ: เออออ๋!? แล้วไหงไปโฟกัสที่จุดนั้นซะละฮะ เรื่องแค่นั้นไม่เป็นไรหรอกน่า!
แล้วสีนโปลิตันยังแดงเหมือนมีเลือดกระเซ็นมาโดนด้วย เพิ่มความเท่เข้าไปอีกฮะ!
แต่ก่อนอื่นก็เร็วเข้าเถอะฮะ! ไม่งั้นเดี๋ยวคู่แข่งก็แสดงเพอร์ฟอร์แมนซ์จบก่อนพอดี!
ไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ได้ใช้กฎยินยอมการใช้กำลัง แล้วโอกาสชนะจะหลุดลอยเอา!
โฮคุโตะ: ถ้าเรื่องการเล่นดนตรีอย่างเดียวล่ะก็ โอกามิถือว่ามีฝีมือระดับท็อปของยูเมะโนะซากิเลยล่ะ
ถ้าจะเอาชนะกันด้วยการแสดงเพอร์ฟอร์แมนซ์อย่างตรงไปตรงมาอย่างเดียว ถึงจะเป็นเซมไปเองก็คงเสียเปรียบอยู่พอดู
แล้วก็ เซมไป ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าของผม..... หืม?
คุโร่: ไม่จำเป็นต้องห่วง
แม่หนูคนนี้ให้ฉันยืมผ้าเช็ดหน้าแล้วล่ะ
โฮคุโตะ: เท็นโคเซย์เองเหรอ รอบคอบจังนะ
ตรงจุดนั้น ทำให้ดูสมหญิงขึ้นนิดหน่อยล่ะมั้ง?
สุบารุ: อะฮะฮะ☆ ฮกเก้~ พอโดนแย่งงานก็เลยจ๋อยไปซะแล้วเหรอเนี่ย?
คุโร่: ขอบคุณมาก เดี๋ยวจะซักมาคืนให้ที่หลัง
อาจจะมีเลือดกระเด็นมาโดนหน้าหรือเสื้อผ้าด้วยก็ได้ เพราะงั้นขอยืมไปใช้ก่อนนะ
เทโทระ: รีบเข้าเถอะน่านายพล! ไปเปลี่ยนชุดเร็วเข้า เดี๋ยวผมจะช่วยด้วยฮะ!
คุโร่: อา ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะเท็ตสึ
เทโทระ: อย่าพูดแบบนั้นสิฮะนายพล!
เอาล่ะเจ้าชมรมดนตรี ล้างคอรอเอาไว้ได้เลยฮะ!
โคงะ: "เหอะ ในที่สุดก็มาซักทีสินะ!"
"เป็นห่วงอยู่เลยว่าจะกลัวจนวิ่งหนีหางจุกตูดไปก่อนหรือเปล่า"
"ถ้าชนะเพราะเวลาหมดก็น่าเบื่อแย่! ข้าคนนี้คู่ควรกับชัยชนะที่มีคุณค่ามากกว่านี้ต่างหากล่ะ!"
"......อ๊- เฮ้ย!?"
คุโร่: "หลบได้เหรอเนี่ย"
"ดูเหมือนจะไม่ได้มีดีแค่ปากนี่หว่า ไอ้หนู"
โคงะ: (ชิ!? ไอ้หมอนี่มันโผล่มาจากตรงไหนกันเนี่ย!)
(สัมผัสถึงจิตสังหารไม่ได้เลยซักนิด เตะมาท่าทางสบายๆอย่างกับกำลังเดินเล่นอยู่เลย!)
(ถ้าหลบไม่ทันภายในเสี้ยววิล่ะก็ คงเสร็จมันไปแล้ว...!)
"แต่ว่า อย่ามาออมมือให้นะเฟ้ย! เข้ามาให้เต็มที่เลย!"
"ถ้าแค่นี้ล่ะก็ ขัดขวางดนตรีของข้าคนนี้ไม่ได้หรอก!"
คุโร่: ".....ว่าจะจัดการด้วยท่าเตะสูงธรรมดาๆนี่ในทีเดียวซักหน่อย ฉันคงใจอ่อนเองสินะ"
"ช่วยไม่ได้ จะค่อยๆเหยียบให้จมพื้นเลยก็แล้วกัน"
"ถ้าทำได้ก็อยากจะรีบจบให้เร็วๆอยู่หรอก..... พอได้ยินเสียงร้องของเท็ตสึ ก็วิ่งมาโดยที่ยังกินนโปลิตันไม่หมดเลยนี่นา"
"อยากรีบกลับไปกินเร็วๆแล้ว จะจัดการแกให้เสร็จก่อนจะหมดเวลาพักกลางวันก็แล้วกัน"
โคงะ: "ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ๋งดีนี่หว่า ชักจะสั่นสู้ขึ้นมาแล้วสิ! เจ้านายพลลิงภูเขา!"
คุโร่: "ลิงเองก็เหมาะสมกับคู่ต่อสู้ที่เป็นสุนัขใช่ไหมล่ะ"
"......แกชักจะได้ใจมากไปหน่อยแล้วนะ เจ้าหนู"
"จะจัดการปากพล่อยๆให้พล่ามไม่ได้อีกเดี๋ยวนี้ล่ะ"
โคงะ: "เหอะ กำลังต้องการอยู่เลย! ทำให้ข้าสนุกซักหน่อยเถอะ เจ้าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด...!"
เทโทระ: "*ซู้ด--- ฮ่า!*"
"เออ! พอดีว่าไปช่วยนายพลเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบวิ่งมา ก็เลยหอบนิดหน่อยฮะ!"
"ขอทำการแนะนำตัวแชมป์ของเรา! นายพลแห่งชมรมคาราเต้ คิริว คุโร่....☆"
"ถึงจะใส่แค่ชุดไอดอลธรรมดาที่โรงเรียนจัดให้ แต่พอนายพลใส่แล้วก็จะกลายเป็นชุดของลูกผู้ชาย! อย่างกับชุดเผด็จศึกแน่ะ เท่สุดๆไปเลย☆"
"ส่วนสูง 180 ซม. น้ำหนัก 65 กก.! อาจจะดูผอมบางสำหรับนักสู้ไปบ้าง แต่ความแข็งแกร่งของนายพลไม่เหมือนที่มองด้วยตาเปล่าหรอกนะฮะ!"
"บัดนี้ ตัวแสดงพร้อมหน้า ได้เวลาเริ่ม "ศึกราชันย์มังกร" อย่างเต็มรูปแบบแล้วฮะ!"
"ห้ามกะพริบตากันเลยทีเดียวเชียว! ผลแพ้ชนะนั้น จะตัดสินกันในชั่ววินาที!"
"จนกว่าทางสภานักเรียนจะเข้ามาขวาง ขอเชิญทุกท่านสนุกสนานให้เต็มที่ไปเลย~♪"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น