มาโอะ: ......เฮ้ มาโคโตะ อะไรของหมอนี่เนี่ย คนรู้จักของนายเหรอ?
มาโคโตะ: .....ก่อนหน้านี้ฉันบอกไปใช่ไหมล่ะ ว่าดันไปเจอกับ "คนน่ารำคาญ" เข้า
นี่ละคนที่ว่า สมาชิกของหนึ่งในยูนิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียน..... Knights เซนะ อิซึมิซัง
ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบเข้ามาหาเรื่องผมตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วล่ะ
อิซึมิ: นี่ อย่าเอาแต่พูดซุบซิบนินทากันอยู่สองคนได้หรือเปล่า? น่ามคานจริงๆเลย!
แล้วก็อย่าทำตัวห่างเหินกันอย่างนั้นสิ ฉันแค่ตั้งใจจะให้กำลังใจรุ่นน้องที่น่ารักเท่านั้นเอง แต่ยูคุงกลับเผ่นหนีไปซะนี่ โหดร้ายจริงๆเลย เสียใจนะเนี่ย~♪
กะว่าจะให้คำแนะนำเสียหน่อยน่ะ ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงเกิดมีไฟขึ้นมา แต่ว่า.....
ยูคุงน่ะไม่มีความสามารถหรอก เลิกทำอะไรเปล่าประโยชน์อย่างการพยายามทำตัวเป็นไอดอลเถอะ
ยูคุงมีดีแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นล่ะ ทิ้งแว่นตาเฉิ่มๆนั่น และความฝันความหวังไป แล้วกลับสู่โลกของนายแบบดีกว่า
จู่ๆก็เลิกเป็นนายแบบไปโดยไม่ถงไม่ถามสุขภาพฉันซักคำ..... แถมยังสร้างปัญหา ทำให้ทุกคนต้องเศร้าอีก ไม่คิดว่ามันออกจะเสียมารยาทไปบ้างเหรอ?
คนที่เอาแต่หนีทันทีที่เจอปัญหาน่ะ ไม่มีทางทำอะไรสำเร็จหรอก ฉันก็บอกไปจนปากเปียกปากแฉะแล้วใช่ไหม?
กลับมาเถอะ รูปลักษณ์อันงดงามนั่น เป็นของขวัญเพียงหนึ่งเดียวที่พระเจ้าประทานให้ยูคุงเลยนะ
ถ้านายทอดทิ้งสิ่งนั้น แล้วหันไปทำในสิ่งที่ไม่มีใครหวังให้นายทำล่ะก็ จะทำให้ความสามารถและชีวิตของตัวเองไร้ความหมายไปนะ?
คนเป็นนายแบบน่ะ ไม่จำเป็นต้องมีหัวใจหรอก ไม่จำเป็นต้องมีความฝันและความหวัง ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน....
ขอแค่หน้าตาดีก็พอแล้ว และยูคุงเมื่อก่อนน่ะ งดงามมากเลยนะ?
แต่ตอนนี้กลับทนดูไม่ได้เลย น่าเสียใจชะมัด ผิดหวังจริงๆ
แต่ว่า ตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินไปหรอกนะ เลิกทำเป็นเล่นแล้วกลับมายังโลกฝั่งนี้ดีกว่า
ยูคุงน่ะ คือ "ตุ๊กตาแสนงดงาม" ที่เปล่งประกายได้จากการถูกตั้งประดับตกแต่งเอาไว้ ถ้าหากตุ๊กตานั่นเกิดขยับด้วยความตั้งใจของตัวเองขึ้นมาล่ะก็ คงน่าขยะแขยงแย่เลยน่ะสิ?
มาโคโตะ: ........ผมไม่ได้ทำเป็นเล่น หรอกนะครับ
ผม เอาจริง
ไม่สิ นอกจากที่นี่แล้ว ไม่มีที่ไหนที่ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังมีชีวิตอยู่เลย
Trickstar น่ะ เป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นแรกที่ผมค้นพบ ในชีวิตที่กลวงเปล่า
ไม่อยากจะสูญเสียไป อย่างเด็ดขาด
ผมไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ โดยปิดกั้นหัวใจตัวเองอีกต่อไปอีกแล้วล่ะครับ
อิซึมิ: หืม.....?
ก็แล้วแต่เถอะ ยังไงซะก็คงทำอะไรไม่ได้ ล้มเหลว ผิดหวัง แล้วก็กระเสือกกระสนกลับมาอยู่ดี เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้นล่ะ
ทั้งที่ช่วยเตือนแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังจะมัวแต่ทำอะไรเปล่าประโยชน์อยู่ดีสินะ
ถึงจะพยายามเลี่ยงยังไง แต่ก็หนีจากความสามารถและโชคชะตาของตัวเองไม่พ้นหรอก
มาโอะ: เฮ้ย นายน่ะ จู่ๆมาพูดจาหมาๆแบบนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่หะ?
ไม่รู้หรอกนะว่านายกับมาโคโตะมีความสัมพันธ์กันยังไง.... แต่อย่ามาทำเป็นพูดเหมือนรู้ดีไปหน่อยเลย
หมอนี่พยายามอย่างเต็มที่ และถึงแม้จะมีส่วนไหนขาดตกไป พวกเราก็จะเป็นคนช่วยอุดรอยรั่วให้ดูเอง
มาโคโตะน่ะ ไม่ใช่ "ตุ๊กตาแสนงดงาม" อะไรนั่นหรอก หมอนี่เพิ่งจะเริ่มได้ใช้ชีวิตในฐานะของมนุษย์! อย่าเข้ามาเกะกะเขานะ!
มาโคโตะ: .....อิซาระคุง
อิซึมิ: หึ น่าหงุดหงิดจริงๆ คิดว่าแค่มีความพยายามและความมุ่งมั่น จะเอาตัวรอดโลกของไอดอลได้งั้นเหรอ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ
ความเป็นจริงมันทั้งเย็นชา ทุกอย่างถูกควบคุมด้วยจำนวนตัวเลข พอผลออกมาเดี๋ยวหัวใจเขาก็พังทลายลงไปได้อย่างง่ายดายแล้วล่ะ
รับรู้ถึงเรื่องนั้นแล้วรีบกลับมาได้แล้วล่ะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็พร้อมต้อนรับเสมอนะ ยูคุง
.....ทั้งที่ฉันคิดว่านายเป็นเหมือนกับน้องชายแท้ๆเชียว
มาโคโตะ: อิซึมิซัง มาแค่เพื่อพูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด แล้วก็จากไปเหรอเนี่ย....?
สรุปแล้วคนๆนั้นเค้าต้องการอะไรกันแน่เนี่ย?
มาโอะ: ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน แต่เหมือนว่า Knights จะไม่ได้เข้าร่วมใน S1 ซะด้วยสิ ต้องไม่ใช่ศัตรูของเราแน่ ถึงจะเรียกว่าเป็นพวกเดียวกันไม่ได้ก็เถอะ
แต่นี่ก็ไม่ใช่เวลาจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยหรอก พวกเราเองก็มาพยายามทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้กันเถอะ
ไม่ว่าเราจะยินดีหรือไม่ก็ตาม แต่ S1 ก็จะถูกจัดขึ้นในอีกสัปดาห์ให้หลังอยู่ดี ที่นั่นล่ะจะเป็นฉากสำคัญของพวกเรา
เรามาแสดงหลักฐานยืนยันว่าชีวิตที่นายเลือกไม่ได้ "ผิดพลาด" อะไรบนเวทีนั่นกันเถอะ เนอะ มาโคโตะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น