(ณ เวทีกลางแจ้งที่คนแน่นขนัด)
เทโทระ: แย่แล้วฮะ~
แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้วฮะะะ~!
โฮคุโตะ: ฮะ อะไรโรคจิตนะ นี่หัวหน้าชมรมฉันไปทำอะไรเข้าอีกแล้วหรือเปล่า?
เทโทระ: ไม่ใช่ โรคจิต (Hentai) แต่เป็นแย่แล้ว (Taihen) ต่างหากฮะ! โอ๊ส! มีเรื่องอยากจะถามพวกเซมไปอยู่หน่อยน่ะฮะ พอจะเห็นนายพลของทางนี้บ้างหรือเปล่า?
โฮคุโตะ: หืม จู่ๆถามกันแบบนั้นมันก็....
ค่อยๆอธิบายตามลำดับหน่อยสิ "นายพล" นี่มันใครกัน? แล้วทำไมถึงตามหา "นายพล" คนนั้นอยู่?
ถ้าฉันพอช่วยได้ล่ะก็จะขอช่วยด้วย ก่อนอื่นก็คงต้องขอรายละเอียดก่อนล่ะนะ
นี่นาย รู้สึกว่าจะเป็นผู้บรรยายดรีมเฟส.... "ศึกราชันย์มังกร" สินะ
แล้วเรื่องงานพิธีกรล่ะ ไม่น่าจะว่างมาคุยกันอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เหรอ?
เทโทระ: เอ๊ะ เอ เออ? จู่ๆถามกันรวดเดียวแบบนั้นก็แย่สิฮะ ผมไม่ค่อยถนัดพูดเรื่องยากๆเท่าไหร่ด้วย!
เอาเป็นว่า "นายพล" คือหัวหน้าชมรมของทางนี้เองฮะ แล้วต้องไปเป็นผู้ท้าชิงแข่งกับโอกามิเซมไปจากชมรมดนตรีใน "ศึกราชันย์มังกร" ด้วย!
แต่ แต่ว่าตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้แล้วฮะ!
โฮคุโตะ: แบบนั้นก็แย่ล่ะสิ
นายอยู่ชมรมคาราเต้สินะ ถ้าหัวหน้าชมรมคาราเต้ล่ะก็ รู้สึกว่าจะเป็น.....
เทโทระ: โอ๊ส! คิริว คุโร่เซมไป ฮะ! เป็นนายพลที่ผมเคารพรักที่สุดเลยล่ะฮะ!
สุบารุ: ถ้าเป็นคิริวเซมไปล่ะก็ เพิ่งเจอกันเมื่อกี๊เองล่ะ
ที่โรงอาหารน่ะ! เห็นซื้อตั๋วอาหาร ทานนโปลิตันตามปกติอยู่แน่ะ? (นโปลิตัน-สปาเก็ตตี้ญี่ปุ่น)
เทโทระ: อะไรนะฮะ!? ไหงไปทานอาหารเที่ยงตามปกติแบบนั้นเนี่ย ได้เวลาขึ้นเวทีแล้วแท้ๆเชียว!
จะทำตัวสบายใจเฉิบเกินไปแล้วนะฮะนายพล ไม่อยากจะเชื่อเลยย!
นายพลลลล~! นี่เป็นดรีมเฟส "ศึกราชันย์มังกร" ที่พวกเราชมรมคาราเต้สืบทอดชัยชนะมาตั้งแต่รุ่นสู่รุ่นเชียวนะฮะ!
จะให้สถิตินั่นถูกคนอื่นแย่งชิงไปด้วยเหตุผลงี่เง่าอย่าง "ไปกินข้าวเที่ยง" ไม่ได้นะฮะ! ไม่ได้เด็ดขาดเลย!
คุโร่: ..........
โหวกเหวกโวยวายอะไรอยู่ เท็ตสึ
เทโทระ: อ๊ะ นายพล! ชีสสสสส☆ เอ ทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วเหรอฮะ?
แต่ช่างมันเถอะฮะ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นเวทีได้แล้วฮะ!
คุโร่: ......?
เทโทระ: เอ๊ะ ไหงทำหน้าประหลาดใจอย่างงั้นล่ะฮะ!? นายพลต้องเป็นตัวแทนของชมรมคาราเต้ขึ้นไปสู้นะฮะ!
เพราะว่านายพล คือชายที่แข็งแกร่งที่สุดนี่ฮะ~!
เพราะหัวใจหลักของ "ศึกราชันย์มังกร" คือการโจมตีหรือผลักคู่ต่อสู้ให้ออกจากเวทีระหว่างกำลังแสดงเพอร์ฟอร์แมนซ์อยู่นี่นา!
ถ้าไม่ใช่กฎเฉพาะตัวแบบนั้นของ "ศึกราชันย์มังกร" ล่ะก็น่าเสียดายแย่สิฮะ!
ถึงผมจะพอเข้าใจความรู้สึกของนายพล.... ที่อยากจะเอาชนะคู่ต่อสู้ด้วยเพอร์ฟอร์แมนซ์อย่างเดียวอยู่ก็เถอะ
คุโร่: เปล่าหรอก โทษที.... พอดีลืมไอ้เรื่อง "ศึกราชันย์มังกร" นี่ไปเลยน่ะ
เทโทระ: เอาจริงดิฮะ!? แค่เพราะไม่ใส่ใจงั้นเหรอฮะ ตั้งใจหน่อยสิฮะนายพลลลล!
เอ้าเอ้า ตอนนี้ยังทันอยู่ รีบขึ้นเวทีได้แล้วฮะ! แสดงศักดิ์ศรีของชมรมคาราเต้ให้เจ้า "หมาบ้า" แห่งชมรมดนตรีนั่นให้เห็นกันไปเลย!
จัดการร็อคแอนด์โรลกระจอกนั่นด้วยหมัดเดียวไปเลยฮะ☆
คุโร่: เท็ตสึ
เทโทระ: โอ๊ส!
คุโร่: ความรุนแรงไม่ช่วยแก้ปัญหาอะไรหรอกนะ
เทโทระ: เอออออ๋!? มาพูดเรื่องนั้นเอาป่านนี้เนี่ยนะ? ใช้ความรุนแรงก็ไม่เป็นไรหรอกฮะ ก็เป็นกฎของ "ศึกราชันย์มังกร" นี่นา~!
โคงะ: "เฮ้ยๆ เกิดปัญหาอะไรขึ้นกันหรือไง?"
"น่าสมเพชชะมัด ท่าทางเหมือนจะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มสู้ซะล่ะมั้ง!"
"หรือจะสั่นกลัวความน่าเกรงขามของข้ากันฮะ? เจ้าขุนพลลิงภูเขาเอ๋ย!"
เทโทระ: อ๊ะ โดนเยาะเย้ยซะแล้วล่ะฮะ! เอายังไงฮะนายพล โดนเค้าดูถูกเต็มที่เลยนะ!
โต้ตอบอะไรกลับไปหน่อยสิฮะ! นายพลลลล!
คุโร่: หนวกหูน่า ส่งเสียงดังแบบนั้น มันรบกวนเสียงดนตรีนะ
เทโทระ: เอออออ๋!? ไหงไปประเด็นนั้นซะล่ะฮะนายพล ตามกฎของ "ศึกราชันย์มังกร" ถึงจะโวยวายไปก็ไม่เป็นไรหรอกฮะ!
แล้วต้องให้ผมบอกอีกซักกี่รอบล่ะฮะเนี่ย~!?
คุโร่: ศิลปะการต่อสู้นั้น ต้องเริ่มด้วยความเคารพ และจบด้วยความเคารพ
เทโทระ: เดี๋ยวๆ ไอ้เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะฮะ นี่ไม่ใช่ศิลปะการต่อสู้แต่เป็นการทะเลาะวิวาทนะ!
ถ้ายอมรามือทั้งๆที่โดนเค้าถ่มถุยขนาดนั้น ก็โดนมองว่าเป็นไอ้หน้าโง่พอดีสิฮะ นายพล~!?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น