(ณ ห้องพยาบาล)
โฮคุโตะ: ขออนุญาตนะครับ
อาจารย์ซากามิ..... เหมือนจะไม่อยู่สินะ ไปอยู่ไหนกันเนี่ย เจ้าอาจารย์จอมขี้เกียจนั่น
ช่างเถอะ มาถึงห้องพยาบาลแล้วนะเท็นโคเซย์ ตื่นหรือยัง?
จะค่อยๆหย่อนลงไปบนเตียงนะ ถ้ากลัวล่ะก็บอกมาด้วยล่ะ เอ้า ฮึ้บ
อืม พักอยู่ที่นี่ซักพักเถอะ อยากให้คอยช่วยพยาบาลหรือเปล่า?
........ไม่มีการตอบรับสินะ
ยังหมดสติอยู่งั้นเหรอ เด็กผู้หญิงนี่อ่อนแอจังเลยนะ ร่างกายเองก็ผอมแห้งบอบบางอีก
นี่ฉัน พยายามจะพาเด็กผู้หญิงแบบนี้เข้าสู่สนามรบงั้นเหรอ
.........
เท็นโคเซย์ อาจจะไม่ได้ยินเพราะหมดสติอยู่ก็จริง แต่อย่างน้อยก็ขอให้ฉันได้ขอโทษเธอทีเถอะ
ขอโทษนะ...
ที่ตั้งความหวังเอาแต่ใจตัวเอง แล้วลากเธอที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเข้าสู่วังวนแห่งคามโกลาหล.... แล้วฉันเอง ก็โกหกเธอไปอย่างนึงเหมือนกัน
ไม่สิ ที่จริงคือไม่ได้บอกให้แน่ชัดต่างหาก
ถ้าหากยังอยู่โรงเรียนต่อไป เธอก็คงจะเข้าใจมันได้ด้วยตัวเอง
ที่จริงแล้วฉันอาจจะแค่ไม่อยากพูดจาว่าร้ายโรงเรียนที่ตัวเองอยู่ก็ได้
ฉันมันก็มีดีแต่วางท่า ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
อธิบายไปแล้วสินะว่าโรงเรียนนี้ เป็น "สถานศึกษาของไอดอล โดยไอดอล เพื่อไอดอล" แต่นั่นไม่ใช่หรอก
ที่จริงคือ "สถานศึกษาของไอดอลที่ดี โดยไอดอลที่ดี เพื่อไอดอลที่ดี" ต่างหากล่ะ
ไอดอลที่ไม่ดี อย่างนักเรียนชั้นต่ำอย่างพวกเรานั้น ไม่มีวันได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันของที่นี่ไปตลอดกาล
แค่ความวุ่นวายเมื่อกี๊ ก็ทำให้ได้เห็นภาพโดยรวมที่แท้จริงของยูเมะโนะซากิได้แล้ว
เหล่าไอดอลนับไม่ถ้วนได้เข้ามายังโรงเรียนยูเมะโนะซากิแห่งนี้ โดยที่เฝ้าฝัน และแบกรับความทะเยอทะยานเอาไว้
แล้วเชื่อมั่นว่า ด้วยความรัก และความพยายามอุสาหะ อาบเลือด อาบเหงื่อความฝันนั้นจะเบ่งบานได้....
แต่ว่าฝันนั้นก็ไม่เป็นจริง
ถูกทรยศความคาดหวัง ไม่ได้รับการศึกษา ถูกปฏิเสธปัจเจกและสิ่งสำคัญของตน ถูกบังคับให้อยู่ในกรอบ "ไอดอลในอุดมคติ" ที่โรงเรียนต้องการ
แม้โรงเรียนนี้ จะผลิตไอดอลที่ยอดเยี่ยมออกมาได้ก็จริง
แต่นั่น ก็เป็นไอดอลที่มาจากการผสมยีนราวกับปศุสัตว์ ถูกควบคุมให้อยู่แต่ในคอกในเล้า เป็นไอดอลที่ไร้ความเป็นมนุษย์
ถึงจะดีในแง่ธุรกิจ ถึงจะทำเงินจากการทำตามค่านิยมที่สังคมต้องการได้ แต่ความฝันของเรา หัวใจของเราล่ะจะกลายเป็นยังไง?
กลายเป็นเหมือนกับเศษหญ้าที่ถูกเหยียบย่ำ แล้วเป็นอาหารสำหรับปศุสัตว์เท่านั้นล่ะ แต่ก็ยังไม่มีใครคิดกังขากับเรื่องนั้นเลย
ไม่สิ ถึงจะพยายามต่อต้านไป ก็จะถูกบดขยี้เหมือนกับดรีมเฟสเมื่อครู่อีก
การแข่งขันแบบไม่เป็นทางการจะโดนกดจนแหลกละเอียด ส่วนดรีมเฟสทางการเองก็ถูกเปลี่ยนไปเป็นระบอบยัดเงินใต้โต๊ะ
ผู้ชนะ ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว
คะแนนโหวตถูกกำหนดเอาไว้เสียตั้งแต่ก่อนเปิดม่านเวที เพื่อชัยชนะของ "ไอดอลดีที่โรงเรียนใช้งานสะดวก" แล้ว ทุกสิ่งจะถูกตระเตรียมเอาไว้ให้พร้อมเสร็จสรรพ
ดรีมเฟสทางการในปัจจุบันนั้น ทำให้ไม่สามารถเอาชนะยูนิตในสังกัดของสภานักเรียนที่มีอำนาจล้นเหลือได้เลย
ไม่ว่าใครก็ไม่อาจต่อกรกับสภานักเรียนที่เป็นจุดสูงสุดของโครงสร้างอำนาจในโรงเรียนแห่งนี้ได้ มีเพียงข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ที่จะคอยลงคะแนนเสียงให้พวกนั้นเท่านั้นที่จะคงอยู่ได้
หากต่อต้านสภานักเรียน ก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ในโรงเรียนนี้ได้
แต่ว่า แล้วหัวใจของพวกเราล่ะ? ทำไมถึงไม่ถูกยอมให้ลงคะแนนในสิ่งที่เราคิดว่า "ดี" จริงๆ กัน?
แม้แต่การมีอารมณ์ความรู้สึกก็ไม่ได้งั้นเหรอ? ได้แต่ต้องทำตามตำราเท่านั้นงั้นเหรอ?
หากถูกตรีตราว่าเป็น "นักเรียนชั้นเลว" แล้วซักครั้งนึง ก็จะไม่อาจงอกเงยได้อีกตลอดไปเลยงั้นเหรอ?
เรื่องพวกนั้น ทำไม่ได้ในโรงเรียนนี้หรอก ได้แต่ต้องคอยทำตัวเป็นข้ารับใช้ ก้มหัวให้กับผู้มีอำนาจ
ความฝันและหัวใจของพวกเรา ก็มีแต่ต้องเน่าสลายไปเท่านั้น
พวกเราอยากจะล้มล้าง เปลี่ยนแปลงระบอบของยูเมะโนะซากิที่เป็นเช่นนั้น ถึงจะยังไม่รู้ก็เถอะว่าเราจะทำอะไรได้บ้าง.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น