(ณ ห้องเรียนที่ว่างเปล่า)
ฮาจิเมะ: อาเคโฮชิเซ็มไป นี่ครับชา♪
สุบารุ: ขอบคุณนะชิโนะน่อน!
ลำบากแย่เลยนะ~ ที่จริงฉันควรจะเป็นคนเตรียมชาให้ซะมากกว่า ก็เดี๋ยวพวกชิโนะน่อนจะต้องออกไปแสดงดรีมเฟสแล้วนี่นา?
ฮาจิเมะ: ไม่หรอกครับ แขกทำตัวตามสบายเถอะครับ เชิญเลย เท็นโคเซย์ซังก็เหมือนกัน♪ รับชาออเรนจ์ พิโคว์ไหมล่ะครับ?
นาซึนะ: เพิ่งบอกไปหยกๆว่าอย่ามัวแต่ลั้ลลากันไม่ใช่หรือไง ช่างเถอะ จะต่อสายถ่ายทอดสดกับ TV ของห้องเรียนล่ะนะ~? เอ้า ฮึ้บ☆
โทโมยะ: โอ้โห สมกับเป็นคณะกรรมการกระจายเสียง ฝีมือดีจริงๆเลยนะครับเนี่ย
นาซึนะ: ฉันถ่ายทอดสดพวกดรีมเฟสที่ตัวเองไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยจนชินแล้วล่ะ~ ฮาจิเมะจิน จะดื่มชาก็ได้อยู่หรอก แต่ระวังอย่าให้เลอะเสื้อนะ?
ฮาจิเมะ: คร้าบ ทุกคน ตรงนี้มีเก้าอี้อยู่ นั่งกันได้นะครับ♪
นาซึนะ: ฮาจิเมะจินเนี่ย ไหงถึงได้ชอบเอาใจใส่คนอื่นถึงขนาดนี้กันล่ะเนี่ย.... เอาเถอะ จะสบายใจเฉิบได้ก็แค่ตอนนี้เท่านั้นนะ?
ฉายภาพแล้วนะ จับตาดูเพอร์ฟอร์แมนซ์ของคู่ต่อสู้ของเรา อาคัตสึกิ ให้ดีๆล่ะ
มิทสึรุ: ไหนๆ? ดูด้วยๆ♪
นาซึนะ: อย่ายื่นหน้าออกไปแบบนั้นน่ามิทสึรุจิน คนอื่นเค้ามองไม่เห็นนะ ให้ตายสิ Ra*bits เนี่ยอย่างกับสถานรับเลี้ยงเด็กเลยแฮะ
ฮาจิเมะ: นี่จังเอง ก็เชิญดื่มชาสิครับ♪
นาซึนะ: ขอบใจนะ เพราะต้องวิ่งไปวิ่งมาระหว่างหอประชุมกับห้องเรียนนี่ เลยกำลังคอแห้งอยู่พอดี~
ฮาจิเมะ: ฮุฮุ เหนื่อยหน่อยนะครับ นี่จัง♪
สุบารุ: จะว่าไป ทำไมถึงต้องเรียกว่า "นี่จัง" ด้วยล่ะ?
นาซึนะ: ก็นามสกุลของฉันคือ "นิโตะ" ไงล่ะ ให้ความรู้สึกเป็นพี่ชายอายุมากกว่าดีใช่ไหมล่ะ~?
อึ้กๆ ชาอร่อยจังเลย♪
สุบารุ: (หืม~ นี่จังงั้นเหรอ น่ารักจังแฮะ มองไม่ออกเลยว่าอยู่ปีสาม "กองกำลังเด็กน้อย" แบบนี้ จะสู้สภานักเรียนได้จริงๆงั้นเหรอ?)
(แต่ฉันเองก็ไม่มีหน้าไปห่วงคนอื่นเหมือนกันนั่นล่ะ)
(ยิ่งกว่านั้น ขุมกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของสภานักเรียนในตอนนี้ "อาคัตสึกิ"...)
(การดูเพอร์ฟอร์แมนซ์ของพวกเขาเอาไว้ จะต้องเป็นประโยชน์กับพวกเราที่ตั้งเป้าเป็นศัตรูกับพวกสภานักเรียนได้แน่)
(อาจได้กำไรแบบไม่คาดคิด จากการมาเชียร์ชิโนะน่อนก็ได้ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้พวกชิโนะน่อนจัดการพวกสภานักเรียนให้ราบคาบอยู่หรอก......)
(ก็ชิโนะน่อนพยายามมาตั้งขนาดนั้นนี่นา ควรจะมีอะไรตอบแทนความพยายามและความมุ่งมั่นนั่นบ้างสิ)
นาซึนะ: อืม จังหวะไม่ดีเลยแฮะ ทางนั้นเพิ่งจะจบเพลงที่หนึ่ง แล้วเพิ่งเข้าเพลงที่สองพอดีเลย
งั้นระหว่างนี้ เรามาแลกเปลี่ยนข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับพวกอาคัตสึกิกันก่อนก็แล้วกัน.... โทโมะจินช่วยเป็นคนอธิบายได้หรือเปล่า?
โทโมยะ: ก็อยากพูดอยู่หรอกว่าทำไมต้องเป็นผมด้วย แต่ให้ผมพูดคงจะเหมาะที่สุดล่ะนะครับ
เดิมทีก่อนจะมาเป็นไอดอล ผมก็เป็นแค่แฟนคลับมาก่อนด้วย ก็เลยพอจะมีข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับไอดอลของโรงเรียนนี้อยู่บ้างพอสมควรเลย
เอ.... ในขณะที่ประธานนักเรียนไม่อยู่เช่นนี้ อาคัตสึกิได้ชื่อว่าเป็นยูนิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนครับ
มีธีมคือความเป็นญี่ปุ่น มีจุดเด่นด้านเพอร์ฟอร์แมนซ์ที่ดุดันขึงขังตามแบบวัฒนธรรมพื้นบ้านญี่ปุ่น
อาจจะฟังดูพื้นๆ แต่แข็งแกร่งมากเลยล่ะครับ
ประวัติศาสตร์ดนตรีที่มนุษย์สรรค์สร้างมานับหลายร้อยปี แล้วจึงตกผลึกมาเป็นศาสตร์การให้ความบันเทิงแก่ผู้คนนั่นล่ะครับ คือวัฒนธรรมพื้นบ้าน
เพอร์ฟอร์แมนซ์ของอาคัตสึกิ ที่ขัดเกลาให้มันสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นไปอีกนั้น มีทั้งความหนักแน่นและลุ่มลึกที่ไม่อาจหาได้จากศิลปะทั่วๆไปเลยล่ะครับ
ไม่ว่าใครก็ไม่อาจต่อต้านคลื่นยักษ์แห่งวัฒนธรรมพื้นบ้านได้ ใครก็ตามที่ขัดขืนจะต้องถูกซัดจนราบภายในอึดใจ ราวกับราชันย์ ที่ไม่อาจสั่นคลอนได้
ความแข็งแกร่งของดนตรีงากาคุ คลาสสิค"การสั่งสมของประวัติศาสตร์" ยังไงล่ะครับ (Gagaku คือดนตรีญี่ปุ่นที่บรรเลงในราชสำนัก)
ฮาจิเมะ: นี่คู่ต่อสู้ของพวกเรา เป็นคนที่สุดยอดขนาดนั้นเลยเหรอครับเนี่ย...?
มิทสึรุ: อะแฮ่ม จำได้ขึ้นใจแล้วล่ะว่าศัตรูแข็งแกร่งขนาดไหน! ก็ลองสู้กันซักตั้งไปเลยสิ!
นาซึนะ: ลองซักตั้งอะไรเล่า ยังไงเราก็ต้องชนะอยู่แล้วน่า
ศิลปะโบราณคร่ำครึฝุ่นเกาะแบบนั้นน่ะ ไม่เข้าถึงคนหนุ่มสาวหรอก ไอดอลเนี่ยเป็นวัฒนธรรมของคนหนุ่มสาวนะ ไม่มีที่ให้ของเหลือจากอดีตมาโชว์พาวได้หรอก~?
(แต่ถึงอย่างนั้น อาคัตสึกิก็ผสมผสานวัฒนธรรมพื้นบ้านเข้ากับความเป็นยุคสมัยใหม่เอาไว้ด้วยกันแบบนี้ ทำให้ทั้งหนักแน่น ลุ่มลึก แถมยังก้องกังวาลอีก สมบูรณ์แบบจริงๆ จะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว)
(ความสามารถของสมาชิกในยูนิตแต่ละคนเองก็สูงมากเหมือนกัน แถมยังมีอำนาจของสภานักเรียน ทำให้โรงเรียนช่วยหนุนหลังอีก)
(ราวกับเป็นราชันย์จริงๆ.... ที่จริงพวกเราคงไม่มีโอกาสชนะซักนิดเลยล่ะมั้งเนี่ย?)
(แต่ว่าฉันที่เป็นคนที่อายุมากสุดจะมาทำตัวตื่นตระหนกไม่ได้หรอก สงบนิ่งไว้ก่อนก็แล้วกัน)
(ถ้าเจ้าพวกเด็กๆที่ไม่รู้จักเกรงกลัวอะไรของฉัน..... สำแดงพลังทั้งหมดที่มีออกมาล่ะก็ ต้องมีโอกาสชนะอยู่ซักหนึ่งในหมื่นแน่)
(แต่ว่า ต้องห้ามประมาทเด็ดขาดเชียวล่ะ ไม่งั้นจะกลายเป็นว่าเต้นอยู่บนฝ่ามือของพวกสภานักเรียนเอา)
(คนเป็น "โอนี่จัง" อย่างฉันเอง ก็ต้องใจเย็นๆแล้วคอยสนับสนุนพวกเขานี่ล่ะ~♪)
(แล้วถึงแพ้ก็ไม่ได้ถึงขั้นเอาชีวิตอะไรกันด้วย ถ้าเป็นเด็กพวกนี้ล่ะก็ต้องนำความพ่ายแพ้มาพัฒนาตัวเองต่อไปได้แน่นอน)
(แม้พวกพ้องของฉันจะมีแต่เด็กที่มีจุดเด่นแค่ความน่ารักก็จริง แต่เพราะแบบนั้น ถึงยังเติบโตได้อีกอย่างไร้ที่สิ้นสุด)
(ทั้งที่เด็กพวกนี้ ควรจะมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าแท้ๆ)
(แต่ถ้าเป็นโรงเรียนยูเมะโนะซากิในตอนนี้ล่ะก็.... พวกเขาคงได้แต่ตัวสั่นงันงก โดนสภานักเรียนกดขี่ไปถึงสามปีแน่ๆ แบบนั้น มันผิดเพี้ยนไปแล้ว)
(อย่างน้อย ก็อยากจะช่วยให้เจ้าพวกนี้ได้เปล่งประกายขึ้นมาบ้าง นั่นล่ะ คือหน้าที่ของฉัน)
(เอาล่ะ♪ ระวังตัวให้ดีเถอะ~ เจ้าพวกสภานักเรียน!)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น