(ณ ห้องซ้อมเก็บเสียง)
มาโคโตะ: ง่ำง่ำง่ำ♪
อู้ฮู้ว ถึงจะไม่รู้ว่าคืออะไรก็เหอะแต่อร่อยสุดๆไปเลย พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเจ้าก้อนๆนี่คืออะไร แต่ก็อร่อย!
โฮคุโตะ: พวกของท่านเล่นปกติอย่างเลม่อนราดน้ำผึ้งหรือเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพก็มีเหมือนกันนะ
มีแต่เจ้าก้อนๆนี่แหล่ะที่ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ก็น่าจะกินได้แหล่ะ
ง่ำๆ แถมยังอร่อยด้วย
มาโอะ: อ๋อ อันนั้นเป็นเพราะว่าเซนโกคุจากสมาคมนินจา เค้าตามกลิ่นหอมน่ากินมาจนมาถึงการ์เด้นเทอแรนซ์น่ะ
แล้วเค้าเขาก็เลยสอนวิธีทำเจ้า "ก้อนอะไรซักอย่าง" นี่ให้น่ะ
เห็นเรียกว่าเฮียวโรกัน เป็นเสบียงฉุกเฉินของนินจาอะไรเนี่ยแหล่ะ เซนโกคุบอกว่า "แค่ลูกเดียวก็วิ่งปร๋อได้ถึง 300 กิโลเมตรเลยล่ะขอรับ!" แต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นักหรอก
โฮคุโตะ: เซนโกคุเหรอ.... อ๋อ เหมือนจะเคยได้ยินชื่ออยู่ เด็กปีหนึ่งที่ทำตัวแปลกๆสินะ
เคยเห็นใส่ผ้าเตี่ยวประหลาดๆแล้ววิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่ให้ชายผ้าเตี่ยวแตะพื้นน่ะ
มาโอะ: ใช่ๆ แล้วเหมือนว่าจะค่อนข้างลำบากเรื่องงบประมาณด้วย เพราะ "สมาคมนินจา" เป็นแค่กลุ่มเล็กๆน่ะ
พอเห็นแบบนั้น ฉันก็เลยให้เขาคอยช่วยทำงานของสภานักเรียนอยู่บ้างน่ะ
เจ้าเซนโกคุคงจะรู้สึกเหมือนเป็นหนี้บุญคุณล่ะมั้ง หมอนั่นเลยช่วยแบกของว่างที่เท็นโคเซย์ทำมาซะเยอะแยะมาจนถึงนี่เลยนา~
โฮคุโตะ: งั้นเหรอ ขอพูดขอบคุณที่เขาช่วยซักหน่อยได้หรือเปล่า
มาโอะ: เซนโกคุเค้าเป็นคนขี้อายน่ะ พอเสร็จธุระปุ๊ปก็หายจ๋อยไปเลย แต่เหมือนว่าหมอนั่นจะเริ่มเชื่องกับเท็นโคเซย์แล้วนะ?
มาโคโตะ: หืม แถมเธอยังพูดคุยกับทั้งคิริวเซ็มไปที่ดูน่ากลัวคนนั้นทั้งโอกามิคุงได้อย่างเป็นปกติด้วยนี่นะ
สุดยอดไปเลยเท็นโคเซย์จัง สนิทได้กับทุกคนเลยนะเนี่ย~
โฮคุโตะ: หืม เป็นความสามารถที่หาตัวจับยากเลยนะเนี่ย แถมยังเป็นทักษะสำคัญของโปรดิวเซอร์ด้วย เท็นโคเซย์ก็อนาคตไกลเหมือนกันนะ
การที่เธอตั้งอกตั้งใจค้นคว้าข้อมูล ทำของว่างมาให้พวกเราแบบนี้ ดีใจมากเลยล่ะ ขอบคุณนะเท็นโคเซย์ เธอเริ่มจะสนับสนุนพวกเราขึ้นมาได้จริงๆแล้วล่ะ
หืม? นั่นอะไรน่ะ กล่องเก็บความเย็น?
โห "ชูครีมคอนเปโต" งั้นเหรอ....? อะไรน่ะนั่น น่าสนใจสุดๆ!
ทำมาให้ฉันโดยเฉพาะเลยเหรอ? รู้ได้ยังไงน่ะว่าฉันชอบคอนเปโต?
สุบารุ: หุหุหุ ก็เห็นเทนโคเซย์อยากจะรู้เรื่องของทุกคนให้มากขึ้น ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันก็เลยบอกหลายๆอย่างให้ไงล่ะ~
ให้เธอรู้สิ่งที่พวกเราชอบเอาไว้ ก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว☆
โฮคุโตะ: งั้นเหรอ ดีใจจังนะที่เธอรู้สึกอยากรู้จักพวกเราให้มากกว่านี้
งั่มงั่ม ถึงจะแปลกๆนิดหน่อยแต่ชูครีมคอนเปโตนี่ก็อร่อยใช้ได้เลย แต่กินก่อนซ้อมแบบนี้ น้ำตาลคงจะสูงเกินไปซักหน่อย
ถ้างั้น ขอฉันเอาชูครีมคอนเปโตนี้กลับบ้าน..... แล้วเก็บไว้กินทีละนิดละหน่อยก็แล้วกัน
สุบารุ: อ๋า เก็บไว้คนเดียวอีกแล้วนะฮกเก้! ฉันเองก็อยากกินบ้างอ่ะ! ขี้โกงนี้นา ฉันเพิ่งได้กินไปแค่เฮียวโรกันเองนะ!
มาโอะ: พวกนายอย่าทะเลาะกันน่า ดีๆกันหน่อย
โฮคุโตะ: อืม เพราะได้เท็นโคเซย์ช่วยเลยหายเหนื่อยบ้างแล้วล่ะ แต่เราจะมัวแต่พักอย่างเดียวไม่ได้ มาเริ่มฝึกพิเศษต่ออีกรอบกันเถอะ
ก่อนอื่นก็จัดลำดับเพลงที่จะเล่นแล้วมุ่งเน้นด้านการฝึกซ้อมเป็นหลักก็แล้วกัน กว่าจะถึง S1 ก็เหลือเวลาอีกไม่นาน จะมัวแต่ชักช้าอยู่ไม่ได้
งั้นก็..... เอาเป็นว่ามาลองฝึกเต้นหรือเพอร์ฟอร์แมนซ์เพลงที่ชมรมดนตรีให้เรามาก็แล้วกัน
จากนั้นให้เท็นโคเซย์ช่วยดู แล้วเสนอความเห็น
เราจะเอาความเห็นของเท็นโคเซย์มาพิจารณา แล้วตัดสินเลือกเพลงที่จะนำไปใช้ใน S1
มาโคโตะ: อ๋อ แบบที่ซาคุมะเซ็มไปแนะนำมาใช่ม้า ที่ว่าให้ถาม "ความเห็นแบบธรรมดาๆ" จากเท็นโคเซย์จังที่เป็นคนธรรมดาทั่วไปน่ะ
โฮคุโตะ: ใช่ ถ้าเกิดให้พวกเราที่เป็นคนแสดงคิดพิจารณากันเอาเองล่ะก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก
ให้เท็นโคเซย์ที่ไม่ค่อยมีความรู้ด้านนี้เป็นคนตัดสินอย่างเป็นกลางดีกว่า
แถมเธอยังพอรู้รสนิยมและลักษณะนิสัยของพวกเราด้วย
คำตัดสินและความรู้สึกนั้นของเธอ จะต้องเป็นสิ่งที่ "ถูกต้อง" สำหรับพวกเราแน่นอน
ต้องขอให้เธอเป็นคนช่วยชี้แนะหนทางและตัดสินใจสิ่งสำคัญให้เราแล้วล่ะ ขอฝากตัวด้วยนะ "โปรดิวเซอร์"
สุบารุ: ทำตัวสบายๆ เถอะ ไม่ต้องไปคิดมากว่าเป็น "ภารกิจอันยิ่งใหญ่!" หรอก รู้สึกยังไงก็พูดออกมาอย่างนั้นได้เลยนะ~
______________________
นี่คือ "เฮียวโรกัน" อาหารเสริมสำหรับนินจาที่คงไม่ค่อยได้กินข้าว วันเดียวกินแค่สองเม็ดก็อิ่มตื้อไปทั้งวันแล้ว!
ทำจากแป้งหลายๆชนิดคลุกเข้าด้วยกัน ผสมน้ำผึ้งกับเหล้านิดหน่อย ถึงหน้าตาจะดูไม่น่าไว้ใจ แต่เห็นรีวิวคนญี่ปุ่นเค้าน่าจะชอบกันนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น