(ณ โถงทางเดิน)
สุบารุ: หวา เลิกเรียนแล้วสิเนี่ย ตะวันใกล้จะตกดินแล้วล่ะ!
นี่พวกเราอยู่ห้องชมรมดนตรีซะนานเลยนะเนี่ย ต้องร้องเพลงไม่หยุดจนคอแห้งผากไปหมดแล้วอ่ะ
เท็นโคเซย์เองก็เหนื่อยด้วยเหมือนกันใช่ม้า~?
ดูไม่ค่อยร่าเริงเลยนะ ไม่ต้องฝืนหรอก ถ้าไม่ไหวก็บอกกันได้เลยนะ ฉันใส่ใจเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่น่ะ~?
ถ้าไม่บอก ก็จะไม่รู้เลยล่ะ
ถ้าเป็นฮกเก้ล่ะก็คงจะเอาใจใส่ได้ดีกว่านี้อยู่หรอก ให้ฉันกับเท็นโคเซย์อยู่ร่วมกัน "สองต่อสอง" แบบนี้ จะดีจริงๆหรือเปล่าเนี่ย?
แต่นั่นก็เป็นคำแนะนำจากซาคุมะเซ็มไปนี่นะ
ช่วงนี้ก็ขอฝากตัวด้วยล่ะ เท็นโคเซย์♪
.......ดูท่าทางเธอจะกำลังซึมอยู่จริงๆนะเนี่ย ไหวหรือเปล่า? ไปห้องพยาบาลไหม?
หืม~ รู้สึกไม่ดีที่ตัวเองทำอะไรที่สมกับเป็น "โปรดิวเซอร์" ไม่ได้งั้นเหรอ?
ก็ ตอนนี้หน้าที่นั้นเหมือนจะโดนซาคุมะเซ็มไปแย่งไปกลายๆเลยนี่เนอะ~?
ไม่เป็นไรหรอก ตอนแรกก็ดูเขาเอาไว้เป็นตัวอย่างก่อนก็ได้
เดี๋ยวเท็นโคเซย์ก็มีสิ่งที่ตัวเองทำได้เพิ่มขึ้นมาทีละอย่างๆเองนั่นล่ะ เอาไว้ค่อยถึงตอนนั้นก่อนก็ได้♪
มาเติบโตไปด้วยกันเถอะ เป้าหมายคือรางวัลชนะเลิศของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ! เป็นดาวจรัสแสง~☆
ถ้างั้น~ ก่อนอื่นก็ต้อง..... เท็นโคเซย์ พอจะเย็บผ้าเป็นหรือเปล่า?
แต่ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงล่ะก็คงทำเป็นอยู่แล้วล่ะเนอะ~ คือว่า พวกเราเองก็เพิ่งจะตั้งยูนิตขึ้นมาหมาดๆเลยใช่ไหมล่ะ
เลยยังไม่ได้เตรียมชุดเอาไว้เลยล่ะ ชุดยูนิตที่ทุกคนต้องใฝ่ฝันน่ะ~♪
ใช่ๆ ปกติเวลาพวกเราเข้าร่วมดรีมเฟส ก็จะสวมชุดทั่วไปที่โรงเรียนเตรียมเอาไว้ให้น่ะ
แต่ยูนิตจะได้รับอนุญาตให้มีชุดประจำวงได้นะ
ถ้ามีชุดประจำวงล่ะก็ จะให้ความรู้สึกเติบโตขึ้นในฐานะยูนิตใช่ไหมล่ะ?
เพราะงั้นฉันก็เลยเฝ้าฝันถึงไงล่ะ ถ้าใส่ชุดทั่วไปเหมือนๆคนอื่นล่ะก็ คงน่าเบื่อแย่เลยน่ะสิ?
จะใช้เงินสกุลโรงเรียนซื้อก็ได้อยู่หรอก แต่ต้องใช้เวลานานแถมยังแพงซะอีก
ถ้าทำกันเองได้ ก็คงถูกขึ้นเยอะเลยล่ะ~☆
แค่ดีไซน์ให้ก็พอช่วยได้มากแล้วล่ะ ถ้าสนใจล่ะก็ช่วยเก็บเอาไปคิดทีนะ ขอฝากเรื่องคิดชุดเท่ๆที่เข้ากับเราด้วยล่ะ☆
ขอแค่ประมาณนั้นก็พอแล้วล่ะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปทีละนิดก็ได้ ฉันจะพยายามด้วยเหมือนกัน เพราะงั้นเท็นโคเซย์เองก็พยายามด้วยนะ!
ความฝันค่อยๆแผ่ขยายออกไปแล้ว~ ตื่นเต้นจังเลย! ถ้าเท็นโคเซย์เองรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันล่ะก็คงจะดีสิ☆
~♪
อะฮะฮะ ทำหน้าหม่นหมองอีกแล้วนะ ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มเข้าไว้! เดี๋ยวฉันจะทำหน้าตลกๆให้ดูเองนะ!
ดูนี่ดูนี่ เฮี๊ยตโตโกะ~☆ (หน้ากากปลาหมึกญี่ปุ่น)
อะฮะฮะ หัวเราะไม่ไหวเหรอเนี่ย ช่วยไม่ได้นี่นะ ก็เล่นโดนลากไปพัวพันกับปัญหาตั้งแต่เพิ่งย้ายมาแบบนี้ อย่างกับโดนคลื่นลูกใหญ่ซัดไปมาเลยนี่นา~?
ทั้งไม่รู้ที่ไป ทั้งต้องเจอศัตรูที่แข็งแกร่ง แถมพรรคพวกที่อยู่ข้างๆยังเป็นพวกพูดไม่รู้เรื่องอย่างฉันอีก!
ก็คงช่วยไม่ได้ที่เท็นโคเซย์จะเซื่องซึมแบบนี้ล่ะเนอะ?
แต่นี่ก็ดีกว่าก่อนที่เท็นโคเซย์จะย้ายมาแล้วล่ะ เพราะตอนนี้มีอนาคต มีความฝันและความหวังแล้วไงล่ะ
ไม่ต้องย่ำอยู่กับที่ แล้วมุ่งหน้าต่อไปได้แล้วล่ะ
เพราะงั้น ฉันเองก็รู้สึกขอบคุณเท็นโคเซย์จริงๆนะ
ฮกเก้กับอุ๊กกี้ก็ด้วย ทุกๆคนเฝ้ารอเธอมาตลอดเลยล่ะ เฝ้ารอเวลาที่กระแสน้ำจะเปลี่ยน แล้วจึงได้เวลาออกเรือ
เท็นโคเซย์อาจจะไม่รู้ตัวก็ได้แต่ว่า.... เธอได้ขับเคลื่อนโรงเรียนนี้ ขับเคลื่อนพวกเราที่เหมือนถูกหยุดเวลาเอาไว้กับที่ให้เดินต่อ
เธอมอบความเป็นไปได้ และเปิดประตูสู่อนาคตให้เรา
เป็นเด็กผู้หญิงและโปรดิวเซอร์ ที่โรงเรียนนี้ไม่เคยมีมาก่อน....
แถมยังมาอยู่ห้องเดียวกับพวกเราอีก! ดีใจสุดๆไปเลย เหมือนเป็นโชคชะตาหน่อยๆเลยนะเนี่ย♪
จู่ๆก็ต้องรับภาระหนัก แถมยังโดนยกยอให้เป็นผู้กอบกู้อะไรเทือกนั้นแบบนี้....
เธออาจจะสับสนก็ได้ แต่พวกเราคาดหวังในตัวเธออยู่จริงๆนะ!
ไม่สิ รู้สึกขอบคุณเธอจริงๆนั่นล่ะ! ให้ฉันได้พูดอีกครั้งนะ ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนยูเมะโนะซากิ♪
ถึงเธออาจจะยังไม่รู้ว่าตัวเองคืออะไร หรือควรจะทำอะไรดีก็ตาม แต่ถ้าพวกเราร่วมกันตามหามันจนเจอได้ก็คงจะดีเนอะ~?
จะไม่ปล่อยให้เธอต้องเบื่อหรอก จะทำให้เธอสนุกสนาน แล้วให้ของระยิบระยับเป็นของขวัญเยอะๆเลยนะ!
จะมอบประกายแสงอันส่องสว่าง ให้เธอเยอะๆไปเลย!
จะมอบช่วงเวลาวัยรุ่นอันแสนสุขให้เอง! ไม่สิ ฉันเชื่อมั่นนะ ว่าเราจะสร้างมันไปด้วยกันได้น่ะ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น