(ณ ห้องซ้อมกันเสียง)
มาโอะ: ........จะว่าไป ไม่เห็นเท็นโคเซย์มาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ เธอไปไหนกันน่ะ?
สุบารุ: เอ๊ะ? จริงด้วย! ชอบหายตัวไปอยู่เรื่อยเลย เท็นโคเซย์นี่ล่ะก็!?
โฮคุโตะ: โดนลักพาตัวไปอีกแล้วงั้นเหรอ?
สุบารุ: อืม.... ฉันว่าเธอน่าจะอยู่ที่การ์เด้นเทอเรซนะ เห็นบอกว่า "มีเรื่องต้องคิดนิดหน่อย" น่ะ
แต่ที่จริงคงจะไปหาอะไรมาให้พวกเราทานเล่นนั่นล่ะ
คงจะไปทำอาหารหรือเครื่องดื่มที่จะทำให้พวกเราแกร่งกล้าขึ้นไงล่ะ
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา.... เท็นโคเซย์เค้าได้เรียนรู้เรื่องหลักโภชนาการมาจากอาจารย์น่ะ
เธอเองก็คงอยากจะทำอะไรซักอย่าง ให้สมกับเป็นโปรดิวเซอร์บ้างเหมือนกัน
โฮคุโตะ: ของทานเล่นงั้นเหรอ..... ฟังดูเหมือนเป็นผู้จัดการชมรมกีฬามากกว่าโปรดิวเซอร์ซะอีก
แต่ก็น่ายินดีมากเลยล่ะ ตั้งตารอเลยว่าจะเป็นอาหารแบบไหน
ตอนที่เธอย้ายมาแรกๆ ก็รู้สึกว่าพึ่งพาไม่ค่อยได้เท่าไหร่นักก็จริง
แต่เธอเอง ก็คงอยากจะทำ "อะไรซักอย่าง" บ้างเหมือนกันสินะ แค่มีความรู้สึกแบบนั้นก็ทำให้ดีใจขึ้นมาแล้ว ชื่นชมเลยล่ะ
สุบารุ: นั่นสิเนอะ~ แถมเรื่องชุดประจำยูนิตเอง เท็นโคเซย์เค้าก็บอกว่าอาจจะเป็นคนเตรียมให้ด้วย
น่าตื่นเต้นจังเลยเนอะ ก็ตอนนี้เรามีใส่กันแค่เสื้อวอร์มเองนี่นา♪
มาโอะ: หือ เท็นโคเซย์นี่ก็ใช้ได้กว่าที่ได้ยินมาอีกนะเนี่ย
โฮคุโตะ: เพื่อไม่ให้ความลำบากของเท็นโคเซย์ต้องศูนย์เปล่า พวกเราเองก็มาพยายามกันเถอะ โค่นล้มสภานักเรียน และเอาชนะใน S1 ให้จงได้
สุบารุ: แน่นอน! จะพยายามจนกระอักเลือดเลยล่ะ~☆
เท็นโคเซย์เองก็เรียนเรื่องการปฐมพยาบาลฉุกเฉินมาแล้วนี่นะ
ถึงเราจะล้มลุกคลุกคลานขนาดไหนเธอก็ต้องช่วยเราได้แน่นอน เท่านี้เราก็ซ้อมกันได้จนกว่าตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว☆
มาโคโตะ: ไฟแรงจังเลย..... ก็อาทิตย์ที่ผ่านมาอาเคโฮชิคุงยังไม่ได้ซ้อมอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนี่นะ
คงจะฮึดแทนในส่วนของสัปดาห์ที่แล้วด้วยใช่ม้า ถึงผมฮึดไม่ไหวจะเพราะกล้ามเนื้อระบมไปหมดแล้วก็เถอะ
โฮคุโตะ: อืม เอาเถอะ เลิกคุยเล่นกันเท่านี้ล่ะ ก่อนอื่นก็ฟังเพลงที่ยังไม่ปล่อยของชมรมดนตีไป ทำความสะอาดห้องไปก็แล้วกัน
ถ้ามีเพลงไหนถูกใจเป็นพิเศษก็บอกนะ จะได้เก็บไว้เป็นตัวเลือกพิจารณา
ตอนนี้ เพลงของ Trickstar มีเพียง 2 เพลงเท่านั้น
ชมรมดนตรีให้เราอีก 3 เพลง และจะมีเพลงใหม่อีกเพลงปล่อยออกมาตอนท้าย
รวมทั้งสิ้นเป็นหกเพลง พยายามจำและแสดงเพอร์ฟอร์แมนซ์ให้ได้โดยสมบูรณ์ซะล่ะ
อาจจะตัดบางเพลงออกไปบ้าง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากซ้อมเผื่อเอาไว้ให้หมด
ฟังเพลงของพวกเราทุกๆวันอย่างสม่ำเสมอ จนกว่าจะซึมเข้ากระแสเลือดซะ
ฉันฝากไฟล์เพลงไว้กับยูกิแล้ว หลังจากเลือกเพลงได้ก็จัดการดาวน์โหลดลงอุปกรณ์ตัวเองซะนะ
สุบารุ: เพลงใหม่เหรอ? เป็นเพลงแบบไหนน่ะ อยากฟังจังเลยยย☆
โฮคุโตะ: อืม ก็ไม่ค่อยอยากใช้วิธีนี้หรอกนะ แต่ว่า.....
ฉันให้คนรู้จักพ่อที่เป็นนักแต่งเพลงมืออาชีพที่เค้าคอยช่วยดูแลฉันตอนเด็กๆ ช่วยแต่งให้น่ะ
เพลงใหม่นั่น จะเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าของเราเลยล่ะ
เรื่องท่าเต้น ฉันก็ฝากพ่อแม่ไหว้วานมืออาชีพให้ช่วยคิดแล้วล่ะ
ถึงตอนนี้จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่ก็เถอะ
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภายในหนึ่งสัปดาห์นี้จะทำได้ถึงขนาดไหน แต่อย่างน้อยก็ขอให้เพลงใหม่เสร็จสมบูรณ์ก็พอ
เหล่ามืออาชีพจะต้องผลงานศิลปะที่เกินเบอร์พวกเราออกมาได้อย่างแน่นอน ฉันคาดหวังเอาไว้แบบนั้น
มาโอะ: โห หายากนะเนี่ยที่โฮคุโตะจะพึ่งพาเส้นสายครอบครัวแบบนี้ หมายความว่าเอาจริงแล้วสินะเนี่ย?
โฮคุโตะ: แน่อยู่แล้ว พวกเราจะเอาชนะใน S1 โดยเดิมพันด้วยชีวิตนี่นา
ส่วนเพลงใหม่ก็คือตัวแทนของความมุ่งมั่นนั้นไงล่ะ เราจะใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี บดขยี้สภานักเรียนให้ราบไปเลย
มาทำฝันของพวกเราให้เป็นจริงกันเถอะ โรงเรียนยูเมะโนซากิอันมืดมิดนี้ พวกเรา Trickstar จะเป็นคนสาดแสงสว่างให้เจิดจรัสเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น