(ณ โถงทางเดิน)
โฮคุโตะ: หืม ที่นี่น่ะเหรอห้องชมรมดนตรี
อาเคโฮชิ เท็นโคเซย์ถูกพาตัวมาที่ห้องนี้จริงๆงั้นเหรอ?
สุบารุ: ถึงถามฉันก็ไม่รู้หรอกน่า~
แต่เหมือนว่าชิโนะน่อนจะเห็นเธอโดนฝาแฝดจากชมรมดนตรีกวักมือเรียก แล้วก็เดิมตามพวกเขาไปต้อยๆเลยแหล่ะ
ชิโนะน่อนไม่พูดโกหกอยู่แล้ว เพราะงั้นเท็นโคเซย์ก็น่าจะโดนพวกคนจากชมรมดนตรีลักพาตัวไปนั่นละ~?
โฮคุโตะ: ฮาจิเมะคุงคนนั้น น่าจะรีบบอกกันตั้งแต่ตอนแรกที่เห็นซะก็ดีหรอก
สุบารุ: ชิโนะน่อนเค้าเป็นเด็กขี้เหม่อน่ะนะ
แต่พวกเราที่คุยกันเผลินจนลืมเท็นโคเซย์ก็ไปว่าเค้าไม่ได้หรอกนะ?
มาโคโตะ: เท็นโคเซย์จังไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่ จนเผลอลืมเธอไปตลอดเลยนะเนี่ย~?
สุบารุ: อะฮะฮะ ยังดีกว่าอุ๊กกี้ที่ถึงจะพูดมากแต่ก็ยังโดนลืมน่ะนะ!
มาโคโตะ: อาเคโฮชิคุง ที่จริงแล้วเกลียดผมหรือเปล่าเนี่ย? บางครั้งก็พูดซะแทงใจจึ้กเลยนะ!
สุบารุ: ล้อเล่นน่า ล้อเล่น ฉันรักนายอยู่แล้วน่าอุ๊กกี้~
........แล้ว เราจะเอายังไงกันต่อดีล่ะ?
โฮคุโตะ: อืม ตอนนี้ยังไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่เท่าไหร่ ก็เลยอยากค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า
มาโคโตะ: เท็นโคเซย์จัง ทั้งเป็นลมบ้าง โดนลักพาตัวไปบ้าง ปล่อยคลาดสายตาไปไม่ได้เลยนะเนี่ย~?
ดูพึ่งพาไม่ค่อยได้แบบนี้ จะมาเป็น "ผู้กอบกู้" ของพวกเราได้จริงๆงั้นเหรอ?
โฮคุโตะ: ตั้งความหวังเอาไว้ก่อนก็ไม่เสียหลายอะไร กระแสน้ำเริ่มจะเปลี่ยนทิศแล้ว เหตุการณ์ต่างๆกำลังเคลื่อนไหวโดยมียัยนั่นเป็นศูนย์กลาง
ฉันอยากคิดในแง่ดีอย่างน้อย เท็นโคเซย์ก็เป็นคนที่ช่วยทำลายสถานการณ์ที่หยุดนิ่งนี้ลงได้
..... ฉันรับปากไว้แล้วว่าจะ "ปกป้องเธอให้ได้" แต่ว่ายังไม่ทันจะขาดคำก็เป็นแบบนี้ไปซะแล้ว
ฉันนี้มันน่าสมเพชจริงๆ...ไม่สิ มันยังไม่สายเกินไปแน่
หากในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ก็จะซัดพวกชมรมดนตรีแล้วช่วยเท็นโคเซย์ออกมาเอง
สุบารุ: ไฟแรงยิ่งกว่าปกติอีกนะเนี่ยฮกเก้ ออกจะแรงเกินไปหน่อยด้วยสิ?
แต่ฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรแบบนั้นหรอกนะ! แผดเผาเปลวไฟในจิตใจให้ลุกโชนเป็นสีแดงฉาน เปล่งประกายระยิบระยับกันไปเลย☆
ดีล่ะ ฉู้วกันฉู้วกันเลย! เทศกาลกับการชกต่อยนี่ล่ะคือดอกไม้ประจำยูเมะโนะซากิ~☆
โฮคุโตะ: เดี๋ยว ช้าก่อนอาเคโฮชิ อย่าบุกเข้าไปโดยไม่มีแผนอย่างนั้นสิ มันอันตรายนะ
แล้วเรายังไม่รู้แน่ชัดด้วยว่าเท็นโคเซย์อยู่ในห้องนี้จริงๆหรือเปล่าน่ะ.....?
(ตัดฉากมาในห้องชมรมดนตรี)
สุบารุ: ขออนุญาตน้า~☆
อยู่ที่ไหนกัน เท็นโคเซย์! อาเคโฮชิ สุบารุ และเหล่าผองเพื่อนสุดเลิฟมาช่วยแล้ว แข็งใจเอาไว้นะ!
โฮคุโตะ: ใจเย็นน่าอาเคโฮชิ อย่าวิ่งนำหน้าไปแบบนั้น..... หืม? มืดจังเลยแฮะ?
เรย์: ยินดีต้อนรับ
อย่าโหวกเหวกโวยวายกระนั้นสิ ทางนี้เพิ่งจะตื่นนอนเองนะ~?
คนหนุ่มสาวนี้แข็งแรงดีกันจริงเชียว หาว~♪
โฮคุโตะ: อ๊ะ.....!?
(หมอนี่..... รู้สึกว่าจะเป็นซาคุมะ เรย์ ประธานชมรมดนตรี)
(เป็นหัวหน้าของวง "UNDEAD" ที่ได้ชื่อว่าหัวรุนแรงและต่ำทรามที่สุดในโรงเรียนยูเมะโนะซากิ แล้วก็เป็นหนึ่งใน "สามประหลาด" ด้วย)
("สามประหลาด" คือตัวตนพิเศษที่แม้แต่สภานักเรียนที่ภูมิใจในอำนาจของตัวเองก็ยังไม่อาจควบคุมได้)
(ความสามารถในฐานะไอดอลเองก็ถือว่าอยู่ในชั้นหนึ่ง อดีตตาพายุที่สร้างชื่อเสียงมหาศาลให้กับโรงเรียนยูเมะโนะซากิ!)
(ยอดคนทั้งสามผู้สามารถต่อกรกับสภานักเรียนได้ นั่นล่ะ คือ "สามประหลาด"!)
(ก็อยากจะได้มาเป็นพวก เพื่อต่อสู้กับพวกสภานักเรียนอยู่หรอก.....)
(แต่เหมือนว่า "สามประหลาด" แต่ละคนไม่ว่าหน้าไหน ก็เป็นพวกแปลกประหลาดที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรกันอยู่ด้วยสิ?)
(ถึงประธานชมรมการแสดงของฉันเอง ก็เป็น "สามประหลาด" เหมือนกันก็เถอะ.....)
(ถ้าเป็นคนประเภทเดี๋ยวกับเจ้าโรคจิตนั่น ก็คงยิ่งคุยกันยากเข้าไปใหญ่)
(ชักจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากแล้วสิ จะเอายังไงดีล่ะ?)
เรย์: เอ้าเอ้า อย่ามัวยืนทื่ออยู่แบบนี้ เข้ามาข้างในนี้เถิด
เดี๋ยวจะยกชามาให้เอง แขกเอ๋ย ไม่ต้องเป็นห่วงไป ข้าไม่มีรสนิยมชมชอบรังแกลูกเจี๊ยบตัวน้อยอย่างพวกเจ้าอยู่แล้วล่ะ
โฮคุโตะ: (หืม? อะไรเนี่ย เป็นวิธีพูดที่ดูแหวกแนวจริง จะบอกว่าเหมือนคนแก่หรือยังไงดี.... คล้ายๆคุณย่าเลยแฮะ)
(ไม่ได้การล่ะ ดันเผลอลดการ์ดซะได้!)
(ช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ ซาคุมะ เรย์!)
สุบารุ: เป็นอะไรเหรอฮกเก้? ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก็ได้มั้ง?
คือว่า เป็นคนของชมรมดนตรีใช่ไหมครับ? พอจะเห็นเด็กผู้หญิงผ่านมาแถวนี้หรือเปล่า?
เค้าเป็นเพื่อนของพวกเราเอง! ถึงยังเป็นแค่ ตั้งใจจะเป็นเพื่อนกัน เฉยๆก็เถอะ?
เพราะงั้นก็เลยออกตามหาอยู่ หรือก็คืออยากให้คืนเธอมาให้พวกเราที! พวกเรารู้นะ ว่าพวกนายล่อลวงเท็นโคเซย์มาน่ะ!
เรย์: คึคึคึ จริงสินะ พวกเจ้าเหยียบย่างเท่าสกปรกลงมายังคฤหาสน์ของข้าเช่นนี้ ช่างไร้มารยาทเสียจริง
แต่ว่า การทำตัวซุกซนแบบนั้นก็เป็นสิทธิพิเศษของคนหนุ่มสาวเหมือนกัน♪
ถ้าเท็นโคเซย์ล่ะก็ อยู่ทางนั้นไง ดูเหมือนเหล่าเด็กๆที่น่ารักของข้าจะลักพาตัวเธอมาสินะ ต้องขออภัยในเรื่องนั้นด้วยแล้วกัน
เหล่าลูกรักแห่งชมรมดนตรีนี้ ค่อนข้างจะ "ขี้แกล้ง" อยู่บ้างน่ะ?
แต่อย่างไรเสีย นี่ก็เป็นส่วยที่แฝดทั้งสองถวายให้ข้ามา จะให้คืนกลับไปง่ายๆก็แย่สิ?
พวกเจ้าจะคู่ควรกับเท็นโคเซย์ ผู้เป็น "จุดผลิกพัน" ของโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้หรือไม่นั้น.....
ซาคุมะ เรย์ผู้นะ จะขอทดสอบดูเสียหน่อยก็แล้วกัน♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น