(ณ ห้องชมรมดนตรี)
โฮคุโตะ: แล้วเท็นโคเซย์กำลังทำอะไรอยู่น่ะ เล่นกับพวกสองแฝดงั้นเหรอ?
เรย์: พูดตามตรงก็คือ กำลังทำการประเมินค่าเธออยู่ไงล่ะ
แม้จะเป็นข้าที่ได้ชื่อว่าเป็นสารานุกรมเดินได้เอง ก็ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับแม่หนูเท็นโคเซย์คนนั้นเลยแม้แต่นิด
จึงอยากประจักษ์แก่ตาตัวเอง ว่าเธอเป็นเช่นไรกันแน่
แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นแค่คนธรรมดาจริงๆนั่นล่ะ ทั้งการร้อง การเต้น ใช้ไม่ได้เลยซักอย่าง
ช่วยไม่ได้ ก็เพราะว่าเธอไม่ใช่ "ไอดอล" แต่เป็น "โปรดิวเซอร์" นี่นะ?
โฮคุโตะ: นี่คุณลักพาตัวเท็นโคเซย์มาเพื่อจ้องจับผิดหรือไง?
เรย์: นั่นก็ใช่ แต่เจตนาส่วนใหญ่คืออยากให้เธอได้รับคำขอโทษจากปากเด็กของทางนี้ด้วยน่ะนะ
พอข้าบอกกับเธอไปว่าอยากเห็นความสามารถจริงๆของเธอเท่านั้น ก็ยอมช่วยกันอย่างว่าง่ายเลยทีเดียว
เป็นเด็กดีเสียจริง ทั้งมุ่งมั่นและซื่อตรง..... และเอาจริงเอาจัง ทั้งที่เธอทำอะไรไม่ได้ และไม่รู้เรื่องอะไรแท้ๆ แต่ก็ยังคงพยายามตามหาสิ่งที่ตัวเองทำได้อย่างเอาเป็นเอาตาย
เมื่อวานนี้เธอคนนั้น..... ได้ยินสิ่งที่เจ้าพูดคนเดียวในห้องพยาบาลด้วย
เจ้าคือฮิดากะคุงใช่ไหมเล่า ดูเหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงคร่ำครวญในจิตวิญญาณของเจ้าอยู่นะ?
โฮคุโตะ: ........ตอนนั้นตื่นอยู่หรอกเหรอ เท็นโคเซย์
เรย์: อืม เธอได้รับรู้ถึงความทะเยอทะยานที่ซ่อนอยู่ภายใต้เปลือกน้ำแข็งหนาของเจ้า แล้วเหมือนว่าจะทำเป็นเมินเฉยไปไม่ได้เสียด้วยสิ
เป็นเด็กดีจริงๆ ถึงแม้ในตอนนี้จะมีเพียง "ความอ่อนโยนอย่างเดียว" ก็ตาม
พวกเจ้าคิดจะปล่อยให้เด็กดีเช่นนั้นต้องอับอายขายหน้างั้นหรือ จะปล่อยให้เธอพยายามด้วยตัวคนเดียวงั้นหรือ
ไม่ใช่ว่าจะร่วมสู้ไปด้วยกันงั้นหรือ อยากจะเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรืออย่างไร?
ก่อนจะออกปากเชื้อเชิญข้า มีสิ่งที่พวกเจ้าควรทำก่อนหน้านั้นมิใช่หรือ เหล่าเจ้าหนูผู้ไม่อาจมองเห็นหนทางด้านหน้าด้วยความไร้พลังและเบาปัญหาของตน หากแต่ได้รับความหวังมาไว้ในมือแล้วเอ๋ย
แสดงความหวังนั่น ให้ข้าได้เห็นด้วยเถิด
ตัวแม่หนูเท็นโคเซย์คนเดียวนั้นช่างไร้พลัง ไม่อาจเปล่งประกายได้ ทว่าพวกเจ้าไม่ได้โดดเดี่ยว แต่เป็นยูนิตใช่ไหมเล่า เหล่าเด็กผู้ถือนามแห่งดวงดาวเอ๋ย
Trickstar เอ๋ย แสดงประกายแสงของพวกเจ้าให้ข้าได้เห็นเสียเถิด
เธอคนนั้น จะต้องทำให้แสงนั่นเปล่งประกายได้มากกว่านี้ได้นับสิบเท่าเป็นแน่ เธอคือตัวเร่งปฏิกิริยานั้น คือแสงสว่างแห่งความหวัง จะสูญเสียไปไม่ได้เด็ดขาดเชียวล่ะ
โฮคุโตะ: ......นั่นสินะ ขอโทษด้วยเท็นโคเซย์
ฉัน รีบเร่งจนมองเป้าหมายของตัวเองผิดไปอีกแล้ว
ตอนนี้ จะขอมองแค่เธอเท่านั้น
จะตอบรับและให้ความสำคัญกับความรู้สึกนั้นของเธอ
ยิ่งทำเช่นนั้นเท่าไร ซักวันหนึ่งพวกเราจะเป็นประกายแสงที่ส่องสว่างทุกสิ่ง
หากอยากเห็นการเต้นหรือร้องเพลงล่ะก็ ฉันจะทำให้ดูเอง เชิญประเมินค่ากันเสียให้เต็มที่เลย ซาคุมะเซ็มไป
เพอร์ฟอร์แมนซ์ที่ฉันแสดง ก็คือเพอร์ฟอร์แมนซ์ของเท็นโคเซย์เช่นกัน เพราะเธอคือ "โปรดิวเซอร์" ส่วนฉันคือ "ไอดอล" นี่นะ
ที่ฉันเปล่งกระกายได้ นั่นก็เป็นเพราะเธอ
ถ้าอยากเห็นพลังทั้งหมดของเธอล่ะก็ เอาไว้หลังจากเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉันก็แล้วกัน นั่นคงยังไม่สายไปใช่ไหมล่ะ
จะแสดงพลังทั้งหมดที่พวกเรามีให้คุณได้ประจักษ์เอง "สามประหลาด" ซาคุมะ เรย์
....... เท็นโคเซย์ ขอโทษที่ให้รอนะ ฉันมาช้าไปหน่อย
มาร้องเพลง แล้วมุ่งไปข้างหน้าด้วยกันเถอะ เธอนั่นล่ะคือดวงดาวแห่งความหวังของพวกเรา
ถ้าเธอยินยอมล่ะก็ ฉันอยากจะร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ ไปด้วยกันกับเธอนะ
สุบารุ: ฉันด้วยฉันด้วย! ต้องให้บอกอีกกี่รอบเนี่ยว่าอย่ายึดเท็นโคเซย์ไปเป็นของตัวเองคนเดียวน่ะ!
อย่าแบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียวสิ เรื่องนี้ก็บอกไปหลายทีแล้วไม่ใช่หรือไง? หัดฟังที่คนอื่นเค้าพูดบ้างเถอะน่าฮกเก้!
พวกเราแต่ละคนนั้น ถึงจะเป็นแสงสว่างอันริบหรี่ก็จริง! แต่ถ้าทุกคนอยู่ด้วยกันล่ะก็จะกลบได้กระทั่งแสงตะวัน! นั่นล่ะคือ Trickstar.....☆
แล้วฉันเองก็อยากร้องอยากเต้นไปกับเท็นโคเซย์ด้วยเหมือนกัน♪
มาโคโตะ: อ๊ะ ผมก็เหมือนกัน! ถึงอาจจะทำอะไรไม่ค่อยได้มากก็จริง แต่จะช่วยด้วยนะ!
เพราะผมเองก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเหมือนกับเท็นโคเซย์จังนั่นล่ะ ถ้าเราตามหาสิ่งสำคัญของตัวเองเจอได้ก็คงจะดีนะ!
เรย์: คึคึคึ ย่อมได้ ย่อมได้ กระตือรือร้นกันดีเสียจริง♪
"กำลังรออยู่เลย"
อา เหมือนกลับไปเยาว์วัยอีกครั้งเลย น่าคิดถึงเสียจริง ชีวิตวัยรุ่นเช่นนี้ เป็นประกายแสงที่หายจากโรงเรียนนี้ไปเสียเนิ่นนานแล้ว♪
สำแดงแสงสว่างของพวกเจ้าออกมาให้เต็มที่เสียเถิด แม้ข้าจะต้องกลายเป็นเศษขี้เถ้าไปก็ย่อมได้ ที่ข้าใช้ชีวิตมาจนแก่ชราเช่นนี้ ก็เพื่อรอดูสิ่งนั้นไงล่ะ
คึคึคึ ดีจริงๆที่มีชีวิตยืนยาวมาขนาดนี้♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น