(ณ ล็อกเกอร์รองเท้า)
โฮคุโตะ: ใกล้จะถึงโรงอาหารแล้วล่ะ
เดี๋ยวไว้จะแนะนำอย่างละเอียดที่ตอนหลังเลิกเรียน.... แต่คงต้องบอกที่ตั้งของห้องเรียน โรงอาหารแล้วก็ห้องพยาบาลเอาไว้ก่อน
ส่วนห้องพักครูคงรู้อยู่แล้วสินะ? ถ้าเป็นนักเรียนย้ายมาใหม่ก็คงต้องได้ไปมาบ้างแล้ว
ถ้ามีที่อื่นอยากไปเป็นพิเศษล่ะก็ ให้ไปถามอาจารย์ในห้องพักครู หรือโทรศัพท์เรียกฉันให้ไปหาก็ได้
ถ้าฉันไม่มีธุระด่วนอื่นล่ะก็ จะรีบไปหาภายในห้านาที
ระหว่างที่เธอยังไม่คุ้นกับที่นี่ ฉันจะคอยช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ในฐานะหัวหน้าห้องเอง จะเรียกมาด้วยเรื่องเล็กน้อยยังไงก็ได้ เดี๋ยวจะให้เบอร์เอาไว้ จดไว้ด้วยล่ะ
สุบารุ: อ๊ะ งั้นเดี๋ยวฉันให้เบอร์กับอีเมลล์เธอด้วยแล้วกันนะ! เอ อะไรหว่า~? Lovemoney@.....
มาโคโตะ: เมลล์ของอาเคโฮชิคุงเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่บ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เปลี่ยนนี่ ก็อย่างกับพวกนักธุรกิจน่าสงสัยเลยนะ เหมือนจะบอกว่า "มาร่ำรวยไปด้วยกันกับฉันเถอะ☆" หรืออะไรแบบนั้นเลย
สุบารุ: อะฮะฮะ~ แค่จำง่ายก็พอใช่ไหมล่ะ?
โฮคุโตะ: เท็นโคเซย์ ขอบอกเอาไว้ก่อนนะ เรื่องเบอร์โทรศัพท์ติดต่อนี่ช่วยเก็บเป็นความลับไว้ อย่าไปบอกคนอื่นนอกจากคนในแผนกไอดอลล่ะ
เห็นอย่างนี้ทุกคนก็เป็นไอดอล ถ้าข้อมูลส่วนตัวรั่วไหลล่ะก็จะมีปัญหาตามมาที่หลัง
อาเคโฮชิ นายเองก็อย่าเอาเบอร์ของไอดอลคนอื่นไปประมูลตามเน็ตซะล่ะ?
สุบารุ: ไม่หรอกน่า ถึงจะเป็นฉันก็ไม่ยอมขายข้อมูลส่วนตัวของเพื่อนหรอก
แต่ว่าซื้อขายตามเน็ตมันต้องโอนเงินผ่านธนาคารกันใช่ไหมล่ะ? ไอ้แบบนั้นมันสัมผัสถึงเสน่ห์ไม่ได้เลยซักนิด เพราะฉันชอบเงินจริงๆที่เปล่งประกายระยิบระยับมากกว่านี่นา☆
มาโคโตะ: แต่ถ้าเกิดปัญหา "แบบนั้น" ขึ้นล่ะก็ มาปรึกษาผมได้เลยนะ ผมค่อนข้างถนัดเรื่องในอินเตอร์เน็ตน่ะ~♪
โฮคุโตะ: ระหว่างที่กำลังคุยเรื่องไร้สาระกันอยู่นี่ เราก็ใกล้จะถึงโรงอาหารกันแล้วนะ
เริ่มออกนอกเขตทางเดินจนออกมาถึงข้างนอกแล้วล่ะ
โรงอาหารต้องเดินตรงไปทางนั้น ถ้าไปจากทางล็อกเกอร์นี่มันต้องอ้อมไปไกลอยู่ นักเรียนส่วนใหญ่เลยใช้ทางนี้เป็นทางลัดซะมากกว่า
สุบารุ: ว้าว! วันนี้อากาศดีจังเลย~ โลกทั้งใบกำลังเปล่งประกายระยิบระยับ☆
โฮคุโตะ: อาเคโฮชิ อย่ากระโจนออกไปกะทันหันแบบนั้นน่า เป็นสุนัขหรือไงเนี่ย อย่างน้อยก็ใส่รองเท้าซะก่อน
ส่วนเท็นโคเซย์ถอดรองเท้านักเรียนไว้ตรงนี้ก่อนนะ
รองเท้าลำลองที่เรียงอยู่ตรงนี้ จะคู่ไหนก็ใส่ได้ตามใจชอบเลย หาคู่ที่ขนาดพอดีเท้าเปลี่ยนซะเถอะ
หืม เท็นโคเซย์ไม่ได้เขียนชื่อไว้ที่รองเท้านักเรียนเหรอเนี่ย เดี๋ยวก็สลับกับคู่อื่นเอาหรอก
สุบารุ: อ๊ะ คงเพราะเพิ่งย้ายมาก็เลยยังไม่ได้เขียนชื่อไว้ที่ข้าวของเครื่องใช้สินะเนี่ย?
ดีจังน้า ของใหม่เป็นประกายวิบวับเลย☆ เอามาแลกกับของฉันไหม?
มาโคโตะ: จะบอกว่าฮิดากะคุงเตรียมตัวมาดี หรือว่าเป็นโดรา*ม่อนดีล่ะเนี่ย....?
สุบารุ: หรือจะเหมือนเป็น "คุณแม่" ~☆
โฮคุโตะ: ใครเป็นคุณแม่กันหะ การเตรียมตัวให้พร้อมรับในทุกสถานการณ์นั่นล่ะ คือวิถีในการเป็นหัวหน้าห้องของฉัน
อย่าขยับล่ะเท็นโคเซย์ ไหนๆแล้วเดี๋ยวฉันเขียนชื่อให้เองก็ได้
สุบารุ: แม่คร้าบบบ รองเท้าผมเองก็ไม่ได้เขียนชื่ออยู่เหมือนกัน ช่วยเขียนให้หน่อยสิ☆
โฮคุโตะ: อย่าเรียกว่าแม่น่า อืม... เท็นโคเซย์นี่เท้าเล็กจัง ก็เป็นเด็กผู้หญิงนี่นะ
โฮคุโตะ: ถึงจะไม่เขียนชื่อไว้ ก็คงไม่ไปสลับกับรองเท้าคู่อื่นอยู่แล้วล่ะ
แต่กันไว้ย่อมดีกว่าแก้ เพื่อความมั่นใจก็เขียนเอาไว้ก่อนดีกว่า
อย่าขยับล่ะเท็นโคเซย์ เดี๋ยวเขียนผิดเอา...... แต่มีกระโปรงบังอยู่แบบนี้ มองยากจังแฮะ
มาโคโตะ: ฮิดากะคุง ถึงพวกเราจะเข้าใจดีเลยก็เถอะว่าไม่ได้เจตนา แต่อีแบบนี้มันเหมือนกำลังไปลวนลามเค้าอยู่ยังไงก็ไม่รู้นะ?
สุบารุ: ฮกเก้กลายเป็นตาลุงหื่นกามไปแล้ว~☆
โฮคุโตะ: จะให้เป็น "คุณแม่" หรือเป็น "ตาลุง" ก็เลือกมาซักอย่างเถอะน่า
เฮ้อ เขียนเสร็จแล้วล่ะ งั้นไปกันเถอะ ถ้ามัวแต่อืดอาดตั๋วขายอาหารจะหมดซะก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น