(ณ ดาดฟ้า)
อิซึมิ: ......
อืม~ หาตัวยูคุงไม่เจอเลยแฮะ
ไปอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย น่าเป็นห่วงจัง เป็นเด็กที่น่าปวดหัวจริงๆเลยนะ...♪
ช่วงนี้ ยูคุงชักจะเก่งเรื่องการหนีและซ่อนตัวยิ่งขึ้นซะด้วย
ถึงฉันจะจ่ายเงินจ้างคนมาทำหน้าที่เป็น "เครือข่ายเฝ้าระวังยูคุง" ก็ยังจับตัวไม่ได้เลย
แต่ว่า จะหนีไปไหนก็ไร้ความหมายนั่นล่ะ ฉันกับยูคุงมีสายสัมพันธ์แห่งโชคชะตาที่เชื่อมต่อกันไงล่ะ...♪
รีบๆออกมาสิ เร็วเข้า~♪
จะแสดงให้เห็นเองว่าฉันนี่ล่ะที่เข้าใจยูคุงมากที่สุด หนีไปไหนไม่รอดหรอกนะ อุฮุฮุฮุ....♪
ให้ตายสิ ทั้งที่ Knights กับ Trickstar ได้ฝึกซ้อมร่วมกันทั้งที ถ้ายูคุงไม่เข้าร่วมก็ไร้ความหมายสิ?
ถึงจะต้องลากคอไป ก็จะหายูคุงให้เจอแล้วไปซ้อมด้วยกันให้ได้ เดี๋ยวฉันจะสอนให้แบบถึงพริกถึงขิงเหมือนเมื่อก่อนเองนะ... อุฮุฮุฮุฮุ♪
....หืม?
เห ก็ว่าอยู่ว่าเสียงฝีเท้าใคร... อะไรกัน เท็นโคเซย์หรอกเหรอ? มีธุระอะไรล่ะ?
วางใจเถอะน่า ฉันไปซ้อมรวมอยู่แล้วล่ะ หลังจากที่ตามหายูคุงเจอน่ะนะ เพราะงั้นช่วยรอก่อนได้ไหม~?
จะว่าไป เธอนี่น่าหมั่นไส้จริงๆเลยนะ ทั้งที่เป็นแค่ "โปรดิวเซอร์ปลอมๆ" จากคนธรรมดาๆแท้ๆ
คิดจะสั่งสอนอะไรให้ Knights... ให้ฉันคนนี้กันล่ะ?
เธอรู้เรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้บ้างล่ะ? ถ้ารู้ล่ะก็บอกมาสิ เอ้า เร็วสิ? อย่ามั่วแต่เงียบ พูดอะไรซะบ้าง
หืม รู้วิธีที่จะหาตัวยูคุงเจองั้นเหรอ?
ถ้าพูดจริงล่ะก็จะมองเธอใหม่ก็ได้ ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรหรอกนะ แต่ไหนลองว่ามาสิ
...หืม เข้าใจล่ะ อาจจะใช้ได้ก็ได้ ถ้าใช้ "การออกอากาศแบบนั้น" ล่ะก็ อาจจะเจอยูคุงที่หนีไปก็ได้ล่ะมั้ง?
ยูคุงเป็นคนซื่ออยู่แล้ว เดี๋ยวก็คงถูกจับได้อยู่แล้วล่ะ♪
ไอเดียดีเลยนี่นา เท็นโคเซย์
หืม เข้าใจล่ะ เป็นความคิดของ "นาซึเนี๊ยว" สินะ...?
อ๋อ "นาซึเนี๊ยว" ที่ว่าก็ "นิโตะ นาซึนะ" ไงล่ะ เรารู้จักมักจี่เพราะอยู่ชมรมเดียวกันน่ะ
แต่ว่าหมอนั่น ชอบทำตัวสนิทชิดเชื้อกับยูคุงก็เลยทำเอาเกลียดเข้าไส้เลยล่ะ
โอ๊ะ ได้ยินเสียงฝีเท้าแล้ว ยูคุงมาที่นี่ตามแผนแล้วหรือเปล่านะ?
มาโคโตะ: อันสึจัง!
ได้ยินจากเสียงตามสายแล้วนะ! ที่บอกว่า "มีเรื่องสำคัญจะบอก" เนี่ย หมายถึงอะไรเหรอ? แถมบอกว่า "จะรออยู่ที่ดาดฟ้า" ด้วย...
จ๊ากกก อิซึมิซัง!
อิซึมิ: ยินดีต้อนรับนะยูคุง! ดีใจจังเลยที่มาหาฉันถึงที่~♪
มาโคโตะ: ถะ...ถ้ารู้ว่าคุณอยู่ด้วยล่ะก็จะไม่เฉียดเข้ามาใกล้ดาดฟ้าหรอกน่า! บ้าเอ้ย โดนหลอกซะแล้ว! นี่เป็นแผนของอันสึจังงั้นเหรอ~!?
อิซึมิ: เปล่าซะหน่อย อย่าเข้าใจผิดสิ
ที่ฉันอยู่ที่นี่มันก็แค่ "บังเอิญ" ต่างหากล่ะ บังเอิญว่าเทพเจ้าบนสรวงสวรรค์ ผูกด้ายแดงแห่งโชคชะตาให้ฉันกับยูคุงไง...♪
มาโคโตะ: แงงง~! หยะแหยงอ่ะ ไม่อยากฟังแล้ว!
อิซึมิ: อย่ารังเกียจกันขนาดนั้นสิ เสียใจนะเนี่ย แต่ช่างเถอะ ถ้าจะได้สั่งสอนนายให้เชื่อฟังก็น่าสนุกดีเหมือนกัน...♪
มาโคโตะ: ฮือ... อ๊ะ อันสึจังเองก็อยู่ด้วยนี่นา อิซึมิซังแค่มาอยู่ผิดที่ผิดเวลาจริงๆเหรอเนี่ย?
อันสึจัง ทำไมถึงเรียกผมมาล่ะ? "เรื่องสำคัญ" ที่ว่านี่ อะไรเหรอ?
อ๊ะ แต่ถ้าจะสารภาพรักล่ะก็ลำบากใจแย่สิ~ ถึงจะดีใจสุดๆไปเลยก็เถอะ♪
อิซึมิ: ...ถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะจับเท็นโคเซย์โยนลงจากดาดฟ้า จากนั้นก็โยนยูคุงลงแล้วฉันโดดลงไปตาม
มาโคโตะ: อย่าพูดจาน่ากลัวอย่างนั้นสิ!?
...อ๋อ เพราะไม่รู้ว่าผมหายไปไหนก็เลยใช้เสียงตามสายเรียกสินะ ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะ!
แต่ว่าผม ไม่ไหวกับ Knights จริงๆ...
อันที่จริงก็เพราะโดนอิซึมิซังทำเรื่องโหดร้ายใส่ใน DDD จนเป็นแผลใจนั่นล่ะ พอรู้สึกตัวผมก็เผ่นซะแล้ว!
แต่ว่าแบบนั้นคงไม่สมเป็นลูกผู้ชายเลยสินะ ต้องพยายามเผชิญหน้ากับอุปสรรคสิ ถ้าเกิดเจอปัญหาแล้วหนีล่ะก็ ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าซักก้าวพอดี
อิซึมิ: จะหนีก็ไม่เห็นเป็นไรเลยยูคุง ถึงยูคุงจะขี้ขลาดขนาดไหนฉันก็รับได้อยู่แล้วล่ะ จะโอบกอดอย่างอ่อนโยนให้เองนะ...♪
มาโคโตะ: ก็เพราะพูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้ถึงได้รังเกียจไงเล่า! อันสึจัง~ ช่วยจับตาดูไม่ให้คนๆนี้ทำอะไรแปลกๆกับผมได้หรือเปล่า?
ถ้างั้นผมเองก็จะเข้าซ้อมรวมด้วยเหมือนกัน ต้องเอาชนะความกลัวให้ได้สิเนอะ ก็ผมอยากจะไล่ตามทุกคนใน Trickstar นี่นา
ดูเอลนี่อาจจะเป็นโอกาสดีก็ได้♪
...เอ๊ะ เหตุผลที่ผมเกลียดอิซึมิซังน่ะเหรอ?
ถ้ามีโอกาสล่ะก็ไว้ค่อยบอกแล้วกันนะ ในอดีตมันมีอะไรหลายๆอย่างเกิดขึ้นนิดหน่อยน่ะ
เอาเป็นว่า เรากินเวลามามากแล้วด้วย... รีบไปรวมตัวกับทุกคนกันเถอะ
ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แล้วก็ขอโทษที่สร้างปัญหาตลอดเลย
เอาล่ะ ไปกันเถอะอันสึจัง สู่เวทีของพวกเรา
อิซึมิ: อื้ม ไปด้วยกันเนอะ♪
มาโคโตะ: ชิ้วๆ! คุณน่ะจะไปไหนก็ไปเลย น่าหยะแหยงจริงๆนะเนี่ย!
อิซึมิ: เอ๋~? ฉันก็เข้าร่วมดูเอลด้วยนี่นา ต้องเคลื่อนไหวด้วยกันไม่ใช่หรือไง
หึหึหึ เท่านี้ก็กระหนุงกระหนิงกับยูคุงได้ทุกวันแล้ว~♪
น่าจะเป็นดรีมเฟสที่สนุกกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น