(ณ สตูดิโอ)
มาโอะ: ไง เหนื่อยกันหน่อยนะ~♪
โฮคุโตะ: ไง อิซาระ โทษทีที่ต้องฝากให้จัดการหลายๆอย่างนะ จัดการเรื่องเวทีดูเอลเรียบร้อยแล้วเหรอ?
มาโอะ: อือ เซนโกคุแล้วก็พวกคนที่ฉันคอยช่วยเหลือเค้ามาช่วยด้วยน่ะ
พวกนั้นบอกว่า เรื่องการเตรียมการไม่ต้องห่วง แล้วอยากให้ฉันมาทุ่มเทกับการฝึกมากกว่าน่ะ
โฮคุโตะ: งั้นเหรอ ค่อยยังชั่ว ใครทำดีก็ต้องได้ดีสินะ
สมเป็นอิซาระจริงๆเลย ฉันภูมิใจที่มีนายเป็นเพื่อนนะ
มาโอะ: อะฮะฮะ เวอร์ไปแล้วน่า ถึงการที่ฉันเข้าร่วมดูเอล แต่ดันเอาแต่ไปทำงานช่างมันจะยังไงๆอยู่ก็เถอะ~?
เอาเป็นว่า จากนี้ฉันก็จะร่วมการซ้อมรวมด้วยเหมือนกัน แล้วสถานการณ์ทางฝั่งนี้เป็นไงบ้างล่ะ คงจะสนิทกันบ้างแล้วสิ?
โฮคุโตะ: อืม จะว่ายังไงดีล่ะ ฉันเองก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เอาเป็นว่าทุกคนเข้าร่วมการฝึกโดยไม่มีใครโดดเลยก็แล้วกัน
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น... นายมองด้วยตาตัวเอง แล้วคิดดูแล้วกันว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง
มาโอะ: หืม~ ไหนดูซิ...?
อิซึมิ: ยูคุง~ มองมาทางนี้ทีสิ!
ใช่ๆ แจ่มเลย! ถ้าไม่มองผ่านเลนส์ ก็จะไม่เห็นคุณค่าที่แท้จริงของยูคุงจริงๆด้วยสิ♪
หมุนตัวหน่อย! เก๊กหน้าหน่อยซิ มุมนั้นล่ะ! แล้วก็ยิ้ม!
เยี่ยมเลย เยี่ยมเลย พรสวรรค์ของมาคุงก็คือการเป็นนายแบบนั่นล่ะ...☆
มาโคโตะ: ไหงคนๆนี้ถึงได้ตื่นเต้นขนาดนั้นกันเนี่ย? เหนื่อยจะตายแล้ว~ อิซึมิซังจะน่ารำคาญเกินไปแล้วเนี่ย! อยากหนีจัง...!
มาโอะ: เออ นี่พวกนายทำอะไรกันอยู่เนี่ย?
มาโคโตะ: อ๊ะ อิซาระคุง ช่วยด้วย! ถูกแสงแฟลชกล้องมากไปจนจะเป็นลมแล้ว มองอะไรไม่เห็นเลย~! แล้วไหงถึงถูกริบแว่นตาไปก็ไม่รู้!
มาโอะ: ไหงถึงมาถ่ายรูปกันอยู่ล่ะเนี่ย แล้วการซ้อมสำหรับดูเอลล่ะ?
แล้ว นั่นชุดของ Knights สินะ... นี่นายโดนลากเข้า Knights เหมือนเมื่อตอน DDD อีกแล้วเหรอ?
มาโคโตะ: เปล่านะ ผมไม่หักหลังแบบนั้นหรอก!
ตอน DDD ผมแค่ถูกลักพาตัวไปกักขังหน่วงเหนี่ยวเฉยๆ แต่หัวใจของผมคือ Trickstar นะ!
มาโอะ: ก็เชื่ออยู่หรอก... แล้วไหงถึงได้สวมชุด Knights กันล่ะ?
อิซึมิ: มันก็ต้องเพื่อให้เข้าชุดกันไง มันก็มีชุดที่ใช้สำหรับดูเอลโดยเฉพาะ เหมือนกับดรีมเฟสอื่นๆอยู่นะ
แต่ว่าชุดยังตัดไม่เสร็จดี ก็เลยให้สวมชุด Knights แทนไปก่อน
แล้วก็ อย่ายืนอยู่ตรงนั้นสิ มันเกะกะนะ ไปไหนก็ไปเลย ชิ้วๆ!
มาโอะ: เหวอ เซนะเซ็มไปของ Knights นี่...
ค่อยยังชั่ว มาร่วมการซ้อมรวมด้วยสินะ♪
อิซึมิ: หึ ที่ร่วมมือด้วยชั่วคราวก็เพราะข้อตกลงที่ว่าระหว่างซ้อมรวมจะถ่ายรูปยูคุงได้เท่าที่ใจอยากหรอกนะ
ซาบซึ้งซะเถอะ แล้วก็อย่ามาเกะกะล่ะ?
ได้ถ่ายรูปยูคุงที่ปกติเอาแต่หนีกล้องทั้งที... จะพื้นที่กี่กิก้าไบต์ก็จะถ่ายเอาไว้ให้หมดเลย อุหุหุหุหุ♪
มาโคโตะ: ฮือ อันสึจังคนใจโฉด ขายผมให้กับอิซึมิซังซะได้นะ จะสาปส่งไปชั่วชีวิตเลย ก็บอกแล้วแท้ๆว่าผมเกลียดการถูกถ่ายรูปน่ะ
อิซึมิ: เอาชนะในสิ่งที่ไม่ชอบให้ได้สิยูคุง แต่ก็พอจะเข้าใจความรู้สึกที่เกลียดการเป็นนายแบบอยู่หรอก
ขนาดฉันเองยังพักงานฝั่งนั้นชั่วคราวเลย
แต่ว่าตราบใดที่ยังเป็นไอดอลอยู่ ก็ไม่อาจหนีไปจากสายตาและเลนส์กล้องได้หรอกนะ เพราะงั้นยอมแพ้แล้วโพสท่าน่ารักๆซะดีๆ~♪
อ๋า ฝันเป็นจริงแล้ว! ยูคุงกำลังสวมชุดที่ฉันใส่ประจำอยู่ หรือก็คือฉันกับยูคุงเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว... อุหุหุ อุหุหุหุ♪
มาโอะ: กะ... ก็นะ... ถ้ามีไฟกันก็ดีแล้วล่ะ
โทษทีนะแต่ช่วยทนหน่อยแล้วกัน มาโคโตะ ความสำเร็จของดูเอลขึ้นอยู่กับนายแล้วนะ
แต่ที่ว่าอย่าแพ้ให้กับจุดอ่อนมันก็จริงนั่นล่ะ ใช้โอกาสนี้ถือโอกาสเอาชนะข้อด้อยของตัวเองดูสิ
ที่เรียกว่าบำบัดด้วยอาการช็อคไง แต่จะว่าไป... สมแล้วสินะที่เป็นผู้มีประสบการณ์ ตอนถ่ายรูปเนี่ยดูดีสุดๆไปเลยล่ะ~♪
อิซึมิ: แหงอยู่แล้วน่า ก็ยูคุงเป็นอัจฉริยะนี่นา อา ยูคุงเนี่ยใส่ชุดอะไรก็เข้ากันไปหมดเลยนะ♪
มาโคโตะ: อือ... ก็สัญญากับอันสึจังไว้ว่าจะไม่หนี แล้วลองพยายามดูนี่นะ
นั่นสินะ เพื่อที่จะขัดเกลาคนขี้ขลาดอย่างผม อันสึจังก็เลยผลักไสให้ผมตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสินะ?
แต่ว่า ขอถามแบบดื้อๆเลยนะ ชุดดูเอลนี่ ใช้ชุดนี้เลยเหรอ?
นี่มันชุดของ Knights ไม่ใช่หรือไง
ถ้าทั้งสองยูนิตใส่ชุดนี้ขึ้นเวทีเหมือนกันล่ะก็ ผู้ชมเค้าก็แยกระหว่าง Knights กับ Tricsktar ยากน่ะสิ?
อิซึมิ: อืม~ ก็เดิมทีดูเอลเป็นไลฟ์ประเพณีของ Knights นี่นะ...
โดยพื้นฐานแล้ว ก็ต้องทำตามธรรมเนียมของ Knights สิ
แต่ว่าที่ยูคุงชี้จุดมาก็ถูกต้องเหมือนกัน
ถึงจะช่วยซ้อมรวมกันให้ แต่ก็ใช่ว่าฉันคิดจะสนิทสนมกับพวกนายหรอกนะ?
ควรจะให้ชุด แยกกันไปตามแต่ละยูนิตดีกว่า
เพื่อที่จะต่อสู้กันได้อย่างแฟร์ๆน่ะนะ เหมือนว่าอันสึจะคิดเรื่องนั้นไว้แล้วด้วย ลองไปถามดูสิ?
มาโคโตะ: อ๊ะ... อิซึมิซังเรียกอันสึจังด้วยชื่อแล้วสินะ โปรดิวเซอร์ของพวกเราได้รับการยอมรับขึ้นมาหน่อยนึงแล้วสิ♪
อิซึมิ: ห๋า? ไม่มีเหตุผลให้ฉันยอมรับยัยคนธรรมดาไร้ประโยชน์นั่นซักหน่อย ถึงจะต้องมองใหม่นิดหน่อยก็เถอะ~?
ทำให้ฉันคนนี้มีไฟขึ้นมาได้เนี่ย ก็มีฝีมือไม่เบาเหมือนกันนี่♪
นึกว่าจะเป็นแมลงร้ายน่ารังเกียจที่เข้ามาใกล้ชิดยูคุงซะอีก... เหมือนว่าตอนนี้ไม่จำเป็นจะต้องระแวงแล้วล่ะมั้ง?
จะยอมเอ็นดูให้ซักหน่อยก็ได้นะ♪
แต่ก่อนอื่น ท่าโพสเพี้ยนหมดแล้ว! อย่างอหลังสิ มีสมาธิไว้! ถ้าเป็นยูคุงล่ะก็จะเปล่งประกายได้มากกว่านี้แน่ โอนี่จังเชื่อมั่นนะ~♪
มาโคโตะ: ฮือ พอซะทีเถอะ โอนี่จัง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น